Dalawang araw nalang bago mag pasko at may pa-party ngayon si Kendall sa isa sa mga properties nila. Annually kasi siyang nagpapaganap every christmas break at wala dapat siyang balak magpaganap ngayong year dahil gusto niyang mag-bakasyon abroad. Kaso pinilit raw siya ng iba niyang kaibigan kaya napilitan si gaga.
Last year ay nag rent siyang isang buong bar, ngayon naman ay sa isa sa mga bahay lang nila dahil hindi siya masyadong nakapaghanda.
"Put it there, Kuya! Be careful, baka mabasag!" stressed na sambit nito.
Tuwing may mga ganitong party ay hands on talaga siya, gusto niya palaging maganda ang kalalabasan. Gusto man naming tumulong ay alam kong kaya niya na, kung ano kasi ang gusto niyang mangyari ay ayon talaga ang susundin niya. Hindi naman namin ma-visualize ang gusto nito kaya hinayaan nalang namin siya.
"Where would I put this?" tanong ko at itinaas ang isang box na hawak.
Napagkasunduan kasi naming mag exchange gift ngayon, lagi naming ginagawa 'yon at naisipan namin na isabay nalang ang christmas party naming magkakaibigan sa pa-party niya para hindi hassle.
"Yung mga gifts natin ilagay niyo nalang sa kwarto ko, doon nalang tayo magbukasan ng regalo mamaya," aniya at iniwan na kami para lumabas sa pool area nila.
Kukuin ko na sana ang mga regalo nila ngunit sinamaan ako ng tingin ng mga ito. Yakap na yakap sa mga dala nila at ayaw ibigay sa'kin.
"Baka makita mo kung sino ang nabunot ko, 'wag na!" parang batang sambit ni Adel bago umakyat ng hagdan.
Sinundan ko nalang sila hanggang sa makarating kami sa harap ng kwarto ni Kendall, alam kong kwarto niya ito dahil ito lang ang may bukod tanging 'restricted area' sign. Nilagay namin isa isa ang mga regalo sa maliit na couch sa gilid. Tumambay rin muna kami doon dahil nag-aayos palang sa baba. Maaga kaming pinapunta ni Kendall para may kasama siya sa pag-welcome ng mga bisita.
Ano kami, palamuti?
Unti-unti ng lumalim ang gabi, dumarami na rin ang mga bisita kaya nagpasya kaming lumabas na. May ilan kaming kakilala kaya panay ang tigil namin para batiin ang mga ito.
May natanaw ako hindi kalayuan sa'min, nasa pool area na ito at may hawak na red cup, nagmamasid lang. Iniwan ko ang mga kaibigan ko para puntahan siya.
"Oliver!" sigaw ko rito.
Tumakbo ako palapit sakaniya para mayakap siya. Huling kita namin ay noong bridal shower pa ni Ate. Medyo matagal na rin, na-miss ko ang presensya niya!
"Sabi na nga ba't nandito ka." aniya nang kumalas ako sa pagkakayakap.
"Ikaw, why are you here?" tanong ko rito.
Inabot niya sa'kin ang cup na hawak niya at ininom ko agad 'yon. Juice lang pala! Akala ko naman alak na.
"Sinama lang ako nung kaibigan ko, oh.. there she is.."
Sabay naming nilingon ang babaeng paparating. Maganda ito, morena, mahaba at tuwid na tuwid ang itim na buhok. Para siyang modelo, ang ganda niya!
"Hi, Treia right?" masiglang bati nito at hinalikan agad ako sa pisngi at niyakap na ikinagulat ko.
Hinampas naman sya ni Oly dahil sa biglaang pagyakap nito.
"Feeling close ka, teh?" sarkastikong sambit ni Oly. Tumawa lang ang babae.
Nagpakilala siya bilang Nori. Grabe ang mga papuring natamo ko rito, pati ang suot ko ay hindi niya pinalagpas! Ang sabi niya ay nakilala niya raw ako dahil kay Isaiah. Isa siya sa nakakita nung I* story nito.
"Crush na crush ko 'yon si Nikolai but don't get me wrong, ha? Hindi ako isa doon sa mga nang-babash sayo. I actually admire you, ang ganda ganda mo at ang genuine mo pa, kaya siguro na-inlove sayo si Nikolai. You two are dating, right?" aniya.
Ang daldal niya, jusko! Mabuti nalang at mahaba ang pasensya ko, si Oly naman ay mukhang nahihiya na.
