Much has changed. The world feels different now. In the past, I used to be captivated by the beuaty of the clouds. They seemed to be so lively, so bright that it always engaging in coversation. But now? I can’t even bear t0 glance at them.
Hindi sa ayaw kung tignan, kundi ang dating laging kasama ko sa tuwing tinitignan ko ang langit ay ngayon wala na. Hindi ko inaasahan na siya na ang tinitingala ko sa itaas.
It sounds so crazy how the world continues, and looked so fine after I’ve lost half of my soul.
“Ma’am gising na po-
My eyes moved to my phone. Hindi ko napansin ilang minuto na ba akong tulala na hindi na napansin si Ava.
“Yes, manang! Gising na oh! Can’t you hear? I’m talking!!”
She called me early in the morning because she’s worried. I mean silang lahat worried pero alam kung wala na silang magawa pa dahil desisyon ko ito.
“Ava,papatayin ko-
“Huh?” Tumingin siya sa akin. ‘Ano?”
I smirked while looking at her, habang ako papunta sa school ito siya nasa kama pa at waalang balak bumangon.
“Papatayin ko na ang tawag,” Ulit ko. “Sure ka na ba na maaga siya?
I was referring to that teacher, Mr. Jackson. Siya lang naman ang susi ko today.
She yawned, and smiled at me.
“Yes girl. He is known for being terror and too strict kaya everyone knows where he is...you know...para alam saan magmamakaawa sa grades at..isa na ako doon.”
She chuckled.
“What about my twin?” I asked curiously. I’ve realized na my twin and I really never talked about school stuff at all. We just used our time talking random silly things at hindi na nagtanong ng iba’t – ibang bagay.
“Shells is the smartest of all kaya wala siyang problema sa lahat ng subjects! Grabe, she helped us-
“Ava,” Putol ko sa kanya. May marami pa sana siyang sasabihin pero pinutol ko na agad dahil nagsisimula na naman siyang dumaldal. Ngumingiti siya at hinabol pa ang hininga.
“Yes?”
“I’ll go now.”
“oh? Right! Sorry sobrang daldal ko ba?”
Tumawa siya.
Tumango ako. “Thanks by the way...”
She nodded and waved at me. I ended the call. I know she wanted to talk more with me and, Terry said na minsan na ding magsleep-over si Ava sa condo ng kapatid ko and they were the closest, too.
The Satsa girls are really pretty at hindi din halata na mayaman dahil sa pananamit or maybe the way they humbled theirselves.
Ava is the most kikay of all na may shining shimmering sa mukha. I mean she’s glowing. Sharon is the second kikay pero hindi siya nagma-make-up unlike Ava. Terry is yung the classsy one and whatever outfits suit her very well. And, last Antonia naman yung medyo conseervative and boyish but has really the best curve.
And, I’m wearing a highwaist jean, and polo pink shirt. Hindi pa tirik ang araw ay uamlis na ako sa condo ko.
Nandito ako nakatayo sa labas ng cofee shop dahil hindi pa open ang kanilang store.Hindi na ganoong madilim at wala pang estudyante pero may guard na. Tumingin pa ito banda ko pero binalik agad ang tingin sa ginagawa.
Ilng minuto lang ay may dumating na isang studyanteng babae, sumunod naman dalawang lalaki hanggang sa unti-unti na silang dumami. The sky is now clear, and I don’t have to check on them becuase around is so bright. The night has ended, and it was the day’s turn to shine.
May iba na napapatingin na sa banda ko or maybe I was weird dahil nakatanaw ako sa kanila?
Napatingin ako sa kaliwa ng narinig ang ingay galing ng sasakyan. It was a big bike. Nakita ko pa ang ibang studyante na tumatakbo.
Who is the owner behind that? I’ve seen expensive and luxurious cars but never seen big bike at all.
Pero bigla akong kinabahan ako ng bigla itong huminto at tumingin sa banda ko. Unti-unti itong tinanggal ang helmet. Nahulog ang panga ko sa nakita.
It was the teacher, Sir Jackson. I...didn’t expect him to ride like that. But, I never imagined that he would be the one riding that big bike. Hindi sa judgemental pero he’s too old for that or maybe I expectd him to ride an old car or a bike.
Pero bakit nagsi-sir ako sa kanya hindi ko naman siya guro.
