Days turned real fast. Sa awa ng Diyos, sa wakas ay nakapagtapos na ako sa kolehiyo. Hindi rin natuloy ang kambal sa Palawan at nagpasya sila na ipagpaliban na muna iyon, na siya ring nakakatuwa kasi kung sakaling natuloy sila ay hindi sila makakadalo sa graduation ko. Last month, pumayag ako na maging girlfriend na ni Drake. Hindi ko alam kung ano at paano nangyari. Basta ang alam ko lang ay nagseselos ako nang makita si Dmitri na may kasamang babae, hindi iyon si Love, pero isinama niya sa night out na dapat ay para sa aming tatlo lang. Kaya sa harap nila mismo, sinabi ko na sinasagot ko na si Drake. Halata ang gulat sa kanilang lahat nang sabihin ko iyon, pero hindi ko na magawang bawiin pa. “Ano ang plano mo niyan?” tanong ni Drake sa akin. Kasalukuyan kaming nasa rooftop sa harap mismo ng apartment ko. Kasama rin namin si Dmitri at ang bago nitong girlfriend. Napansin ko na simula nung gabing sinagot ko si Drake ay halos paiba i
Tahimik lang ako habang nasa biyahe kami ni Dmitri. Hindi ko naman kasi alam kung ano ang sasabihin ko. Ramdam ko na parang naiinis siya sa akin, suguro ay dahil ayaw kong magpahatid sa kanya. Naiintindihan ko naman kung galit siya. Lalo na’t kaibigan niya ako. Marahil ang iniisip niya ay magiging kargo niya ako kung sakaling may mangyaring hindi maganda sa akin. Gusto kong mag-sorry sa kanya pero hindi ko magawa. Hindi ko alam kung bakit napakabigat bitawan ng salitang ‘sorry’. Nahihiya ako. Hanggang sa makarating na kami sa apartment ko ay tahimik pa rin kami. Nang bumaba ako sa sasakyan ay gano’n din ang ginawa niya. Kumunot pa nga ang noo ko nang mapansin na hanggang paakyat sa hagdan ay nakasunod pa rin siya sa akin. “Okay na ako rito, Dim. Balikan mo na ang girlfriend mo,” mahinang saad ko. “Salamat ulit sa paghatid,” dagdag ko pa. “I already told you that she’s not my girlfriend, Alison,” madiing saad niya.
Being in a secret relationship with Dmitri is not easy. Sa tuwing magkasama kami ay may takot akong nararamdaman na baka may makakita sa amin. So as much as possible, I’m trying to avoid any public display of affection with him. Para kung sakaling may makakita man sa amin ay hindi magtaka. Normal naman kasi sa amin ang laging magkasama kahit pa noong magkaibigan pa lang kami. “What do you want to eat?” nakangiting tanong niya sa akin. We are currently on a well known mall in the city. Katatapos lang naming manuod ng sine at ngayon ay kakain na kami ng tanghalian. “Kahit na ano, Dim. Hindi naman ako mapili sa pagkain,” mahinahong sagot ko. Paminsan minsan ay iginagala ko ang tingin ko sa paligid. Para bang isang takas sa preso na natatakot na may makakita kasi mahuhuli ako. Para akong mababaliw na hindi mapakali. “Hey, don’t worry, okay?” malambing na saad niya. “Alam ko ang nasa isip mo, pero huwag kang mata
Hindi ko maiwasan ang hindi kabahan lalo na’t nakatanggap ako ng mensahe kay Dmitri, ang sabi niya ay ngayong araw daw uuwi si Drake. Kasalukuyan akong nasa coffee shop at nagtatrabaho pa rin kasama si Ate Gigi. So Roy kasi ay umalis na sa coffee shop, ako naman ay nakiusap kay Ate na kung puwedeng manatili muna ako hanggang sa makanahap na ako ng trabaho. Pumayag naman siya. May mga ilang kompanya na ang tumawag sa akin, ilang beses na rin akong na-interview pero ang lagi nilang sinasabi ay tatawagan na lang nila ako. Naghihintay ako, pero hanggang sa ngayon ay wala pa rin akong natatanggap na tawag mula sa mga kompanyang iyon. “Ate, CR lang ako,” paalam ko kay Ate Gigi, ngumiti naman siya at tumango. Agad naman na akong tumayo at pumasok sa pinto, nasa may bandang kusina kasi ang CR. Sa totoo lang ay gusto ko lang namang maghilamos kasi inaantok ako. Hindi ko maintindihan pero lagi akong hirap na makatulog nitong mga nakaraang gabi