"Uh.. we're not dating. We're not even friends!" sagot ko at natawa pa ng bahagya para naman hindi awkward.
Nagulat naman si Nori sa sinabi ko, tila hindi makapaniwala. May kung anong binulong sakaniya si Oly kaya nanahimik na ito. Nagpaalam na rin ako sakanila para hanapin ang mga kaibigan ko, patuloy na nadadagdagan ang mga tao, feeling ko mapupuno namin ang bahay na 'to!
"Hoy, Treia!"
Napalingon ako sa kung sino ang tumawag, si Almario lang pala. Patungo ito sa'kin kaya sa ibang direksyon ako nagtungo na sana pala ay hindi ko nalang ginawa dahil seryosong mukha ni Isaiah ang sumalubong sa'kin. Nakapwesto sila sa kabilang parte ng pool kasama sila Mateo. Seryoso lang siyang nakatingin sa'kin habang pinaglalaruan sa kamay ang hawak niyang red cup. Natigilan ako dahil doon, mabuti nalang at hinawakan ako ni Almario sa braso.
"Tatakasan mo pa 'ko, ah! May regalo kaya ako sayo," aniya.
Hindi ko ito nilingon at nanatili lang akong nakatingin kay Isaiah na seryosong nakatingin sa'min ngayon. Nagtatakang binalingan ni Rio ang tinitingnan ko at nang makitang si Isaiah 'yon ay agad siyang napakapit sa bewang ko para igiya ako paalis roon.
I should thank him for doing that. Hindi ko na alam kung saan kami patungo basta nakasunod lang ako sakaniya. Nang tumigil siya sa paglalakad ay doon ko lang inangat ang tingin ko. Nasa kitchen kami, walang tao rito dahil lahat ay nagsasaya na sa labas. Inalis ko ang kamay niya sa aking bewang at maingat na hinarap ito.
"Kaya ko na, salamat.." pagod na sambit ko.
Natulala sa akin si Rio, bakas ang pag-aalala sa mukha nito. Sa totoo lang, komportable na 'kong kasama siya. Hindi na 'ko masyadong naiirita sa presensya nito. Sa mga nagdaang araw, may kakaiba siyang pinaparamdam sa akin. Hindi naman ako ganon ka-manhid para hindi maintindihan ang ipinapahiwatig niya. At yung katotohanang ayos lang sakaniya na gamitin ko siya para layuan ako ni Isaiah, sinong nasa matinong kaisipan ang makakaisip no'n? Hindi ba?
I glance at him for the last time before walking away. Hinanap ko ang mga kaibigan ko, mabuti nalang at narito sila sa loob dahil kung nasa labas sila ay sigurado akong magkikita na naman kami ni Isaiah na siyang ayaw kong mangyari.
"Anong mukha 'yan, sis?" kuryosong tanong ni Grace nang makarating ako sa isang mahabang couch na inuupuan nila.
Nag-uumpisa na silang mag-inom pero hindi naman hard ang iniinom ng mga ito, ayaw din yatang malasing.
"Magandang mukha," bored na sambit ko bago umupo sa tabi nila.
Hindi na nila ulit ako pinansin pagtapos no'n, tahimik lang akong nakaupo, malalim ang iniisip.
Hindi ko alam kung saan nagsimula o paano, basta bigla ko nalamg naramdaman 'to. Kahit pa ilang beses kong i-deny sa ibang tao, sa sarili ko alam na alam kong may nararamdaman na 'ko sakaniya. Bakit ba 'ko nagtatago? Bakit ba 'ko umiiwas?
Kasi masakit, alam kong sa huli ako lang ang masasaktan kaya hangga't maaga pa, tatapusin ko na. Hindi ko na hahayaang mas lumalim pa yung nararamdaman niya sa'kin kasi yung akin? Wala na 'kong magagawa dito, lubog na lubog na 'to. Hindi na kayang umangat nito. Kaya imbes na ako, siya nalang.
Isinandal ko ang ulo ko sa couch at bumuntong hininga.
"Treia, nakaka-pitong buntong hininga ka na magmula nung umupo ka rito!" sambit ni Iris.
Hindi ko ito pinansin, unti-unti na ring lumalalim ang gabi at unti-unti nang nagsisiuwian ang mga bisita ni Kendall. Mula sa malayo ay natanaw ko si Almario kasama si Travis, may dala itong isang paperbag at patungo sila sa'min.
"Sup, sungit," bati ni Travis, inirapan ko lang ito.