Parang namu-mukhaan niya ako. Huminto talaga at tumingin sa akin. Hindi na ako nagpaligoy-ligoy pa at lumapit na ako sa kanya. Hindi naman siya umalis parang naghihintay ata din na lumapit ako.
“Good Monring, Sir.” I greeted with a smile the moment I was infront of him.
“You’re here.” Amaze yang tugon sa akin. Tumingin siya sa likod ko at binalik agad ang tingin sa akin.“You went here for a coffee or business?”
I shook my head. His aura seems lively staring at me.
“I was thinking about your job offer, Sir kaya nandito-
“Oh! That’s good!” He cut me off, excitedly. “Why don’t you follow me inside the campus? Don’t worry, I will tell the guard that you are working under me.”
Indeed, nakapasok nga. Isang salita lang ay nakapasok agad ako.
Randam ko na ang hangin na gusto kung malanghap. Hindi ko alam ang kahihinatnan nito pero alam ko na hindi ako uuwi na hindi nasasaktan ang isang yun. I just want him to hurt na yung sakit na hindi na makakabangon.
“I have my own office nasa computer labaratory, and we will go there.” Inform niya sa akin.
He seem kind and approachable or maybe I am not his student that’s why. Satsa girls mention that Sebastian doesn’t like him becuase he got a red mark to him and that’s the reason bakit galit na galit siya the last time he saw him.
It’s good. Sebastian have to do something or do activity to Jackson then makikita niya ako.
He opened the door, and there’s a small table there.
Tumingin siya sa akin. He smiled. “This is my office. I handled all the ccomputer and ICT subjects. Maupo ka muna.”
He offered a seat at umupo na ako. Umupo din naman siya habang nilagay ang bag sa table.
“I will inform the teacher, and the head about this,”
I nodded. Ngayon napapaisip ako bakit sa dami bakit ako ang hinire niya.
“What is my work, sir?”
“Marami kasi akong iche-check na grades, testpapers, assigments and project. The last time that I let the sutdent do this work, they mark it perfect. Even sa testpaper? Kahit maraming wrong, ginawa pa ring perfect.”
Ah, so that’s the reason huh?
“I’m hoping na hindi ka magbibigay ng perfec score unless perfect talaga?” He said in a playful tone. Ngumisi ako.
“I’m really perfectionist Sir. I give those who is deserbing of a perfect score, sir.”
“Then, I found the perfect person! You’re hired!”
I smiled, happily. This is it. There’s no quitting on this.
Iginala ko ang room. It was the typical computer labaratory. May cctv footage din.
“What is your full name by the way?”
Napatingin ako sa kanya.
“ID, too just in case the head will ask or the guard para hindi kana paulit-ulit na pupunta sa office for your identity.”
I nodded. I already planned this smoothly. May id na din ako ofcourse sa ibang pangalan din.
“I’m Astrid Asher, Sir.”
Tumayo na siya. “I have to attend the flag ceremony. You can stay stay here. May wifi password diyan sa ilalaim ng table. You can access it.”
Tuluyan na siyang umalis. Hindi din naman niya ni-lock ang pintuan. Pumunta ako sa table niya at may wifi-password nga. I typed in the password, and recived bunch of messages from the Satsa girls.
“Astrid, where are you? Nasa student longue kami.”
“Where are you? Nakapasok ka ba? Nasa cofee kami di ka namin nakita.”
“Hindi na ka nag-reply. We have to go to the gym na. Just chat us.”
I replied before I could change to my new f******k account.
“Nasa computer labaratory, ako. I have to change a new f******k account. I will chat you this afternoon pag-uwi ko.”
It took 1 hour and 20 minutes because Sir Jackson went back. I didn’t expect na sobrang dami din palang mga paperworks. We talked also the payroll kahit hindi ko na ito kailangan hindi na ako umayaw pa, ayaw ko namang magduda siya.
Umalis siya dahil may klase pa siya, babalik siya during noon break. He also advised me na kapag snack time ay pwede akong pumunta sa canteen. Tinuruan din ako kung saan ang canteen.
I was checking an essay paperwworks. Naka-tatlong section ako, and when the ring bells, ay iniwan ko na ito. I have 30 minutes to wander around.
