Kabanata 3: Have you ever love someone...

Dalawang araw na akong nasa condo. Ayaw kung mahalata niya na ng mukha ay nakatambay lang sa lugar kung nasaan siya. Umalis lang ako sa condo hust to buy foods, at yun lang.Ayaw ko namang araw-arawin ang pagsulpot sa lugar kung nasaan siya. I need to be vigilant. 

In those two days, nakikibalita lang ako hanggang group chat.  At sa dalawang araw na iyon, walang palya din pagdating sa babae. Ava and Sharon also said na nakita nila na si Sebastian malapit sa cr at may kayakap na babae, and the girl was crying.

Pero...para akong tanga dito. I should do something na mapalapit sa kanya. I should earn his trust and interest. Hindi ko magagawa kung nandito lang ako. Dapat nakikita niya ako araw-araw, and The more he sees me, the sooner I will imprint on his mind. 

Paano ko gagawin iyon? Impossible namang lagi akong pupunta sa lugar na nandoon siya, and bakit mahalat niya at sbrang weird ko naman pag-ganon. 

Bmangon ako ng may naisip. 

Right?! Brilliant idea! Bakit hindi ko na isip iyon?!

Lumaki ang mga mata ko. That teacher wants me to be his secretary, and that means I will see Sebastian much more often! Makikita niya ako everyday sa school! I don't need to create some excuses dahil ofcourse bobo lang ang hindi makapansin! I can be a part-timer! And may bonus pa! Hindi na ako mahirapan sa paghagilap ng mga lugar kung saan siya mambabae. 

I can't help but to dance excitedly. I'm so thrilled! I can decieve him so easily. Kaya sa sobrang saya ko ay sinabi ko agad sa kanila ang plano ko. 

They are also excited about it. Actually, they hate Sebastian but they don't want to get revenge. Hindi dahil ayaw nila kundi ayaw ng kakambal ko. My twin's last wish was to live in peace, and do the usual things kahit wala na siya. Ayaw niyang gumulo ang mga bagay bagay. I respect it but I feel like I can't accept na ganoon na lang. Ayaw din ng kaibigan niya na masaktan pa ako, at ako hindi ko kaya. Hindi ko kayang kalimutan at talikuran lahat. 

"Then, we can see you more of you there!" Sharon chatted. 

And, umupo na ako ng nagring ang cellphone dahil sa tawag nila. 

"Are you sure about it, Leila?" Tumingin ako kay Ava. She looks so worried. She put her eyeglas down, and lay to the bed. 

"Why? What's wrong?" Terry asked, too.

"I mean, Sir Jackson is known...to be you know...strict baka mahirapan ka?"

Strict? He does not look strict at all, at ng nakausap ako he looks so calm and approachable, but...yeah, He was so stoic and serious when Sebastian was talking to him.

Doon lang din naisip nila iyon. Wala na akong ibang maisip na paraan pa. The call didn't end early. Pumili pa sila ng tatlong movies na papanoorin, as they reasoned na minsanan lang daw.

Sa Monday ko na lang sisimulan ang plano kaya ngayong gabii ay susulitin ko dahil for sure, hindi na ako makakarelax. At sino bang makakarelax pag-nasa school? Unless puro snacks time nalang ang oras. 

Sebastian is a grade 12 student who chose STEM as his strand, plays basketball, and often plays the hearts of girls. 

May araw din yon!

Pumunta ako sa isang bar. I will drink tonight and have fun dahil simula lunes balik studyante na naman. 

I arrived early with whiskey in hand, savoring the night as I listened to the music amid the chaotic scenery. The louder the music, the more peaceful it seemed. Everyone had their own lives; people here didn't seem to care about yours. They were here for fun, not gossip or judgment. It was a pleasant contrast to the places I've been where I could spot intimate activities; here, everyone might be touchy, but they were enjoying in the taste of the music and alcohol.