Umupo ito sa kabilang couch, si Almario naman ay umupo sa gilid ko. Close na rin kasi sila sa mga kaibigan ko, lalo na 'tong si Rio dahil gustong gusto nila ang mga kuha nito. Napag-alaman ko ngang photographer talaga siya at nagtatrabaho siya sa company ng kuya niya, working student kumbaga.
"I told you, I have a gift for you," aniya at ibinalandra sa mukha ko ang black paperbag na hawak niya.
Napatingin naman sa'min ang mga kaibigan ko, kita sa mga mukha nito ang makahulugang mga tingin. Lahat nalang ay binibigyan nila ng meaning!
"Madaya, bakit kami walang gift?" ani Adel na sinundan ng iba.
Sabay sabay silang nagsasalita ngayon, ni hindi ko na alam kung sinong pakikinggan ko.
"Kinulang sa budget, next time nalang kayo," tugon ni Rio na sinundan ng tawa.
Kinuha ko na ang paperbag at binuksan 'yon. Isang malaking black box ang bumungad sa'kin, mas malaki pa yata 'to sa kahon ng sapatos, may ribbon din na itim 'yon. Binuksan ko 'yon at may isa na namang box na bumungad sa'kin, itim rin. Napatingin ako kay Rio na hindi maalis ang ngiti ngayon, anong trip nito? Binuksan ko ulit ang box at may box na namang bumungad sa'kin, paliit ng paliit ang mga box, nang-iinis yata 'to, e!
"Trippings ka, gago!" sambit ko rito dahil sa dami ng box. May mga wrapper pa ang mga ito kaya mahirap buksan.
Pati ang mga kaibigan ko ay natatawa na rin sa nangyayari. Lakas ng trip ni gago, box lang yata ang regalo nito, e!
"Ayan na, last na talaga 'yan, buksan mo na dali!" excited na sambit nito.
Naka-anim na box yata siya, ang effort sa pagbabalot ha! Pinapahirapan niya lang ako, e!
Binuksan ko na ang huling box, ayon sakaniya, at bumungad sa akin ang isang photo album. Naka-sealed pa 'yon sa plastic kaya tinanggal ko ito.
"Nasabi ni Kuya sa'kin na mahilig ka rin daw sa photography kaya naisipan kong bigyan ka ng photo album, you can put the photos you captured there. Para once na gusto mong balikan ang mga ala-alang 'yon, you can just simply stare at the pictures," aniya.
This time, ibang Almario ang nakikita ko. Napangiti ako sa sinabi niya. I hugged him na halatang ikinagulat niya. Sandali lang naman 'yon pero hindi pa rin yata siya nakakabawi.
"Thank you, Rio!" masiglang sambit ko rito habang binubuksan ang photo album.
Kung tutuusin, simple lang ang regalo niya pero may meaning, e. And the fact that he think about giving me a gift, it is the thought that counts nga talaga.
Sa unang pahina ay nakalagay na roon ang tatlo kong picture, kuha 'yon sa beach kung saan kinasal sila Ate. Ayon yung candid photo habang nakatanaw ako sa mga kaibigan ko at nakangiti.
"Gusto ko na rin mag-bukas ng regalo!" sigaw ni Iris habang nakatanaw sa regalong natanggap ko. Nginitian ko lamang sila habang ibinabalik ang regalo sa paperbag kanina."Oo nga, magbukasan na tayong gifts. I'll call Kendall muna," si Mads na tumayo agad at nagtungo sa labas.Ilang minuto pa ay nakarating na sila kaya umakyat na kaming magkakaibigan sa kwarto nito, hindi na sumama ang dalawang excess baggage dahil ayaw daw nilang makaistorbo."Oh, sinong mauuna?" tanong ni Grace na kapit na kapit sa regalo niya.Nag presintang mauna si Kendall, inilabas nito mula sa isang cabinet ang paperbag at dahan dahang inabot yon kay Iris."OMG, sana hindi sex toys 'to ha?" aniya kaya nagtawanan ka
Hapon na at abala ang lahat para sa Christmas Eve mamaya. Napuyat ako kagabi dahil late na kami nakauwi, panay kasi ang tanong sa'kin ng mga kaibigan ko. They got curious because they saw us, me and Isaiah, together. I just told them that we're fine. Sinabi ko rin sa mga ito na hindi pa kami, tama naman 'di ba? Hindi pa naman talaga kami, I don't even know if he's courting me because he's not saying anything about it!Should I ask him? No!"Hey, you're close with Rio right? Magugustuhan niya ba 'to?" itinaas ko ang isang kwintas na may camera na pendant at hinarap 'yon kay Travis.We are at the mall for our last minute shopping. Bibilhan ko ng regalo si Isaiah, sinabay ko na rin si Almario. Travis is with me the whole time habang si Ate and Kuya ang magkasama, hindi ko na alam kung nasaan.