Hindi na halos mawala ang kabang nararamdaman ko pagkapasok namin sa bahay nina Drake. Kagaya nang napag-usapan namin kanina ay simundo niya ako sa coffee shop. Nakakahiya nga kay Ate Gigi kasi alas siete pa lang iyon, pero sinabi rin naman niya na gusto niyang magpahinga ng maaga kaya magsasara na rin siya. Kaya naman ang ginawa ko na lang ay tinulungan ko na muna siyang magligpit bago ako umalis kasama si Drake. Pagkapasok namin ay dumiretso kami agad sa kusina, medyo kumunot pa nga ang noo ko kasi wala namang tao doon maliban sa dalawang kasambahay. “Sir, nasa poolside po ang mga magulang niyo. Doon po nila kayo hinihintay,” magalang na saad nung isang kasambahay, ngumiti naman si Dmitri at marahang tumango. “Thank you,” aniya tapos ay nilingon ako. “Let’s go?” anyaya pa niya, huminga na lang ako ng malalim at marahang tumango. Nang maglakad na siya papunta sa backdoor ay sumunod ako sa kanya. May daan din kasi doon papunt
Pagkatapos ng dinner ay nakipagkuwentuhan pa sa amin sina tito at tita. Siguro ay mga bandang alas diez na iyon nang magpasya naman sila na magpahinga na. “Alam niyo naman ang mga matatanda, madali nang mapagod,” may halong pagbibirong saad pa ni tito. “Baka naman balak niyo lang magpakapagod ni mom, dad, ah?” biro ni Drake kaya mahina kaming natawa, lalo na si tito. Pero si tita ay agad na piningot si Drake dahil sa sinabi nito. “Kahit kailan talaga puro ka kalokohan,” saad pa ni tita. Natawa na lang ako dahil doon. Nang makapasok naman na sila ay tatlo na lang kaming naiwan sa poolside. Si Dim ay umiinom pa rin ng wine. “Are you planning to get drunk, brother?” tanong ni Drake, nagkibit naman ng balikat si Dim. “Nakakalasing ba ang wine?” balik na tanong naman niya. “Why don’t we have JD instead?” suhestiyon ni Drake, napangiwi pa ako kasi wala naman sa plano na mag-inuman ngayon.
“Dito ka na lang matulog, Ali,” suhestiyon ni Drake nang malapit na kaming matapos sa inuman. Alas dose na rin kasi iyon at sobrang late na. Sa totoo lang ay gusto ko sanang umuwi sa apartment ko, pero hindi ko naman magawang magpahatid pa sa kanila lalo na’t nakainom na rin sila. Kahit pa sabihin na hindi pa sila lasing at kaya pa naman nila ay hindi maikakaila ang katotohanan na naka-inom pa rin sila. Ayaw ko naman na mapahamak pa kami kung sakali. Gaya nang laging sinasabi sa amin ni tita, it’s better safe than sorry. “Yeah, may mga guestrooms naman dito,” segunda ni Dim. Napanguso na lang ako dahil doon. Wala naman na akong magagawa kahit pa hindi ako sang ayon sa gusto nila. At isa pa, mukhang tulog na rin ang driver nila at ayaw ko naman na maka-abala. “Kung hindi ka naman komportable ihahatid na lang kita,” nakangiting saad ulit ni Drake kaya mabilis akong umiling. “Okay lang ako,” sagot ko naman. “Di
“Sigurado ka na ba talaga na hindi ka sasama bukas?” pangungulit sa akin ni Drake. Kasalukuyan kasi silang nakatambay ni Dmitri sa rooftop. Nagpasya sila na tambayan na muna ako dahil halos isang linggo rin daw silang mawawala. Lunes bukas, at lunes ng madaling araw ang flight nila. Kanina pa nga nila ako pinipilit na sumama at paulit ulit na tinatanong para maihabol daw nila ang plane ticket ko. It’s actually tempting. Pero masyado na akong nahihirapan sa sitwaysong pinasok ko kaya gusto ko munang umiwas sa kanilang dalawa kahit na limang araw lang. Kapag nangyari siguro iyon ay mas magiging klaro ang isip ko sa kung ano ba talaga ang kailangan kong gawin. “Hindi na talaga, Drake. Okay lang ako. At isa pa, ilang araw na ako na laging nag-a-undertime sa coffee shop. Nakakahiya naman kay Ate Gigi kung mawawala pa ako ng limang araw,” sagot ko naman. “Maghihintay rin kasi ako ng mga tawag simula bukas mula sa mga kompanya na in-apply-a
