“You look so beautiful, honey. I knew this dress would fit you perfectly,” mom said, standing behind me and holding both my arms. There's a huge mirror in front of us where we can see each other. May malapad na ngiti sa mukha niya, isang ngiti na ngayon ko lang nakita. I don’t know if she’s smiling like that because her unica hija is getting married, or if it’s because our family will finally be free from this mess. “You like it?” mom asked while smiling. I tried to fake a smile and nodded. “Yeah, I like it, mom.” “We’ll take this,” sabi niya sa babaeng nag-a-assist sa amin. ***Ibinagsak ko ang katawan sa higaan. I am just tired. It’s been a week, and all we’ve done is prepare for this wedding. This time, mas bongga ang plano nila. Kung dati kami lang ang invited, this time, almost everyone is invited. I am so embarrassed—my friends surely know about this by now. They might be calling me desperate or a gold digger now. “Gosh, Lia! Why do you even care?!” panenermon ko sa sari
“What is the meaning of this, Liam?” tanong ko sa kanya sa kabilang linya. Hindi ako mapakali na hindi malaman kung bakit niya sa akin pinadala ang mga ito. “It sucks to make something for your family who did nothing but lie to you,” malamig niyang sagot. “Ang kapal ng mukha nila para lokohin ako. Kaya pala ang dali para sa kanila na ipagawa sa akin ‘to! Argh! I hate them!” ginulo-gulo ko ang buhok sa galit. “What should I do?” problemadong tanong ko habang nakatingin sa bintana kung saan kita ang mga nakakalat na security guard ni Dad sa labas. How can they even afford to hire those men? Unless pakana 'yan ng matandang bilyonaryo na ‘yon! “It’s not my problem, Amelia.” Ramdam ko ang kawalan niya ng pakialam. “What?! Ikaw ang nagbigay ng mga ‘to sa akin tapos sasabihin mo na it’s not your problem?!” “The truth will set you free,” walang paki niyang sabi. “Curse you!” sigaw ko sa kanya. “Tutulungan mo ba ako o hindi?!” “Papunta na d'yan ang mga tauhan ko. Tutulungan ka ng kasam
“Where’s Liam?” tanong ko sa kasambahay na nakasalubong ko. “Nasa labas pa po si Sir, nagjo-jogging po,” nakangiting sagot niya. Uso sa mga tao rito ang tumango at ngumiti, and it annoys me. Ang hirap nilang sungitan. Magmumukha lang akong masama. Dumiretso ako sa lamesa. Ang daming pagkain na nakahanda. Ganito ba talaga sila maghanda? Lalo na kung si Liam lang naman mag-isa rito. At kahit dalawa pa kami, sobra-sobra pa rin 'to. “You’re awake,” sabi ni Liam na kakapasok lang at nagpupunas ng pawis. Naka-black na short siya at puting sando. “You can eat. Magsho-shower lang muna ako,” sabi niya. “I’ll wait for you. I’m not hungry yet.” Napatingin siya sa'kin. Mukhang tinitingnan niya kung nagsasabi ako ng totoo. “Okay,” sagot niya at umalis. Nagising lang talaga ako ng maaga para maglibot dito sa mansion niya. “Miss Lia, may garden po si Sir Liam. Baka po doon niyo muna gustong magpahinga,” nakangiting sabi ng kasambahay niya. Tinanguan ko lang ito. Pagkatapos ay sumunod ako s
