Kabanata 5

Kabanata 5

TINITIGAN ni Braylee si Brix habang ito’y nakayuko. Ang gwapo ng lalaki pero napansin din ng bata ang mga sugat sa mukha ng lalaki. Dahan-dahan niyang hinawakan ito gamit ang maliit niyang kamay.

"Uncle, masakit ba?"

Parang may kumurot sa puso ni Brix. Ang malambot na boses ng bata ay tila may hinaplos sa kanyang kalooban.

"I'm not hurt, little kid. You, why are you alone?" tanong ni Brix na nagulat sa sarili sa lambot ng tonong gamit niya sa bata. 

‘Kung buhay pa ang anak ko... baka ganito rin ako kalambing magsalita sa kanya.’

Ngumiti si Brix sa naisip at nahiya naman si Braylee sa ngiti ni Brix. Masaya nitong tinakpan ang mukha gamit ang kamay.

“Uncle, ang gwapo mo pala kapag ngumiti! Nahihiya ako!” Mas lalong natawa si Brix. Ang batang kaharap ay talagang magaling magpa-cute.

"Ako nga pala si Braylee. Pero hindi ko pwedeng sabihin ang full name ko. Sabi ni Mommy, huwag daw akong magtiwala sa strangers."

Napangiti si Brix. “Is that so? But you're alone. Samahan muna kita sandali.”

Ngumuso ang bata at sumimangot kay Brix. "Kaya ko ang sarili ko. Gusto ko lang makita ang lugar kung saan nag-aral si Mommy noon."

Tahimik na tiningnan ni Brix ang bata. Ang tapang nitong bata para umalis mag-isa pero hindi niya ito masita at baka umiyak ang bata. 

Sa huli, nakuha ni Braylee ang loob ni Brix. Nagpunta sila sa isang convenience store habang nagpapalipas ng oras. 

"Uncle, gusto ko ng popsicle!" masiglang sabi ni Braylee habang tinitingnan ang mga frozen treats.

Hindi makatanggi si Brix kaya binilhan niya ito. Nang tinikman niya ang popsicle na binili kasabay ng popsicle ni Braylee, tapos ay naalala niya si Camila. Noong teenagers pa nila, paborito rin ni Camila ang popsicle na may milk flavor.

Habang kumakain sila, natanong ni Brix ang bata. "Ang mommy mo, nag-aral ba dito dati?"

Tumango si Braylee. "Opo, Uncle! Sabi ni Mommy, ang dami raw niyang masasayang alaala rito pero hindi siya makapunta kasi laging pagod kaka-work para sa akin kaya kailangan kong tumulong sa kanya."

Nahabag si Brix kay Braylee. He's still young to think about helping his mother. Siguro ay nasa apat na taon pa lang ang bata pero may pag-iisip nang ganoon. 

"Si Mommy kasi mag-isa lang at kailangan niya akong alagaan. Palaging akong may sakit at sobrang pagod na si Mommy araw-araw sa work kaya lagi masakit heart ko kasi sad ako para kay Mommy. Papagod siya tapos magastos ako."

Habang nagsasalita, biglang tumayo si Braylee at nilagay nito ang kamay sa beywang. "Kaya dapat maging big boy na agad ako o kaya naman, maghahanap ako ng magiging Papa ko para may asawa na si Mommy! Para hindi siya mag-isa!"

Natatawa si Brix habang nakikinig kay Braylee. Bibong-bibo ang bata at kung hindi raw ito makakatulong, maghahanap ito ng magiging Papa para sa Mommy nito. Hindi namalayan ay naubos ni Brix ang popsicle na kinakain sa aliw kay Braylee. 

Nang dumilim na, tiningnan ni Brix si Braylee nang may pag-aalala. Lumapit siya rito at hinaplos ang malambot na buhok nito, may pagmamalasakit sa kanyang mukha na hindi niya inaasahan.

"Ano ang pangalan ng Mommy mo?"

Brix was thinking of looking for this kid's mom. Delikado ang panahon ngayon. Paano kung mapahamak ito? 

"Ca..." Pinutol ni Braylee ang salita. "Sabi ni Mommy, bawal daw basta sabihin ang pangalan namin sa mga hindi kakilala."

“Kung ganoon, ihahatid na lang kita pauwi. It's close to evening. Delikado para sa bata ang mag-isa.”

Napa-cross arms si Braylee, nakasimangot. “Ayaw mo ba akong kasama kaya pinapaalis mo na ako, Uncle? Lalaki pa naman pero ayaw mo ng responsibilidad. Ikaw ang gusto akong kasama tapos ngayon, iiwan mo na lang ako bigla.”

