Kabanata 5: Hello, Mr. Casanova

The day ended like that. Nasa loob lang ako ng computer lab at hindi na lumabas. Kahit galit na galit ako ay nagawaa ko din ng maayos ang aking trabaho. Sir Jackson even complimented me dahil sobrang bilis ko daw ginawa ang trabaho.

The Satsa girls even went to me at but i’m glad they went there na wala si Sir Jackson. I’m really careful to this. Ayaw kung malaman ng iba, and I want to make sure na if may masasaktan man ako na lang at ayaw ko na silang idamay pa.

Kaya kinabukasan ay hindi na ako maaga pumunta doon. Sir Jackson gave me his schedule which is my schedule, too.  Sa Monday lang sobrang aga dahil sa flag ceremony, and Tuesday to Saturday ay 7:40 yung time in and it would end 5 in the afternoon.

At exaclty 7 A.M ay nasa school na ako. Sir Jackson class will start at 9 am. I have the key kaya iniwan ko ang bag ko sa table, at pumunta sa canteen. Mabuti nalang ganito, hindi na ako mag-abalang magluto dahil may canteen naman.

Huminto ako ng nakita ang nasa harap ng canteen. Hindi ko inaasahan na magkikita kami ng ganitong aga. As usual may kasamang ibang babae.

What is he’s gay kaya kasama niya parati ay babae? But...alam naman ng lahat kung gaano siya ka playboy at katinik sa babae.

Tumatawa sila parang may sariling mundo. Nakangisi lang si Sebastian atnahinto lang nadapo ang tingin nito sa akin.

I don’t know if namumukhaan ako. I smirked.The girl waved her hand infront of him pero nakatingin lang si Sebastian sa akin parang namamalikmata sa nakita.

“Hello, Mr. Casanova.” I greeted him ng nahinto ako sa harapan niya. I guess you remember me at all.

“She’s the girl that everyone was talking about.” The girl softly whispered to him pero narinig ko pa din. Ngumiti ito sa akin.

The Satsa girls was right, may news na agad tungkol sa akin. And, boys acting like a main character that they were I would be on their knees. Really?

“She talked to you? Hindi namamansin yun sa lalaki.” Narinig kung bulong ng babaeng kasama niya.

Iniwan ko na sila. Now, alam mong nandito lang ako.

“Bakit ka nandito?” Napaigtad ako ng marinig ang boses niya sa likod ko. Lumingon ako at siya nga, nakasunod sa akin.

“Akala ko ba hindi ka student?” He asked again. Lumingon ako, at nakita ko ang babae na umalis na.

“Hindi mo man lang hahabulin?” Tanong ko sa kanya. He know what I meant.

“Anong order?” The cashier asked. I smiled, politely. Tumingin siya sa ID card ko. Pinagawa talaga ito ni Sir Jackson.

“One cup of rice, one water, and porkchop. Thank you.”

“Tapos na siyang kumain bakit hahabulin ko?” Tanong niya.  I smirked.Ocourse, hindi siya maghahabol.

“You didn’t answered me. Bakit ka nandito? You said you’re not a student.”

Kinuha ko na ang order ko sumunod naman siya.

“The last time I remembered cofee shop lang ang pag-aari mo hindi itong school, why are you asking like as if I’m not belong here?”

Umupo na ako sa table at nakasunod pa rin siya. Umupo pa sa tapat ko.

He shrugged his shoulder. “Nothing. Just curious and shock na nakita kita dito. Saang building?”

Ngumiwi ako sa tanong niya.

“That question is really annoying at nakakasakit sa ulo,” Sabi ko na may diin. “Madami na ang nagtanong. Hindi ka talaga nagpaawat?”

He chuckled while looking at me. “What did I do?” He asked, confused.“Wala akong ginawa ah pero parang galit na galit. The girl I’ve been with yung umalis? Sobrang ganda ng araw dahil nakiharap ako tas ikaw? Tsk, tsk, tsk...”

I chuckled with his head too big for his reputation. Hindi ko na siya pinansin, and I started eating my food. Nagka-ilang subo na ako ng kanin doon ko lang narealize na sobrang nega ng ginawa ko.

It made me stopped. I should have talk to him gently at sweetly. I looked up at him, at nakatingin lang ito sa akin at unti-unti akong ngumiti.

Bumuntong-hininga siya parang may napagtanto.

“I guess gutom ka lang.” Bulong niya sa sarili.

Tumango na ako at nagpapatuloy kumain. Huminto ako ng kinuha niya ang water ko.

“Hey, that’s mine!”Suway ko.

“Hey chill! Bubuksan ko lang hindi ko nanakawin.”

I rolled my eyes. “Whatever.”

Natapos na ako pero nandito pa rin siya sa harap ko. Nagmamasid.

