Chapter 8

Chapter 8

Nanlalaki ang kanyang mga mata at natuod sa kinauupuan. Ang malambot na labi ni Nexus ay tila kawad ng kuryente na naghatid sa kanya ng nakakapanginig na boltahe at pinaralisa ang buong sistema niya.

            Kung gaano kabilis lumapat ang labi ni Nexus sa mga labi niya, ganon din kabilis itong humiwalay. Namula ang tainga nito pati na rin ang leeg bago yumuko at isinubsob ang mukha sa kanyang leeg.

            Kung hindi pa humaplos ang kamay nito na nasa kanyang baywang ay hindi pa magigising ang diwa niya. Ilang beses siyang lumunok at iginalaw ang kamay para maingat na alisin ang ulo ni Nexus sa kanyang balikat.

              “Magpahinga ka na, gigisingin na lang kita kapag nakaluto na ang chief.”

            Naramdaman yata nito ang pag-iwas niya dahil pinisil nito ang kanyang baywang bago mabagal iyong binitawan. Nagpaubaya ito nang inalalayan niya itong pahiga sa kama.

            Nang masiguro niyang maayos na ito sa kinahihigaan ay sumandig siya sa headboard at tumunganga sa ceiling ng kwarto. Pinaghugpong ni Nexus ang kanilang mga kamay at tahimik nitong pinaglaruan iyon.

            Kinabukasan, mapanuri ang tingin ng bago nilang chief na si Analyn Soque. Kaibigan niya rin ang babae noong high school siya. Kung noon ay dakilang pasaway ito sa paaralan nila, ngayon ay isa na ito sa mga highest in-demand chief sa bansa.

            Malakas itong humalakhak nang irapan niya.

            Fresh na fresh ang hitsura ni Nix sa suot na white t-shirt at khaki short. Ngitian siya nito at inilahad sa kanya ang kamay. Kinuha niya iyon at sinenyasan si Rex na itulak na ang wheelchair ni Nexus palabas ng bahay.

            Pinagtulungan ng mga bodyguard na isakay si Nexus sa kotse niya. Magkatabi sila ni Nexus sa backseat habang ang isa sa mga bodyguard ang nagmamaneho. Katabi nito si Rex. 

            Sa buong byahe patungong main office ng Casa Amara ay panay lang ang tingin ni Nexus sa labas habang paminsan-minsan na pinipisil ang kamay niya. Bakas sa mukha nito na pamilyar dito ang nadadaanan nila. Paanong hindi kung palagi silang pumupunta noon sa bahay ng mga magulang niya sa tuwing umuuwi ito sa Camarines Sur.

            Nilagpasan nila ang sentro ng bayan at pumasok sa isang barangay kung saan malapit sa dagat. Sinaluduhan siya ng gwardiyang naka-duty sa may entrance ng Casa Amara. Pagkatapos ay binaybay nila ang driveway patungo sa pinakamalaking villa na nasa dulo ng teritoryo.

            Casa Amara is composed of villas and rest-houses that are inside the big compound. Malalayo ang agwat ng bawat bahay sa isa’t isa upang may privacy ang mga kliyente. Bawat bahay ay tama lang ang laki at maaring pumili ang kliyente ng bahay ayon sa klase ng materyales.

            May mga resthouse kasi na gawa sa pawid upang mas mapresko habang meron naman na gawa sa matibay na materyales.

            Tumigil ang sasakyan sa harap ng kanyang opisina. Tinulungan niya si Rex sa pag-alalay kay Nexus na paupuin ito sa wheelchair.

            Nakangiting mukha ni Anjeanette ang sumalubong sa kanya sa pagpapasok pa lamang niya sa palapag ng kanyang opisina.

            “Good morning, Ma’am. Nasa opisina niyo po—”

            Hindi na nito naituloy ang sinasabi dahil nakita na niya ang mama niya na tumayo sa kinauupuan habang nasa tabi nito ang kanyang ama na matalim na nakatingin kay Nexus.

