Kasalukuyang nasa sala si Dim, nakaupo siya sa sofa at nanunuod ng NBA. Ako naman ay narito sa kusina, kasama ko si Rhea at naghahanda na ng hapunan namin. It’s already 6:00 PM. Halos kagigising lang namin ni Dim. Pagkauwi kasi namin kanina ay alam niyo na, may nangyari na naman. Kaya pala parang nagmamadali siyang umuwi kanina. Right after that, we both fell asleep. Marahil ay dala na rin ng pagod. Nakakapagod kasi maglakad-lakad sa Mall tapos pagkauwi pinagod pa niya ako. “Alam mo, Ma’am, lagi kong naririnig dati sina Ma’am Fely at Sir Rick na nag-uusap tungkol sa ’yo. Masarap ka raw magluto,” ani Rhea habang hinihiwa ang mga karne. “Hindi naman, marunong lang,” sagot ko. “Atsaka huwag ka nang mambola. Ako naman ang magluluto nito,” napahagikgik siya dahil sa sinabi ko. “Totoo nga po,” aniya. I’m actually planning to cook caldereta. Madali lang naman itong matapos lalo na kapag malambot na ang karne ng bab
“Mukhang effective ang pagmasahe mo sa akin kagabi at nung isang araw. Hindi na masakit ang likod ko,” wika ni Dim. Napangiti naman ako bago marahang tumango. “I’m glad, Dim. Basta kapag may masakit o may problema sabihan mo lang ako, ah? Para maalagaan kita.” Kasalukuyan kaming nasa sasakyan niya at bumabiyahe papunta sa opisina kasi may kailangan muna raw siyang tapusin saglit. Ang bilis kasing lumipas ng mga araw. Today is Tuesday and just like what he said, we’re going back to Pangasinan to meet Mr. Martinez. Nang makarating ay dumiretso na siya sa opisina niya, ako naman ay sa pantry para magawan ko siya ng kape. It’s just eight in the morning. Sabi niya ay baka alas nueve na raw kami makabiyahe papunta sa Pangasinan. Habang gumagawa nga ako ng kape ay agad akong nilapitan ng tatlong monay. “Akala ko kailangan niyo magpunta sa Pangasinan, Miss Ali?” tanong ni Rose. “May kailangan lang daw tapusin saglit
“Stop laughing, Ali! I need an advice!” frustrated pa rin na saad ni Henry. “Hindi ko mapigilan, Henry. I mean, halata naman kasi na gustong gusto mo siya. Hindi naman ganyan ang magiging reaksiyon mo kung hindi!” sagot ko. “But what am I going to do?” mahinang tanong niya. “Henry, hindi mo dapat tinatanong ’yan sa ibang tao. Ikaw mismo dapat ay alam mo kung ano ang dapat mong gawin. Ikaw lang naman kasi ang totoong nakakaalam ng nararamdaman mo para sa kanya, eh,” paliwanag ko. Saglit siyang natahimik na para bang iniisip ang sinabi ko. Tapos ay napangiti siya at marahang tumango. “Alright, kung ayaw niya akong maging boyfriend, edi hindi,” aniya kaya napangiwi ako. “Sa ngayon,” dagdag pa niya. “I think what I need to do right now is to court her. We’ll give ourselves enough time to know each other more.” Napangiti ako at mabilis na tumango. “Exactly! Hindi naman kasi dapat minamadali ang mga bagay.”
Inilapag ko ang kape ko sa mesa sa may pantry tapos ay umupo sa isang bakanteng. Humikab din ako kasi medyo inaantok pa ako. Alas dose na ata kami ng hating gabi nakauwi ni Dim kagabi. Hindi rin kami agad nakatulog tapos ay ang aga pa naming nagising ngayon para sa trabaho. Si Dim ay nasa opisina na niya, pinagdala ko siya ng kape tapos ay nagpasya ako na dito na lang sa pantry magkape. Hindi ko naman kasi gustong abalahin si Dim sa trabahong ginagawa niya. Sa ngayon ay hinihintay ko sina Lou, baka lang kasi may mga bago silang tsismis na baon, para lang magising ang diwa ko. I took a sip on my coffee and sighed heavily. Inaantok pa talaga ako. “Good morning, Miss Ali!” nakangiting bati ni Lou sa akin mayamaya lang. “Good morning,” bati ko rin pabalik. Pinanuod ko naman siyang gumawa ng kape niya. Nang matapos ay umupo na rin siya sa isang silya na nasa harap ko at inilapag ang dalang kape sa mesa.