“You are a coward, Dmitri. Nakakahiya ka!” “You should be ashamed of yourself!” “Sana ikaw na lang ang nawala!” “You killed your brother!” “You should live your life alone!” “You don’t deserve to be happy!” Those voices kept on coming back inside my head. Like a ghost that’s haunting me. Nakakabingi dahil paulit-ulit na. And I lived with those voices over the years, I felt like I’m going to lose my sanity. Boses ni Alison ang madalas kong naririnig, pero may mga pagkakataon na sarili kong boses ang nagsasabi no’n sa akin. At hindi ko siya masisisi kung bakit nasabi niya sa akin ang mga bagay na iyon noon. What happened was too hard to take. At alam ko na dala lang ng labis na galit kaya nagawa niya akong sisihin. Hindi ako galit sa kanya. Ni hindi ko magawang magalit sa kanya. Mas nangingibabaw pa rin ang pagmamahal ko para sa kanya. But she hated me because of what happened. So to make things easier, I left everything behind. I was ready to spend my whole life alon
“Are you sure you’re okay?” mababa ang boses na tanong ko kay Dim. Kapaparada lang niya ng sasakyan niya sa parking lot ng memorial park, dahil nga naisip ni Dim na pasyalan si Drake. “Yes, love,” malambing na sagot ni Dim. Nauna siyang bumaba sa akin tapos ay binuksan ang pinto ng backseat para kunin si Dave. Napangiti ako dahil sa nasaksihan tyapos ay bumaba na rin. Habang buhat naman ni Dim si Dave ay agad niyang hinawakan ang kamay ko tapos ay sabay kaming naglakad papunta sa puntod ng kaibigan ko, na kakambal niya. Ramdam ko ang lamig ng kamay ni Dim. Siguro ay kinakabahan siya. Pero hindi ako nagsalita. Hinigpitan ko lang ang pagkakahawak ko ro’n. Siguro ay sapat na iyon para sabihin sa kanya na okay lang ang lahat at nandito lang ako sa tabi niya. Ilang sandali lang ay nakarating na kami sa harap ng puntod ni Drake. Marahan namang ibinaba ni Dim si Dave tapos ay ngumiti pa sa bata. “Dave
The next day, I woke up abruptly and feeling empty. Sa kuwarto ako ni Dim natulog, magkatabi kami, pero ngayon ay iminulat ko ang mga mata ko na wala siya sa tabi ko. I had a bad dream. In that dream, he broke up with me and left me because… he was just confused about his feelings for me. Alam ko naman na napag-usapan na namin ang tungkol dito at okay na ang lahat, kaya hindi ko maintindihan kung bakit napanaginipan ko pa iyon. Dahil ba sa pagbubuntis ko? Hindi ko alam. Pero lagi kong naririnig at lagi nilang sinasabi na madalas daw sa buntis ang pagiging emosyonal. Marahan akong umupo sa kama at tahimik na umiyak. Alam ko na hindi ko dapat iniiyakan ang panaginip lang, pero hindi ko mapigilan ang sarili ko. I really feel sad and empty for no reason. Ilang sandali lang ay marahang nagbukas ang pinto ng kuwarto. Tumingin ako ro’n habang tahimik na umiiyak, nakita ko kung paano natigilan si Dim nang makita niya ako. May dala nga rin si
I couldn’t help myself but smile. Hindi ko inakala na may ganitong plano na pala si Dim. Kinausap pa niya ang mga kaibigan ko para matulungan siya sa balak niyang ito. The proposal in the office alone was so overwhelming, I mean, it’s too overwhelming in a good way. Tapos ay may pa-engagement party pa ngayon dito sa bahay nila. Halos mga malalapit na kaibigan at pamilya ang nandito, meron ding iilan sa mga nagtatrabaho sa Corcuera Constructions. As in! Grabe, sobrang saya lang. Oo, nagawa niya akong saktan dahil sa mga maling desisyon. Pero parang bawing-bawi naman na siya sa pagpapasaya sa akin ngayon. Kanina ay nagsalita sina Tita, Tito at Dim sa maliit na entablado malapit sa may pool na ginawa ng event organizer. They gave us some heartwarming speech. Naiiyak na nga lang ako habang nakikinig sa kanila. But everything just went well. Ngayon ay nagpa-party na ang lahat. May mga kumakain pa rin sa mga tables nila, may mga nag-iinuma
Inip na inip ako habang nakaupo sa sofa. Kasalukuyan akong nandito sa opisina ni Dim. Siya naman ay abala sa trabaho. He asked me to just stay still. Gusto ko nga sanang magtrabaho, kahit na ano lang ang ipagawa niya sa akin pero hindi siya pumayag. Alam ko na unfair kasi maayos naman akong sasahod, pero ayaw talaga niya na pagawan ako ng kahit na anong trabaho. Kaya naman sa huli ay napabuntong hininga na lang ako at humiga sa sofa. Binuksan ko rin ang company tablet para makapaglaro ng paborito kong detective game. Alas tres pa lang ng hapon. At kanina pa talaga ako inip na inip. After lunch nga ay sinubukan kong puntahan sa pantry ang tatlong monay, pero sumaglit lang sila kasi marami pa raw silang kailangang tapusin. Hindi ko naman sila gustong abalahin kaya hinayaan ko na lang. Ni hindi ko pa nga naikukuwento sa kanila ang nangyari nung gabing pinasama nila ako kay Henry sa event, eh. Pagkatapos ng ilang minutong pa
