LOGINShare
ตอนที่ 30 Be mine วิศวะเถื่อน END
Last Updated:
2025-04-24 17:21:13
Related chapters
Be mine วิศวะเถื่อน ตอนพิเศษ 1 Be mine วิศวะเถื่อน
@ หกเดือนผ่านไป การดำเนินชีวิตของใบบัวและเสือยังคงเหมือนเดิมทุกอย่าง มีลูกน้อยที่น่ารักเต็มไปด้วยเสียงเจี๊ยวจ๊าวไม่เคยได้พัก ไม่ได้สร้างความรำคาญใจให้กับเสือเลยสักนิด ตรงกันข้ามยิ่งเขาได้ยินเสียงใสของลูกสาวหัวใจกับพองโตในพัฒนาการลูกสาวอยู่ตลอด “เดี๋ยวเย็นนี้ พ่อกับแม่มารับนะครับ” หลังจากที่เคยให้สัญญากับเมอร์ลินเอาไว้ เสือและใบบัวใช้รถยนต์เพียงคันเดียว ส่งลูกสาวเสร็จ เสือก็ต้องขับไปส่งใบบัวที่บริษัทในทุกวัน “รับทราบค่ะ” ตาคมมองแผ่นหลังของเมอร์ลินที่กำลังเดินเข้าไปภายในโรงเรียนไม่ละสายตา รู้สึกโหวงเหวงภายในใจอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน “เสือเป็นอะไรรึเปล่า” เมื่อเห็นท่าทางที่ดูเปลี่ยนไปของเสือ ใบบัวที่จับสังเกตได้ถึงกับเอ่ยถามด้วยความอยากรู้ความคิดของชายหนุ่ม “เปล่าครับ วันนี้เสือแค่รู้สึกแปลก ๆ” “ไม่มีอะไรหรอกหน่า เรารีบไปกันเถอะ เดี๋ยวสาย” เสือหันไปพยักหน้าตอบรับบัว มือหนาจับมือเล็กเดินเคียงข้างกันไปที่รถ “ไอ้เสือ วันนี้มึงทำหน้าเหมือนเมียมีชู้” ทรอยเอ่ยแซวเพื่อนรักที่นั่งทำหน้าไม่รับแขกอยู่เก้าอี้หินอ่อนหน
Last Updated : 2025-04-24Be mine วิศวะเถื่อน ตอนพิเศษ 2 Be mine วิศวะเถื่อน
“เสือ เอาจริงดิ” ใบหน้าสวยดูตกใจไม่น้อย เมื่อได้ยินในสิ่งที่เสือกำลังพูดออกมา เธอแทบกุมขมับด้วยซ้ำกับความดื้อของสองพ่อลูกที่ไม่ยอมห่างจากกันไปไหน “เสือแค่ไปอบรมเอง อีกอย่างวันนี้บัวก็มีประชุมสำคัญไม่ใช่เหรอ” ช่วงนี้เขาไม่มีเรียนสำคัญอะไรแล้ว นอกจากแนะนำ อบรม ประชุมสโมสร สามารถเอาลูกสาวไปมหาลัยด้วยได้สบายมาก “แต่เมอร์ลิน นั่งเล่นอยู่ในห้องทำงานของบัวได้” “ไม่ครับ เมอร์ลินจะเหงา” เสือยังค้านหัวชนฝา เขาไม่เห็นด้วยที่จะให้เมอร์ลินที่กำลังแขนเจ็บไปนั่งเล่นคนเดียวในห้องทำงานของใบบัว “เสือ!!” “เมอร์ลินจะไปกับพ่อหรือแม่ครับ” เมื่อเห็นว่าเสือยังคงหัวแข็งไม่ยอมท่าเดียว ใบบัวจึงหันไปถามลูกสาวที่กำลังนั่งดูการ์ตูนอยู่ “พ่อค่ะ” คำตอบของลูกสาว ทำให้ใบบัวถึงกับยีผมตัวเองด้วยความไม่เข้าใจ ช่วงนี้เมอร์ลินติดพ่อมาก เสียงหือฮาของเหล่านักศึกษาดังขึ้น เมื่อเห็นสุดหล่อของมหาลัยอุ้มหนูน้อยน่ารักเข้าไปใต้ตึกคณะ ช่างเป็นเรื่องน่าแปลกสำหรับชายหนุ่มที่โหดแบบเสือไม่น้อย “สวัสดีค่ะ ลุงทรอย ลุงปาร์ค ลุงมิกซ์
Last Updated : 2025-04-24Be mine วิศวะเถื่อน ตอนที่ 1 Be mine วิศวะเถื่อน (ย้อนอดีต)