Pagkabalik ko sa taas ay agad akong dumiretso sa pantry kung saan naghihintay sa akin ang tatlong monay. Pagkalapit ay agad akong umupo sa bakanteng silya sa tabi ni Lou. “Anong meron?” tanong ko. Kumuha pa ako ng isang pirasong chips na nasa harap nila. “Miss Ali, confirm! Si Mang Joel nga na guard ang naka-jontis sa BFF ni Veronica sa CSR Team,” pabulong na saad agad ni Lily. “Huh? Hindi ba’t may asawa at anak na si Mang Joel?” nalilitong tanong ko. “Iyon na nga. Miss Ali. Hindi na sila nahiya. Gagawa na lang ng kalokohan, mag-iiwan pa ng ebidensiya,” ani Rose. Napabuntong hininga ako dahil sa nalaman. Bakit kaya may mga tao na hindi kayang makuntento sa kung ano ang meron sila, ano? Hindi ba sila nahihiya sa kung ano ang sasabihin ng ibang mga tao sa kanila? Ni hindi man lang ba sila nahihiya sa mga pamilya nila na naghihintay sa kanila sa bahay? “Kakausapin daw ng HR sina Mang J
“Ang tagal mong walang paramdam, Sir, ah?” tanong ni Rose. Kasalukuyan kaming nasa Dreamers na at nagsimula na sa inuman. It’s 8:00 PM, kaning alas seis ay kumain kami ng dinner tapos ay nagpahinga lang saglit. At heto na nga kami ngayon. Gaya nang sinabi ko kanina ay hindi ko na pinadala kay Lily ang sasakyan niya. Nagpasya kami na magkita kita na rito sa Dreamers tapos ay sinabihan ko na agad si Henry na siya na ang maghatid sa amin mamaya pauwi. Pumayag naman siya agad. “Medyo busy kasi. Alam niyo na, sobrang laking project ang meron tayo kay Mr. Martinez,” aniya. “Busy pero may time ihatid si Lou?” tanong naman ni Lily, ang tingin na binigay niya sa dalawa ay nanunukat pa. “Nadaanan ko siya sa may kanto nila. Sakto may kailangan akong daanan sa firm, at madadaanan ko rin naman ang CC Building kaya sinabay ko na,” palusot ulit ni Henry. Sa totoo lang ay gusto kong matawa kasi todo explain siya. Pero hindi
Sa kaiiyak ay hindi ko namalayan na nakatulog na pala ako sa sofa kahit pa umaga na. Nagising lang ako nang maramdaman ang sikat ng araw na tumama sa mukha ko. I also heard a familiar sound of a car. Agad akong tumayo at sumilip sa bintana, nakita ko na kapaparada lang ni Mang Dom ng sasakyan tapos ay bumaba ro’n si Dim. Alas siete na iyon ng umaga. Basically speaking, I only had two hours of sleep. Napabuntong hininga naman ako at agad na umakyat sa ikalawang palapag. Nagmamadali akong humila ng isang tuwalya at pumasok sa banyo para maligo. Pagkatapos ay lumabas ako at dumiretso sa walk in closet ni Dim kung saan din nakalagay ang iba ko pang mga gamit. Nang makapagbihis na ay nagpasya na akong bumaba. Naabutan ko naman si Dim na nakaupo sa may kusina at nagkakape. Nang mapalingon siya sa akin ay pilit akong ngumiti sa kanya. “Ali…” aniya na parang nahihiya sa akin. “It’s okay, Dim. Mas pabor sa akin na hindi ka
“Girl, buti nga terminated na siya!” ani Lily tapos ay nagtawanan silang tatlo nina Rose at Lou. It’s Friday night. Kasalukuyan kaming nasa poolside sa bahay nina Dim. Ang usapan ay bukas pa sila pupunta rito, pero balak pa nilang lumabas sana. Kaya lang ay wala ako sa mood kahit pa sinabihan ako ni Dim na sumama na sa kanila. Ang ending ay nagpasya kami na dito na lang mag-inuman. Dim is currently inside his room. May mga tinatapos pa kasi siyang trabaho na hindi niya natapos kanina sa opisina. Ang tatlong monay naman ay mananatili rito kasama namin hanggang sa linggo. Tumawag naman na ako kina Tito at Tita noong isang araw para masabihan sila tungkol dito. Base sa obserbasyon ko ay masaya naman sila kasi tiyak daw na magiging masaya ang bahay. “Aba, una kong hinila ang patilya niya para masaktan siya agad. Nakakagigil!” giit naman ni Rose. “Guys, may mali rin tayo ro’n. Kahit pa gaano kasama ang ugali niya