Pumunta na ako sa canteen. Marami ang students na nakatingin sa akin. May mga students namang hindi naka-uniform pero bakit tingin ng tingin?
Nakalugay ang kulot kung buhok. I’m not born with curly hair but I love the way how the end of my hair curls fit beautifully to me.Sobrang bagay sa akin.
Nagmamasid pa ako pero walang nagpapakitang Sebastian sa akin. It took me 110 minutes to stay there, at naisipan kung umalis na.
“Hi.” I stopped when a group of boys went to me. Nakaharang sa daan ko. Ang nasa gitna ang naglakas na kumausap sa akin.
“We know your new here. We want to ask kung anong strand or saang building ka?”
“Yes,you seem new baka maligaw ka....” The other guy uttered, too.
I caught their playful eyes, and their smirk.
Lumukot ang mukha ko. Mas magugustuhan ko pa sila paglibro ang hawak o nagtratrabaho but like this? Acting like a damn spoiled kids.
“Not interested.” Bulong ko at iniwan silang nakanganga doon.
At, sa inaasahan nga naman. I saw the guy that I was looking for. Kahit nakatalikod alam kung siya yon. Naglalakad parang may sinusundan.
I smirked.
Hello, Mr. Casanova. Wala ka atang chicks ngayon?
Binilisan ko ang lakad ko. Pero unti ding nahulog ang mapangloko kung ngisi ng nakitang may bigla siyang kayakap. Nahinto ako habang nakatingin ng malayo sa kanila.
Sino naman ito? You really are busy with girls huh? Hindi mo nga mabisita ang kakambal ko! Heto ka maykayakapang iba at bago!
Akala ko simpleng yakapan lang but when the girl moved away Sebastian was quick to wipe those tears away.
Akala ko ba wala siyang girlfriend? Bakit ganito?
Tumalikod na ako. Ang puso ko ay nag-uumapaw sa galit. Antonia said before na hindi man lang siya nakabisita at nag-iinum lang noong burol ng kakambal ko.
You are really playful jerk. Hayop.
Tignan natin. Ngayon ikaw ang umaalo sa babaeng umiiyak ngayon ikaw naman ang papaiyakin ko. Hindi ako uuwing hindi ka makitang umiiyak. Sasaktan kita!
The day ended like that. Nasa loob lang ako ng computer lab at hindi na lumabas. Kahit galit na galit ako ay nagawaa ko din ng maayos ang aking trabaho. Sir Jackson even complimented me dahil sobrang bilis ko daw ginawa ang trabaho.The Satsa girls even went to me at but i’m glad they went there na wala si Sir Jackson. I’m really careful to this. Ayaw kung malaman ng iba, and I want to make sure na if may masasaktan man ako na lang at ayaw ko na silang idamay pa.Kaya kinabukasan ay hindi na ako maaga pumunta doon. Sir Jackson gave me his schedule which is my schedule, too. Sa Monday lang sobrang aga dahil sa flag ceremony, and Tuesday to Saturday ay 7:40 yung time in and it would end 5 in the afternoon.At exaclty 7 A.M ay nasa school na ako. Sir Jackson class will start at 9 am. I have the key kaya iniwan ko ang bag ko sa table, at pumunta sa canteen. Mabuti nalang ganito, hindi na ako mag-abalang magluto dahil may canteen naman.Huminto ako ng nakita ang nasa harap ng canteen. Hin
Umuulan. Hindi ako makakauwi ng maaga dahil una wala akong dalang sasakyan at pangalawa wala akong dalang payong. Sobrang tirik ng araw kanina at hindi ko inaasahan na mag-iiba ang ihip ng panahon ngayon.Nasa loob pa Si Sir Jackson at akala niya ay nakakauwi na ako. Hindi din kasi maririnig sa loob if uulan ba or hindi. Nakatayo ako sa railings habang nakatanaw sa pumapatak na ulan.Some students are playing in the rain at habang iba nagmamadaling umalis. Hindi ko na nakita si Sebastian. Hindi na din nagcross ang landas namin at huling kita ko sa kanya ay noong umalis ako sa canteen.Alam ko na ang schedule niya, and this time pupunta ako sa bar. Bilang lang ang araw ng aming pagkikita at ayaw kung ibigla siya. I want it to be slow na hindi mo na mamalayan na sobrang lalim na pala ng pag-ukit ko.May natanaw akong mga lalaking kalalabas lang sa daan galing gym. Naka-jersey. My eyes quickly found him. Masaya itong nakatingin sa mga kaibigan halatang may biruan na naganap.At, nagsimu