“May mas ibabagal ka pa ba diyan?” naka-cross ang braso na tanong ni Liam habang nakasandal sa pinto ng kotse niya. “Of course. Gaano ba kabagal ang gusto mo?” pamimilosopo ko. Napailing na lang siya at nauna nang pumasok. I swear, matira-matibay na lang talaga 'to kung sino ang mauuna sa amin na sumuko sa isa’t isa. Pagkasakay ko, agad na ring umandar ang kotse niya. "I’ll work until 3 PM only. I still have to go shopping,” sabi ko. Napatingin siya sa akin, at sa tingin pa lang niya ay mukhang pagod na siya sa narinig. “May I remind you na ako ang boss rito, kaya hindi ka pwedeng basta-basta magdesisyon para sa sarili mo. And it’s you who insisted on working.” “But my favorite brand will release a limited edition of the dress that I want!” Muli siyang umayos ng upo. “No,” malamig na sabi niya. Argh! Padabog kong inayos ang upo ko. Hindi ko siya pinansin buong biyahe. Pagkarating namin sa company niya, nauna akong bumaba. Nauna rin ako sa elevator at isinara iyon bago pa siy
Dali-dali akong pumasok sa kwarto ko at isinara ang pinto, pagkatapos ay sumandal doon at napabuntong-hininga. What was that? Pinagtitripan niya ba ako? Napahawak ako sa dibdib ko dahil sa bilis ng pagtibok nito. What is happening? Bakit ganito ako magreak? Calm down, Lia. Pinaglalaruan ka lang ng lalaking iyon! I need to sleep. ***Paggising ko kinabukasan ay agad akong bumaba dahil sa gutom. Dumiretso ako sa main kitchen. Doon ay nakita ko si Liam na nakasuot ng puting apron habang nagluluto. Nakaamoy ako ng bacon. Pero may nakita rin akong mga pancake sa countertop na nandoon. Humarap siya bitbit ang pan, at inilipat ang mga bacon na niluto niya sa plato na nasa countertop. Naramdaman niya siguro ang presensya ko kaya napatingin siya sa direksyon ko. “Good morning,” bati niya at nginitian pa ako. I looked away at napalunok pa. It was the first time I saw him smile like that. Tumikhim ako at inayos ang sarili bago naglakad papunta sa kanya at batiin siya pabalik. “Good mo
"Make sure na makakapagpahinga pa siya nang maayos ngayon." Isang pamilyar na boses ang narinig ko. Sinubukan kong idilat ang mga mata ko, pero sobrang bigat nito. Pero kahit ganon, sinubukan ko pa rin itong idilat hanggang sa makita ko si Liam, at sa harapan niya ay ang doktor na nagpapainit sa ulo ko noon pa. Pagtama ng mga mata namin, agad ko siyang inirapan. Natawa naman ito. "Looks like she's okay," sabi niya. Nilapitan ako ni Liam at inalalayan akong maupo. "What are you doing here?" masungit kong tanong sa doktor na 'yon. "Saving your life?" "Ang oa mo, nahimatay lang naman ako," sagot ko. "Then, saving your twins?" Hindi ko na siya pinansin. "What happened to my parents?" tanong ko kay Liam. "They escaped. Pero pinapahanap ko na sila," sagot niya. "You can take a rest. Ipagpatuloy mo ang pagpapahinga mo hanggang bukas," sabi ng doktor. Tiningnan ko ang oras at 11:55 PM na pala. Dahil pagod pa ang katawan ko, hindi na ako nakipagtalo. Kaya humiga ulit ako at pagpi
“Kanino ‘yan?” tanong ko sa kasambahay na nakasalubong ko. It’s 5 AM, and naisip ko na mag-walking, pero nakasalubong ko siya na may bitbit na coffee, and I think it’s for Liam dahil papunta siya sa office nito. “Para po kay Sir Liam.” “Give it to me. I’ll bring it to him.” Nakangiti akong naglakad papunta sa office niya. Maingat kong hinawakan ang kape niya, pero hindi ko maiwasan na mas mapangiti sa tuwing nakikita ko sa ring finger ko ang isa sa mga kumikinang na diamond ring na galing sa kanya. But why am I smiling?! Kinikilig ba ako? No way! Baka sa singsing oo, pero kay Liam, hindi! He has a glass door in his office kaya I was able to see through inside. I noticed that he’s not in his office—maybe he went outside for a while—so I slowly went inside para ilapag ang kape niya. Lumapit ako sa lamesa niya, and I noticed that his computer is on. Napakagat ako sa labi, contemplating kung sisilipin ko ba ‘yon cause I’m really curious kung anong ginagawa ng mga billionaire na katul