“You are a coward, Dmitri. Nakakahiya ka!” “You should be ashamed of yourself!” “Sana ikaw na lang ang nawala!” “You killed your brother!” “You should live your life alone!” “You don’t deserve to be happy!” Those voices kept on coming back inside my head. Like a ghost that’s haunting me. Nakakabingi dahil paulit-ulit na. And I lived with those voices over the years, I felt like I’m going to lose my sanity. Boses ni Alison ang madalas kong naririnig, pero may mga pagkakataon na sarili kong boses ang nagsasabi no’n sa akin. At hindi ko siya masisisi kung bakit nasabi niya sa akin ang mga bagay na iyon noon. What happened was too hard to take. At alam ko na dala lang ng labis na galit kaya nagawa niya akong sisihin. Hindi ako galit sa kanya. Ni hindi ko magawang magalit sa kanya. Mas nangingibabaw pa rin ang pagmamahal ko para sa kanya. But she hated me because of what happened. So to make things easier, I left everything behind. I was ready to spend my whole life alon
“Are you sure you’re okay?” mababa ang boses na tanong ko kay Dim. Kapaparada lang niya ng sasakyan niya sa parking lot ng memorial park, dahil nga naisip ni Dim na pasyalan si Drake. “Yes, love,” malambing na sagot ni Dim. Nauna siyang bumaba sa akin tapos ay binuksan ang pinto ng backseat para kunin si Dave. Napangiti ako dahil sa nasaksihan tyapos ay bumaba na rin. Habang buhat naman ni Dim si Dave ay agad niyang hinawakan ang kamay ko tapos ay sabay kaming naglakad papunta sa puntod ng kaibigan ko, na kakambal niya. Ramdam ko ang lamig ng kamay ni Dim. Siguro ay kinakabahan siya. Pero hindi ako nagsalita. Hinigpitan ko lang ang pagkakahawak ko ro’n. Siguro ay sapat na iyon para sabihin sa kanya na okay lang ang lahat at nandito lang ako sa tabi niya. Ilang sandali lang ay nakarating na kami sa harap ng puntod ni Drake. Marahan namang ibinaba ni Dim si Dave tapos ay ngumiti pa sa bata. “Dave
The next day, I woke up abruptly and feeling empty. Sa kuwarto ako ni Dim natulog, magkatabi kami, pero ngayon ay iminulat ko ang mga mata ko na wala siya sa tabi ko. I had a bad dream. In that dream, he broke up with me and left me because… he was just confused about his feelings for me. Alam ko naman na napag-usapan na namin ang tungkol dito at okay na ang lahat, kaya hindi ko maintindihan kung bakit napanaginipan ko pa iyon. Dahil ba sa pagbubuntis ko? Hindi ko alam. Pero lagi kong naririnig at lagi nilang sinasabi na madalas daw sa buntis ang pagiging emosyonal. Marahan akong umupo sa kama at tahimik na umiyak. Alam ko na hindi ko dapat iniiyakan ang panaginip lang, pero hindi ko mapigilan ang sarili ko. I really feel sad and empty for no reason. Ilang sandali lang ay marahang nagbukas ang pinto ng kuwarto. Tumingin ako ro’n habang tahimik na umiiyak, nakita ko kung paano natigilan si Dim nang makita niya ako. May dala nga rin si
I couldn’t help myself but smile. Hindi ko inakala na may ganitong plano na pala si Dim. Kinausap pa niya ang mga kaibigan ko para matulungan siya sa balak niyang ito. The proposal in the office alone was so overwhelming, I mean, it’s too overwhelming in a good way. Tapos ay may pa-engagement party pa ngayon dito sa bahay nila. Halos mga malalapit na kaibigan at pamilya ang nandito, meron ding iilan sa mga nagtatrabaho sa Corcuera Constructions. As in! Grabe, sobrang saya lang. Oo, nagawa niya akong saktan dahil sa mga maling desisyon. Pero parang bawing-bawi naman na siya sa pagpapasaya sa akin ngayon. Kanina ay nagsalita sina Tita, Tito at Dim sa maliit na entablado malapit sa may pool na ginawa ng event organizer. They gave us some heartwarming speech. Naiiyak na nga lang ako habang nakikinig sa kanila. But everything just went well. Ngayon ay nagpa-party na ang lahat. May mga kumakain pa rin sa mga tables nila, may mga nag-iinuma
Inip na inip ako habang nakaupo sa sofa. Kasalukuyan akong nandito sa opisina ni Dim. Siya naman ay abala sa trabaho. He asked me to just stay still. Gusto ko nga sanang magtrabaho, kahit na ano lang ang ipagawa niya sa akin pero hindi siya pumayag. Alam ko na unfair kasi maayos naman akong sasahod, pero ayaw talaga niya na pagawan ako ng kahit na anong trabaho. Kaya naman sa huli ay napabuntong hininga na lang ako at humiga sa sofa. Binuksan ko rin ang company tablet para makapaglaro ng paborito kong detective game. Alas tres pa lang ng hapon. At kanina pa talaga ako inip na inip. After lunch nga ay sinubukan kong puntahan sa pantry ang tatlong monay, pero sumaglit lang sila kasi marami pa raw silang kailangang tapusin. Hindi ko naman sila gustong abalahin kaya hinayaan ko na lang. Ni hindi ko pa nga naikukuwento sa kanila ang nangyari nung gabing pinasama nila ako kay Henry sa event, eh. Pagkatapos ng ilang minutong pa
