Galit na inalis siya ni Royce sa katawan nito at iniwan siya, ngunit hindi sumuko si Coreen at sinundan niya ito. Pilit na lumalakad sa tubig dahil nasa itaas pa rin ito ng kanyang baywang. "Royce, teka!" Tawag niya rito ngunit hindi siya pinansin ng lalaki. Ang mga balikat nito ay puno ng tensyon at nakakuyom ang mga kamaong nakagwantes. At biglang gustong magsisi ni Coreen sa kapangangasan niya.Halos. Ngunit alam niyang kailangan niyang gawin ang unang hakbang, kailangan niyang kunin ang pagkakataong ito. Kailangan niyang subukan, kahit na mas malaki ang tiyansa niyang mabigo. At least masasabi niya sa sarili niya na sinubukan niya man lang. Mali bang ginawa niya iyon? Halos hindi niya ito maabot at gusto niya itong hawakan para pigilan, ngunit sa halip ay ikinuyom niya ang mga kamay sa tagiliran. "Look, I'm sorry." "Are you?" Galit na umikot si Royce at tinitigan siya ng masama. "Alam mo ang tungkol sa kalagayan ko at ginawa mo pa rin? Sino ang nagbigay sa iyo ng karapatan
Sa kabilang panig ng dingding, isang babaeng nakatali ang mga kamay sa likod ang nagbibigay ng blowj*b kay Royce. Katulad ng ginawa niya noon ay nakaluhod ang babae sa harapan nito na walang pader sa pagitan nila. Nakahawak din si Royce sa buhok nito habang dumadaing sa sarap habang nakatitig sa kanya mula sa kabilang kwarto. At ang lakas ng loob nitong ngumiti sa kanya. Gustong umiwas ni Coreen sa nakakakilabot na tanawing dumudurog sa kanyang puso ngunit hindi niya magawa. Parang hinugot ni Royce ang puso niya at paulit-ulit itong tinapakan at niluraan. Ano ang sinusubukan nitong patunayan sa paggawa nito? Gusto ba siya nitong saktan? Ibalik sa kaniyang kinalulugaran? Pagselosin siya? Kung ganoon, bakit pa siya hinalikan nito? Naramdaman niyang may pumatak na luha mula sa kanyang mata ngunit mabilis na pinunasan iyon at walang emosyong nakatingin kay Royce. Nakita niya kung paano ito nagngangalit at humigpit ang pagkakahawak nito sa buhok ng babae, tanda na dinatnan na i
Dumating ang umaga at si Coreen ay nagising ng alas siyete gaya ng dati. Pumunta siya sa pool ng Hotel at doon nagpalipas ng isang oras sa paglangoy. Matapos nito ay tumungo siya sa restaurant ng Hotel para mag-almusal at gumastos ng malaking halaga. Wala pakialam si Coreen sa sandaling iyon. This is her day, gagawin niya lahat ng gusto niyang gawin at hindi niya pipigilan ang sarili, ngunit lilimitahan pa rin niya ang sarili niya. Bago ang oras ng tanghalian, naligo na siya at nagsuot ng damit bago mag-check out sa Hotel. Sumakay siya ng taxi papunta sa lugar kung saan sila magkikita ni Kurt at pagdating doon ay pumasok siya sa loob ng Forever 21 at pumili ng bagong set ng damit, at ito ay isang pares ng damit na sexy ang tabas at style ngunit elegante pa rin naman. Agad niya itong ginamit pagkabili at tama nga siya na babagay ito sa kaniya. Matapos niyon ay inilagay ang luma sa loob ng paper bag. Habang hinihintay si Kurt sa loob ng isang restaurant na pinili nito, muling naramda
Gulat na napatingin si Coreen sa papel nang makita niya ang nakasulat doon. Kailangan niyang manatili bilang kasambahay nito sa loob ng isang buong taon o kakasuhan siya nito ng paglabag sa kontrata. Sa nabasa ay galit niyang nilukot ang papel. "Hindi ito ang pinirmahan ko! Wala akong nakitang petsa nang pumirma ako! Fake ito!" Napataas ang kilay ni Royce. "At ano ang mapapala ko sa panloloko sa'yo? Sabihin mo sa akin." Kinagat niya ang kanyang labi at inihagis kung saan ang gusot na papel sa galit. Hindi iyon ang kontratang pinirmahan niya! Pero tama si Royce. Wala itong mapapala sa pagsisinungaling sa kanya kaya naman bumagsak ang mga balikat niya sa pagkatalo. Handa na siyang umalis. Inihanda na niya ang sarili niya. Anong klaseng biro ito? "So.. nag-enjoy ka ba?" Nanlaki ang mga mata niya nang makitang humakbang papalapit sa kanya si Royce hanggang tatlong talampakan lang ang layo nila sa isa't isa. Umatras siya ng dalawang hakbang pero dalawang hakbang pasulong si Royce.