“What grade?” Tanong niya naman, walang planong tumigil. If hindi pa ako nakakain ay baka nasuntok ko na ito pero dahil nagkalaman na ang tiyan ko ay kalma lang ang mode ko today.

“Work.” I simply said, at uminom ng tubig.

“Student teacher or teacher ka?”

I chuckle, seryoso talaga siya.

“Student assistant ni...Sir Jackson.”

I watched how his expression darkened. Galit talaga siya eh no? Dahil alng sa bagsak siya. I bet hindi siya ngcomply ng mga activities kaya bagsak siya.

Hindi na siya nagsalita pa. Tumingin lang siya sa akin ng malalim. Ako ay nakatingin din sa kanya na may malalim na naisip. Who is he when he’s with my twin? Ganito ba siya or caring or too strict?

“Bakit may problema ba?”Tanong ko parang laki talaga ng galit niya sa teacher na’yon.

Lumingo siya. “Wala naman. May na-alala lang ako. Late na ako.”

Ngayon lang niya napansin? Kanina pa siya late ah.

Tumayo na siya, at umalis ng walang pa-alam. Walang manners ah!

Umalis na din ako bago dumating yung iba. I don’t have plans on befriended them or having any connection. Yung kaibigan ng kakambal ko ay sobrang nakaka-ubos ng enerhiya sa daldal ba nilang lahat.

“Si Astrid yun diba?!”

Napaigtad ako ng narinig ang pangalan ko. Kaya imbis na pumunta sa cr ay tumakbo na ako papalayo. I’m glad na takot sila lahat kay Sir Jackson kung hindi baka doon na silang lahat tumambay sa computer lab.

Nagulat ako ng pagbukas ay nandoon na si sir Jackson.

“Morning, Sir...”

“Morning, Astrid. Kumain ka na?” Tanong niya. Tumango ako sa kanya.

“Kakatapos lang Sir.”

“May class ako dito mismo sa comlab. You can just stay here or sa librabry? Medyo maingay baka madistract ka dito.”

Huminto ako at nag-iisip. Ayoko din humarap ng maraming tao, nakakapagod.

“Kung ano ang desisyon niyo, Sir.” I replied.

“Sa library ka na lang muna. Please, i-record mo nalang yung score nila-

May biglang kumatok kaya napahinto kami. Lumingon din ako pero nagulat ako sa taong pumasok.

“Mr. Ariston why are you here?”Sir Jackson said seriously.

“I don’t remember na may klase ka sa akin.”

Hindi pa rin ako maka-imik. Nasa tabi namin siya nakatayo.

“Ikaw na ang nagsabi na if I won’t take this subject seriously again baka maging sabit ito sa graduation ko.”

Sir Jackson looked at me. Tatayo na sana ako pero pinigilan niya ako. Kumuha siya ng isang white long folder at may mga ballpen din.

“You can come back here in the afternoon. If tapos kana, you can take your lunch.”

I nodded to his order. Tumingin pa ako kay Sebastain pero nakatingin ito ng seyoso kay Sir Jackson.

Tumayo na ako at nakit kung umupo si Sebastian at yun na ang huli kung nakita bago umalis ng tuluyan.

He’s taking grudges, grades pa lang iyon pero ang grabe na ng hinakit niya. How much more to my situation?

Nandoon nga ako sa library. I guess it is a perfect place rather than in the comlab. Dito ay sobrang peaceful at walang tao at sobrang tahimik din.

After signing my name ay pumunta na ako sa second floor kung saan may maliit na table. I took my shoes and placed it beside the drawer.

Walang interaksyon ngayon. Nakalimutan ko ding pumunta sa bar kung nasaan siya dahil sa pagod ako kahapon. Hindi naman mabigat ang trabaho ko pero maybe hindi ako sanay sa ganoon trabaho at nabigla ang katawan ko. I rather work being waitress or something than checking the papers na nakakasakit ng ulo.

Nahinto ako ng nakitang may paa sa gilid ko. I raised my head to look, at napasinghap ako ng nakitang si Sebastain.

The Casanova boy is following me. What a great news!

“You’re rich bakit nagtratrabaho ka?” He asked ng napansin niyang nagpapatuloy ako sa ginawa ko. Umupo pa sa tabi ko.

“Ayoko talaga sa tanong na yan. Nakakapikon. Ang bobo ng tanong.” M*****a kung sagot sa kanya.

Bumuntong hininga ako at tumingin sa kanya.Pa’no ko sisimulan kung isang salita lang niya nagpapakulo na ng dugo ko?

I should calm my nerves. Hindi ko mairaraos to kung pati presensya niya ay kinamumuhian ko.

“Ano ang pinag-uusapan niyo?” Tanong ko kahit alam naming narinig ko naman.

“I’ll continue, and need to pass this subject.”