Nakakatawa dahil wala pang sampong minuto ay dumating na si Dim. Halata nga sa kanya ang pagmamadali. Ang akala ko nga ay hindi niya papansinsin ang mensahe ko dahil pagod siya sa trabaho, hindi lang pala talaga siya nag-reply. “Let’s cuddle,” agad na saad niya nang pagbuksan ko siya ng pinto. “Huh? Bakit nandito ka? May trabaho ka, ah?” kunware ay saad ko. “My baby wants to cuddle, and what my baby wants, my baby gets,” aniya kaya bahagya akong napanguso. “Just because I want to cuddle doesn’t mean I want to cuddle with you!” pag-iinarte ko pa kaya napangisi siya. “But you texted me.” “W-Wrong sent lang ako!” Napangiwi ako kasi mukhang mali ata ang nasabi ko. Tinaasan naman niya ako ng kilay na para bang hindi natuwa sa narinig mula sa akin. “Eh, sino pala ang gusto mong ka-cuddle?” tanong niya. Hindi pa ako nakakasagot ay sinara na niya ang pinto. Tapos ay muli niya a
Marahan kong iminulat ang mga mata ko at agad na kumunot ang noo ko nang mapansin na pamilyar ang kuwarto. Bumaling ako pakaliwa at nakita ko na nahiga rin si Dim, nakatagilid siya at nakangiti akong tinititigan. “Good morning,” may halong lambing na bati niya. Agad naman akong napaupo sa kama dala ng gulat. And then it hit me! Nandito ako ngayon sa bahay nila. Natulog ako sa kuwarto niya! Agad akong tumingin sa wall clock at napansin na alas siete na ng umaga. “Bakit dito mo ’ko dinala? Sabi ko gusto kong umuwi!” reklamo ko. “Hindi kasi kita magising kagabi. Hindi ko rin naman alam kung saan ang apartment ni Gigi,” aniya kaya napangiwi ako. “Hindi man lang siya tumawag sa akin? Because, Dim, I’m pretty sure she did!” may halong pang-aakusa na saad ko. “She did,” aniya at marahan pang tumango. “She called you but I didn’t answer. Nag-send na lang ako ng text sa kanya gamit ang phone mo. Ang sabi ko hindi ka
“Are you okay?” tanong ni Henry sa akin pagkaparada niya ng sasakyan niya sa parking lot ng isang malaking hotel. Ngumiti naman ako sa kanya bago marahang tumango. “Yeah, thank you for asking,” sagot ko kahit na ang totoo ay medyo kinakabahan ako. As soon as he turned off the car’s engine, we both stepped out of the car. Huminga pa ako ng malalim habang nakatingin sa entrance ng hotel. Ang daming mga bisita. Bihis na bihis silang lahat at mukhang galing lahat sa mayayamang mga pamilya. “Let’s go,” ani Henry. Sabay naman kaming naglakad papasok. He even offered his right arm on me. Kahit na nagdadalawang isip ay kumapit pa rin ako ro’n. “Kung hindi lang dahil sa request ng magaling at tsismosa mong girlfriend, hindi ako papayag dito,” mahinang saad ko kaya natawa siya. “At kung ako naman ang hindi pumayag baka isang linggo akong awayin no’n,” sagot naman niya kaya sabay kaming natawa.
“Tell me what really happened that day,” utos ko. Katatapos lang naming kumain ng lunch. Hindi marami ang nakain ko kahit pa sobrang gutom ako. Mas importante kasi sa akin ang mapag-usapan namin ang nangyari mahigit dalawang taon ang nakakalipas. “I… I was having a yacht party with them,” aniya at huminga pa ng malalim na para bang sobrang hirap sa kanya na balikan ang lahat. But I want to hear his thoughts. Kahit pa naaawa ako sa kanya, at kahit na hindi ko siya gustong pilitin na pag-usapan ang mga bagay na ito ay alam kong kailangan para alam ko rin kung paano ko siya matutulungan. This has been long overdue, to be honest. “I saw him kissing a girl,” aniya at mariin pang pumikit. “I got mad because… he’s in a relationship with you. Kahit na sinabi mo na ako ang mahal mo noon, nagalit ako kasi… kasi bakit ka niya lolokohin samantalang ako… pangarap kita,” aniya at muling huminga ng malalim. “So you challenged him on a