"You f*cking---bumaba ka dito at harapin mo ako!" Nanggigil na bulyaw ng lalaki at halos mabingi si Coreen."You have the nerve coming here and entering like you own the goddamn place," kalmado pa rin, ngunit halatang inis nang sabi ni Royce bago lumipat ang mga mata sa kanya. "Next time, don't just let anyone here. That man right there will not even blink a goddamn eye before he shoots you between the eyes."Umiwas siya ng tingin at napakamot sa braso. At paano naman niya malalaman iyon gayung iniwan siya nito sa dilim? At teka nga, hindi naman siya ang nagpapasok dahil pilit lang itong pumasok!"Be thankful I'm in a good mood and I don't exactly want my maid to clean a bloody mess. If you're so brave, meet me at the f*cking arena." Sa narinig na sinabi nito ay kinilabutan siya.Nakita ni Coreen na ngumusi ang lalaki at pinatunog pa ang mga daliri. "Isa ka na lang malamig na bangkay kapag tapos na ako sa iyo, f*cker." Tumalikod ito at dinilaan ang labi na parang manyak bago umalis."
Nang nasa loob na siya ng taxi, tinawagan niya ang kanyang Tita at sinabihang magkita sa pinakamalapit na restaurant na ang pangalan ay The Diner, their favorite restaurant ever since they were still a kid. Ito ay nasa negosyo na sa loob ng dalawangpung taon na ngayon kung tama ang pagkakatanda niya. Narinig pa niyang bumabati ang kapatid niya sa background at tumili nang ipaalam sa kanya ni Tita Clarice na sa paborito naming restaurant kami kakain.Nauna siyang nakarating sa restaurant kaya nagpareserba siya ng magandang booth para sa kanila. Habang naghihintay sa kanilang pagdating, nilingon ni Coreen ang pamilyar na lugar na may malungkot na ngiti sa labi at tila bumalik sa nakaraan kung saan kumpleto pa silang pamilya at sa may sulok nakaupo. Naalala ang kanyang mga magulang na nakaupo sa tabi niya at nagtatawanan. Namuo ang mga luha sa kanyang mga mata ngunit kinusot niya iyon.Tatay, Nanay, twenty six na ako ngayon. I am at the perfect age to marry and give you grandbabies but a
Hinayaan niyang tanggalin nito ang tape sa bibig niya para lang makapagsalita siya pero nang hahawakan na naman siya nito, sa wakas ay nagsalita siya."Huwag mo nang tangkain pa," babala ni Coreen nang hahakbang na si Royce palapit sa kanya. "Huwag mo akong hawakan. Ni huwag kang lalapit sa akin. Ayokong dapuan ako ng mga kamay mo."Hindi dahil sa kasalukuyan silang basang-basa ng dugo pareho at labis na nakakadiri at nakakakilabot. It's the fact na tama ang hinala niya. Ang bagay na pilit na itinatanggi ng tanga niyang puso. Isa talaga itong mamamatay tao. Isang kriminal. At Diyos lang ang nakakaalam kung gaano karaming buhay ang kinitil nito sa mga kamay na iyon. Ang mga kamay na hinayaan niyang humawak sa bawat parte ng katawan niya. Ang parehong mga kamay na ginusto niyang mahawakan pa sana.Napaiwas siya nang tingin at natigilan nang bigla nitong tawirin ang pagitan nila. Pumikit siya nang mariin at ang sumunod na ginawa nito ay hindi lamang nagpagulat sa kanya kundi nagpagalit d
Bumuntong-hininga siya at saglit lang ay kumalam ang tiyan niya sa gutom. Anong oras na ba? Nang tumingin siya sa paligid ay nalaman ni Coreen na siya'y nasa kwarto niya sa Mansion. Tumingin siya sa orasan at nakitang alas-tres na ng madaling araw. Hindi siya sanay kumain ng umaga! Muli siyang humiga at pinilit ang sarili na matulog ngunit ayaw ng tiyan niya at patuloy sa pagkalam at kirot. Sinipa niya ang kumot dahil sa inis. Baka nasa baba ang tatlong iyon. Paano ako makakain? Kabado at nag-aalala na tanong niya sa sarili. Napabuntong-hininga siya sa sobrang inis at tumayo. Kukuha lang siya ng makakain at dito na lang siya kakain. Tumango siya sa sarili at nagsuot ng tsinelas bago lumabas ng pinto. Dahil kinakabahan siya, parang ang bigat ng bawat hakbang niya, at para tuloy siyang magnanakaw na nag-iingat na huwag gumawa ng ingay. Huminga siya nang malalim bago kaswal na bumaba ng hagdan, ang kilos ay pilit na ginawang kalmado at normal. Hindi siya nag-abalang tumingin sa kabila