Tila nagpanting ang kaniyang mga tenga kaya naman marahan niyang iniling ang ulo bago iniikot ang mga mata sa paligid, para bang nabigla pa kung ano ang ginagawa niya roon. Nagtataka kung paano siyang napunta roon at kung saan siya galing. Nakita ni Coreen ang mga larawan na mga alaala ng kanyang kapatid na babae na nakasabit sa dingding, at ang kanilang mga masasayang sandali ay lumutang sa kanyang harapan kaya naglaho ang galit, at pagpatay na layunin na naramdaman niya kanina at napahawak siya sa dibdib niya. Papatay na sana siya ng tao. Malapit na siyang maging mamamatay-tao!Bumaligtad ang sikmura niya at dali-daling tumakbo palabas at sumuka. Pinunasan niya ang kanyang bibig pagkuwan gamit ang likod ng kanyang kamay at nagsimulang umalis para bumalik sa tabi ng kapatid nang pigilan siya ni Royce. "Huwag mo akong hawakan." Malamig na sabi niya rito habang nanlilisik ang tingin sa kamay nitong nakahawak sa braso niya. Binitawan naman nito ang braso niya at tila napaso. "Gagawi
Hinayaan ito ni Coreen na ihatid siya hanggang sa dining table, hinayaan niyang maglagay ng mga pagkain sa plato niya hanggang sa mapuno ito ng mga pagkain. Inangat niya ang mabigat na mga kamay para hawakan ang kutsara at tinidor at nagsimulang kumain. Nagsimula mang kumain ay wala siyang nalasahan. Tanging pagnguya at paglunok lamang ang ginawa ni Coreen. Lahat ng mga ito ay tila papel de lihang dumaraan sa lalamunan niya pero ginawa niya para sa tiyahin niya. Kumain siya nang kumain hanggang sa hindi na niya kaya para hindi masayang ang effort nito at para hindi mag-alala. "Ate, tikman mo 'to, oh!" Napalingon ang mga mata niya sa kaliwa nang makita si Rica na nakangiti nang napakatingkad habang inaabot sa kanya ang isang pirasong karne mula sa sariling plato. Awtomatikong napangiti si Coreen at nang kakagat na siya ay nawala ang imahe ni Rica kasabay ng kanyang ngiti. Tinakpan niya ang bibig niya at napayuko nang maramdaman ang pamilyar na pakiramdam. Kaagad siyang tumayo at tu
Mariin siyang tinitigan ni Royce sa mga mata pababa sa hubad niyang katawan bago nagpakawala ng matigas na pag-iling na nagpakulot sa kanyang mga daliri sa paa. "I am not doing this with you. Not... like this. Not at that state." Kung ibang sitwasyon 'to at hindi siya desperadang makalimot kahit sandali, maiintindihan ni Coreen ang reaksyon ni Royce at matutuwa pa siya na hindi nito sasamantalahin ang kalungkutan niya. Pero hindi. Dahil ang kailangan niya ay isang lalaking magpapalimot sa kaniya. "O dahil ayaw mo? Bakit hindi mo na lang aminin na duwag ka at takot mahawakan? You are a goddamn coward, Royce. Or should I call you... Magnus?"Halos umusok ang ilong nito sa sinabi niya. She's provoking him pero kailangan ito ni Coreen. Kailangan niyang maramdaman ang isang uri ng koneksyon. Kailangan niyang makalimot. Kailangan niya ng distraction. At si Royce ang nasa harapan niya. Aalis na sana si Royce pero pinigilan siya ni Coreen sa pamamagitan ng pagyakap sa bewang nito. At
