Chapter 2

Chapter 2

Nasundan niya ng tingin ang therapist na hinatid ni Alejandro palabas ng kwarto ni Nexus. Hindi maganda ang kinalabasan ng session ng learning abilities ng dati niyang asawa dahil hindi ito nakikipag-cooperate.

            Bumalik siya sa harapan ni Nexus na nakatingin sa kanya mula pa kanina. Umupo siya sa gilid ng higaan nito at inabot niya ang flashcards na ginamit kanina ng therapist.

            “Alam mo ba kung ano ito?” Ipinakita niya ang isang flashcard na may nakasulat na letrang ‘B’.

            Hindi siya sinagot ng lalaki bagkus ay nakatitig lang ito sa kanya.

            “This is letter B.” Kinuha niya ang isa pang flashcard. “And this is A.”

            Tumango si Nexus, naiintindihan ang sinabi niya.

            “Ano ito?” muli niyang tanong.

            “E-Ey.”

            “How about this one?”

            “B-B.”

            Bahagyang kumunot ang noo niya. “Alam mo naman pala eh. Bakit hindi ka sumasagot kanina nang tinanong ka no’ng therapist?”

            Parang bata lang na umiling si Nexus.

            Kumuha ulit siya ng isa pang flashcards at muling ipinakita. “Ito? Alam mo?”

            Nang tumango si Nexus ay mariin niyang kinagat ang kanyang mga labi. Alam naman pala nito ang mga itinuturo ng therapist kanina, bakit hindi ito sumasagot at panay lang ang tingin sa kanya?

            “Next time, kailangan mong sagutin kung ano ang itinatanong ng therapist.” Mistula siyang nanay na pinapagalitan ang anak dahil hindi ito nakasagot sa tanong ng guro. “Hindi pwedeng ganito ka palagi. Paano ka gagaling? Gusto mong gumaling ‘di ba?”

            “G-Gus..to,” he paused and look at her like a scolded kid, “ko, ikaw-w ang turo.”

            Umirap siya at naiinis na pinagmasdan ang dati niyang asawa. The man that she’s looking at right now, is far from the mighty Nexus Almeradez she knew.

Maputla ang mukha, walang kulay ang mga labi, may kahabaan ang buhok at mahaba ang balbas. Malayong-malayo sa Nexus Almeradez na walang sinasanto pagdating sa negosyo, makapangyarihan at kinatatakutan.

            Sa mga sumunod na sandali ay napilitan siyang turuan si Nexus. Kapag mas madali itong gumaling, mas mabilis siyang makakabalik sa dati niyang buhay at makakawala siya sa anino nito. Nang makatulog si Nexus matapos uminom ng gamot, tumayo na siya at lumabas ng kwarto.

            It’s been three days since she went to Manila. Wala siyang ginawa kundi manatili sa tabi nito. It was suffocating for her but she can’t do anything because this is a job for her. A mission that she needs to stand and survive or she’ll die if she let her anger explodes.

            “Amara,” tawag sa kanya ni Alejandro nang makasalubong niya ito sa elevator.

            Tipid niyang tinanguan ang lalaki at sinabayan ito maglakad patungong cafeteria ng hospital. Alam niya kasing kailangan nilang pag-usapan kung paano ang magiging buhay ni Nexus kapag na-discharge na ito sa hospital.

Kung may tao man sa loob ng hospital na totoong nagmamalasakit, si Alejandro iyon. At hindi niya nagustuhan na nainis siya bigla nang tila walang pakialam na umalis kanina si Hordan at Leticia bago pa man magsimula ang therapy ni Nexus.

            “It’s nice to see you again,” simula ng lalaki. “How are you?”

            “Doing fine until Leticia shows up again.”

            “I’m sorry if you need to endure this.”

            “It’s money. I need it.”

Simula pa lang ay maayos na ang pakikitungo sa kanya ni Alejandro at maituturing niyang kaibigan ito. Subalit, nang maghiwalay sila ni Nexus, mas pinili niyang putulin rin ang komunikasyon niya rito.

            “Kilala kita. Hindi mo iyon kailangan.”

            Nagkibit-balikat siya. “Paniwalaan mo ang gusto mong paniwalaan.”

            Ilang segundo rin siya nitong tinitigan bago muling nagsalita. Tila may gustong sabihin ang mga mata nito ngunit mas pinili na lang manahimik.

Pinag-usapan nila ang tungkol sa pag-uwi ni Nexus sa Hacienda Constancia kapag nakalabas na ito ng hospital. Dahil ang alam nito ay mag-asawa pa rin sila, kailangan niya ring manirahan sa mansion nito sa hacienda.