Bahagyang kumunot ang noo ni Brix, hindi niya inasahan na makakarinig ng ganitong salita mula sa bata. Who told this little kid he's abandoning him? 

Ihahatid = Inaabandona? 

"Pwede bang magsalita ka nang maayos. Don't talk like an adult, Braylee? Don't be like them, hmm." Naiinis na siya pero hinaplos pa rin niya ang ulo ng bata.

Nagdahilan si Braylee, sinabing napanood lang nito sa TV ang sinasabi pero ayaw pa rin nitong tigilan si Brix. “Hindi! Ang mga lalaki dapat hindi tinatanggi ang responsibilidad nila. Lalaki tayo kaya dapat maging responsible man tayo. Hindi ako tutulad sa'yo kung iresponsable ka, Uncle.”

Dahil bata pa, walang preno si Braylee sa sinasabi nito. Sa sinabi ng bata, nakaramdam si Brix ng kakaiba. Parang may sinisisi ang bata sa kanya kahit na alam niya naman na napulot lang nito ang mga sinasabi sa telebisyon. 

“Hindi maganda na ganyan ang ugali mo, Uncle. Ang laki mo na pero parang hindi mo alam ‘yon.” 

Parang proud pang tumingin si Braylee pagkatapos sabihin iyon kay Brix na hindi na maipinta ang mukha. 

"Braylee, hindi na maganda ang sinasabi mo. Be a good kid, hmm?"

Medyo galit si Brix at tiningnan si Braylee nang masama pero nang makita ang inosente nitong tingin, nawala nang parang bula ang kanyang inis. 

God, he couldn't do anything to this kid. Sa huli, napilitan si Brix na sumuko. Talagang natalo siya ng cute na itsura ni Braylee, parang likas ang pagkagusto niya sa bata. 

Namalayan na lang ni Brix na nasa loob na ng kotse si Braylee. Nagmaneho siya para isama ito sa pupuntahan. 

Pagdating sa bahay ng lolo ni Brix, nakita ni Brix ang mga tagapaglingkod nila na nakatingin sa bata na parang gustong kunin si Braylee sa kanya. Brix creased his forehead. 

Brix wanted to hide Braylee to protect him, pero huli na dahil nahablot na ito ng isang matandang babae. Niyakap nito si Braylee nang mahigpit, tila ayaw nang bitawan.

Hindi naman pumalag si Braylee, mukhang natutuwa pa sa atensyon na nakuha. Magalang si Braylee habang ini-interview ito ng mga katulong at katiwala ng lolo ni Brix. 

"Hala, little master po ba namin ‘to, Sir Billy? Ang gwapo niya at kamukhang-kamukha ninyo, Sir. Nagugutom ka ba, little master? Anong gusto mong kainin?"

Nakipagkilala ang bata, tinawag ang mga helper ng kuya, ate, lolo, at lola.

Napailing si Brix, pakiramdam niya’y wala siyang panama sa batang ito. 

Sa ilalim ng papalubog na araw, nakita niya si Braylee na sakay ng isang kabayo na galing sa kwadra. Tumakbo siya para alalayan ito pero nakita niyang marunong itong sumakay. Namangha si Brix. 

Ang cute talaga ni Braylee. Kung wala lang ditong maghahanap at maaaring manatili sa kanya, bibigyan ni Brix si Braylee ng magandang buhay at hindi niya papayagang maghirap.

Habang lumilipas ang oras, narinig niya ang usap-usapan ng mga helper. 

“Si Little Master, ang galing at ang cute niya.”

“Sana dito na lang tumira si Little Master. Tingnan mo, parang hindi bata kung sumakay ng kabayo.”

Nagkunwaring hindi interesado si Brix sa sinasabi nila pero natutuwa siya habang patungo sa kwarto. Nang lumabas siya, wala na si Braylee. Kinabahan si Brix. 

"Where's Braylee? Hindi n'yo ba binantayan ang bata?!"

Napayuko ang mga helper sa galit ni Brix. Sa wakas, may umimik. "Umalis na po si Little Master. Sabi niya, baka mag-alala na ang Mommy niya kaya uuwi na siya. Dahil alam ang address pauwi, nagpahatid po siya sa isa sa driver."

Bahagyang nakahinga nang maluwag si Brix, pero nag-alala pa rin. Biglang tumunog ang cellphone.

“What did you say? Camila went to a fúcking blind date? That woman! Humanda siya sa akin!” 

Bumaling si Brix sa isa sa mga katulong. “Ihanda ang sasakyan! I'm going somewhere!”

*