"I'm sorry sa mga nasabi ko kanina." Inaantok niyang sabi pagkatapos ng mainit ba tagpo sa pagitan nilang dalawa. Natagpuan niya ang sarili niyang nakahiga sa braso nito na may kumot na nakatakip sa kahubdan nila. Walang reaksyon si Royce sa kanyang pag-amin bagkus ay hinila siya ng kaunti palapit. Hindi sumagot at hindi rin siya itinulak nito palayo. Kahit paano, mas okay si Coreen sa reaksyon nito. Pagkatapos ng kanilang pagniniig, humiga siya sa tabi nito habang ibinalik naman nito ang sarili sa loob ng pantalong suot matapos na hinubad ang ginamit na condom na may ebidensya pa ng kanyang pagkabirhen at milagrong ginawa nila bago itinali ito at itinapon sa basurahan. Pareho silang nakatitig sa kisame na walang sinasabi bago ito nagpasya na tuluyang basagin ito. "Ayos lang," sagot ni Royce sabay buntong hininga. "Hindi naman kasi ito ang unang beses na narinig ko iyon." Napalunok si Coreen doon. Oo nga naman, isang gwapong lalaki si Royce. Marahil ay marami na itong napaibig o
Namula ang mukha niya bago tumingin sa lalaking nakaupo sa tabi niya at nagtama ang mga mata nila. Sandaling nag-usap at nagkaintindihan ang mga ito bago niya ibinalik ang tingin sa Tita niya at pinisil pabalik ang kamay nito. Ang kamay na na mula pa noon ay inaalalayan na sila at hindi sila binitiwan, kahit na ngayon ay siya na lamang ang hahawakan nito. "Huwag mo akong alalahanin, tiyang. Pasensya na kung pinag-alala kita at salamat dahil hindi mo ako iniwan sa panahong kailangan ko ng masasandalan. Magiging ayos na ho ako ngayon. Wala man si Rica ay nasa puso ko siya habang nabubuhay ako." Maluha-luha silang ngumiti sila sa isa't isa bago kumain. "Anong plano mo ngayon, Coreen?" Pagkuwan ay tanong ng tiyahin niya. "Babalik na ho ako sa trabaho ngayon. Sabay na kaming babalik ni Royce." Nangingimi niyang tugon dahil iiwanan niya itong mag-isa. Maiiwan na itong mag-isa ngayon at mabigat iyon sa dibdib ni Coreen pero gusto rin niyang makasama si Royce. Kinaway-kaway ng Tita
"Umalis ka sa paningin kong malandi ka at huwag na huwag mo nang ipapakita ang mukha mo sa harap ko o ng asawa ko, naiintindihan mo?!" nanggigigil sa galit na sigaw sa kaniya ng asawa ng dating Amo na si Richard.Tahimik lamang niyang ginagawa ang trabaho niya nang bigla na lamang siyang sugurin ng sabunot at sampal ng asawa nito na si Teresa. Ipinahiya siya nito sa harap ng mga kasamahan niya at sinabihan ng masasakit na salita at tinawag ng kung ano-ano.Who would've thought that she'll be mistaken as a mistress? To a family man who's twice her age at that?Oo nga't kailangan niya ng pera para ipagamot ang nag-iisa niyang kapatid na si Rica, ngunit hindi niya magagawang kumabit at sumira ng pamilya."Hindi ko ho ginawa ang ibinibintang ninyo. Alam ng Diyos iyan." naninindigan niyang sabi kay Teresa habang inaayos ang sarili at pinupulot ang mga gamit niyang itinapon nito."'Wag mong madamay-damay ang Diyos sa kakatihan mong, gaga ka!" galit pa rin nitong bulyaw sa kaniya.Taas-noo s
Coreen moaned as she felt a gloved hand tracing her bare skin, caressing her body as if she was a rare porcelain. Nag-iiwan ng kakaibang init ang bawat pasadahan ng kamay na iyon sa bawat parte ng kaniyang katawan.The hand trailed from her feet, her legs and thighs. Hindi ito tumigil hanggang marating ang kaniyang katawan. Nang dumapo ang kamay nito sa dibdib niya ay napaliyad siya kasabay ng isang ungol at napakagat sa labi.Warm Breath is suddenly blowing in her ear. "Coreen... your body is a sin." he whispered seductively making her whimper with need."I love the way you react to my touch. So damn responsive." he said huskily and she gasped loudly when he gripped her."N-no." natagpuan niya ang sariling sinasabi. "S-stop.""Bakit? Ayaw mo ba?"She whimpered and shook her head no."Then, why are you dreaming about it?"Napasinghap si Coreen at napabalikwas ng bangon. Pawis na pawis ang noo niya kahit pa may aircon ang buong kabahayan. Pero ang napansin niya at talaga namang ikinaka