Hindi ko alam kung saang lugar ito pero napalibutan ako ng mga bulaklak.“Lili...”“Lili...”I roamed my eyes around when I hear my twin’s soft voice.Kasama ko na siya kahit nasa tiyan palang kami. I know her voice very well. Hindi ako nagkakamali when it comes to her.“Shely?” Bulong ko ng narinig ang tinig niya. Sobrang linaw ng lugar, maraming mga paro-paro at maraming bulaklak.“Shelly? Ikaw ba ya? Nasaan ka?”Narinig ko ang boses niya pero hindi ko rin siya makita.Huminto ako ng may paro-paro sa harapan ko. Hindi ko alam pero ang mga paa ko ay nakasunod sa paro-paro. I was staring at it being hypnotized. Ganito din si Shelly dati ang mga mata ay laging nakatuun sa paro-paro para bang mawawala ito pag-hindi tinitignan. Sinundan ko ang paro-paro na nakita ko.“Shelly!” Sigaw ko habang tumatakbo dahil pabilis ng pabilis ang paro-paro at baka mawala siya sa paningin ko. Tama nga siya, paghindi natitignan ng maigi ay mawawala talaga.I thought I lost that butterfly forever pero my ey
I never expected him to get serious about what he said last night, and seeing him with another girl is not new to me. However, what surprised me was the girl he was with.I’m sure of it. Ito yung babaeng nakabangga ko kahapon. Huminto talaga ako para tinignan ito ng maigi. Nasa student longue sila nakaupo, at klaro sa mga mata ko ang babaeng kasama ni Sebastian.Alam ko na siya talaga yon. Hindi ako makakalimutan, and I was staring at her closely.Maybe, Sebastian was the reason why she was crying, and ngayon ay ina-alo-alo ito?Aalis na sana ako pero nakita ako ni Sebastian. May sinasabi pa siya sa babae bago tumayo, and tumakbo papunta sa akin.“Hi,” He gretted with a smile. Nakita ko agad ang babaeng na tumayo at umalis. Hinina dumaan sa banda namin kundi lumiko lang.“New girlfriend?” Tanong ko sa kanya.“Nah. May kailangan lang.” He replied, shortly. Tumango naman ako.“Are you waiting for me?” Tanong niya.Nakatingin pa rin ako sa babae."Nope. I just saw you. The girl seemed so
Things move fast, and my plan to make Casanova get attached to me is working. I can feel it in the way he stares, talks, and wants to be around me all the time, and the way...he ditches all his friends for me.“Nandito ka na naman.” I whispered lazily acknowleding his presence. He’s sitting on the couch lazily while playing with his phone. Him being here with me keeps the girls away at, hindi sila makatyempo dahil nandito palagi si Sebastian, nakatambay o kung wala man nakabuntot.He is wearing shorts and a shirt, while I've just woken up and am still in my pajamas. Hanggang hapon pa sana ang tulog ko kung hindi siya pumunta dito at nagdidisturbo ng maaga.“Kahapon ka pa nandito ah. Actually, everyday pala,” Parinig ko sa kanya, at ang loko nagpapatuloy sa paglalaro as if hindi ako nakikita o walang narinig. Walang epek.“My god, Sebastian!” I called him frustratedly parang hindi napapansin na ayaw ko ng kasama ngayon. “Rest day ko ngayon, please naman.”At ang loko tumingin lang sa a
Sebastian let me walk first. Nasa likod ko lang siya, at bored na bored. Marami ang tumatawag sa kanya pero hinindi-an niya ito. Agad ko din nakita ang grupo ng kaibigan niya.I feel like ibang venue ang napasukan nila.“Are they having a confession?” Sebastian whispered behind me na nagpatawa sa akin. Nakaupo silang lahat, at nakatingin lang sa beer na hindi pa nabuksan. Ni walang nagsalita o kumilos.“Sebastian, you’re back! Ilang araw ka na naming hindi nakita sa kahit saang bar, ah!”“Yeah, busy bro.”Busy, amp.Akala ko umaalis si Sebastian sa likod ko ng linungin ko to check, ay nandoon lang siya. He raised his brow at me, parang alam ang nasa utok ko.Nasa harapan na kami sa table nila pero hindi nila kami napansin. Parang sila ata ang naligaw dito. I smirked. I guess, this Casanova boy is the center of the party, ha.Hindi ko alam kung tanga lang sila o lutang dahil kahit nasa harapan na kami hindi pa rin nila pero napansin. Dinig ko ang buntong-hininga ni Jonald kahit malakas