I was frowning while choosing what to wear. “Argh!” I had enough, I am so pissed. Pang-ilang dress ko na ‘tong sinukat pero kita pa rin ang laki ng tiyan. I removed it and stared at the dresses in my bed. I pouted habang kinukuha iyong last option ko, a white dress na hindi hapit sa katawan ko! Argh! I want something na fitted pa naman para lumabas ang pagiging sexy ko pero mukhang imposible na ‘yon ngayon na lumalaki na ang tiyan ko. Wala akong nagawa kung hindi suotin itong dress na medyo maluwag sa akin. Pagbaba ko sa living room ay nakita ko si Liam na nagkakape habang may hawak na newspaper. People nowadays still read newspapers? Especially a billionaire like Liam? I’m amazed. I sat down near him. Hindi niya man lang ako tinapunan ng tingin, as if my appearance doesn’t have any impact on him. “How old are you?” I curiously asked when I suddenly remembered that I don’t know his age. He just gave me a quick glance and bumalik sa binabasa. I was about to kick him when he sai
Amelia’s POVDahan-dahan kong iminulat ang mga mata ko, at ang liwanag ang sumalubong sa akin, dahilan para mapapikit ako. Pero bukod sa liwanag, sumalubong din sa akin ang sakit ng katawan na unti-unti ko nang nararamdaman.Nang makapag-adjust, napatitig ako sa puting kisame. Napansin ko rin ang tunog na naririnig ko—parang heart monitor.Nasa ospital ba ako? Napatingin ako sa kanan ko kung saan nagmumula ang tunog na iyon. Tama nga ako, nasa ospital ako.Nadako naman ang tingin ko sa kamay ko—may IV drip doon. Bakit ako nandito?Napatingin ako sa kaliwa ko nang may napansing gumalaw doon.Si Raven.Nasa upuan siya, nakasandal ang ulo na inihilig niya pakaliwa. May libro rin siyang nasa kandungan. Mababakas ang pagod sa mukha niya.Bakit siya nandito?Pinilit kong alalahanin kung anong nangyari, pero walang pumapasok na alaala sa utak ko.Napahawak ako sa ulo, malapit sa noo, at napaaray. May nakapa rin akong ban
Limaire’s POV“Look who’s calling? Your wife.” Nakangising itinaas ko ang phone ni Liam.Agad niya iyong hinablot habang magkasampok ang mga kilay.“Loudspeaker,” I mouthed.Masama ang tingin niya pero agad naman iyong sinunod.“What?” bungad niya sa asawa. Wala siyang nagawa kung hindi gawing galit ang tono dahil narito ako.“Liam…” Nanginginig at halata ang takot sa boses ni Amelia.Bigla namang napatayo si Liam at sumilay ang pag-aalala sa mukha.Napacross ako ng arms habang nakangisi. Ang saya makita ng reaction niya.Naghintay ako ng susunod na mangyayari, pero wala na kaming narinig kundi tunog ng motor na lamang.Binaba ni Liam ang tawag at akmang aalis na nang hawakan ko ito sa braso. Masama itong napatingin sa akin.Nakangisi akong nakatingin sa kanya habang bahagyang iniling ang ulo para sabihan siyang ‘no.’“Kapag may nan
