START NA PO ANG DAILY UPDATE DITO..THANK YOU PO SA INYONG LAHAT! GOD BLESS YOU PO!
ZENNARAHindi ko inaasahan na sa pagdating namin sa bahay ay may kotse na ako. Ang bilis talaga ni Mrs. Miller. “Hindi niyo po ito kailangang gawin,” sabi ko sa kanya dahil may kasama pang driver ang binigay niya.“Ayaw ko na mapagod ka sa trabaho mo. Ewan ko ba sa ‘yo, may pera ka naman pero bakit ayaw mong bumili ng sasakyan.” “Bibili naman po ako pero sa weekend pa,” nakangiti na sabi ko sa kanya.“Ang tagal pa nun.”“Thank you po,” malambing na sabi ko dahil alam ko naman na magtatampo siya agad kung hindi ko ito tatanggapin o kung umangal pa ako.“Mamita!” sigaw ng mga anak nang makita nila si Mrs. Miller.“Kumusta ang mga gwapong apo ko.”“We’re good po. How about you, mamita? Napagod ka po ba sa flight mo? Bakit naman hindi ka nagsabi na uuwi ka? Sana sinundo ka namin ni mommy.” madaldal na sabi ni Zian.“Na-miss ko talaga ang pagiging madaldal mo.”“Me too, mamita. I miss you so much. Marami po akong kwento sa ‘yo. Alam niyo po ba noong dumating kami dito ay may witch na nana
ZENNARA Nahuhuli ko minsan si Timothy na nakatingin sa akin. Hindi ko na lang siya pinansin at hinayaan ko lang siya. Nagpatuloy ako sa pagpresent sa harap nila. “I don’t like your presentation,” sabi niya sa akin. “Really? Why, Sir? Ano po ba ang gusto niyo? Sino po ba talaga ang target market niyo? Kasi sa 50 samples na binigay ko sa ‘yo ay wala ka man lang kahit isang nagustuhan? Puwede mo naman sigurong sabihin kung ano talaga ang gusto mo para naman alam namin.” nakangiti na tanong ko sa kanya. “Are you questioning me, Miss Reyes?” nakakunot ang noo na tanong niya sa akin. “Yes, Sir. Gusto ko kasi malaman kung alin ba ang hindi mo nagustuhan. So we can do some adjustments,” sabi ko sa kanya. “Lahat ng gawa mo ay pangit,” sagot niya sa akin like ang harsh ng pagkakasabi niya. “Okay, iba pala ang taste mo.” balewala na sabi ko sa kanya. “Next time ay ayusin niyo na ang presentation niyo para hindi masayang ang oras ko. You’re wasting my time with your trash presentation.” sa
ZENNARANaiinis akong bumalik sa office ko. Umupo ako sa upuan ko at napahawak ako sa leeg ko na ngayon ay masakit. Hindi ko inaasahan na kaya niyang manakit ng babae. Kinuha ko ang pocket mirror ko at tiningnan ko ang leeg ko.Namumula ito ngayon. Huminga na lang ako ng malalim bago ko inayos ang damit ko para medyo takpan ito. Wala rin kasi akong dalang scarf na puwede ko sana i-takip sa mga marka na ito. Nagsimula na lang akong magtrabaho. Habang nagtatrabaho ako ay pakiramdam ko ay may nakatingin sa akin. Nang tumingin ako sa labas ay nakita ko na dumaan si Timothy. Nakita ko rin na dumating pala ang asawa niya. Nakikita ko na mahal niya ito at hindi na ako magtataka kung bakit kaya niya akong saktan para lang sa babaeng ito. May kung anong lungkot akong naramdaman para sa dati kong sarili. Umasa ako noon na mabuting tao ang pinakasalan ko kahit pa hindi kami nagkikita o magkasama dahil hindi naman siya nagkulang pagdating sa mga pangangailangan ko. Ngayon ko naisip na hindi pa
ZENNARA “Zennara, magsalita ka. Sino ang may gawa niyan?” seryoso na tanong sa akin ni Mrs. Miller. “Ma’am, allergy lang po.” Pagsisinungaling ko sa kanya dahil wala akong balak na ilaglag ang bwisit na lalaki sa tabi ko. “Allergy? Mukha bang allergy ‘yan. Sabihin mo sa akin, sino ang may gawa niyan sa ‘yo?” “Ma’am, relax lang po. Allergy lang po talaga ito at kinamot ko lang kaya po namula.” “Siguraduhin mo lang,” sabi niya sa akin at umupo na siya. “Opo, allergy lang po ito.” Medyo nilambingan ko na ang boses ko para naman hindi na siya mainis sa akin. Nagkatinginan naman kaming dalawa ni Timothy bago kami umupo. Lumapit ang waiter at nag-order kami ng food. “Ang konti naman yata ng pagkain mo? Ayaw mo ba sa food?” Tanong sa akin ni Mrs. Miller. “Gusto ko po at masarap po ang pagkain kaya lang po busog pa ako. Kakatapos lang po kasi ng break time ko ay hulaan niyo po kung sino ang kasama ko?” “Sino?” “Si Jetro po. Nakauwi na siya,” nakangiti na sagot ko sa kanya. “Really?