@ อดีตเมื่อสามปีก่อน “เฮ้ย /เฮ้ย กูไม่ได้ตาฝาดไปใช่ไหม” เสียงร้องอุทานด้วยความตกใจของเพื่อนสนิทของเสือ หนุ่มวิศวะผู้มีใบหน้าหล่อเหลาราวกับเทพบุตร ฉายานาม (โพผัวของเด็กมอ K) ชายหนุ่มที่ไม่เคยชายตาแลมอง หรือเข้าใกล้ผู้หญิงคนไหนมาก่อนในชีวิตกำลังยืนจูบกับผู้หญิงกลางผับดัง “อื้ม!!” เสียงครางในลำคอของผู้หญิงหน้าตาสะสวยดังขึ้น มือเล็กทุบหน้าอกแกร่งให้ผละจูบออกจากเธอ เพียงแค่ใบหน้าหล่อเหลาของเสือผละจูบออก ร่างบางถึงกับรีบกอบโกยอากาศเข้าไปในปอดทันที “อ่อนว่ะ” เสียงทุ้มต่ำของชายหนุ่มเอ่ยบอกกับหญิงสาวตรงหน้า ตาคมจ้องมองหน้าเธอแทบไม่ละสายตา ผู้หญิงใบหน้าสะสวย ใบหน้ารูปไข่ ดวงตากลมโต จมูกเป็นสันรับกับรูปหน้า ปากอมชมพูที่หวานละมุนจนเขาติดใจ “ไม่ได้อ่อนสักหน่อย จูบใหม่สิ” เมื่อเห็นว่าชายหนุ่มยังคงยืนนิ่งไม่ตอบโต้ หรือดึงเธอเข้ามาจูบ หญิงสาวจึงเขย่งเท้าใช้มือรั้งท้ายทอยของผู้ชายตรงหน้าเข้ามาประกบปากจูบอีกครั้ง “ยายใบบัวแกทำอะไร / ใบบัว” เสียงอุทานดังของเพื่อนรักหญิงสาวดังขึ้นจากด้านหลัง เมื่อเห็นว่าเพื่อนรักเดินออกจากโต๊ะไปนาน จึงเดินตามม
Last Updated : 2025-04-24Be mine วิศวะเถื่อน ตอนที่ 2 Be mine วิศวะเถื่อน (ย้อนอดีต)
“อื้ม!! หายใจไม่ออก” ร่างสูงจู่โจมมอบจูบอันเร่าร้อนและดูดดื่มให้กับคนตัวเล็กที่อยู่ใต้ร่างบนเตียงของเขา เตียงที่ไม่เคยมีใครได้สัมผัส เธอคือคนแรกในหลาย ๆ เรื่อง รวมไปถึง ความบริสุทธิ์ของเขาเช่นกัน “หึ!!” เสียงหัวเราะในลำคอถูกเปล่งออกมา ตาคมจ้องมองใบหน้าสวยของหญิงสาวที่นอนครางอยู่บนเตียง ใบหน้าสวยเชื้อเชิญเขาจนต้องรีบถอดเสื้อผ้าของเธอออก กระทั่งร่างบางเปลือยเปล่า เผยให้เห็นหุ่นสมส่วนของเธอ ผิวขาวอมชมพูน่าสัมผัส หน้าอกคู่สวยที่กระเพื่อมตามจังหวะหายใจ ทุกอย่างบนร่างกายของเธอช่างน่าหลงใหลจนยากจะปฏิเสธ “ทำไม่เป็น?” ใบหน้าท้าทาย หางคิ้วข้างขวาเลิกขึ้นเป็นเชิงถาม เมื่อเห็นร่างสูงนิ่งไปชั่วขณะ ในขณะที่เธอนอนเปลือยเปล่าอยู่ตรงหน้าเขา เพียงแค่ได้ยินคำสบประมาท หางตาของชายหนุ่มถึงกับกระตุก ถึงแม้ว่า เขาจะไม่เคยมีอะไรกับใครมาก่อน แต่เขาก็พอจะมีวิธีติดตัวอยู่บ้างไม่ให้อายผู้หญิง “เก่งให้เหมือนปากก็แล้วกัน” เสียงทุ้มต่ำเอ่ยเตือนหญิงสาว ร่างสูงถอดเสื้อยืดราคาแพงออกอย่างรวดเร็ว เผยให้เห็นซิกซ์แพ็กเรียงตัวสวย ผิวขาวสะอาดสะอ้าน
Last Updated : 2025-04-24Be mine วิศวะเถื่อน ตอนที่ 3 Be mine วิศวะเถื่อน (หลอกฟัน)