Nakakatawa dahil wala pang sampong minuto ay dumating na si Dim. Halata nga sa kanya ang pagmamadali. Ang akala ko nga ay hindi niya papansinsin ang mensahe ko dahil pagod siya sa trabaho, hindi lang pala talaga siya nag-reply. “Let’s cuddle,” agad na saad niya nang pagbuksan ko siya ng pinto. “Huh? Bakit nandito ka? May trabaho ka, ah?” kunware ay saad ko. “My baby wants to cuddle, and what my baby wants, my baby gets,” aniya kaya bahagya akong napanguso. “Just because I want to cuddle doesn’t mean I want to cuddle with you!” pag-iinarte ko pa kaya napangisi siya. “But you texted me.” “W-Wrong sent lang ako!” Napangiwi ako kasi mukhang mali ata ang nasabi ko. Tinaasan naman niya ako ng kilay na para bang hindi natuwa sa narinig mula sa akin. “Eh, sino pala ang gusto mong ka-cuddle?” tanong niya. Hindi pa ako nakakasagot ay sinara na niya ang pinto. Tapos ay muli niya a
Marahan kong iminulat ang mga mata ko at agad na kumunot ang noo ko nang mapansin na pamilyar ang kuwarto. Bumaling ako pakaliwa at nakita ko na nahiga rin si Dim, nakatagilid siya at nakangiti akong tinititigan. “Good morning,” may halong lambing na bati niya. Agad naman akong napaupo sa kama dala ng gulat. And then it hit me! Nandito ako ngayon sa bahay nila. Natulog ako sa kuwarto niya! Agad akong tumingin sa wall clock at napansin na alas siete na ng umaga. “Bakit dito mo ’ko dinala? Sabi ko gusto kong umuwi!” reklamo ko. “Hindi kasi kita magising kagabi. Hindi ko rin naman alam kung saan ang apartment ni Gigi,” aniya kaya napangiwi ako. “Hindi man lang siya tumawag sa akin? Because, Dim, I’m pretty sure she did!” may halong pang-aakusa na saad ko. “She did,” aniya at marahan pang tumango. “She called you but I didn’t answer. Nag-send na lang ako ng text sa kanya gamit ang phone mo. Ang sabi ko hindi ka
“Are you okay?” tanong ni Henry sa akin pagkaparada niya ng sasakyan niya sa parking lot ng isang malaking hotel. Ngumiti naman ako sa kanya bago marahang tumango. “Yeah, thank you for asking,” sagot ko kahit na ang totoo ay medyo kinakabahan ako. As soon as he turned off the car’s engine, we both stepped out of the car. Huminga pa ako ng malalim habang nakatingin sa entrance ng hotel. Ang daming mga bisita. Bihis na bihis silang lahat at mukhang galing lahat sa mayayamang mga pamilya. “Let’s go,” ani Henry. Sabay naman kaming naglakad papasok. He even offered his right arm on me. Kahit na nagdadalawang isip ay kumapit pa rin ako ro’n. “Kung hindi lang dahil sa request ng magaling at tsismosa mong girlfriend, hindi ako papayag dito,” mahinang saad ko kaya natawa siya. “At kung ako naman ang hindi pumayag baka isang linggo akong awayin no’n,” sagot naman niya kaya sabay kaming natawa.
“Tell me what really happened that day,” utos ko. Katatapos lang naming kumain ng lunch. Hindi marami ang nakain ko kahit pa sobrang gutom ako. Mas importante kasi sa akin ang mapag-usapan namin ang nangyari mahigit dalawang taon ang nakakalipas. “I… I was having a yacht party with them,” aniya at huminga pa ng malalim na para bang sobrang hirap sa kanya na balikan ang lahat. But I want to hear his thoughts. Kahit pa naaawa ako sa kanya, at kahit na hindi ko siya gustong pilitin na pag-usapan ang mga bagay na ito ay alam kong kailangan para alam ko rin kung paano ko siya matutulungan. This has been long overdue, to be honest. “I saw him kissing a girl,” aniya at mariin pang pumikit. “I got mad because… he’s in a relationship with you. Kahit na sinabi mo na ako ang mahal mo noon, nagalit ako kasi… kasi bakit ka niya lolokohin samantalang ako… pangarap kita,” aniya at muling huminga ng malalim. “So you challenged him on a