Ilang oras na akong nakaupo dito. Ilang lalaki na rin ang nireject at pinaalis ko. They want me to dance with them. I know what they want, at hindi ko na hinintay na magsalita pa sila. 

Lahat ata ng tao ay hindi na makalakad ng tuwid o hindi na makatingin ng deretso. Hindi pa rin ako nalalasing. Hindi din naman ako nalalasing. 

Napahinto ako sa pag-inom ng nahagilap ko ang hindi insahang taong makikita ngayon. 

You're here my dear. Sebastian is wering his jerk and annoying smirk habang kasama ang mga kaibigan nitong lalaki. May lumapit na isang babae sa kanya. 

Sebastian smirked and placed his arms to her waist.

Ngumiwi ako. Diretso ang kanyang tingin sa isang mesa na hindi kalayuan sa akin. Hindi na siya lumingon-lingon pa dahil ang babae ay nakakandong na sa harap niya.

"Dude punta kami sa gitna! Wanna come?!" His one friend asked. Dinig na dinig ko dahil sa sobrang lakas ng music ay sumigaw nalang ito para marinig.

Sebastian smirked, and looked at the girl. His friends already got it. They shook their hand, and smile at him playfully.

At siya nalang ang naiwan sa grupo. 

The girl went to whisper to his ears, at ang loko ay ngumisi ito. He's enjoying it. I wanted to ruin his moment pero don't want to ruin my day, too. Araw ko to kaya walang sino man ang sisira sa gabi ko.

I crossed my legs while staring at them. Para akong isang nanonood ng teleserye sa harap. 

"Excuse me? Mind to dance?" 

Tumingin ako sa lalaking nasa harapan ko. Gwapo, maganda ang katawan at maganda ang ngiti. Pero...no man can make me happy. I softly sighed, and shook my head.

"Thank you, but I prefer to be alone-

"Then, I can stay. I can accompany you and-

"Seriously, ayoko. Pwede ka ng umalis." 

Tumingin pa siya ng malalim sa akin. I ignored him, at kumuha pa ako ng isang shot. 

Ang bilis. Ngayon ay naghahalikan na sila. Fine, enjoy that lady dahil sa akin hindi ka na talaga makakahawak pa ng babae kahit kuku nila hindi. 

His hands went down to her ass, and he was touching it. He stopped kissing her para bang naghahanap ng hangin, at isang segundo lang ay sinunggaban niya ito agad agad. The girls was even more than ready accepting his lucious and greedy kiss.

He stopped when his eyes met mine. Nabitin sa ere ang halik niya. The girl was kissing now his neck. Malikot ang halik ng babae at siya ay natameme na. 

My lips curled with amusement.

Naguguluhan ang babae at tumingin ito sa kanya. Sebastian shook his head at her.

Ngumisi ako. I started pouring another shot to my glass.

"Ngayon lang kita nakita." 

Nagulat ako ng nasa harappan ko na siya. Tumingin pa ako sa likod niya at nakitang wala na doon ang babae.

"Were you looking for me?"  

He shook his head. "Nah, napansin lang. "

He sat in front of me, watching me drink.

"Hindi mo ba ako aalukin?" Tanong niya at napangisi ako.

May lipstick pa sa gilid ng labi niya at sa kanyang leeg.

I smirked. "Sa ibang tubig ka atang uhaw."  

"Uh-uh. You're here alone?"

I nodded, and continued drinking.

Huminto ang kamay ko ng nakita ang kamay niyang nakaharang. 

"Baka malasing ka..." 

I push his hand using the glass. "That's why I was here in the bar, idiot." I whispered.

I can smell his scent from here. Ang dating amoy alak na paligid ay nagiging mabango dahil sa perfume niya. 

Tumingin ako sa kanya at nakabantay na pala ang mga mata niya.

"Ikaw ang mag-dra-drive pauwi?" Tanong niya. Bakit? May balak siyang sumakay sa sasakyan ko? Ano ako? Driver? Ano siya? Sinuswerte?