"Why? Aren't you happy you saw me?" tanong nito.Napangiti ako sa ideyang naisip ko."Nakakasawa na ang mukha mo, lagi nalang kita nakikita!" tugon ko, pinipigilan pa ang pagtawa.Kumunot ang noo nito dahil sa sinabi ko."Ako, hindi ako nagsasawa sa mukha mo. I can't even wait to wake up everyday and see your face beside me early in the morning," aniya, ni walang bakas ng kahit ano sa mukha nito. Mukhang seryoso siya sa mga sinabi niya.Agad na nag-init ang pisngi ko at pasimple itong pinalo sa dibdib."Korni mo!" 'yun lamang ang nasabi ko.
We are here at Ate Dria's house again, preparing for the New Year's eve. Mas marami ang handa ngayon kumpara noong pasko. Namili rin sila ng mga paputok para mamaya. Ate Laureen's rumoured boyfriend, Marco, is here too. Hindi ko alam kung sila ba o hindi pero ang sabi sa mga blind items na nababasa ko, may relationship daw ang dalawa. Modelo rin yung Marco at sikat ito sa buong asya. Siya yung kahalikan ni Ate Laureen noong kasal ni ate, siguro nga may something sakanila."Ate, magkikita kami mamaya ni Isaiah pagtapos ng countdown, ha? Ikaw na bahala kila mama, sandali lang 'yon," bulong ko rito.Tinutulungan ko siyang ayusin ang mga nasa mesa. Makahulugang tingin ang iginawad niya sa'kin bago pumayag. Siya na raw ang bahala.Noong pasko kasi, muntik na 'ko pagalitan ni mama dahil ilang minuto nalang bago ang pasko, wala pa
Pumasok na kami sa loob gaya ng gusto niya. Gusto ko sanang alisin ang kamay niya sa pagkakahawak sa kamay ko dahil nakakahiya kapag nakita ng mga magulang niya kaso ayaw niya talagang bitawan ito."Bawal na ba talaga mag-back out? Hindi ako prepared!" reklamo ko rito habang papasok.Iginala ko ang mata ko sa loob, gaya ng inaasahan ay magarbo nga ito, maraming palamuti sa bawat sulok, marami ding paintings."I'm not also prepared when you told them that I'm your boyfriend," aniya.Aba, at rumebutt pa nga."Of course you shouldn't be prepared, it's a surprise, duh?" sagot ko rito at inirapan pa siya.&nbs
Today is the day. Naghanda ako para sa girls' night out mamaya. Nagpaalam na rin ako kila mama noong nakaraan pa. Umuwi na kasi sila kaninang umaga pa habang ako ay nag-stay dito kila ate, dito na rin ako natulog. Actually, may kwarto na 'ko rito dahil gusto ni ate na dumalas ang punta ko rito, para daw may kasama siya minsan at nang hindi siya ma-home sick. Dala ko na rin sa isang bag ang mga gamit ko para mamaya."Niko's here, bumaba ka na Treia!" sigaw ni ate mula sa labas.Nag-presinta si Isaiah na ihatid ako patungo sa penthouse ni Adel. Siya na rin daw ang magsusundo sa'kin kinabukasan. Hindi na 'ko tumanggi dahil bukod sa ayokong makipagtalo sakaniya, gusto ko rin na makasama siya. Cheesy, right?Bumaba na 'ko dala ang Dior tote bag kung saan nakalagay ang mga gamit ko.