ANO iyon, Amara?” galit na tanong ni Stegh Mijares sa kanya. “Bakit nandito ang lalaking iyon at magkasama kayo?”

            “Pa, kumalma ka nga,” saway niya sa ama na kulang na lang ay umalis sa wheelchair nito sa klase ng pagsasalubong ng mga kilay.

            “Makinig ka sa anak mo, Stegh.” Kapagkuwan ay natuon ang tingin sa kanya. “Bakit naririto ang dati mong asawa, Anak?”

            Mabuti pa ang ina niya ay kalmado.

            “Nagkabalikan na ba kayo?”

            “Ma!” eskandalosa niyang bulalas.

            “Oh, bakit? Wala akong ibang nakikitang dahilan maliban do’n. At saka hindi naman impossible na magkabalikan kayo.”

            “Impossible, Ara. Sobrang impossible!” tutol ng papa niya at kunot na kunot na ang noo.

            “Oh, bakit naman nababanas ka riyan? Saka walang impossible kung gusto. Naalala mo noon, ikaw ang numero unong nagtutulak diyan sa anak mo kay Nexus.”

            “Dati ‘yon. Pinagsisihan ko na ngayon. Akala ko kasi—”

            Sinaway niya na ang dalawa bago pa mauwi sa pagtatalo.  “Trabaho ko si Nexus.”

            “Ano?!”

            “Wala siyang maalala.”

Ipinaliwanag niya sa mga ito ang nangyaring aksidente ni Nexus at ang kasalukuyang kalagayan nito. Pati na rin ang naging deal nila ni Leticia ay sinabi niya na rin kahit pa sabay na nagsalubong ang mga kilay ng kanyang mga magulang.

            Hindi niya masisisi ang mga ito dahil alam ng kanyang mga magulang na dakilang bruha si Leticia. Kontrabida sa buhay mag-asawa nila ni Nexus noon.

            “Para lang ba ito sa pera, Anak? Natitiis mong makasama ang lalaking iyon para sa pera?” dismayado ang tono ng kanyang ama.

            “Nagpapaka-praktikal lang ako, Pa. Kailangan ko iyon sa expansion ng Casa Amara.”

            “Wala naman nagsabi sa ‘yo na maging mayaman ka ng sobra.”

            “Pero iyon ang gusto ko.”

            Umiling ang ama niya at nagbaba ng tingin, nabalot sila ng katahimikan. Ilang sandali pa ay tumayo na ang kanyang ina at nagpaalam na uuwi na.

            Hinawakan niya wheelchair ng papa niya at siya na mismo ang nagtulak niyon palabas ng kanyang opisina.

 “Ipapahatid ko kayo kay Jules,” aniya na ang tinutukoy ay isa sa mga empleyado niya.

            Wala siyang narinig na pagtutol sa mga magulang at binalot sila ng katahimikan hanggang sa makarating siya sa lobby. Tinulungan niya si Jules at ang mama niya na isakay sa kotse ang ama niya.

            Napatingin siya sa papa niya nang hinawakan nito ang kanyang palapulsuhan at diretso siyang tiningnan sa mga mata.

            “Hindi mo kailangan ng pera, Anak. Sana lang huwag kang matalo sa sarili mong laro,” wika nito habang malamlam na nakatitig sa kanya.

            Hindi siya sumagot bagkus ay sinenyasan na lang si Jules na umalis na. Nang tuluyang mawala sa kanyang paningin ang sasakyan ay bumalik siya sa loob ng gusali na may apat na palapag.

            Dumiretso siya sa artificial garden na nasa likuran ng gusali. Malawak ang carpeted grass na pinasadya niya para sa mga empleyado niyang gustong panoorin ang dagat sa tuwing break time ng mga ito.

            Nakita niya si Nexus sa ilalim ng malaking payong habang nakatanaw sa dagat. Naka-upo naman si Rex sa isa sa mga benches na naroroon, ilang dipa ang layo mula sa amo nito.