Pagkarating ko sa bahay, umupo agad ako sa sofa at hinanap ang phone ko.Pumunta ako sa social media ni Limaire at nag-scroll. Andoon pa rin ang mga post na nakita ko noong nakaraan. Walang nabawas, nadagdagan lang.May mga picture na ng mga lugar na sa tingin ko ay pinuntahan niya, may mga picture din ng pagkain, at ilang stolen shot ni Liam. Napairap ako dahil doon.Mahinang inihagis ko ang phone sa sofa. What am I even doing? Paki ko ba sa kanila!Isinandal ko ang ulo sa sofa at pumikit. Pero pagkapikit ko, agad na nag-echo sa akin ang mga sinabi ni Raven kanina. ‘May ibang asawa si Mr. Sinclair.’ Ako ba ang tinutukoy niya?‘Napakilala niya na ‘yon sa board of directors niya.’ Malamang ako nga ako, ako lang naman ang pinakilala ni Liam sa mga board of directors niya… well, iyon ang pagkakaalam ko.Pero kung ako ang pinakilala niyang asawa, bakit walang nakakakilala sa akin? I mean, hindi naman sa pa-main cha
“Ms. Hayes, puwedeng pabigay ng mga ‘to kay Ms. Lara?” sabi ni Raven habang nakataas ang isang kamay na may hawak na mga papeles, pero ang mata niya ay nanatili sa dokumentong binabasa at mukhang may binibilugan pa.Tumayo ako at lumapit.Nakarating ako na gano’n pa rin ang puwesto niya.Dahan-dahan kong inabot ang mga papeles mula sa kanya. Nang kukunin ko na 'yon sa mga kamay niya, hindi ko agad nakuha dahil humigpit ang hawak niya.Napatingin ako sa kanya—nasa binabasa pa rin ang atensyon niya. Basta talaga mga CEO, hindi maalis ang mata sa mga dokumentong binabasa nila.Napaangat siya ng tingin sa akin. Bahagya naman akong napataas ng kanang kilay at itinuro pa ang mga dokumentong hawak niya. Pero hindi niya tinapunan ng tingin ang mga iyon—nanatili sa mga mata ko ang tingin niya.Ibinaba niya ang mga dokumentong hawak.“Are we good?” bigla niyang tanong.Ang nakataas kong kanang kilay ay bigla kong naibaba, at napalitan ng kunot-noong ekspresyon.Napaisip ako sa ibig niyang sabih
Napatingin ako sa sahig at pasimpleng pinunasan ang luha ko.Pag-angat ko ng tingin, inayos ko ang tindig ko at dahan-dahang naglakad papalapit kay Raven.Nakakunot ang noo niya. Nakita kong gusto niya akong lapitan pero nanatili na lang siya sa pwesto niya dahil papalapit na rin naman ako.“Mind to explain kung bakit mo sinampal ang ka-business partner ko?” agad niyang bungad pagkalapit ko. Bahagya pa rin ang pagkakunot ng noo niya, pero kasama na roon ang nagtatanong niyang ekspresyon.Nang hindi ako makasagot, marahan siyang napahawak sa magkabilang braso ko at napatingin sa buong pagkatao ko—mula ulo hanggang paa.Nawala ang pagkakunot ng noo niya at sumilay ang buong pag-aalala sa mukha niya.“May ginawa ba siyang hindi maganda sa’yo? Tell me, so that I can cancel our partnership right away,” handa na siyang makipag-away sa tono niya. At hindi lang pag-aalala ang nasa boses niya, parang may halong takot na baka t
Pagbalik ko sa office ni Raven, andoon na siya. Nakatalikod at mukhang abala sa cellphone. Ilang segundo pa ang lumipas nang itapat niya iyon sa tenga niya. Bigla namang tumunog ang phone ko. Napatalikod si Raven, at ako naman ay agad na hinanap ang phone ko. Napakunot ang noo ko nang makita ang pangalan niya sa screen. Pag-angat ko ng tingin pabalik sa kanya ay eksaktong nasa harap ko na siya. Bago pa ako makareact ay naramdaman ko na ang katawan kong nakakulong sa bisig niya. Napakurap ako