thank you so much po sa inyong lahat!
ZENNARA“Nasa loob lang siya kung nais niyo ay kausapin niyo siya. Huwag kang umasa na tutulungan kita. Empleyado lang niya ako kaya wala rin naman akong kapangyarihan na tulungan ka. At kahit meron pa HINDI ko gagawin.” nakangiti na sabi ko sa kanta.Nakita ko ang galit sa mga mata niya ng sabihin ko ‘yon.“Alam mo ba kung bakit ayaw ko?” nakangiti na tanong ko sa kanya.“Bakit?” “Dahil mas gusto ko na paghirapan niyo kung ano man ang nais niyo. Hindi na ako ang Zen na puppet niyo na susunod na lang sa lahat ng nais niyo. Siguro nga masyado kong pinanghawakan ang salitang utang na loob kaya ko sinunod ang lahat ng nais niyo noon. Pero simula nang itapon niyo ako ay wala na ang Zen na ginawa niyong laruan.” may diin na bulong ko sa tainga niya.“Wala ka nga talagang utang na loob!” galit na sambit niya.“Bayad na ako sa inyo at kung gugustuhin ko ay puwede ko kayong ipakulong dahil sa ginawa niyo sa akin noon. Doon ko napatunayan na wala nga talaga kayong pagmamahal sa akin. Dahil kin
THIRD PERSON POV Hindi inaasahan ni Zen ang gagawin sa kanya ni Timothy. Hindi rin niya inaasahan na ganito pala ito kasama dahil tinulak siya nang lalaki kaya naman nahulog siya sa pool. Hindi marunong lumangoy si Zen kaya naman nahihirapan na siyang huminga. Si Timothy naman ay nakatingin lang sa babae na nalulunod na ngayon. Iniisip niya na baka nagpapanggap lang itong hindi marunong lumangoy. “H–H—elp,” nahihirapan na sambit ni Zen. “T–T-u-long,” sambit nito ngunit hindi ito pinapansin ni Timothy hanggang sa tuluyan ng lumubog si Zennara sa ilalim ng pool. Aalis na sana ang lalaki ngunit napalingon siya ulit sa kanyang ex-wife at napansin niya na ilang minuto na ay hindi pa rin ito umaahon. Wala siyang choice kundi tumalon sa pool. Lumangoy siya papunta sa babae at nakita niya ito na nakalubog na lang. Mabilis niya itong inahon sa tubig. “Hey, wake up.” sabi niya sa babae. Hindi na ito humihinga kaya naman pinump na niya ang bandang dibdib nito. Pero hindi pa rin kaya wala
ZENNARA“Okay lang naman ako, hindi mo ako kailangan na bantayan dito. Hindi ko nga alam kung bakit mo pa ako dinala dito eh okay lang naman ako,” sabi ko kay Jetro.“Just rest,” sabi niya sa akin at hinalikan ang noo ko.“Ikaw rin, magpahinga ka na.”“Dito lang ako sa tabi mo. hihintayin ko ang test results mo.”“Jet, okay lang naman ako.”“No, you’re not okay. Paano na lang kung may tubig na sa baga mo? Alam mo ba ang possible na mangyayari sa ‘yo? You scared me, akala ko mawawala ka na sa akin.” sabi niya sa akin.Hinawakan ko ang kamay ng kaibigan ko.“Hindi naman ako mawawala sa ‘yo.” sabi ko sa kanya.“Simula ngayon ay umiwas ka na sa tubig.”“Umiwas? Baka naman mamatay ako kapag umiwas ako,” pabiro na sabi ko sa kanya.“Iba naman kasi ang ibig kong sabihin. Umiwas ka na sa pool o sa dagat. Hindi sa tubig inumin,” sabi niya at nakikita ko pa rin na nag-aalala siya sa akin.“Sorry po, alam ko naman na nag-aalala ka. Hindi na po mauulit, kahit ako ay takot din. Natakot ako hindi p
ZENARRA“Hi, Ma’am. I’m Jetro, Zenarra’s boyfriend.” pakilala ni Jetro sa kanila.“Really? Ang gwapo mo naman, iho.” natutuwa na sabi ng adopted mom ko.“Salamat po,” cool lang na sambit ni Jetro at ngumiti rin ito.“Masaya ako, anak. Masaya ako dahil may nag-aalaga at nagpapasaya na sa ‘yo.” sabi pa ng adopted mom ko at hinawakan ang kamay ko.“Mabait po at mabuting tao ang boyfriend ko, mom.” sagot ko sa kanya.“Mabuti naman kung ganun. Jetro, iho sana ay mahalin mo ang anak namin. Nangulila kami sa pagkawala niya at ngayon na nakabalik na siya ay babawi kami sa kanya. Salamat sa inyo ni Mrs. Miller.” “Aalagaan ko po si Zen, aalagaan ko po ang mga anak namin.” sabi ni Jetro.Nahihiya ako sa kanya dahil kailangan pa niyang ma-involve dito kahit na wala naman siyang kinalaman. Nabigla kami ng bigla na lang summara ang pinto. Lumabas na pala si Timothy at naiwan ang asawa niya.“May kailangan lang siyang gawin kaya nagmamadali siya,” nakangiti na sabi ni Olivia.“Hindi pa ba ako lalaba