สายวันต่อมา ภายในห้องนอนคอนโดหรูที่มืดสนิทไร้แสงสอดส่องเข้ามาภายในห้อง แผ่นหลังเปลือยเปล่าของชายหนุ่มผมดำประกายสีน้ำเงินนอนคว่ำหน้าบนหมอน ด้วยความเมื่อยล้าจากกิจกรรมรักอันเร่าร้อนบนเตียงเมื่อคืนที่ผ่านมา ทำให้ชายหนุ่มหลับสนิทอยู่บนเตียงไม่ไหวติง ลมหายใจเข้าออกสม่ำเสมอของคนที่หลับอยู่บนเตียงเป็นอันต้องย่นคิ้วเข้มเข้าหากัน เนื่องจากเสียงรบกวนจากมือถือเครื่องหรูของตัวเองที่ดังไม่หยุด ตาคมยังคงหลับตาสนิท มือหนาควานหามือถือโต๊ะข้างเตียง ก่อนกดรับสายด้วยน้ำเสียงงัวเงีย (ไอ้เสือ มึงจะแบกตัวเองมามหา’ลัยได้รึยัง) เสียงทุ้มของทรอยพูดแทรกเข้ามาทันที เมื่อรู้ว่าเพื่อนรักกดรับสาย แต่ไร้ซึ่งเสียงตอบกลับ (เสียงดังทำเชี่ยอะไรของมึง) เสียงทุ้มต่ำตอบกลับเพื่อนรักของตัวเองด้วยอาการหัวเสีย (วันนี้มีกิจกรรมรับน้องครับ ถ้ามึงมาช้าไอ้พี่มาร์คอาจจะแดกหัวมึงได้) (จะรีบไป) เสือตัดสายเพื่อนรักทันที พร้อมกับโยนมือถือลงโต๊ะข้างเตียงอย่างแรงด้วยอารมณ์หงุดหงิดจากการถูกรบกวนเวลานอน มือหนาควานหาร่างบางที่นอนอยู่ข้าง ๆ ตาคม
Last Updated : 2025-04-24Be mine วิศวะเถื่อน ตอนที่ 4 Be mine วิศวะเถื่อน (เมีย)
“ปล่อยนะ!! ไอ้เถื่อน ” เสียงหวานแว้ดใส่ชายหนุ่มรุ่นน้องที่อุ้มเธอมายังสวนด้านหลังของตึกคณะที่ตอนนี้ไร้ผู้คน “ปล่อยไปแล้ว ปล่อยในด้วย” ใบหน้ากวนประสาทตอบกลับหญิงสาว เมื่อเห็นว่าเธอยังคงแว้ดเสียง และแสดงสีหน้าบึ้งตึงใส่เขาอยู่ “ไอ้บ้า!!” ใบบัวโกรธจนใบหน้าสวยแดงเถือก เธอไม่เคยเจอผู้ชายแบบนี้มาก่อนในชีวิต ผู้ชายที่ไร้ซึ่งความอ่อนโยนกับผู้หญิงอย่างผู้ชายคนนี้ “ดื้อ” เสียงทุ้มต่ำเอ่ยบอกกับหญิงสาว น้ำเสียงและใบหน้าเรียบเฉยเหมือนผู้ใหญ่กำลังตักเตือนเด็กน้อย “ฉันรุ่นพี่นายนะ ให้เกียรติกันด้วย” “เมีย” ใบหน้าหล่อมึนตึง เมื่อได้ยินคำว่ารุ่นน้อยหลุดออกจากปากของหญิงสาวอีกครั้ง “ใครเมียนาย” คิ้วเรียวสวยขมวดกันเป็นปม เธอเริ่มงุนงงกับผู้ชายคนนี้ ผู้ชายที่แปลกมากที่สุดเท่าที่เธอเคยเจอ จู่ ๆ ก็มาบอกว่า เธอเป็นเมีย ซึ่งเป็นไปไม่ได้ เพราะเธอโสด และไม่เคยมีพันธะกับใครมาก่อน “หมามั้ง ได้กันตั้งหลายน้ำ” “เฮ้อ!! นายต้องการอะไร ว่ามา” เสียงพ่นลมหายใจดังของใบบัวถูกพ่นออกมา เธอพยายามระงับอารมณ์ของตัวเองเอาไ
Last Updated : 2025-04-24Be mine วิศวะเถื่อน ตอนที่ 5 Be mine วิศวะเถื่อน (ท้อง)
“ไอ้เสืออยู่ไหน” ร่างบางเดินเข้าไปคณะวิศวกรรมด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว เพียงแค่ใบบัวก้าวขาเดินเข้าไปเสียงฮือฮาของหนุ่มวิศวะก็ดังขึ้นไม่หยุด โดยมีเพื่อนรักทั้งสองเดินตามไม่ห่าง “ทางนั้นครับ” เด็กวิศวกรรมปีหนึ่งชี้ไปยังกลุ่มของเสือที่กำลังนั่งอยู่โต๊ะหินอ่อนใต้ต้นไม้ใหญ่ เพียงแค่เห็นตัวต้นเหตุ ร่างบางก็ไม่รอช้ารีบเดินสับขาเรียวเข้าไปหาชายหนุ่มทันที “ไอ้เสือ” เสียงแหลมเอ่ยเรียกชื่อบุคคลที่เป็นต้นเหตุของเรื่องทั้งหมดด้วยความหงุดหงิดใจ “มาที่นี่ทำไม” เพียงแค่ได้ยินเสียงเรียกชื่อของตัวเอง