Nobela ni Calliana

Third Person POV“Daddy,” wika ng tatlong taong gulang na batang lalaki habang tumatakbo papalapit kay Samuel na kasalukuyang nakatayo sa dalampasigan at nakatingin sa tahimik na dagat habang may hawak na isang piraso ng papel.Yumakap ang bata sa hita niya kaya napunta roon ang atensyon niya. Malapad siyang ngumiti rito at kinarga ito. Pinatakan niya ito ng magkakasunod na halik sa pisngi, dahilan para mahina itong mapatawa.“Tanner, go take a bath now,” wika ng mommy nito.Napasimangot ang bata.“But I want to play with daddy, mommy,” nagtatampong wika nito habang nakanguso.“Listen to your mommy, baby,” malambing na wika ni Samuel at mahinang pinisil ito sa pisngi.Napasimangot ang bata ngunit walang nagawa kundi sumunod na lamang.Kinuha ito ng yaya niya at dinala sa loob ng mansion.“You should let him stay a little, Madeline,” pabirong wika ni Samuel.“I wanted

“Anak, sumama ka na sa akin sa New Zealand,” nag-aalala ang tono na wika ni papa. Alam niya na rin kasi ang tungkol sa amin ni Samuel. “Magsimula tayo don ulit. Magsimula ka ron ulit,” dagdag niya. “P-pag-iisipan ko po.” ***Nakasandal ako sa sofa at nakatingala sa kisame. Ipinikit ko ang mga mata ko at isa-isang inalala ang lahat ng alaala na meron ako kasama si Samuel. Napangiti ako nang maalala ang katangahan ko noon, noong nagpadala ako sa emosyon ko at basta-basta siyang sinugod. Ang laki din pala ng pinagbago ko, hindi na ako iyong Althea na palaging napapahamak dahil sa mga desisyon kong hindi ko basta-basta pinag-iisipan. Napabuntong-hininga ako at naisip ang offer ni Dad. Pinakiramdaman ko ang puso ko—kung ano ang mas matimbang: ang manatili rito at umasa, o ayusin ang sarili ko sa New Zealand at tanggapin ang katotohanan. Napadilat ako nang makarinig ng doorbell. Napakunot ang noo ko at napatingin sa oras, nakita kong 10 PM na. Napatayo ako nang maisip na baka siya ang

“Nagdagdag na naman si Mr. Lee ng abogado,” natatawang wika ni Enzo. “Hindi niya na kasi masuhulan ang mga judge na humahawak sa kaso niya.”“Kahit kunin niya pa lahat ng abogado sa mundo, hindi na mananalo ‘yan.”Kumalat na sa buong bansa ang tungkol sa malaking iskandalo na ‘to na kinakasangkutan ni Mr. Lee. Kaya marami nang mga whistleblower ang kusang lumabas at nagsabi ng mga nalalaman nila. Kaya dumami din ang mga ebidensya na hawak namin laban sa mga illegal na gawain niya. At makalipas ang ilang buwan, sa wakas ay malalaman na namin bukas ang magiging desisyon sa kaso ni Mr. Lee.“Matatapos na bukas ang mga kasamaan niya,” wika ko at napatingin na lang sa labas ng café kung nasaan kami.Humihina na ang koneksyon ni Mr. Lee, dahil na rin sa isa-isa nang nagsisialisan ang mga taong tumutulong sa kanya noon.“Finally, bukas, pwede ko na makita ang anak ko,” excited na wika ni Tim.Masaya ako para sa kanya. Dalawang buwan na kasi ang nakalipas noong nakauwi si Madeline at ang anak

Althea’s POVLahat ng ginawa ko, ginawa ko ‘yon para sa’yo. Napilitan lang ako, Althea. Hindi ko naman talaga mahal si Madeline. Ginawa ko lang ‘yon para protektahan ka kay Mr. Lee kasi alam niyang ikaw ang sumira sa wedding engagement namin. At ‘yung kasal namin, hindi ‘yon totoo.”Kumirot ang puso ko sa sinabi niya, pero unti-unti rin naglaho iyon nang maalala ko ang mga kasinungalingang ginawa niya. Paano ako makakasiguro na nagbago na siya?Gusto kong maniwala sa kanya, pero may bahagi sa akin na ayaw ulit masaktan. Gusto kong umalis na lang at huwag siyang paniwalaan, pero alam kong matagal siyang hinanap ng puso ko. Saan ko ilulugar ‘tong nararamdaman ko? Okay na ko, hindi pa totally, pero kinakaya ko na… kaya… hindi ko naiintindihan bakit ko pa kailangan malaman ang totoo?Pero… katotohanan nga ba ang sinasabi niya?Lumapit sa akin si Enzo, hinawakan niya ako sa braso. Sumunod sa kanya si Tim na agad naman pumunta kay Samuel at kinuwelyuhan ito.“Ulitin mo nga ‘yung sinabi mo?”