"Kendall, did he view your IG story?" tanong ko kay Ken na nakanta ngayon.Nagpost kasi siya ng IG story kanina pa bago kami magsimulang mag-inuman. Inabot niya sa'kin ang phone niya at ako na ang nag-check kung nakita niya ba. Bumungad sa'kin ang litrato naming anim na naka-lingerie na at ang malala, binebenta kami ni Kendall sa IG story niya! Pinost niya rin yung solo pic namin na may nakakagagong captions. Mabuti at taken ang nakalagay sa'kin, taken by Nikolai Jauregui daw, naka mention pa si Isaiah. Ay jusko, ayoko ngang madaming makaalam ng relationship namin, binulgar naman ni Kendall!I checked the viewers, madaming nag rereact at nag rereply sa mga pictures namin, yung iba ay naka-mine sa mga kaibigan ko. Ang gago talaga ni Kendall! Inisa-isa ko na ang mga nakakita, nag view si Isaiah! Ibig sabihin, nag-online siya! But he didn't message
Maaga akong sinundo ni Isaiah, tulog pa ang mga gaga at si Adel lang ang nagising ko kaya sakaniya nalang ako nagpaalam. Hindi raw muna kami uuwi dahil may pupuntahan pa raw kami, hindi ko naman alam kung saan dahil walang nabanggit si Isaiah."Where are we going?" tanong ko, hindi na ‘ko nakapagpigil kahit kanina ko pa siya tinatanong, panay ngiti lang ang sagot sa’kin.Gaya ng kanina, ngumiti ulit siya at sumulyap sa’kin ng ilang beses bago ibinalik ang tuon sa dinaraanan namin."Where do you think we're going, baby?" maloko niyang tanong.Inirapan ko ito at bumusangot nalang ako habang nakatanaw sa kalsada na puro puno lang ang makikita. Sabi na nga ba, wala akong makukuhang matinong sagot sakaniya. Hindi ko nalang ipinilit dahil medyo
Isaiah’s Point of View "I break hearts..” I thought she's just kidding when she said that, never thought it was real. We became close as weeks passed by. It started when I lend her my clothes, I intentionally forget to took it from her so that I could get the chance to be with her again. As days passes by, she became comfortable with me. I worked really hard to gain her trust, it's not that easy but I manage to do it. All my life, I'm so used to be called Nikolai or Niko but here's Treia, she chose to call me Isaiah instead. I really hated that name before but hearing her calling me that way, God knows how much I thank my parents for giving me such name. It is like a music to my ears and everytime she's calling me that way, I felt alive. She's the only one who have the privilege to call me that. "It's not easy son but we have connections so leave it to me, I'll sue everyone who harmed your girl!” Dad said, full of authority. He called someone from his team to do me a favor, my f
Isaiah’s Point of View"Dude, yung crush mo ‘yon ‘di ba?" bulong ni Mateo.I glance at the group of girls coming our way, they sit on the couch near us. One of them caught my attention, it's her again, the only woman that caught my attention. I didn't respond to Mateo, nanatili akong nakaupo roon habang pasimpleng nakatanaw sakaniya. But damn, hindi nakakatulong ang ingay ni Paul at Davis."Sino bang type mo dyan, bro?" Paul asked, he's not yet wasted, they are in their usual self, mahilig mangolekta ng babae.I shoot dagger-like stares at them but it seems like they didn't even care. I don't know why we ended up being friends, si Mateo ang pinakamalapit sa’kin at nakilala ko lang si Paul at Davis nitong college na. Nakakasundo ko sila sa ibang bagay pero pagdating sa trip n
Isaiah’s Point of ViewDays went slowly, ganoon yata talaga kapag may inaabangan kang araw, mas bumabagal ang oras. We are here at the plaza waiting for the event to start. I chose the seat near the stage para makita ko siya nang malapitan, I want to see her performing. The other reason is I want her to see me watching and supporting her."Uy, pre! Ayan na yung crush mo, yung crush mo pre! Whoa, go crush ni Nikolai!" sigaw ni Mateo. Sana pala hindi ko na sinama ang ungas na 'to.God knows how many times I cursed Mateo in my mind. Mabuti nalang at maingay ang crowd, natatabunan ang sigaw niya. I'm watching my girl intently as she performed, she act, dance and sang and I can't help but to be proud of her. Hindi ko na mabilang kung ilang beses kong isinigaw ang pangalan niya o kung ilang beses akong napapalaklak. I feel l
Isaiah’s Point of View"Hoy Treia, come here!" Chandria said, referring to the girl who went inside their house.Chandria is one of my brother's friend and we are here in their house. Isagani bring me with him because I will be left alone in our house, it's fine being alone though, I can call Mateo and play basketball with him but my mother insisted and told me to join my brother.My brother has a lot of circle of friends and I can say that this circle is the most special for him. I've known them for years because they usually hang out in our house.The girl who was about to go upstairs suddenly stopped walking and faced us. She looks tired, her hair is in a messy bun and her face is covered with sweat. She's holding a bunch of paper on her hand whil
"Joke 'yon, beh?" Grace sarcastically said, she even rolled her eyes at me.Natawa lalo ako sa reaction nila. Tumayo pa si Grace at nag walk out, sa kitchen yata pumunta. Wait, is she serious?"Sa tingin mo matutuwa kami knowing na aalis ka?" si Iris. Mukhang seryoso ito at galit na nakatingin sa'kin.Natahimik ako dahil doon. Kakaibang despidida party yata ang napuntahan ko. Magsasalita na sana ako nang maunahan ako ni Mads."Aalis siya? Saan ka pupunta?" inosenteng tanong nito.Napa-face palm ako, binatukan naman siya ni Kendall at si Grasya na nag-walk out ay tumawa ng malakas, rinig na rinig siya sa buong penthouse.