IMPIT NA SUMIGAW si Coreen sa hawak na unan na kasalukuyang pinanggigigilan. Iniisip niyang ito ang Amo niyang walanghiya.Sa tuwing naaalala niya kung gaanong paghihirap ang pinagdaanan niya mapakawalan lamang niya ang sarili niya sa pagkakatali nito sa kaniya sa headboard ay lalong nagpupuyos ang damdamin niya.Royce Cordillero is the real definition of asshole with a capital A!Tumulo na lahat ng pawis niya sa katawan at halos magkandabali-bali lahat ng buto niya sa katawan makawala lamang. Hindi niya inakala na may itinatago rin naman pala siyang flexibility pero hindi iyon ang punto! Ang punto ay pinagmukha siyang tanga ni Royce.Kung nakikita lamang siya nito malamang ay pinagtatawanan na nito ang paghihirap niya. Pero hindi pa rin siya susuko! Mas malakas ang hangarin niyang mapagaling ang kapatid para sumuko sa pagpapahirap nito sa kaniya. Ipapakita ni Coreen na iba siya sa mga napaalis nito dati. Ipapamukha niya sa binata na nakaharap na ito ng katapat nito!Ang nagpupuyos na
Namula ang mukha niya bago tumingin sa lalaking nakaupo sa tabi niya at nagtama ang mga mata nila. Sandaling nag-usap at nagkaintindihan ang mga ito bago niya ibinalik ang tingin sa Tita niya at pinisil pabalik ang kamay nito. Ang kamay na na mula pa noon ay inaalalayan na sila at hindi sila binitiwan, kahit na ngayon ay siya na lamang ang hahawakan nito. "Huwag mo akong alalahanin, tiyang. Pasensya na kung pinag-alala kita at salamat dahil hindi mo ako iniwan sa panahong kailangan ko ng masasandalan. Magiging ayos na ho ako ngayon. Wala man si Rica ay nasa puso ko siya habang nabubuhay ako." Maluha-luha silang ngumiti sila sa isa't isa bago kumain. "Anong plano mo ngayon, Coreen?" Pagkuwan ay tanong ng tiyahin niya. "Babalik na ho ako sa trabaho ngayon. Sabay na kaming babalik ni Royce." Nangingimi niyang tugon dahil iiwanan niya itong mag-isa. Maiiwan na itong mag-isa ngayon at mabigat iyon sa dibdib ni Coreen pero gusto rin niyang makasama si Royce. Kinaway-kaway ng Tita
"I'm sorry sa mga nasabi ko kanina." Inaantok niyang sabi pagkatapos ng mainit ba tagpo sa pagitan nilang dalawa. Natagpuan niya ang sarili niyang nakahiga sa braso nito na may kumot na nakatakip sa kahubdan nila. Walang reaksyon si Royce sa kanyang pag-amin bagkus ay hinila siya ng kaunti palapit. Hindi sumagot at hindi rin siya itinulak nito palayo. Kahit paano, mas okay si Coreen sa reaksyon nito. Pagkatapos ng kanilang pagniniig, humiga siya sa tabi nito habang ibinalik naman nito ang sarili sa loob ng pantalong suot matapos na hinubad ang ginamit na condom na may ebidensya pa ng kanyang pagkabirhen at milagrong ginawa nila bago itinali ito at itinapon sa basurahan. Pareho silang nakatitig sa kisame na walang sinasabi bago ito nagpasya na tuluyang basagin ito. "Ayos lang," sagot ni Royce sabay buntong hininga. "Hindi naman kasi ito ang unang beses na narinig ko iyon." Napalunok si Coreen doon. Oo nga naman, isang gwapong lalaki si Royce. Marahil ay marami na itong napaibig o