            She used to live in there. Gamay na niya ang pasikot-sikot ng hacienda kaya lang hindi niya alam kung kaya niya bang manatili sa lugar kung saan marami silang masaya at mapait na alaala nila ni Nexus.

            Mananatili siya sa tabi ni Nexus hanggang sa makaalala na ito at doon niya lang makukuha ang kabuoang bayad ng kanyang serbisyo.

            Pagkatapos nilang mag-usap ni Alejandro ay umuwi siya sa condo ni Meimei. Nakatanggap siya ng tawag mula sa sekretarya—si Anjeanette, na nag-set ng appointment ang arkitekto at engineer para sa itatayong mga Casa.

 Tuloy ang expansion ng kanyang negosyo.

            Umalis siya sa Maynila na kay Alejandro lang siya nagpaalam. Naintindihan naman yata nito na ayaw niyang kausap si Nexus kaya hinayaan na lang siya nitong umalis ng hindi man lang nagpapakita sa dati niyang asawa.

            Naging busy siya sa nakalipas na halos isang buwan. Kaliwa’t kanan ang meeting niya dahil sa expansion. May mga investors din na nagpakita ng interes sa pakikipagsosyo sa kanya.

            Napatingin siya sa telepono nang bigla iyang tumunog. Ibinaba niya ang kanyang hawak-hawak na sign pen nang masilip na wala si Anjeanette sa table nito. Dinampot niya ang telepono at inilapit sa kanyang tainga.

            “This is Casa Amara, office of the CEO. What can I do for you?”

            “H-Hi,” wika ng pamilyar na boses sa kabilang linya. “T-To Amara S-Stephanie Almeradez, please.”

            Sandaling tumigil ang kanyang paghinga sa buong pangalan na binanggit ni Nexus sa kabilang linya.

            Sandali niyang binaba ang telepono at huminga ng malalim. Tumikhim siya bago muling inilapit iyon sa kanyang bibig.

            T-This is Amara Stephanie…A-Almeradez,” nagkandautal at hirap siyang ikabit ang apelyidong iyon sa pangalan niya.

            “S-Steph. Miss you…” Kumpara nang iniwan niya ito, mas maayos na ito magsalita ngayon. Pautal-utal pa rin ngunit nasasambit na nang mas malinaw ang mga salita.

            “Hey,” wika niya, hindi pinansin ang sinabi nitong na-miss siya nito.

            “K-Kailan ka pupunta ulit d-dito? H-Hindi ka nagpaalam sa…sa akin.”

            “Hindi ko alam. I’m busy,” she tried her very best to sound interested in what he was saying.

            Halos mag-iisang oras din siyang nagtiis na marinig ang boses ni Nexus. Kung hindi lang ito magdududa, malamang binabaan niya na ito ng telepono. Kahit nahihirapan at medyo pautal-utal, nagawa pa rin nitong ikwento sa kanya ang mga ginawa nito habang wala siya.

            Ibinida pa nito sa kanya na sumusunod daw ito sa itinuturo ng therapist dahil iyon daw ang gusto niya.

 Huh! Ginawa pa siyang dahilan. Kanda irap na naman siya dahil sa iritasyon.

            “I need to go. May meeting pa ako,” aniya.

            “O-Okay. B-Bye.”

            “Yeah.”

            “S-Steph,” malambing ang boses na tawag nito sa kanya nang akmang ibaba na niya ang telepono.

            She sighed quietly. “Hmn…”

            “I-I…love y-you.”

            Hindi niya inasahan ang reaksyon ng kanyang puso. Bumilis ang pagtibok niyon ng walang permiso niya kaya malutong siyang napamura at pabagsak na binitawan ang telepono.

            MALUHA-LUHA siyang sinalubong ni Nanang Yeye nang bumaba siya sa kotse ni Sebastian, ang asawa ng kanyang nakatatandang kapatid na si Neshara.

Hinatid siya ng mga ito sa bungad ng hacienda kung saan naroroon ang pick-up na naghihintay sa kanya.

            “Amara, naku anak. Miss na miss na kita,” hagulhol ng mayordoma ng mansion at mahigpit siyang niyakap. Hinaplos niya ang likod ng matanda at pinigilan ang sarili na maluha rin.

Dalawang taon niya rin hindi nakita ang mayordoma nag-alaga at kakampi niya noong nanatili pa siya sa mansion ng Hacienda Constancia.

            Bumitaw sa kanya ang matanda ngunit hindi lumayo, bagkus ay hinawakan nito ang magkabila niyang pisngi.

            “Mas gumanda ka ngayon, Alaga ko.” Hinalikan siya nito sa magkabila niyang pisngi na parang isang ina nawalay ng matagal sa anak. 