Muntik na 'kong masamid dahil sa sinabi niya. They doesn't know about what happened to us, wala rin akong balak sabihin sa kahit na kanino. As much as possible, I want to keep our problems. Baka kasi mas lalo lang lumaki kapag pinagsabi namin sa iba, mas maraming nakakaalam, mas magulo.Lumipas ang mga araw, pinayagan nang umuwi si Papa dahil maayos na ang lagay nito ngunit hindi muna siya pwedeng pumasok sa trabaho dahil kailangan niya pang magpahinga ng ilang araw. Isaiah is always sending me a message, tuloy tuloy pa rin siya sa pagpapaalala sa'kin sa mga dapat kong gawin araw-araw. Minsan nga nakakalimutan ko nang kumain pero dahil sa message niya, bigla kong naaalala. Tinupad niya naman yung pakiusap ko na huwag muna siyang magpakita sa'kin at sa ilang araw na 'yon, nakapag-isip isip na 'ko.I already booked a ticket, bukas ng gabi na ang flight namin papunta sa New York, sabay kami ni Ri
I couldn't contain it, I just want to cry and cry all day pero pinigilan ko dahil ayokong makita niyang umiiyak ako. Ayokong makita niyang mahina ako ngayon."You knew yet you didn't even told me? How dare you, Isaiah!" my voice thundered.Agad na napalitan ng pagkabahala ang itsura niya. Lumapit ito sa akin para pakalmahin ako pero bawat pagdampi ng kamay niya sa balat ko, siya namang pag-iwas ko. Panay ang paghampas ko rito, hindi ko na naisip kung nasasaktan ba siya kasi ako, sobrang nasasaktan ako!I told him everything, wala akong nilihim sakaniya. Alam niya kung gaano ko kagustong malaman ang dahilan kung bakit ayaw sa'kin ng pamilya ko, alam niya kung gaano ako katakot makagawa ng pagkakamali dahil baka tuluyan na nila akong hindi tanggapin. Alam niya rin kung gaano ako
Nagpasya akong umalis sa hospital noong araw na 'yon, I drive all the way to Isaiah. Sigurado akong nasa condo lang siya. He's sick, mag-isa lang siya roon kaya walang nag-aalaga sakaniya. I felt bad becase of it, I should be the one to take care of him, ni hindi niya sinabing may sakit pala siya. The hell, Treia, you're out of your fucking mind for the past days!Dumaan ako sa fastfood restaurant at pharmacy para bumili ng makakain at ng gamot. I have spare key kaya madali kong nabuksan ang room niya. I saw him on the couch nakahiga ito at hindi pa nagpalit ng damit, mukhang kagagaling lang sa trabaho. He looks tired and cold, nakayakap siya sa sarili niya at nanginginig pa.My baby's sick.Ibinaba ko ang mga binili ko at agad na nagtungo sakaniya. I held his cheeks, mainit ito. Bahagyang dumilat ang mata niya, kasunod no'n ang paghaplos niya sa kamay kong nakahawak sa pi
Kararating lang namin sa ospital, my father is in the ICU, fighting for his life. Sumabay nalang ako kay Isaiah patungo rito, hindi ko kasi alam kung kaya ko bang mag drive knowing that one of the important person in my life is in danger. Iniwan namin ang kotse ko roon, he promised to take care of that. Isaiah never leave my side, my mother is also here with us, nakaupo lang kami sa labas ng ICU habang hinihintay na matapos ang operasyon. Si Ate naman hinatid daw pauwi si bunso pauwi. No one told me what happened to Papa, parang iwas silang lahat sa'kin nang dumating ako, even my mother.Napatayo kami nang makarinig ng ingay, patungo sa'min si Tita at mukhang galit na galit. Huminto siya sa harap ko, akmang sasampalin na 'ko ngunit naiwan sa ere ang kamay niya at dinuro-duro nalang ako nang makita kung sinong nasa tabi ko."You.. this is all your fault!" her voice thundered.