Kabanata 1

Kabanata 1

"BRIX, hindi ba't kahit sandali nagkasundo naman tayong dalawa bilang mag-asawa? Please, mag-divorce na tayo. Nakikiusap ako, pakawalan mo ako. Sawang-sawa na akong patunayan ang sarili ko sa ‘yo."

Si Camila ay nakatayo sa gilid ng ilog, suot ang maluwag na puting damit. Ang malamig na hangin ay nagbigay-diin sa kanyang payat na pangangatawan.

Maya-maya, isang malamig na boses ng lalaki ang narinig mula sa kabilang linya ng cellphone. "Nagagawa mo pang makiusap, ha? Ang lakas talaga ng loob mo! Si Daisy, comatose pa rin sa ospital dahil sa kagagawan mo! Akala mo ba basta-basta kitang pakakawalan lang? Diyan ka nagkakamali!"

"Sinabi ko na noon pa, Brix! Siya ang nanggugulo sa akin. She wanted to push on the stairs pero siya mismo ang nadulas at nahulog. Kasalanan niya iyon kaya siya comatose!"

Namumula ang mga mata ni Camila na hilam na ng luha habang sinisigaw ang kanyang paliwanag.

Isang buwan na ang nakalipas nang puntahan siya ni Daisy, ang kababata ni Brix, para maghanap ng gulo. Nagkaroon sila ng pagtatalo, at sa gitna nito, nahulog si Daisy mula sa ikalawang palapag. Ngayon, comatose ang babae sa ospital.

Galit na galit si Brix sa kabilang linya ng telepono. "Si Daisy? Mabait at sobrang tahimik niya hindi tulad ng sinasabi mo! Bakit ka niya guguluhin nang walang dahilan, Camila? Huwag kang mag-imbento ng kwento! I won't believe a thing you say!"

Napangiti si Camila nang mapait habang tumutulo ang kanyang mga luha. "Kung hindi ka papayag sa divorce, tatalon na ako ngayon. Naiintindihan mo, Brix? I will take my unborn child with me! I promise you, hindi ka magiging masaya dahil hindi mo ako pinaniwalaan."

Pagkasabi n'on, dahan-dahan ni Camila na hinawakan ang kanyang tiyan kung saan naroroon ang kanilang anak ni Brix.

Malapit na siyang manganak at hindi niya gusto ang ganito. Pero kung may pagkakataon siyang mabuhay nang tahimik, bakit niya gugustuhing magpakamatay?

Hindi siya mahal ni Brix at hindi rin siya nito pinaniniwalaan, pero lahat ay tiniis niya dahil mag-asawa pa rin sila. Umaasa siyang kapag naipanganak na niya ang anak, matututunan din siya nitong mahalin. Ngunit nang malaman niyang sa oras na ipanganak niya ang supling nila ay ibibigay ni Brix ang bata kay Dais, iyon ang hindi niya matatanggap!

She's his baby's mother! Paano naisip ni Brix na gawin iyon sa kanya?! 

"Kung gusto mong tumalon, then go! Huwag mo nang sayangin ang oras ko. Marami akong pwedeng maging anak sa hinaharap, Camila. Ayoko rin naman na sa isang babaeng tulad mong walanghiya ang maging ina ng anak ko!"

Napakalamig ng boses ni Brix at kahit sa telepono lang ay halatang punong-puno ito ng paghamak kay Camila. 

Sa narinig, tuluyang nawalan ng pag-asa si Camila. Bakit nga ba siya umasa pa na matatakot si Brix sa banta niya gayong hindi nga pala siya nito gusto? Kaya pati ang anak nilang dalawa, hindi rin nito gusto. 

Napakalakas ng hangin. Ang mga luha ni Camila ay tinatangay n'on habang siya'y humahalakhak nang walang halong saya. 

Natahimik bigla si Brix sa kabilang linya nang marinig ang tawa ni Camila na parang kaunti na lang, mawawalan na ito ng bait. May sasabihin na sana ito nang biglang marinig ang isang malakas na tili ng babae.

Kasunod nito, narinig ni Brix ang tunog ng pagbagsak sa tubig. At wala nang sumunod pa.

"Camila?" Huminto halos sa paghinga si Brix at tinawag ang pangalan ng babae. 

Walang sagot. 

Isang malamig na beep ang narinig niya mula sa kabilang linya.

Nanlaki ang mga mata ni Brix. Nagpakamatay ba talaga si Camila?

Lumabas ang doktor mula sa ward, ngumiti, at nagsabi kay Brix ng magandang balita, "Sir Brix, gising na si Miss Dai—"

Hindi pa tapos ang sinasabi ng doktor, biglang nagbago ang mukha ni Brix at mabilis na tumakbo papuntang elevator. Natahimik ang doktor at sinundan ng tingin ang humahangos papaalis na si Brix. 