            Kinuha ni Mang Ambo—ang asawa ni Nanang Yeye—ang kanyang mga gamit sa loob ng sasakyan ni Sebastian. Nakatingin lamang sa kanya ang ate niya pati na rin ang asawa nito habang tinutulungan niya si Mang Ambo.

            “Salamat sa paghatid, Ate,” wika niya sa kapatid na nakatayo na sa harapan ng kotse.

            “Wala ‘yon.” Hinawakan nito ang magkabila niyang kamay at pinisil iyon. “Magiging maayos ka ba rito? Sigurado ka ba sa disisyon mo? Pwede kang mag-back out sa usapan niyo ni Leticia. Sebastian can lend you money.”

            “I will be fine.” Matatag ang kanyang ba

            Bumuntong-hininga ang kanyang kapatid at muling pinisil ang magkabila niyang kamay Niyakap at hinalikan siya sa ulo katulad ng kung paano siya nito halikan no’ng mga bata pa lamang sila. Ilang sandali pa ay nagpaalam na rin ang mga ito sa kanya matapos siyang bilinan ng nakatatandang kapatid na dalaw-dalawin niya ang mga ito sa bahay. 

            “Tara na, Anak,” yaya sa kanya ni Nanang Yeye. Katulad pa rin ng dati, mabait at palakwento ang matanda. Nang magsimulang pumasok ang sasakyan sa loob ng lupain ng mga Almeradez, nagsimulang magkwento ang matanda sa mga nangyari sa Hacienda simula ng umalis siya.

The Hacienda looks wider than before. Iba na rin ang kulay ng malaking gate sa pinakabungad ng lupain kung saan may arko na nakalagay ang pangalan ng hacienda. Natataniman pa rin ng puno ang magkabilang gilid ng driveway ngunit nadagdagan ng mga bench roon. May mga katamtamang laki rin na puno ng mangga sa kaliwang bahagi ng driveway. Wala pa ang mga iyon nang umalis siya.

            Ilang sandali pa ay natanaw na niya ang mansion na nakatayo sa pinakagitnang bahagi ng malawak na lupain. Katulad ng dati, kulay puti pa rin ang kulay niyon. Matayog pa ring nakatayo na tila kastilyo sa pinakagitna ng kaharian.

            Sa harapan niyon ay nakatanim ang mga bulaklak na kumo-konekta sa kaliwang gilid ng mansion na may malawak na hardin.

            May tatlong katulong na agad na lumapit sa kanila nang tumigil ang sasakyan sa front door ng mansion.

            “Sa master’s bedroom niyo ilagay ang mga maleta,” utos ni Nanang Yeye.

            “Sa guest room po, sa harap ng master’s bedroom.”

            “Pero anak di ba—”

            “Ako na pong bahala,” wika niya nang akmang babanggitin nito ang tungkol sa na-aalala ni Nexus na mag-asawa sila.

            Tumango ang matanda at hinayaan ang dalawa katulong na buhatin papasok ang mga maleta niya.

            “Nasabi ko na sa mga trabahador ang sitwasyon. Walang magbabanggit kay Nexus na hiwalay na kayo. Pati na rin ang mga trabahador sa taniman ay nasabihan ko na rin. Hindi naman kami nahirapan ni Ambo na kausapin sila dahil mabilis naman silang kausap. At saka isa pa, alam nila ang kalagayan ni Nexus.”

            “Salamat po.” Inaya siya nito papasok sa loob ng mansion.

Nag-atubili pa siyang itapak ang kanyang mga paa sa malinis na sahig ng bahay. Tila bigla siyang nilukob ng kalungkutan at ang mga alaala ng kahapon ay mistulang agos na rumagasa sa kanyang sistema.

            Inihakbang niya ang isang paa papasok. Sumunod ang isa pang paa hanggang sa namalayan na lang niya ang sarili na nakatitig sa nakasabit na malaking larawan nila ni Nexus sa living room. Masaya ang ngiti niya sa larawan, habang si Nexus naman ay kahit nakataas lang ng bahagya ang sulok ng labi, bakas naman sa mga mata ang kasayahan.

            Kumuyom ang kamao niya, gustong suntukin ang larawan na iyon.

            Humarap siya sa mayordoma at itinuro ang wedding picture. “Hindi naman siguro kailangang i-display pa ang picture na iyan.”

            “S-Sige. Ipapaalis ko na lang,” tanging sagot ng mayordoma nang makita ang hindi maitagong iritasyon sa mukha niya. Nagtawag ito ng katulong.

Hindi niya na nilingon pang muli ang wedding picture nang alisin iyon ng dalawang katulong.