เสือก็รู้ทันทีว่าใคร? ใบหน้าหล่อเหลาหันกลับไปมองหน้าใบบัวด้วยใบหน้าเรียบเฉยแฝงไปด้วยความไม่พอใจ “ทำไมฉันจะมาที่นี่ไม่ได้” ร่างบางยืนกอดอกเชิดหน้าใส่ชายหนุ่ม เธอเองไม่เข้าใจเลยสักนิดว่า ทำไมถึงมาเหยียบคณะนี้ไม่ได้ “เออใช่!! ทำไมยายใบบัวถึงมาที่นี่ไม่ได้ หรือว่าน้องเสือมีอะไรปิดบังเพื่อนพี่อยู่” ติวเตอร์ที่เห็นใบหน้าไม่สบอารมณ์ของเสือที่แสดงออกมา เมื่อเห็นใบบัวยืนอยู่ตรงหน้า ซึ่งแตกต่างจากสถานที่อื่นโดยสิ้นเชิง “หรือว่าน้องเสือแอบนัด
Last Updated : 2025-04-24Be mine วิศวะเถื่อน ตอนที่ 6 Be mine วิศวะเถื่อน (ปัจจุบัน)
@ ปัจจุบัน มหา’ลัย N “พี่เสือคะ นิรินตั้งใจทำเค้กมาให้ค่ะ” เสียงหวานเอ่ยเรียกชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่งที่เดินเข้ามาภายในอาคารเรียนรวมของมหา’ลัย N ด้วยใบหน้าเรียบเฉยที่แฝงไปด้วยความง่วง “น้องนิริน ไอ้เสือมันไม่ชอบกินขนมครับ” เมื่อเห็นเสือไม่ตอบรับรุ่นน้องตามมารยาท ทรอยจึงออกหน้าแทนเพื่อนรักเหมือนทุกครั้ง “แต่นิรินตั้งใจไปเรียนทำมาให้พี่เสือเลยนะคะ” นิรินเด็กสาวปีหนึ่งคณะวิศวกรรมศาสตร์ที่ตามจีบเสือตั้งแต่วันแรกที่เข้ามาเรียนที่มหา’ลัยแห่งนี้ สร้างความรำคาญใจให้กับชายหนุ่มไม่น้อย “แต่ไอ้เสือมันไม่ชอบกินขนมหวาน ยิ่งเป็นขนมเค้กมันยิ่งไม่ชอบ” “วันนั้นนิรินเห็นพี่เสือซื้อเค้กหน้ามหา’ลัยอยู่เลยค่ะ” ใบหน้าใสซื่อของนิรินตอบกลับทรอยทันที เพราะเธอเคยเห็นเสือแวะซื้อเค้กอยู่เป็นประจำ “อ๋อ เหรอครับ ไอ้เสือไม่รับ พี่รับเองครับ” ทรอยยื่นมือไปรับกล่องเค้กมาถือเอง เรียกรอยยิ้มจากนิรินได้เป็นอย่างดี ตอบกลับทรอยด้วยเสียงหวาน “ฝากด้วยนะคะ” ร่างบางโค้งหัวให้ทรอยด้วยความนอบน้อม ก่อนที่เธอจะรีบเดินออกไปจากบริเวณนั้นด้วยความเขินอ
Last Updated : 2025-04-24
Latest chapter
Be mine วิศวะเถื่อน ตอนพิเศษ 2 Be mine วิศวะเถื่อน
“เสือ เอาจริงดิ” ใบหน้าสวยดูตกใจไม่น้อย เมื่อได้ยินในสิ่งที่เสือกำลังพูดออกมา เธอแทบกุมขมับด้วยซ้ำกับความดื้อของสองพ่อลูกที่ไม่ยอมห่างจากกันไปไหน “เสือแค่ไปอบรมเอง อีกอย่างวันนี้บัวก็มีประชุมสำคัญไม่ใช่เหรอ” ช่วงนี้เขาไม่มีเรียนสำคัญอะไรแล้ว นอกจากแนะนำ อบรม ประชุมสโมสร สามารถเอาลูกสาวไปมหาลัยด้วยได้สบายมาก “แต่เมอร์ลิน นั่งเล่นอยู่ในห้องทำงานของบัวได้” “ไม่ครับ เมอร์ลินจะเหงา” เสือยังค้านหัวชนฝา เขาไม่เห็นด้วยที่จะให้เมอร์ลินที่กำลังแขนเจ็บไปนั่งเล่นคนเดียวในห้องทำงานของใบบัว “เสือ!!” “เมอร์ลินจะไปกับพ่อหรือแม่ครับ” เมื่อเห็นว่าเสือยังคงหัวแข็งไม่ยอมท่าเดียว ใบบัวจึงหันไปถามลูกสาวที่กำลังนั่งดูการ์ตูนอยู่ “พ่อค่ะ” คำตอบของลูกสาว ทำให้ใบบัวถึงกับยีผมตัวเองด้วยความไม่เข้าใจ ช่วงนี้เมอร์ลินติดพ่อมาก เสียงหือฮาของเหล่านักศึกษาดังขึ้น เมื่อเห็นสุดหล่อของมหาลัยอุ้มหนูน้อยน่ารักเข้าไปใต้ตึกคณะ ช่างเป็นเรื่องน่าแปลกสำหรับชายหนุ่มที่โหดแบบเสือไม่น้อย “สวัสดีค่ะ ลุงทรอย ลุงปาร์ค ลุงมิกซ์