I'm so frustrated right now. Sobrang gulo ng utak ko ngayon. They saw me with the satsa girls. Wala namang makakapansin kung paano ako napadpad sa table niya, right? I know that no one knew that my twin had a twin except the satsa girls.Pero, I know they would ask kung bakit ako nadoon and how the hell I know them, right? At sa dinaraming tao, sa kanila ako nakiki-table right? I would be lucky if they won’t ask or intrigued about it.I’m more frustrated to Sebastian. Akala ko ba hindi niya ako mahanap?! Nag-cr lang bilin ko, bakit hinanap agad ako?! Ilang minuto lang ako nawala doon!“Saan ka pupunta?” Napahinto ako nang marinig ko ang boses ni Sebastian sa likod ko. His deep voice slowed down calmly making it cold even more. I plastered a calm face even though inside of me want to vent out or want to throw all the tables right here.Kung hindi niya ako hinanap, hindi sana nangyari ito. Ang plano ko ay sumabog sa akin bago ko pa man magamit ito laban sa kanya. Sa halip na ako ang mag
Kabanata 12 My AstridRamdam ko ang init ng paligid. At rinig ko ang unti-unting nawawala ang ingay ng electricfan na nagpapagising ng ulirat ko. It’s like someone turns it off. Gayunpaman hindi ko mabuksan ang aking mga mata sa sobrang antok.Kala ko tapos na. Unti-unti kung naramdaman ang pagginaw ng paligid pero dahil alam kung mag-isa lang ako dito, tinuloy ko ang pagtulog.Gayunpaman, ilang segundo ang lumipas ay kumunot ulit ang noo ko ng naramdaman na may tao sa paligid. Like some shadow appeared? I didn’t see it but ramdam ko. Pero the last time I check mag-isa lang ako dito at kanina wala akong narinig na anong yapak o pagbukas ng pinto.I’m sure hindi si Sir Jackson dahil lahat ng teachers ay may meeting ngayon. Pero ramdam ko ang ibang amoy sa paligid na nagpapakunot ng noo ko, and I was too lazy to open my eyes to check for it.“Pati pagkunot, maganda nga....”Narinig kung may nagsalita kaya agad kung minulat ko ang mga mata. Hindi ko lang guni-guni pero mas kumunot lalo a
Hindi ko alam kung bakit ako natatawa. Nahihibang na ba siya? Leila Espina? My Twin?Really? Kahibangan.“I’m sorry, pero natatawa talaga ako.”Hindi ko maiwasang sabihin. He is older than us pero I know my twin sister will never fall for someone that old! Ang hindi sadya ng paglapit ng kamay ni Sir Jackson ay I find it weird and cringe, how much more deeper than that.Tumingin siya sa akin nang seryoso. "See? Kahit ikaw na hindi mo naman kilala, ay hindi maniwala, how much more to people closer to them? I promise it’s true. I have photos here."He looked so sincere and determined. Kung ibang tao pa ay maniniwala pa ako, but not my precious twin.May kinuha siya sa ilalim ng kanyang lamesa. Hindi pa rin mawawala ang ngiti sa mukha ko. Maguguho ang mundo, ngunit hindi papatol ang kakambal ko sa mas matanda sa amin. I mean, naniwala pa ako na papatol siya sa isang gwapong lalaki, huwag sa ganito.May hawak na siyang envelope, at ibinigay niya ito sa akin. Kinuha ko ito sa kanya at inilag