I smirked. "Hindi ako nagpapasakay ng mga hayop. Anyways, bumalik ka na sa kasama mo, nababalibaran ako sa mukha mo."

Bigla siyang tumawa. He even tried to hide it hiding his hands, klaro naman sa boses at sa pagkawala ng kanyang mata.

Ngumiwi ako sa kanya.

"Ihatid na kita..."

Hindi ko siya pinansin. Inom lang ako ng inom. At ramdam ko ang kanyang bunting-hininga bawat inom ko.

"Huwag naman sumobra, mag-isa ka lang..."

"Dahan dahan wala ka namang kakumpetensiya..."

"Don't add drinks from this table."

Tinignan ko siya ng sobrang talim. 

I looked at the server na naghihintay sa akin.

"Please, give me another two." I said sweetly. 

"Yes, Ma'am-

"Jerron, huwag na." Sebastian said not mad but so serious na kahit ako ay napatingin sa kanya. His jaw was locked hardly na parang nagtitimpi lang din.

Kumunot ang noo ko. 

"Sino ka ba ha? Nandito ako para uminom pero dahil sa mukha mo, mas nalalasing ako sa inis."

Hindi na siya sumagot. He lean calmly to the sofa and darely stared at me. Hinintay ko pa siyang magrebat pero hindi na siya nagsalita pa. 

Kaya, inom lang ako ng inom. At laking dismaya ko ng naubos nga ito. I tried to pour it down pero wala pa din. 

"Ubos na. Wag kang umasa na may lalabas pa diyan."

Hindi na ako nagsalita at huminto na. Para akong napagod sa kakainom. I slowly leaned my body to the sofa. Hindi ko mapigilang ngumiti ng umiikot ang mundo ko. This is what I want. 

I frowned when Sebastian became two, at nakaawang ang mga labi. Pinilig ko ang ulo ko at bumalik naman sa dati. Isa na siya ngayon. 

Tumayo na siya. That's good. He can leave, and leave me, and my drink alone. But, I didn't like the next he did when he sat beside me. 

I moved away from me.

"Wala akong masamang gawin sayo. " Sambit niya. "Ihahatid lang kita sa labas-

"Kaya ko."

"Alam ko pero ihahatid kita sa kotse mo."

Tumingin ako ng deretsahan sa kanya. He seems freaking worried. Malayo sa akin at kalamdong nakaupo.

"Bakit?" Tanong ko. Para akong tanga dito.

I smiled, and closed my eyes. Hindi ako lasing pero I need to regain my strength pero mas lalo lang umiikot ang paningin ko . 

He seem know how to care pero bakit? If ganito siya bakit...bakit namatay ang kakambal ko dahil sa pagmamahal niya? 

Nakapikit lang ako habang randam pa rin lahat ng nasa paligid ko.

"Sebastian? Ba't nandito ka lang dude? Let's move to other party? Maraming babae sa kabila."

"I'm done. Pass muna ako ngayon."

"Huh? Pass? Himala!"

Unti-unti kung binuksan ang mga mata ko. Tinignan ko si Sebastian at mag-isa nalang siya. Tahimik na nagmamasid. Seryoso itong nakatingin sa akin. Malalim pero magaan.

"Have you ever lost someone you love?" I asked him deeply in deep brokeness. I've been dying to ask it. His confused eyes transform into a cold gaze.

Why, my dear? Did you lose someone too? I doubt that. You don't care at all. 

I chuckled, painfully. "I mean like, losing that person changes you into someone you dislike, and you end up hating the world for it?"

Hindi siya sumagot. Tumayo lang siya!

 F*ck it! I want him to answer it! 

"Sa ayaw at sa gusto mo, ihahatid kita. Para makampante ka, idadaan kita sa police station para alam mong hindi ako gagawa ng masama."