ZENNARAHindi na ako kumatok pa at diretsong pasok na lang ako sa loob ng office ni Timothy."Hindi ka ba marunong kumatok?" halatang naiinis na tanong niya sa akin."Anong kailangan mo? Bakit mo ako pinatawag?""Sino ang ama ng mga anak mo? Ang kabit mo ba?" tiim bagang na tanong niya sa akin."Bakit mo gustong malaman?" tanong ko sa kanya."Nagkatuluyan ba kayo ng kabit mo? Ang lalaki ba kanina ang naging lalaki mo noon?" tanong na naman niya sa akin."Bakit ka naman nagagalit? Diba tapos na tayong dalawa. Kaya bakit ko pa kailangan na sabihin sa 'yo?""Yeah, you're right.""Kung wala ka ng sasabihin ay lalabas na ako dahil marami pa akong tatapusin na trabaho." sabi ko sa kanya at akmang tatalikod na ako pero bigla na lang siyang nagsalita."Bakit hindi mo sinabi kay Mrs. Miller na ako ang may gawa niyang sa leeg mo?" tanong niya sa akin."Gusto mo ba talagang malaman kung paano siya magalit? Kaya niyang durugin ang company mo sa isang pitik lang mga daliri niya. Ang personal issue
ZENNARAKanina pa ako nakatitig sa kisame at hindi ako dalawin ng antok. Hindi ko alam kung bakit ako hindi makatulog. Paulit-ulit na bumabalik sa isipan ko ang naging tanong sa akin kanina ni Timothy kung masaya ba daw ako. Hindi ko maintindihan kung saan nagmula ang tanong niyang ‘yon lalo na wala namang kami noon. Bakit niya tinatanong kung masaya ako kung ang totoo ay siya naman ang masaya? Bakit ko ba iniisip ang tungkol sa bagay na ‘yon? Pumikit na ako dahil pinipilit ko ang sarili ko na matulog na. Gusto ko ng matulog dahil may trabaho pa rin ako bukas. Marami akong kailangan na gawin. Isa pa sa problema ko ay ang nagtangka sa buhay ko.“Sino kaya ang nag-utos sa taong ‘yon na saktan ako o patayin ako?” tanong ko sa sarili ko.******Kinabukasan ay maaga pa akong gumising pero laking gulat ko paglabas ko sa gate ay nakaupo si Timothy sa hood ng kanyang sasakyan.“What are you doing here?” tanong ko sa kanya.“Isasabay na kita,” sagot niya sa akin kaya kumunot ang noo ko.“Why?