Be mine วิศวะเถื่อน ตอนพิเศษ 1 Be mine วิศวะเถื่อน
@ หกเดือนผ่านไป การดำเนินชีวิตของใบบัวและเสือยังคงเหมือนเดิมทุกอย่าง มีลูกน้อยที่น่ารักเต็มไปด้วยเสียงเจี๊ยวจ๊าวไม่เคยได้พัก ไม่ได้สร้างความรำคาญใจให้กับเสือเลยสักนิด ตรงกันข้ามยิ่งเขาได้ยินเสียงใสของลูกสาวหัวใจกับพองโตในพัฒนาการลูกสาวอยู่ตลอด “เดี๋ยวเย็นนี้ พ่อกับแม่มารับนะครับ” หลังจากที่เคยให้สัญญากับเมอร์ลินเอาไว้ เสือและใบบัวใช้รถยนต์เพียงคันเดียว ส่งลูกสาวเสร็จ เสือก็ต้องขับไปส่งใบบัวที่บริษัทในทุกวัน “รับทราบค่ะ” ตาคมมองแผ่นหลังของเมอร์ลินที่กำลังเดินเข้าไปภายในโรงเรียนไม่ละสายตา รู้สึกโหวงเหวงภายในใจอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน “เสือเป็นอะไรรึเปล่า” เมื่อเห็นท่าทางที่ดูเปลี่ยนไปของเสือ ใบบัวที่จับสังเกตได้ถึงกับเอ่ยถามด้วยความอยากรู้ความคิดของชายหนุ่ม “เปล่าครับ วันนี้เสือแค่รู้สึกแปลก ๆ” “ไม่มีอะไรหรอกหน่า เรารีบไปกันเถอะ เดี๋ยวสาย” เสือหันไปพยักหน้าตอบรับบัว มือหนาจับมือเล็กเดินเคียงข้างกันไปที่รถ “ไอ้เสือ วันนี้มึงทำหน้าเหมือนเมียมีชู้” ทรอยเอ่ยแซวเพื่อนรักที่นั่งทำหน้าไม่รับแขกอยู่เก้าอี้หินอ่อนหน
Be mine วิศวะเถื่อน ตอนที่ 30 Be mine วิศวะเถื่อน END
ช่วงเย็นของวันพระอาทิตย์กำลังจะลาลับขอบฟ้า สายลมเย็นโบกพัดโชยมากระแทกใบหน้าของใบบัวและเสือที่กำลังเดินขึ้นไปบนอัฒจันทร์ข้างสนามแข่งรถขนาดใหญ่ “เรามาทำอะไรที่นี่เหรอ” คิ้วเรียวสวยขมวดกันเป็นปมด้วยความสงสัย ดวงตากลมโตกวาดตามองโดยรอบสนามอันกว้างขวางมีเพียงแค่เธอและเขาสองคนเท่านั้น “มีหุ้นส่วนที่นี่แต่ใช้ชื่อบัวนะ” เสือเอ่ยบอกกับแม่ของลูก วันนี้สนามที่เขาสร้างขึ้นสำเร็จแล้ว ผู้คนมากมายเข้ามาใช้บริการที่สนามแห่งนี้จนเติบโตและกวาดรายได้มหาศาล “ชื่อบัวเป็นหุ้นส่วน ที่นี่เนี่ยนะ” เมื่อได้ยินคำตอบจากชายหนุ่ม ใบหน้าสวยที่ดูตกใจสุดขีดแทบไม่อยากจะเชื่อหูของตัวเอง “ครับ” “อย่าบอกนะ ว่าที่สนามแห่งนี้ คือรายได้ที่โอนให้บัวทุกเดือน” ดวงตากลมโตเบิกตากว้างด้วยความตกใจ จำนวนเงินที่เสือโอนให้ในแต่ละเดือนเป็นจำนวนเยอะพอสมควร “ใช่ เสืออยากสร้างที่นี่เป็นของขวัญให้บัว” “ของขวัญ” คิ้วเรียวสวยขมวดกันเป็นปม เธอเอ่ยทบทวนประโยคคำพูดของเสือท่าทางงุนงง “ของขวัญตอบแทนที่อุ้มท้องและเลี้ยงดูเมอร์ลินอย่างดี” คำตอบของเสื
Be mine วิศวะเถื่อน ตอนที่ 29 Be mine วิศวะเถื่อน (นั่นเมียกู!!)