Samuel’s POV“Ano ’to, Sir Ben? Bakit kasama ang pangalan ko sa mga matatanggal?!”“Hindi ko kontrolado ang isang ’yan,” kalmadong sagot ko.“Alam na ba ng girlfriend mo na sa tuwing nasa ibang lugar ka ay si Miss Madeline ang kasama mo? Pareho lang tayong may tinatago rito, Sir Ben, kaya huwag kang magmalinis,” nag-aapoy ang mata sa galit na wika ni Lyka.Marahas na binuksan ni Lyka ang pinto ng opisina ko at bumungad sa amin si Althea. Bahagyang nanlaki ang mga mata ko sa gulat. Paniguradong narinig niya na lahat ng naging sagutan namin ng kaibigan niya.Humakbang ako para lapitan siya pero parang sinaksak ang puso ko nang makita siyang unti-unting humakbang palayo sa akin.Napakuyom ako ng kamao, gusto ko man siyang habulin pero hindi ko magawa. Nanaig sa akin ang konsensya na baka mas masaktan ko lang siya at paasahin, lalo na’t kinakailangan kong gumawa ng desisyon na para sa ikabubuti niya.I’m sorry, Althea, sana mapatawad mo pa ’ko.***Months passed, inako ko ang responsibili

Samuel’s POV“Is it possible for you to like me?” hindi ko alam kung bakit tinawanan niya lang ang tanong ko.But I’m serious, and I will prove it. ***“Noong nasa falls tayo, hindi ba may tinanong ka?” tanong niya, tumango ako, “bakit mo natanong ‘yon? Bakit gusto mong malaman kung possible na magustuhan kita?” tanong niya.“Kasi umaasa ako na hindi lang ako mag-isa ang makakaramdaman ng nararamdaman ko.”***“I asked you a question before we left your hometown, Althea.”Kinuha ko ang jewelry box na matagal ko nang gustong ibigay sa kanya.“If you already have an answer, wear this.”Hanggang sa isang araw, nakita ko na lang na suot niya ang bracelet na ibinigay ko.“Let’s build our own world, Althea,” pumatak ang mga luhang tanong ko. Ganito ba talaga kapag kaharap mo ‘yung taong mahal mo? Nagiging emosyonal ka na lang bigla habang sinasabi mo sa kanya kung gaano mo siya kamahal at habang tinatanong mo siya kung handa ba siyang maging bahagi ng mundo mo.Kinuha ko mula sa bulsa ang

“Koa, come here!” nauubusan ng pasensya na tawag ko rito dahil tumakbo na naman siya nang papalitan ko na siya ng damit.Gosh, this kid! Hindi naman ako nasabihan na ganito pala kahirap magbantay ng bata. Ang nanny kasi nila at si Mama ang madalas gumagawa nito.Napabuntong-hininga na lang ako.“Lianna, come here. Ikaw na lang muna ang bibihisan ko,” sabi ko rito. Lumapit naman ito kaagad habang nilalaro ang Barbie niya.Nakahinga naman ako nang maluwag dahil sumunod agad siya. Suplada rin kasi talaga minsan ang batang ito katulad ko, pero ngayon mukhang pinili ng universe na huwag akong bigyan ng sakit ng ulo.“Mommy, your phone is ringing,” sabi ni Koa na kakabalik lang at bitbit ang phone ko.“Give it to me, Koa, at lumapit ka na rito para masuot mo na ang damit mo!” Mabuti na lang din at sumunod na ito.Pagkakuha ko ng phone sa kanya ay agad kong tiningnan kung sino ang tumatawag. Si Sol. Sinagot

“Mommy, where’s Daddy?” Tuluyan nang hindi tumigil sa pag-iyak si Koa. Mariin akong napapikit ng mata para pigilan ang inis ko. Pagmulat ko non ay muli kong inabot at ininom ang wine ko. “Lexie, bring them to their room,” nakakuyom ang kamao ko dahil sa pagtitimpi ng inis na sabi ko. As much as possible, ayokong sigawan ang mga anak ko, lalo na ngayon na ako ang kumuha sa kanila papalayo sa Daddy nila. Totoong hindi ko mapigilan ang mainis dahil sa paulit-ulit na paghahanap nila sa Daddy nila, but I can’t blame them. It’s been a month na rin kasi since ang last na kita nila sa Dad nila. We’re staying sa isang condo sa probinsiya, sa lugar kung saan malayo kay Liam at walang nakakakilala sa amin. Inupahan ko lang ‘to sa isang random stranger na nakita kong nag-post sa Faceb**k. Hindi kasi ako pwedeng kumuha sa mga hotel dahil paniguradong gagamitin ni Liam ang power niya para ma-trace ako. Bigla namang umilaw ang phone ko at napunta ang mata ko roon. Liam is calling again. Ngayong