ZENNARADalawang araw ko ng hindi nakita si Timothy. Simula noong na-approved ang product design namin ay hindi ko na siya nakita na pumasok sa office. Pero ano nga ba ang pakialam ko. Kahit pa isang taon siyang hindi pumasok ay wala naman akong pakialam sa kanya. Mas pabor pa nga sa akin kapag hindi ko siya nakikita.Ngayon ang araw ng party kaya busy ang lahat. Maaga rin akong nag-out sa trabaho dahil ayaw ko naman na ma-late sa party. Hindi na ako kumuha ng make-up artist dahil kaya ko namang ayusan ang sarili ko.Marami na rin akong party na napuntahan at ang lahat ng iyon ay dahil kay Mrs. Miller. Biglang bumukas ang pinto ng silid ko.“Mommy, Tito Jetro is here na po.” nakangiti na sabi sa akin ng anak ko na si Zian.“Okay po,” malambing na sabi ko.“Wow! You look very classy, mommy. Ang ganda-ganda niyo po,” sabi niya sa akin.“Binobola mo lang yata ako eh,” natatawa na sabi ko sa kanya.“No, mommy. Ang ganda-ganda mo po talaga. I’m sure na ikaw ang pinakamaganda doon.”“Sinasab
ZENNARA“Nasa loob lang siya kung nais niyo ay kausapin niyo siya. Huwag kang umasa na tutulungan kita. Empleyado lang niya ako kaya wala rin naman akong kapangyarihan na tulungan ka. At kahit meron pa HINDI ko gagawin.” nakangiti na sabi ko sa kanta.Nakita ko ang galit sa mga mata niya ng sabihin ko ‘yon.“Alam mo ba kung bakit ayaw ko?” nakangiti na tanong ko sa kanya.“Bakit?” “Dahil mas gusto ko na paghirapan niyo kung ano man ang nais niyo. Hindi na ako ang Zen na puppet niyo na susunod na lang sa lahat ng nais niyo. Siguro nga masyado kong pinanghawakan ang salitang utang na loob kaya ko sinunod ang lahat ng nais niyo noon. Pero simula nang itapon niyo ako ay wala na ang Zen na ginawa niyong laruan.” may diin na bulong ko sa tainga niya.“Wala ka nga talagang utang na loob!” galit na sambit niya.“Bayad na ako sa inyo at kung gugustuhin ko ay puwede ko kayong ipakulong dahil sa ginawa niyo sa akin noon. Doon ko napatunayan na wala nga talaga kayong pagmamahal sa akin. Dahil kin
TIMOTHYKanina pa ako hindi mapakali dito sa kinauupuan ko. Hindi ko alam kung paano ko gagawin ng maayos ang trabaho ko. Nararamdaman ko kasi ang tingin sa akin ni Zen. Nag-aalala ako, natatakot rin na baka magalit siya sa akin. Pero galit naman na talaga siya sa akin kaya bakit pa ako mag-aalala. Pero iba yata ngayon dahil kinakabahan talaga ako. Naka-ilang beses na rin akong uminom ng tubig.“Sir, okay ka lang po ba?” tanong sa akin ng secretary ko.“I’m good,” sagot ko sa kanya.Nagpatuloy ang meeting namin. Laking pasasalamat ko rin na natapos namin ito ng maayos. Tumayo ako at pumunta ako kay Zen. “Can we talk?” tanong ko sa kanya.“I’m busy,” sagot niya sa akin.“Hihintayin ko na matapos ka.” sagot ko sa kanya.“Matagal pa ako at kahit pa maghintay ka ay wala akong pakialam. Bumalik ka na lang sa kasama mo. Hinihintay ka niya,” sabi niya sa akin.Lumingon naman ako sa secretary ko. Lumapit ako sa kanya para pabalikin na siya sa company.“You can go back to the office now,” sabi
TIMOTHY“Ouch!” napadaing ako dahil naramdaman kong nahulog ako sa kama.“What the–”Hindi ko na natuloy ang sasabihin ko dahil sa na-realize ko na sinipa niya ako kaya ako nahulog.“Bakit ka tumabi sa akin?” galit na tanong niya sa akin.“Binuhat lang kita. Baka kasi sumakit ang likod mo doo–”“Ano naman kung sumakit ang likod ko? Bwisit ka! Ilabas mo ang mga anak ko! Ipapapulis talaga kita kapag hindi mo sila nilabas ngayon!” sigaw niya sa akin.“Ang ingay mo, babe.” sabi ko sa kanya at mabilis akong bumangon kahit pa ang sakit ng balakang ko.“Kung ayaw mo na maingay ako ay ilabas mo na ang mga anak k–”“Anak natin,” pagtatama ko pero inirapan lang niya ako.Lihim naman akong napangiti dahil kahit ganito siya ay mas okay kaysa maging tahimik lang siya at hindi ako kausapin. Naglakad ako papunta sa banyo para maligo. Mabilis lang naman ako. After kong maligo ay lumabas rin ako agad pero wala na siya. Mabilis akong lumabas sa room na ito dahil kinakabahan ako. Nakahinga naman ako ng m