“คุณพ่อขา ค่อย ๆ นั่งนะคะ” เสียงใสของลูกสาวเอ่ยบอกกับผู้เป็นพ่อที่พึ่งกลับบ้าน หลังจากได้นอนดูอาการที่โรงพยาบาลสองคืนเต็ม ๆ โดยที่ใบบัวต้องฝากเมอร์ลินเอาไว้บ้านคุณตาและคุณยาย เพื่อจะได้ดูแลเสือได้สะดวกไม่ต้องห่วงหน้าพะวงหลัง แต่หลังจากที่เสือได้กลับมาพักผ่อนที่บ้านก็มักจะได้ยินเสียงใสของลูกสาวคนสวยไม่หยุด “มีลูกสาวดูแลดีขนาดนี้ พ่อเลยหายเร็ว” เสียงทุ้มละมุนเอ่ยบอกกับลูกสาวตัวเอง รอยยิ้มกว้างปรากฏบนใบหน้าหล่อเหลาของเสือ เขาดึงลูกสาวเข้ามากอดและหอมฟอดใหญ่ด้วยความคิดถึง “เมอร์ลินจะดูแลคุณพ่อไปจนแก่” คำพูดของเมอร์ลิน ทำให้หัวอกของคนเป็นพ่อฟูฟ่อแทบทะลุอก ดีใจไม่น้อยที่สวรรค์ส่งนางฟ้าตัวน้อยมาให้เขาดูแล “เมอร์ลินลูก” “คุณพ่อกับคุณแม่ไม่ต้องเป็นห่วงค่ะ” ใบหน้าและน้ำเสียงมุ่งมั่นบ่งบอกได้ถึงความจริงใจปนไร้เดียงสาของเด็กน้อยที่กำลังนั่งยิ้มเป็นตาสระอิให้กับคุณพ่อของเธอ “วันนี้ขับรถไปส่งที่มหาลัยหน่อยสิ ปวดหัว” เสียงทุ้มต่ำเอ่ยบอกกับใบบัวที่กำลังเดินออกมาจากห้องแต่งตัวช่วงเช้าของวัน “ปวดมากมั้ย”
Be mine วิศวะเถื่อน ตอนที่ 28 Be mine วิศวะเถื่อน (ห่ามส่งโรงพยาบาล)
“นอนกกเมียไปแล้ว โทรมาหากูทำเหี้ยอะไร” ทรอยกดรับสายจากเสือที่โทรหาเขาหลังจากที่ขอตัวกลับบ้านได้ไม่นาน “พากูไปโรงบาลที” น้ำเสียงอ่อนเพลียของเสือเอ่ยบอกกับปลายสายและคำตอบที่ได้กลับทำให้เขาอยากใช้หัวตัวเองโขกข้างฝาอีกครั้ง “มึงเป็นเชี้ยอะไร เป็นโรคขาดความรักรึไง” “ไอ้สัด!! พูดมาก รีบมารับกูเดี๋ยวนี้!!” เมื่อเห็นทรอยยังคงถามมากเสือจึงย้ำเพื่อนรักอีกครั้ง “เมีย มึงไปไหน? ” “ไอ้ทรอยกูไหว้ล่ะ รีบมารับกูก่อนที่เลือดกูจะไหลหมดตัว” “เออ ไปเดี๋ยวนี่แหละ” เมื่อได้ยินน้ำเสียงจริงจังของเสือ ทำให้ทรอยหยุดเล่นและรีบขับรถมาหาเพื่อนที่บ้านโดยมีบอสตันพี่ของใบบัวมาด้วย พวกเขาปล่อยให้ปาร์คดูแลสนามต่อเพียงลำพัง “ไอ้เสือ ใครดับกระทืบมึง” ทรอยขับรถมาจอดที่หน้าบ้านของเสือ เขาเห็นเพื่อนรักนั่งรออยู่บริเวณประตูรั้วของบ้านอยู่แล้ว มือหนาของเสือใช้ผ้าเช็ดตัวผืนเล็กห้ามเลือดเอาไว้ กัดฟันข่มความเจ็บปวดที่เริ่มโจมตีเข้ามา “เมีย” “นี่มึงอย่าบอกนะ ว่าเป็นฝีมือพี่ใบบัว” ทรอยรีบพยุงเ
Be mine วิศวะเถื่อน ตอนที่ 27 Be mine วิศวะเถื่อน (รอยลิปสติกของใคร?)