“What the h*ll,” mahinang bulong ko. So, hindi valid ang kasal namin? All this time, was this all a lie? Nanginginig ang kamay kong tinitigan ang marriage contract na hawak ko habang nakayuko. Hindi lang ako nanginginig dahil sa nalaman ko, nanginginig ako sa galit dahil sa lahat ng kasinungalingan ni Liam na pinaniwalaan ko! I know that this marriage is about a contract, pero bakit niya ako ipinasok dito kung kasal naman na pala siya at may anak! “What? Where’s your tongue?” Nabalik ako sa reyalidad nang marinig ang mayabang na boses ng babaeng iyon. I composed myself, hindi ako pwedeng magmukhang kawawa rito. “How can I believe that this is real?” tanong ko rito. Mapanuya itong natawa. “Are you desperate? Ano pa bang ayaw mong paniwalaan diyan?” hindi makapaniwalang tanong niya. “So, why are you telling me this now?” Napairap ito. “I don’t care about Liam, okay? Naka-move on na kami ng anak ko sa kanya. But I am just doing you a favor. Hindi mo deserve ang maloko. You hav

I woke up late kaya nang tingnan ko ang kambal sa kwarto nila, wala na sila roon. They have their own room na sila lang dalawa dahil hindi na rin namin kailangang bantayan sila 24/7—perks of having smart and advanced kids. Habang ako naman ay sa kwarto ni Liam natutulog, since dito na muna nag-i-stay ang mother niya. And when I woke up earlier, wala na rin si Liam sa tabi ko. I fixed myself at bumaba na. “Where are they?” tanong ko kay Lexie nang makasalubong ito sa living room. “Nasa may pool area po sila sa may garden,” ngiting sagot nito. I just nodded. Hindi ko na sinusupladahan si Lexie kasi I’m a changed person. Just kidding, suplada pa rin ako, medyo nabawasan nga lang. Plus, Lexie and I got close these past few months dahil sa mga pagtulong niya sa patagong shopping ko. When I arrived at the pool area, I saw the twins with mama and their nanny. They’re swimming, and it made me smile dahil ang cute nilang tingnan. But what caught my attention the most was Liam. Napa-cros

“Please put it here,” sabi ko kay Lexie at itinuro ang bed ko para roon niya ilapag ang mga pinamili ko.“Thank you,” nakangiting sabi ko pagkalapag niya ng mga iyon sa bed ko, at agad ko namang nilapitan ang mga iyon para tingnan kung may naiwan ba.Nagpaalam na itong aalis, at tanging pag-wave na lang ng kamay ang isinagot ko dahil abala ako sa pagbubukas ng mga pinamili ko.Pero nagtaka ako dahil halos isang minuto na ang lumipas, at nakikita ko pa rin siya sa peripheral vision ko na nakatayo sa pinto.Kunot-noo akong nag-angat ng tingin.“Lex—” naputol ang sasabihin ko at kabado akong napangiti pagkakita kay Liam.Nakasandal ito sa pinto habang naka-cross ang mga kamay. Nakakabit ang coat nito sa balikat, kaya kitang-kita ko ang maskuladong katawan niya sa loob ng kanyang white polo na nakatupi ang sleeves hanggang siko. Nakasuot din ito ng shades, pero alam ko pa rin na naiinis siya dahil sa aura na ibinubuga niya.“You’re really stubborn, aren’t you?” malalim ang boses niya, at

Nagising ang diwa ko dahil sa malakas na iyak na narinig ko.“Daddy,” namumula ang mata sa kakaiyak na sabi ni Koa.“Where’s Liam?” tanong ko sa nanny nito habang papalapit ako sa kanila.“Bumaba lang po saglit, ma’am.”Nilapitan ko si Koa at binuhat, pagkatapos ay isinama ko ito palabas ng room para hanapin namin ang daddy niya. Tulog pa naman si Liana kaya iniwan ko na muna sa nanny niya.Hindi ko alam kung kulang ba ang tulog ko, pero nagising ako na medyo masakit pa ang ulo ko.Karga ko si Koa na mahigpit na nakayakap sa akin habang humikbi. Bumaba kami sa hagdan at nakita ko si Liam sa may pinto. May kausap iyon na parang kalalabas lang. Nakaputi ito, katulad ng sinusuot ng doktor. Pero bakit magkakaroon ng doktor dito? May sakit ba si Liam?Naglakad kami papalapit kay Liam. Ilang segundo pa, napatalikod ito at parang natigilan nang makita ako, pero agad din siyang nakabawi at nilapitan kami.“You’re awake,” pagkasabi niya noon ay napakalas si Koa sa pagkakayakap sa akin at nilin