            Lumingon sa kanya si Nexus nang maramdaman nito ang presensya niya palapit.

            “N-Nasaan si P-Papa?”

            ‘Papa’. That sounds so familiar in her ears. Iyon ang tawag nito sa ama niya noong mag-asawa sila. O kahit noong hindi pa sila mag-asawa at dumadalaw-dalaw pa lang ito sa bahay nila.

Papa na agad ang tawag ni Nexus sa ama niya.

            “Umuwi na. Paano mo nalaman na ama ko siya?”

            “Sabi s-sa akin ni Alej-jandro.”

            “Ano?”

            “P-Pati kapatid mo, nakita k-ko na sa picture.”

            Malutong na minura niya si Alejandro sa isip. Sasabunutan niya talaga iyon kapag nagkita sila. Bakit nito ipinakita kay Nexus ang larawan ng pamilya niya?

Inis na napahilamos siya ng sariling palad sa mukha.

            “Bakit g-galit sa akin si P-Papa?” pukaw nito sa kanya.

            “Hindi siya galit.”

            “G-Galit siya. M-Matalim ang tingin niya sa a-akin.”

            “Hindi nga.”

            Tumango na lang si Nexus, nahalata yata na nagsisimula na siyang mainis.

            Hinawakan niya ang handle ng wheelchair nito bago niya sinenyasan si Rex na sumunod na lang sa kanila dahil siya na ang bahala kay Nexus. Ipinakilala niya ito sa mga empleyado niya.

            Inilibot niya si Nexus sa buong building at ipinakita rito ang maliit na departamento katulad ng sa financial, service…

            Matalino nga ito dahil ang bilis maintindihan ang mga bagay-bagay. Bakas rin sa mukha nito ang pagiging interesado nang ipaliwanag niya kung paano tumatakbo ang Casa Amara. Nang bandang tanghalian, nasa pantry sila ng kanyang opisina para kumain ng lunch. Tumanggi si Rex nang yayain niya ito at sa cafeteria na lang daw kakain. 

            “Niluto ‘yan ni Chief Nads, kaya dapat mong ubusin.”

            “H-Hindi mo luto?”

            “Hindi ako marunong,” wala sa loob niyang bulalas, kumudlit sa isipan niya ang usapan nila noon nang ipinagluto siya nito dahil muntik na niyang masunog penthouse nila.

            Ipinilig niya ang kanyang ulo para mawala ang mga walang permisong mga alaala na nagliliparan sa utak niya.

            “A-Ako ba ang nagluluto para sa atin?”

            Hindi siya sumagot bagkus ay sumandok siya ng pagkain nito at isinubo kay Nexus. Maligaya naman nito iyong tinanggap.

            “K-Kapag nakapaglakad na a-ako, ipagluluto kita.” Muli itong ngumanga para magpasubo sa kanya.

            Hindi niya inintindi ang sinabi nito dahil alam niyang mauuwi na naman iyon sa mga pangako na napapako.

            “Sa susunod na linggo ay pupunta ka sa Manila.”

            “P-Pasyal tayo sa mall. S-Sabi ni Rex, maganda raw do’n.”

            “Hindi ako sasama.”

            Bumalong ang kalungkutan sa mga mata nito.

            “B-Bakit?”

            “Marami akong gagawin.”

            Nawala ang sigla nito at natahimik. Kapagkuwan, ay tiningnan siya nito at inabot ang kanyang kamay.

            “Mami-miss mo b-ba ako?” His voice is hoping that she will miss him.

            Tumaas ang sulok ng kanyang labi at tumango. “Oo. Kaya dapat galingan mo.”

            Para itong masunuring bata na tumango. Hinila siya nito at wala sa sariling napapikit siya nang ipaglapat nito ang mga labi nila.

            “Mami-miss kita ng s-sobra, S-Steph. I love you.”