ภายในสนามแข่งที่มีผู้คนมากมายรวมทั้งผู้หญิงผู้ชายรวมตัวกันอยู่ในสนามแห่งนี้ ที่กำลังมีแมตซ์สำคัญจ่อลงแข่ง เพื่อนตรวจดูความเรียบร้อยกลุ่มของเสือรวมไปถึงบอสตันออกจากห้องรับรองเดินลงมายังลานสนาม ตุบ!! เสือที่กำลังยืนมองความเรียบร้อยภายในสนามเป็นอันต้องชะงัก เมื่อผู้หญิงคนหนึ่งเดินมาชนเขาอย่างจัง “อุ๊ย!! ขอโทษค่ะ ไม่ได้ตั้งใจ คุณ.. ” หญิงสาวที่เดินชนเสือช้อนตามองใบหน้าหล่อเหลาของเสือ ใบหน้าทรงเสน่ห์และโดดเด่นเป็นที่หมายตาของสาว ๆ ในสนามไม่น้อย “ไม่เป็นไร” ชายหนุ่มตอบกลับหญิงสาวที่เดินชนตัวเองไร้เยื่อใย เสือก้มมองเสื้อของตัวเอง ใบหน้าเรียบเฉยไม่แสดงอารมณ์ใดออกมา “จะไม่เป็นไรได้ยังไงคะ? ฉันเดินชนคุณนะ!!” เมื่อเห็นชายหนุ่มไม่มีท่าทีสนใจเธอเลยสักนิด เธอจึงพูดแย้งขึ้นมาเพราะอยากแสดงความรับผิดชอบแต่คำตอบที่ได้ยังคงเหมือนเช่นเดิม “ไม่เป็นไร” “ฉันรู้สึกผิดค่ะ เบียร์หกเปื้อนเสื้อคุณด้วย ให้ฉันซื้อคืนให้นะคะ” หญิงสาวตรงหน้ายังคงคะยั้นคะยออยากรับผิดชอบชายหนุ่มที่กำลังยืนทำหน้าเบื่อโลก “ไม่เป็นไร เดี๋ยวให
Be mine วิศวะเถื่อน ตอนที่ 26 Be mine วิศวะเถื่อน (เมียใคร ใครก็รัก)
“คัท ผ่านครับ” ภายในสตูถ่ายโฆษณาผลิตภัณฑ์ตัวหนึ่งผ่านเรียบร้อยไปด้วยดี ร่างสูงของจองอินจึงเดินเข้าไปหาใบบัวที่กำลังงุ่นง่านอยู่หน้าจอมอนิเตอร์ “พี่ใบบัว ผมขอคุยด้วยหน่อยได้มั้ยครับ” จองอินเดินมาหยุดตรงหน้าของใบบัว เขาเอ่ยถามเธออย่างสุภาพและคำตอบที่ได้จากใบบัว เรียกรอยยิ้มจากจองอินได้เป็นอย่างดี “ได้สิ” “นายมีอะไรกับพี่รึเปล่า” ใบบัวเดินนำจองอินออกมานอกสตูดิโอที่รายล้อมไปด้วยสวนย่อมที่ไร้ซึ่งผู้คน “ผมชอบพี่ครับ” จองอินสารภาพความในใจของตัวเองให้ใบบัวได้ทราบอีกครั้ง แววตาและน้ำเสียงที่ดูจริงจัง ทำให้ใบบัวถึงกับพ่นลมหายใจออกมาด้วยความหนักใจ “แต่พี่มีครอบครัวแล้ว” “ครับ ข้อนี้ผมทราบดี ตอนแรกผมก็คิดว่าตัวเองยังมีความหวัง” จองอินพูดในสิ่งที่ตัวเองคิดมาโดยตลอดเพียงแค่เขารู้ว่าสามีของผู้หญิงที่เขาแอบชอบยังเรียนอยู่ นั่นก็เท่ากับว่าเขายังมีสิทธิ์แต่สิ่งที่เขาคิดกับผิดมหันต์ “จองอิน นายยังต้องเจอผู้หญิงอีกเยอะ อย่ามาอะไรกับพี่เลย” ใบบัวพยายามพูดให้จองอินเข้าใจ อีกอย่างจองอินยังเด็กแยกแยะไม่ออกระหว่าง