TIMOTHYHindi naman talaga ako lasing. Nagkunwari lang ako dahil gusto ko na makasama ang mga anak ko. Kung matalino na ang tingin ko sa sarili ko ay mas matalino pala ang anak ko sa akin. Kahit pa gusto ko silang kausapin kanina ay hindi ko ginawa. Ang kaibigan ko na lang ang pinakausap ko sa mga anak ko. Grabeng pagpipigil ang ginawa ko para lang hindi ako magreact nang buhusan niya ako ng tubig. Sh*t! Ngayon pa lang kinakabahan na ako. Mas nakakatakot siya kaysa sa iniisip ko. Hindi ko talaga inasahan na bubuhusan niya ako para lang gisingin ako.But it’s worth it dahil kasama ko ngayon ang mga anak ko.“Daddy, hintayin na lang natin si mommy na pumunta dito,” nakangisi na sabi ng anak ko sa akin.Halatang may balak rin talaga siya. Mana nga talaga sa akin ang anak kong itong.“Baka lalo siyang magalit sa akin.” “Magalit man siya ay hayaan niyo na po. Galit naman na talaga siya sa ‘yo kaya kailangan mo na talagang gumawa ng way para ‘di na siya magalit pa sa ‘yo ng sobra.” natatawa
THIRD PERSON POV “I hate you!” galit na sigaw ni Zevi sa kanyang ina. “Zevi, ilang beses ko ba dapat sabihin sa ‘yo na hindi na kayo puwedeng makipag-usap sa lalaking ‘yon?” galit na sambit ni Zen. “Bakit po? Bakit ka ganyan? Daddy namin siya at karapatan po namin na makasama siya.” lakas loob na sabi ni Zevi. “Hindi niyo siya daddy.” “Siya po ang daddy namin. Malinaw na malinaw na siya at may DNA test kami para patunayan namin ‘yon sa ‘yo. Alam ko na galit ka sa kanya dahil nalaman mo na ang totoo na siya ang daddy namin. Pero pinakinggan mo man lang ba ang reason niya? Kung bakit niya ‘yun ginawa sa ‘yo? You’re heartless, mom.” umiiyak na sabi nito. “Siya ang heartless at hindi ako. Pinaglaruan niya ako at alam kung ano ang mas masakit? Na pinagkaisahan niyo akong tatlo, na mas pinili niyo siya kaysa sa akin. At ngayon, siya pa rin ang pinipili niyo. Ako ang mommy niyo, kaya bakit?” galit na tanong ni Zen sa kanyang anak. “Hindi naman po namin siya pinipili.” biglang sabat ni
TIMOTHY“Mommy, nagugutom po kami. Gusto po naming kumain.” biglang sabi ni Zevi sa mommy niya.“Kumain na tayo diba?” naiinis na tanong ni Zen.“Opo, pero nagugutom po kami. Mukha pa naman pong masarap ang dala ni daddy.” sabi naman ni Zian.“No, sa loob na kayo kumain. May pagkain nam–”“Malinis naman ito. Kaya safe naman para sa kanil–”“Malinis? Hindi ko pinapakain ang mga anak ko ng galing sa isang—”“I understand,” sabi ko sa kanya dahil ayaw ko na mas lalo pa siyang magalit sa akin at higit sa lahat ay ayaw kong marinig ng mga anak ko ang galit niya sa akin.“Ayaw namin ng ibang pagkain. Gusto namin ang pagkain na dala ni daddy.” pagmamatigas ni Zevi at pinipilit na mas gusto niya ang dala ko.“Boss, sige na pumasok na kayo. Huwag maging pasaway sa mommy niyo.” kausap ko sa kanya.“Nilayo mo na nga kami kay daddy tapos ngayon pinagbabawalan mo na naman kami,” galit na sabi ng anak ko at mabilis na pumasok sa loob.“Bye, daddy.” paalam sa akin ni Zian at sumunod na sa kapatid niy