“Bakit bagsak ka pala? Madali naman ang subject na to ah.” I said softly. Hindi naman ito math na need ng solving. Just doing essay or do the task completely ay you can get a good grades.

“I hate essays.” He replied, shortly.

He slowly leaned and lay in the floor. Hindi naman madumi tong floor. It was beautiful nga dahil may magada at aesthetic ang ginamit dito. May unan pa.

Nakatingin lang siya sa kisame, at nagpapatuloy na ako sa ginawa ko. Tahimik lang siya kaya hindi na ako nadi-distract sa ingay niya.

Too much silence means already something kay ng dumapo ang tingin ko sa kanya ay nakatulog na pala ito.

I chuckled, and continued my work in peace.

I was writing the last paper, at ng natapos ay inunat ko ang mga kamay ko. I was massaging my hands. Hindi pa rin siya gumising. He was so sleeping so soundly and safely.

Mag-dadalawang oras na kami dito. Should I wake him up? I’m sure may kalse pa’to.

I took that time to stared at him. I remember my sister promised to herself na hindi siya magbo-boyfriend ng guwapo. Ayaw niya na may kahati o palaging nagpro-problema pag-may kasamang babae pag wala siya sa tabi nito. Then, bakit twin? You chose the man that everyone love. You chose the wrong man, the man who can’t live with one woman.

Singkit nga ang mata ganoon din katinik sa babae.

I checked the time, at snacks na nga.

Ginising ko na siya ng dahan-dahan.

“Sebastian, gising na...” I softly whisphered baka malaman pa na natutulog ang isang to .Napangiti ako ng kumunot ang noo nito at parang walang balak gumising.

“Gising na....” Hindi pa rin siya nagigising. At nauubos naman ang pasensya ko. Huminga ako ng malalim.

“Iiwan talaga kita dito-

Bigla siyang napabangon. Napatingin ako sa kamay niyang nakahawak sa kamay ko.

“Dito ka na lang.” He uttered out of nowhere.

“What?”

“Do your work here. Para makakatulog ako.”

“Huh?” Naguguluhan pa rin ako sa kanya.

“Bawal kasi matulog dito pagnandito ka okay lang dahil may ginagawa ka naman habang ako natutu-aray!”

Sinapak ko siya. Ginamit pa ako.

“Hey saan ka!”

“Aalis na. I need to eat.” I said at dinala ang mga gamit ko. Nakasunod naman siya dahil rinig ko ang yapak niyang nakasunod sa akin.

“But, actually I mean it! Laht ng gagawin mong paperworks dito na sa librabry-

“Sebastian lower your voice!” Ngumisi ako ng anrinig ang saway ng librarian sa kanya. Tuluyan na akong umalis, and guess what? Sumunod agad siya.

“Seriously, dito kana gagaw,” Saad niya habang naglalakad sa tabi ko. Hindi pa rin napapagod sa kakaputak. “It’s my first time sleeping that peacefully! Hindi ko alam na ang library lang magpapatulog sa akin ng ganyan kahimbing. Sa library ka na magtatago-

“Tsk, hindi ikaw ang amo ko kaya wag kang-magrequest.”

“Pwede naman yon ah! Sobrang ingay sa comlab!”

I shook my head.

The canteen is filled with many students. Laaht ng table ay occupy na. I’ve never seen the Satsa girls. And, I just mention their name pero narinig ko agad ang boses nila.

Tumingin ako sa pinakadulo ng tabl, at napahinto din sila. They waved their hands pero I ignore it.

“Sebastian! Saan ka ba nagtago! Hindi ka na pumasok!”

It was a bunch of boys. Their eyes tarced mine at parang gumala agad ang mga mata.

“Sebastian, ang tinik talaga! Pakilala mo naman kami!”

Hindi na ako umimik, at nilagpasan sila lahat. Nakita ko din ang mga kaibigan ni Sebastian na nasa first table. Sila din ang  nakita ko sa cofee shopa at doon sa party.

They smile playfully at me. I smirked at them, too at umiwas na.Anong akala nila sila lang ang marunong mag-smirk?

“Sebastian, bro ang bilis mo naman!”

“Pinag-uusapan lang namin yan, kinuha mo naman agad!”

Napangiwi ako mga lumalabas na salita sa galing sa kanila.

“Pakilala mo naman kami, bro...”

“Hindi yan nakikipag-usap sa tao.” Sebastian replied. “Kakain lang ako.”

Nakahawak ako ng tray. Naghahanap ako ng chairs. The satsa girls are silently at tinuro ang isang bakanteng upuan. Naghahanap ako ng chairs. Nagtutulakan pa ang iba.

“Saan ka uupo?” Tanong ni Sebastian na nasa tabi ko na pala. 

Nagsimula na akong maglakad pero nilagpasan ko silang lahat. Maybe I should eat in student lounge.