Sa kabilang banda, pagkatapos mahulog ni Camila sa tubig ay nawalan siya ng ulirat.

Puno ng tubig ang kanyang bibig at ilong. Ramdam niya ang hirap sa paghinga at parang may malaking bato na nakatali sa kanyang katawan.

Pagkalipas ng ilang segundo, sinubukan niyang magpumiglas.

‘Hindi! Ayoko pang mamatay! Paano ang anak ko? Tinatakot ko lang si Brix pero hindi ko talaga gustong magpakamatay!’

Napansin niya ang maluwag na railings na sinasandalan niya. Sino ang gumawa ng pagluwag ng railings? Sino ang nagtangka sa buhay niya? 

Nagpumiglas si Camila nang husto gustong lumangoy pero isang malakas na current ng tubig ang tumama sa kanyang ulo at bumangga siya sa bato. Doon na siya nawalan ng malay.

3 YEARS LATER…

Isa na namang dinner party ang dinaluhan ni Brix. Sa lahat ng naroroon, tanging siya ang walang kasamang babae.

Habang nag-iinuman, nagsimula silang mag-usap tungkol sa iba't ibang bagay—mula sa negosyo hanggang sa mga tsismis.

"Mr. Monterde, narinig mo na ba?" tanong ng lasing na lalaki sa tapat ni Brix. "Alam mo ba kung sino ang nakita ko sa airport noong isang araw?"

Tahimik lang si Brix habang nagbato ng baraha, hudyat na ituloy ng lalaki ang kuwento.

Ngumisi ang lalaki. "Si Miss Perez, si Camila. She's your ex-wife, right, Mr. Monterde?"

Biglang natahimik ang lahat sa lamesa.

Itinuloy ng lalaki ang sinasabi, "Mr. Monterde, nakita ko ang ex-wife mo! Tsk, tsk, napakakawawa niya. Ninakawan siya sa airport at kitang-kita ko ang pagkahiya niya."

"Sinubukan ka bang kontakin ng ex-wife mo, Mr. Monterde?" tanong pa nito. "Siguro nahihiya na siyang lumapit sa ‘yo."

May tumatapik na sa lalaki, nagsasabi na tumahimik na pero nagpatuloy pa rin ito.

Hanggang sa hindi nakatiis ang katabi, biglang tinadyakan ang lalaki at saka lang ito natahimik.

Napansin nila ang lalong pagdidilim ng mukha ni Brix. Natakot bigla ang lalaking kanina lang ay maingay na nagkukwento. 

Tumayo si Brix, itinulak ang silya at nagpaalam sa mga tao roon. “I'll be leaving.”

Sa labas ng bar, malamig ang hhangin Tahimik na sumandal si Brix sa poste, hinihintay ang sasakyan niya. 

Tatlong taon na ang nakalipas. Noong araw na tinungo ni Brix ang ospital kung saan dinala si Camila, wala na raw ang bata. Namatay ito sa tiyan ng asawa niya. 

Pagkatapos ng isang araw at isang gabi ng pagkatulog, pumirma si Camila sa divorce agreement at biglang naglaho na lang itong parang bula. 

Pumikit si Brix at mariing pinatay ang sigarilyong hawak. 

He couldn't forget Camila's devastated but blank face when the other asked for divorce. 

“Tama na, Brix. Ayoko na. Wala na ang anak natin kaya wala nang dahilan pa pala manatili tayo sa isa't isa.”

Dumating na ang sasakyan at napadilat si Brix. 

"Sir," tawag ng driver. Sumakay si Brix sa likod.

"Master, uuwi na po ba tayo? O pupunta pa sa susunod na dinner na imbetado kayo?"

Tumahimik siya ng limang minuto bago malamig na sumagot, "Punta tayo sa bahay ng mga Perez."

Nagulat ang driver. Ang pamilya Perez? Hindi ba iyon ang dating pamilya ng young lady?

SAMANTALA…

“You're telling me that I will date them? Nahihibang na ba kayo? E mas matanda pa ‘yan sa asawa mong tatay ko, ha?”

Nakahalukipkip si Camila at nakasandal sa sofa habang nakatingin sa stepmom at tatay niya. Nagkatinginan ang mag-asawa bago may alangang ngiti sa labi. 

“Camila, hindi ka na pwedeng mamili. Pasalamat ka nga't may balak pang makipag-date sa ‘yo at pakasalan ka gayong ex-wife ka ni Brix Monterde. Sa buong siyudad, may tao bang maglalakas loob na pakasalan ka kapag nalaman na unwanted ex-wife ka ng bilyonaryong si Brix?”

Malamig na tingin ang binigay ni Camila sa madrasta. 

Ex-wife of that man, huh? 

*