Be mine วิศวะเถื่อน ตอนที่ 25 Be mine วิศวะเถื่อน (สรุปใคร)
“ไอ้เชี้ย ไม่อยากจะเชื่อ” หลังจากที่อาจารย์เดินออกจากห้องสอน เสียงพึมพำของปาร์คดังขึ้นเบา ๆ ซึ่งเสือและทรอยที่นั่งข้างกลับได้ยินชัดเจน “มีอะไรวะ”ทรอยเอ่ยถามปาร์คด้วยความสงสัย ใบหน้าเรียบเฉยก่อนหน้านี้ดูอึ้งไปไม่น้อย เมื่อเห็นข้อมูลในมือถือของตัวเอง “ข้อมูลคนทำ” “สรุป?” น้ำเสียงเรียบเฉยหันมาถามปาร์คด้วยความอย่างรู้ เขารอเรื่องนี้อยู่ รอเจอบุคคลที่ใส่ร้ายเมียตัวเอง “นิรินหรือไอ้จองอิน” ทรอยเองก็รอคำตอบอยู่เหมือนกันระหว่างนิรินกับจองอินใครกันแน่ที่เป็นคนทำ “ไม่ใช่ทั้งสอง” คำตอบของปาร์คสร้างความงุนงงให้กับเสือและทรอยไม่น้อย ถ้าหากไม่ใช่สองคนนี้แล้วจะเป็นใคร? “ไอ้เสือ มึงแม่ง!!ศัตรูเยอะ ฉิบหาย” “สรุปใคร” “น้องปลายฟ้าที่เราพึ่งเจอเมื่อเช้า” เพียงแค่ได้ยินชื่อบุคคลที่เป็นต้นเรื่อง พวกเขาตกใจไม่น้อยบุคคลที่ปล่อยข่าวกลับเป็นรุ่นน้องในคณะที่แทบไม่เคยได้เจอกันเลยสักครั้ง ยิ่งสร้างความแปลกใจให้กับเสือไม่น้อย เขาไม่เคยรู้จักผู้หญิงคนนี้และเขาก็มั่นใจว่าใบบัวเองก็ไม่รู้จักเธอ “ไอ
Be mine วิศวะเถื่อน ตอนที่ 24 Be mine วิศวะเถื่อน (จ้างสิ)
“คุณแม่ขา” เสียงใสของเมอร์ลินเอ่ยเรียกแม่ของตัวเองตั้งแต่เดินเข้าประตูบ้าน โดยมีคุณพ่อยังหนุ่มเดินตามระวังไม่ให้ลูกสาวล้มไม่ห่าง “ว่าไงคะ คุณสวยของแม่” เสียงหวานของคุณแม่ยังสาวเอ่ยถามลูกสาวด้วยความละมุน “วันนี้คุณพ่อซื้อเค้กร้านโปรดให้เมอร์ลินด้วย” รอยยิ้มกว้างปรากฏบนใบหน้าของเธอ นึกเอ็นดูใบหน้าดีใจของลูกสาวที่ได้เค้กร้านโปรดที่พ่อมักจะซื้อมาให้เป็นประจำ “น่ากินมั้ยคะ” “สุด ๆ ไปเลยค่ะ” ความสดใสในทุกวันของเธอ ป่วนจนบางครั้งถึงกับต้องรีบกุมขวับแต่ทุกความวุ่นวายของลูกคือความสุขและความบันเทิงใจของพ่อแม่ “ใช้เสียงแบบนี้พูดกับผมบ้างสิ” เมอร์ลินสนใจเค้กตรงหน้าของเธอไม่แม้จะสนใจคุณพ่อและคุณแม่ของตัวเองเลยสักนิด “จ้างสิ วางเงินมาค่ะ” ใบบัวแบมือตรงหน้าของเสือ สายตาซุกซน รอยยิ้มหวานพิมพ์ใจ หยอกล้อพ่อของลูกท่าทางน่ารัก “พอมั้ย” เสือล้วงกระเป๋ากางเกงยีนส์ของตัวเอง หยิบแบล็คการ์ดใบสีดำ วางบนมือของใบบัวด้วยใบหน้าเรียบเฉย “เฮ้ย!! ให้จริงดิ” ดวงตากลมโตเบิกตากว้าง ตกใจไม่น้อย เมื่อเห็นบัตรแบล็คก