The news about the kissing spread like dry grass catching fire in Paloma International School. I didn’t tell anyone about it, and ofcourse, Sebastian is not the type of guy who kiss and tell especially if it’s about me. Ang pamamaga at ang sugat ng kanyang labi ay isang ebedensiya. It gained two reactions from the students, mostly shocked dahil it took Sebastian two months to kiss me. He is a Casanova, and everyone expected him to make his moves within the first minute, first hour, or first day of meeting. Hindi na pinapatagal. And boys being boys, nacha-challenge pa. Dati ramdam ko ang bagyo sa mga chats nila pero ngayon parang tsunami kung makatadtad ng chat. My hands stopped checking the moment I heard the bell rang. Tumayo na agad ako kahit hindi pa tapos sa ginawa ko. Hindi din naman magtataka si Sir kung bakit wala ako sa comlab dahil recess time naman. At, hindi na rin naman ako humihingi ng permisyo pag-lumalabas. Pupunta ako kay Sir Estevan. I’m confused, and curious. Hin
I want him to talk, and he is ready to share. Kahit pilitin mang limutin o ibaon sa hukay walang takas pa rin. I mean the way he stood infront of me proved that he would rather taste the painful past than losing me.Did I finally stole your heart, Casanova boy?I smirked.Can’t survive a day without me?“Love the place?” He asked, at doon ko lang na-alala kung saan kami. Napawi agad ag ngisi ko at napalitan ng pagkakunot.He brought me to the sea.He brought me to the place that I hated.“W-why here?” I asked as I gazed to the solemnity of the sea. Ito ang lugar na kailanman hindi ko na nanaising makita. “I want us be here here, and talk peacefuly.”Kumunot ang noo ko lalo. “Kaya nga bakit dito? Ba’t hindi sa condo ko o sa bahay niyo?”“Bakit? What’s wrong? Ayaw mo dito?”Ayaw ko dito. Gusto kung isumbat pero kita naman niya sa reaction ko. It just sea wasn’t the place to calm my heart, it would be on opposite.Naramdaman ko ang pagkataranta niya.“Pwede naman tayong bumalik-“Huwag
Kabanata 12 My AstridRamdam ko ang init ng paligid. At rinig ko ang unti-unting nawawala ang ingay ng electricfan na nagpapagising ng ulirat ko. It’s like someone turns it off. Gayunpaman hindi ko mabuksan ang aking mga mata sa sobrang antok.Kala ko tapos na. Unti-unti kung naramdaman ang pagginaw ng paligid pero dahil alam kung mag-isa lang ako dito, tinuloy ko ang pagtulog.Gayunpaman, ilang segundo ang lumipas ay kumunot ulit ang noo ko ng naramdaman na may tao sa paligid. Like some shadow appeared? I didn’t see it but ramdam ko. Pero the last time I check mag-isa lang ako dito at kanina wala akong narinig na anong yapak o pagbukas ng pinto.I’m sure hindi si Sir Jackson dahil lahat ng teachers ay may meeting ngayon. Pero ramdam ko ang ibang amoy sa paligid na nagpapakunot ng noo ko, and I was too lazy to open my eyes to check for it.“Pati pagkunot, maganda nga....”Narinig kung may nagsalita kaya agad kung minulat ko ang mga mata. Hindi ko lang guni-guni pero mas kumunot lalo a
I'm so frustrated right now. Sobrang gulo ng utak ko ngayon. They saw me with the satsa girls. Wala namang makakapansin kung paano ako napadpad sa table niya, right? I know that no one knew that my twin had a twin except the satsa girls.Pero, I know they would ask kung bakit ako nadoon and how the hell I know them, right? At sa dinaraming tao, sa kanila ako nakiki-table right? I would be lucky if they won’t ask or intrigued about it.I’m more frustrated to Sebastian. Akala ko ba hindi niya ako mahanap?! Nag-cr lang bilin ko, bakit hinanap agad ako?! Ilang minuto lang ako nawala doon!“Saan ka pupunta?” Napahinto ako nang marinig ko ang boses ni Sebastian sa likod ko. His deep voice slowed down calmly making it cold even more. I plastered a calm face even though inside of me want to vent out or want to throw all the tables right here.Kung hindi niya ako hinanap, hindi sana nangyari ito. Ang plano ko ay sumabog sa akin bago ko pa man magamit ito laban sa kanya. Sa halip na ako ang mag