ng dalawang beses. “Sabi ni Ms. Lara, bumaba ka raw para kumuha ng kape. Kaya kinabahan agad ako nang makita kong may naiwan at natapong kape sa elevator,” sabi niya habang nakayakap pa rin sa akin. Ramdam ko ang kaba sa tono niya. Nakaramdam ako ng isa pang presensya sa likod ko. Kaya naman hinawakan ko si Raven sa braso at dahan-dahang inilayo siya sa akin. Nakita ko siyang may tinitingnan sa likod ko, kaya napatalikod na rin ako. Nakita ko si Liam—walang emosyon ang mukha. Bigla akong ki
Narinig ko ang doorbell kaya naglakad ako papunta sa pinto.Binuksan ko ‘yon at bumungad sa akin si Sol. May bitbit siyang paper bag.“Tita Solaire!” masiglang sigaw ni Liana mula sa likod ko. Hindi ko alam na sumunod na pala siya.“Hello, pretty girl,” yumuko si Sol para halikan ito sa pisngi.Nakangiti namang tinanggap ni Liana iyon bago niya hinalikan pabalik sa pisngi ang Tita Solaire niya. Pagkatapos ay tumakbo na ito pabalik sa loob para maglaro.Pumasok si Sol at sinara ang pinto, pagkatapos ay malapad ang ngiting hinarap ako. May dalang panunukso sa ngiting iyon, at sa tingin ko, alam ko na kung bakit.“So, tell me, kumusta pag-uusap niyo?” excited na tanong niya.Napaikot ang mata ko at tumalikod papalakad sa sala. Naramdaman ko naman ang pagsunod niya sa akin.“Hi, Lexie,” bati ni Sol kay Lexie sabay abot ng paper bag na dala. “Cupcakes,” simpleng sabi niya.“Dito ka na ba magdi-dinner?” tanong ko rito dahil pagabi na rin naman.“Yep,” sagot niya. “Pero maiba ako,” lumapit s
"So, pumayag ka na talagang makipagkita kay Liam?" tanong ni Sol.Sabay kaming nag-lunch ngayon, may pinuntahan kasi siya malapit sa workplace ko.Tango lang ang sinagot ko sa kanya."Ready ka na ba?"Napaisip ako."Hindi."Nakita ko siyang napailing habang nakangiti."Kung maghihintay ako hanggang sa maging ready ako, baka hindi na kami makapag-usap. Kasi pakiramdam ko, never na ata akong magiging handa na harapin siya."Napatango naman si Sol."Pero saan ka makikipagkita? Ready ka na bang ipaalam na andito kayo?""Hindi ko alam. Plano ko sa Indonesia na lang, mas malapit sa aming dalawa. At para hindi niya madaling malaman na nasa Australia kami.""Paano kung may mangyari sa inyo doon at magkabati kayo? Uuwi na ulit kayo ng Pilipinas?" may panunukso sa tono niya.Inirapan ko siya dahil sa tanong niya. Pero sa totoo lang, wala sa isip ko na magbabati kami ni Liam. Hindi ko rin alam kung anong mangyayari kung sakali ngang m
Nakauwi na si Raven. ‘Yung dalawang bata naman, kakakatulog lang. Tinulungan ako ni Lexie na dalhin sila sa kwarto. Hinila ko ang kumot nila at ipinatong sa katawan nila. Pagkatapos, pareho ko silang hinalikan sa noo. Tumayo ako at pinagmasdan sila.“What is it, Lexie?”Kahit nasa kambal ang tingin ko, nakita ng peripheral vision ko kung paano agad lumingon si Lexie sa akin. Kanina ko pa kasi nararamdaman na parang may gusto siyang sabihin.“Wala po,” ramdam ko ang pag-aalinlangan niya.Hinarap ko siya.“Ano nga?”“Ayaw ko po kasi sanang mangialam—”“It’s okay, pwede kang magsabi ng opinyon mo, part ka na ng pamilyang ‘to,” binigyan ko siya ng tipid na ngiti.“Hindi naman po sa kinakampihan ko si Sir Liam—”Pagkarinig ko pa lang ng pangalan niya, parang ayoko na agad pag-usapan. Pero sa tingin ko, kailangan ko rin ng opinyon ng mga taong