Mariin siyang tinitigan ni Royce sa mga mata pababa sa hubad niyang katawan bago nagpakawala ng matigas na pag-iling na nagpakulot sa kanyang mga daliri sa paa. "I am not doing this with you. Not... like this. Not at that state." Kung ibang sitwasyon 'to at hindi siya desperadang makalimot kahit sandali, maiintindihan ni Coreen ang reaksyon ni Royce at matutuwa pa siya na hindi nito sasamantalahin ang kalungkutan niya. Pero hindi. Dahil ang kailangan niya ay isang lalaking magpapalimot sa kaniya. "O dahil ayaw mo? Bakit hindi mo na lang aminin na duwag ka at takot mahawakan? You are a goddamn coward, Royce. Or should I call you... Magnus?"Halos umusok ang ilong nito sa sinabi niya. She's provoking him pero kailangan ito ni Coreen. Kailangan niyang maramdaman ang isang uri ng koneksyon. Kailangan niyang makalimot. Kailangan niya ng distraction. At si Royce ang nasa harapan niya. Aalis na sana si Royce pero pinigilan siya ni Coreen sa pamamagitan ng pagyakap sa bewang nito. At
Hinayaan ito ni Coreen na ihatid siya hanggang sa dining table, hinayaan niyang maglagay ng mga pagkain sa plato niya hanggang sa mapuno ito ng mga pagkain. Inangat niya ang mabigat na mga kamay para hawakan ang kutsara at tinidor at nagsimulang kumain. Nagsimula mang kumain ay wala siyang nalasahan. Tanging pagnguya at paglunok lamang ang ginawa ni Coreen. Lahat ng mga ito ay tila papel de lihang dumaraan sa lalamunan niya pero ginawa niya para sa tiyahin niya. Kumain siya nang kumain hanggang sa hindi na niya kaya para hindi masayang ang effort nito at para hindi mag-alala. "Ate, tikman mo 'to, oh!" Napalingon ang mga mata niya sa kaliwa nang makita si Rica na nakangiti nang napakatingkad habang inaabot sa kanya ang isang pirasong karne mula sa sariling plato. Awtomatikong napangiti si Coreen at nang kakagat na siya ay nawala ang imahe ni Rica kasabay ng kanyang ngiti. Tinakpan niya ang bibig niya at napayuko nang maramdaman ang pamilyar na pakiramdam. Kaagad siyang tumayo at tu
Tila nagpanting ang kaniyang mga tenga kaya naman marahan niyang iniling ang ulo bago iniikot ang mga mata sa paligid, para bang nabigla pa kung ano ang ginagawa niya roon. Nagtataka kung paano siyang napunta roon at kung saan siya galing. Nakita ni Coreen ang mga larawan na mga alaala ng kanyang kapatid na babae na nakasabit sa dingding, at ang kanilang mga masasayang sandali ay lumutang sa kanyang harapan kaya naglaho ang galit, at pagpatay na layunin na naramdaman niya kanina at napahawak siya sa dibdib niya. Papatay na sana siya ng tao. Malapit na siyang maging mamamatay-tao!Bumaligtad ang sikmura niya at dali-daling tumakbo palabas at sumuka. Pinunasan niya ang kanyang bibig pagkuwan gamit ang likod ng kanyang kamay at nagsimulang umalis para bumalik sa tabi ng kapatid nang pigilan siya ni Royce. "Huwag mo akong hawakan." Malamig na sabi niya rito habang nanlilisik ang tingin sa kamay nitong nakahawak sa braso niya. Binitawan naman nito ang braso niya at tila napaso. "Gagawi
Ang mga luha ay natuyo na, ang lakas ay tuluyang naglaho, ang mga emosyon ay nawala. Walang pakiramdam. Walang maramdaman sa sandaling iyon habang nakasalampak siya sa sahig ng ospital, at nakatitig lang siya sa bangkay ng kanyang kapatid. Ang dating kaibig-ibig na ngiti nito at pagtawa na maaaring alisin ang kanyang stress sa isang linggo at kay sarap pakinggan ay wala na. Ang matamis na boses na paulit-ulit niyang inuulit sa kanyang isipan bilang pinagmumulan ng kanyang lakas ay wala na. Ang mga kwento nito na nagpapatawa sa kanya palagi ay hindi na niya maririnig pang muli. Wala na silang lahat. Wala na sa kanyang kapatid ang mga pangarap, kinabukasan, ang kabataan.Nawalang parang isang bula, inagaw sa isang iglap. Hindi napigilan ni Coreen na magtanong sa Diyos. Bakit? Bakit ngayon? Bakit nito kukunin si Rica ngayong sa wakas ay nagkaroon na ito ng pagkakataong gumaling? Bakit habang bata pa ito at may mga pangarap pa? Ang daming tanong ni Coreen kung bakit pero walang makuhan