Sebastian let me walk first. Nasa likod ko lang siya, at bored na bored. Marami ang tumatawag sa kanya pero hinindi-an niya ito. Agad ko din nakita ang grupo ng kaibigan niya.I feel like ibang venue ang napasukan nila.“Are they having a confession?” Sebastian whispered behind me na nagpatawa sa akin. Nakaupo silang lahat, at nakatingin lang sa beer na hindi pa nabuksan. Ni walang nagsalita o kumilos.“Sebastian, you’re back! Ilang araw ka na naming hindi nakita sa kahit saang bar, ah!”“Yeah, busy bro.”Busy, amp.Akala ko umaalis si Sebastian sa likod ko ng linungin ko to check, ay nandoon lang siya. He raised his brow at me, parang alam ang nasa utok ko.Nasa harapan na kami sa table nila pero hindi nila kami napansin. Parang sila ata ang naligaw dito. I smirked. I guess, this Casanova boy is the center of the party, ha.Hindi ko alam kung tanga lang sila o lutang dahil kahit nasa harapan na kami hindi pa rin nila pero napansin. Dinig ko ang buntong-hininga ni Jonald kahit malakas
Things move fast, and my plan to make Casanova get attached to me is working. I can feel it in the way he stares, talks, and wants to be around me all the time, and the way...he ditches all his friends for me.“Nandito ka na naman.” I whispered lazily acknowleding his presence. He’s sitting on the couch lazily while playing with his phone. Him being here with me keeps the girls away at, hindi sila makatyempo dahil nandito palagi si Sebastian, nakatambay o kung wala man nakabuntot.He is wearing shorts and a shirt, while I've just woken up and am still in my pajamas. Hanggang hapon pa sana ang tulog ko kung hindi siya pumunta dito at nagdidisturbo ng maaga.“Kahapon ka pa nandito ah. Actually, everyday pala,” Parinig ko sa kanya, at ang loko nagpapatuloy sa paglalaro as if hindi ako nakikita o walang narinig. Walang epek.“My god, Sebastian!” I called him frustratedly parang hindi napapansin na ayaw ko ng kasama ngayon. “Rest day ko ngayon, please naman.”At ang loko tumingin lang sa a
I never expected him to get serious about what he said last night, and seeing him with another girl is not new to me. However, what surprised me was the girl he was with.I’m sure of it. Ito yung babaeng nakabangga ko kahapon. Huminto talaga ako para tinignan ito ng maigi. Nasa student longue sila nakaupo, at klaro sa mga mata ko ang babaeng kasama ni Sebastian.Alam ko na siya talaga yon. Hindi ako makakalimutan, and I was staring at her closely.Maybe, Sebastian was the reason why she was crying, and ngayon ay ina-alo-alo ito?Aalis na sana ako pero nakita ako ni Sebastian. May sinasabi pa siya sa babae bago tumayo, and tumakbo papunta sa akin.“Hi,” He gretted with a smile. Nakita ko agad ang babaeng na tumayo at umalis. Hinina dumaan sa banda namin kundi lumiko lang.“New girlfriend?” Tanong ko sa kanya.“Nah. May kailangan lang.” He replied, shortly. Tumango naman ako.“Are you waiting for me?” Tanong niya.Nakatingin pa rin ako sa babae."Nope. I just saw you. The girl seemed so
Hindi ko alam kung saang lugar ito pero napalibutan ako ng mga bulaklak.“Lili...”“Lili...”I roamed my eyes around when I hear my twin’s soft voice.Kasama ko na siya kahit nasa tiyan palang kami. I know her voice very well. Hindi ako nagkakamali when it comes to her.“Shely?” Bulong ko ng narinig ang tinig niya. Sobrang linaw ng lugar, maraming mga paro-paro at maraming bulaklak.“Shelly? Ikaw ba ya? Nasaan ka?”Narinig ko ang boses niya pero hindi ko rin siya makita.Huminto ako ng may paro-paro sa harapan ko. Hindi ko alam pero ang mga paa ko ay nakasunod sa paro-paro. I was staring at it being hypnotized. Ganito din si Shelly dati ang mga mata ay laging nakatuun sa paro-paro para bang mawawala ito pag-hindi tinitignan. Sinundan ko ang paro-paro na nakita ko.“Shelly!” Sigaw ko habang tumatakbo dahil pabilis ng pabilis ang paro-paro at baka mawala siya sa paningin ko. Tama nga siya, paghindi natitignan ng maigi ay mawawala talaga.I thought I lost that butterfly forever pero my ey