TIMOTHYNapa-buntong hininga na lamang ako. Gustuhin ko man na pumasok sa loob ay nawalan na ako ng lakas ng loob lalo na ramdam ko talaga ang galit sa akin ni Zen. Tumalikod na lang ako at naglakad papunta sa kotse ko. Siguro ay kailangan ko na munang makuntento sa kung ano lang muna ang meron sa ngayon.Nakasama ko na kanina ang mga anak ko kahit pa maikling oras lang. Sumakay ako sa kotse ko at sa condo ko na ako umuwi. Habang nasa daan ay napamura ako dahil hindi ko man lang naalala na kunan ng litrato ang mga ako. Sobrang sinulit ko kasi ang oras kaya nawala na sa isip ko na magpicture kami.“Okay lang, may susunod pa naman.” kausap ko sa sarili ko.Nang makarating na ako sa condo ko ay hindi ako dalawin ng antok. Hindi ko alam pero kahit na ang pakiramdam ko ay pagod ako pero hindi ako makatulog. Bumangon ako para kumuha ng alak pero wala na pala akong alak sa fridge. Kaya nagpasya ako na lumabas na lang para bumili. Maganda rin ito na maglakad-lakad ako.Paglabas ko sa building
TIMOTHYNang makita ko ang text message ay mabilis akong tumayo. Wala akong pakialam sa party na ito dahil ang inaasahan ko talaga ay makita ang mag-ina ko. Lumabas ako sa venue para tawagan ang number na nagtext sa akin.“Hello, Zevi?”“Hello po, daddy.” narinig ko ang boses niya kaya bigla na lang pumatak ang luha ko. Sobrang miss na miss ko na talaga ang mga anak ko.“Yes, boss. I’m here, nasaan ka? Puwede ba tayong magkita? Si Zian kasama mo ba? Ang mommy mo kasama mo rin ba?” sunod-sunod na tanong ko sa kanya.“Where are you po, daddy?”“Nandito ako sa labas. Lumabas muna ako kasi gusto ko na makausap ka ng maayos.”“Wala ka po dito sa loob?” tanong niya sa akin.“Wala po, dito ako sa labas. Gusto mo bang puntahan kita d’yan?” tanong ko sa kanya.“Ako na lang po ang pupunta. Kasama ko po si Zian,” sagot niya sa akin.“Okay, I’ll wait here.” sabi ko sa kanya.Nawala na ang tawag. Ako naman itong lakad ng lakad dahil sa kaba na nararamdaman ko. Kinakabahan ako pero mas lamang ang ex
THREE MONTHS LATERTIMOTHY “Sir, here's the monthly sales report.” Sabi sa akin ni Ryan at nilapag niya sa harap ko ang mga reports.“Thank you,” malamig na turan ko sa kanya.“Kapag po may kailangan ka ay tawagin mo na lang po ako.” “Ryan, alam ko. Matagal ka na sa akin. Matagal na kitang kasama, pinagkakatiwalaan kita.”“Lagi lang akong nasa tabi mo, Sir.” Sabi niya sa akin. “Huwag na, mas gusto ko na gawin mo na ang lahat ng nais mo. Magbagong buhay ka na,” sabi ko naman sa kanya.“Bakit naman ako magbabagong buhay, Sir?”“Alam ko na ang lahat, alam ko na ang totoo. Bakit? Bakit mo ginagawa ang bagay na ‘yun? Sinira mo ang buhay ko.” Kalmado ko na tanong sa kanya kahit pa ang totoo ay gusto kong basagin ang mukha niya.“Hindi ko alam ang sinasabi niyo.”“Hindi mo alam? Sabihin mo nga sa akin, sino ba ang nag-utos sa ‘yo? All this time ay niloloko mo lang ako. Hindi ka basta secretary lang para sa akin. Kasi naging kaibigan kita pero hindi ko alam na ikaw pa pala ang sasaksak sa a
THIRD PERSON POVMalungkot na nakatingin si Mrs. Miller kay Zen. Pero alam niya na nasasaktan ito ngayon. Alam niya na hindi madali ang pinagdadaanan nito ngayon. Nalulungkot lang siya dahil ang buong akala niya ay magiging masaya na ito, na magkakaroon ito ng masayang pamilya.Pero may mga sitwasyon talaga na hindi kontrolado. Nalulungkot siya para sa mga bata. Alam niya na mas nasasaktan ang mga ito. Tatlong araw na ang nakalipas. “Mga apo, kumain na kayo.” saad niya sa mga bata.“Wala po kaming gana, grandma.”“Alam ko na malungkot kayo. Pero kailangan niyong kumain. Para kapag nagkita kayo ng daddy niyo ay hindi siya malungkot. Diba gusto niyo siyang makasama?” tanong niya sa mga bata.“Opo, gusto po namin. Gusto namin ng isang happy family. Alam po namin na galit si mommy. Pero gusto po namin na makasama ang daddy namin.” umiiyak na sambit ni Zevi.“Alam ko, pero bigyan natin ng time ang mommy niyo. Malay niyo kapag nakapag-isip na siya ay bumalik na kayo ulit sa Pilipinas. Makak