Bumalik ang mga mata niya sa mag-asawa nang makitang lumuhod ang Tiyo niya sa harap ng Tita niya habang umiiyak. Nanlaki ang mata niya sa sobrang gulat at kinailangang gusutin ang mga mata. Ilang beses na niyang nasaksihang mag-away ang mga ito, ngunit kailanman ay hindi niya ito nakitang nagmakaawa at lumuluha. At hindi sigurado si Coreen kung ano ang mararamdaman o iisipin.May emosyon naman pala ang tiyuhin niya at marunong humingi ng tawad. "Mahal kita, Clarice. Nakikiusap ako." Pagmamakaawa ng Tiyo niya habang hawak ang mga binti ng Tita niya. Nakikita niya na maging ang Tita Clarice niya nagulat sa tinuran ng asawa, at unti-unting lumalambot. Hindi, hindi, Tita. Hindi dapat ganoon kabilis. Huwag kang bumigay kaagad. Huwag kang padadala basta. Payo niya sa tiyahin sa kaniyang isipan. "Hindi." Maya-maya pa ay sinabi ng Tita niya at nakahinga siya nang maluwag. "Hindi na ako babalik doon."At tila ba iyon ang senyales at mitya ng huling pasensya nito. Tumigil ito sa pag-i
Nakarating sila sa kanilang bahay na may medyo tensyon sa pagitan nila. Ito ay halos mula sa panig ni Coreen dahil tumatango si Royce kasabay ng musika. Tila walang ideya sa mga bagay na tumatakbo sa isipan niya o nagpapatay-malisya. Bababa na sana siya nang pigilan siya nito. "Hintayin mo ako." Nauna itong bumaba at umikot para pagbuksan siya ng pinto. Parang gusot na papel ang mukha ni Coreen nang mga sandaling iyon. Masisisi mo ba siya? Ginagawa nito ang mga bagay na hindi naman nito ginagawa noon at hindi niya makuha kung pinapaasa ba siya nito. "Salamat." Pasasalamat niya kahit nalilito siya, at kahit pa may humaplos sa puso niya dahil sa ginawa nito. Naglakad na siya papunta sa pinto at hindi niya maiwasang mapasigaw sa gulat nang sumalubong sa kanya ang mga party poppers. "Maligayang kaarawan!" Sabay na sigaw ng Tita niya at Rica. Natawa siya at hinalikan silang dalawa sa pisngi. "Salamat." Pasasalamat niya ngunit pagkatapos ay nagtaka. "'Di ba nag-celebrate na tayo?
Nagpatuloy ang mga araw sa pagtatrabaho niya kay Royce at pag-aalala sa kanyang pamilya ngunit totoo sa sinabi ni Royce, may mga tauhan nito na nagbabantay sa bahay nila ayon sa kanyang Auntie. Nang tanungin siya ng Tita niya kung bakit ay hindi siya nakahanap ng tamang sagot at sa halip ay sinabi niya na para sa Tiyo niya ito kung sakaling masaktan sila. Hapon na at kasalukuyan siyang nagtatahi ng pang-itaas na napunit mula noong araw na siya ay kinidnap. Paborito niya kasi iyon kaya hindi niya basta-basta maitapon at may sentimental value na rin ito sa kaniya. Napahinto siya nang makitang pumasok sa right wing si Zyke. "Hi," Nag-aalangan niyang bati. Huling pagkikita nila ay nainis niya ito sa pagsasabi at pagbbintang ng kung ano-ano. "I'm sorry sa mga nasabi ko." Pagpapakumbaba niya. Isinara ni Zyke ang pinto at nagkibit balikat bago pabagsak na humiga sa sofa. "Nah. Wala kang alam at kasalanan din naman namin," tugon nitong nakangiti sa kanya kaya ngumiti rin siya pabalik. T