ZENARRA“Mommy, okay na po ba ang pakiramdam mo? Okay ka lang po ba?” nag-aalala na tanong sa akin ni Zevi.“Okay lang po ako. Nakatulog ba kayo ng maayos kagabi?” nakangiti na tanong ko sa kanya.“Opo,” sagot niya sa akin.“Eat kayo ng marami dahil aalis tayo,” nakangiti na sabi ko sa kanila.“Po? Aalis po tayo? Okay ka na po ba?” tanong sa akin ni Zian.“Opo, kaya tayo aalis kasi okay na si mommy.” nakangiti na sabi ko.“Okay lang naman po kung hindi ngayon. Ang mahalaga po ay ang pahinga niyo.”“Ang bait naman ng mga anak ko. Pero gusto ko rin na lumabas tayo. Diba nangako ako sa inyo na lalabas tayo.”“Okay po, mommy.” Masaya ako na may anak akong ganito na kahit bata pa sila ay talagang masasabi na mapagmahal at maunawain sila sa akin. Nang matapos na kaming kumain ay kaagad ko silang inasikaso. Ang sabi ni Jetro ay sasama siya sa amin. Pumayag naman ako.Nasa biyahe na kami ngayon at masayang nagkukwentuhan ang mga anak ko. Kakwentuhan nila si Jetro.“Hindi mo sila kailangan na
ZENARRATahimik ang anak ko habang nasa biyahe kami. Hindi ako pinapansin ni Zevi. Alam ko na napansin ito ni Jetro pero mas pinili niya na manahimik kaysa magsalita. Hanggang sa nakarating na kami sa bahay ay tahimik lang silang dalawa ni Zian.“Salamat sa paghatid mo sa amin,” nakangiti na sabi ko kay Jetro.“Masaya ako na kasama ko kayo. Mas mabuti na kausapin mo na lang siya. Mukhang may tampo siya,” sabi sa akin ni Jetro.“Alam ko na galit siya at hindi siya nagtatampo. Kilala ko ang anak ko, thank you.” nakangiti na sabi ko.“Alis na ako,” sabi niya sa akin at hinalikan niya ako sa noo.Nang makaalis na siya ay pumasok na rin ako sa loob ng bahay pero nagulat ako sa bumungad sa akin.“Anak,” nakangiti na salubong sa akin ng adopted mom ko.“Wala na ba kayong kahihiyan?” pabulong na tanong ko sa kanya pero galit na ako.“Alam ko na nagmamadali ka kanina kaya kami na lang ang dumalaw sa mga apo ko. May mga dala kaming laruan para sa kanila at talagang nagustuhan nila.” nakangiti n
ZENARRA“Anak, sasabihin ko sa daddy mo. Kailangan na rin niya ng katuwang sa company natin.” sabi niya sa akin habang nakangiti.“Thank you, mom. Sabihan mo na lang po ako para makapag-resign ako sa company ni Timothy.” saad ko sa kanya.Ngumiti lang siya sa akin at hindi siya nagsalita. Ako naman ay tumulong na lang sa kanila hanggang sa natapos na kaming magluto. Hinayaan sila ni mama na sumabay sa amin sa hapunan.“Mrs. Miller, nasaan pala ang anak mo?” tanong ng adopted mom ko.“Nasa States siya. Mas gusto niya doon kaysa dito sa Pilipinas,” sagot ni mama.“Sana ay makilala rin namin siya sigurado ako na kasing ganda at kasing bait mo rin siya.” sabi pa nito.“Ang totoo ay uuwi na siya dito. Sa ngayon ay kasama niya ang daddy niya sa States. Don’t worry, invited kayo kapag dumating na siya,” sabi pa ni mama.“Close ba sila ni Zenarra?”“Medyo po, mom.” sagot ko sa kanya.“Magkaiba kasi sila ng interes kaya hindi sila masyadong magkasundo. Si Timothy nga sana ang gusto ko para sa a
ZENARRAHindi ako makapagtrabaho ng maayos dahil kanina pa ako nakatingin sa bulaklak. Hindi ko alam kung sino ba ang nagbigay sa akin nito. At bakit naman may magbibigay sa akin? Tumayo ako at nilabas ko sa office ko ang bulaklak. Pinili kong bumaba para doon na ito itapon. Mabilis ko itong tinapon sa basurahan sa mismong labas ng building. Wala akong balak na itabi ang bulaklak na ito kahit pa sobrang ganda niya.Pabalik na sana ako sa office ko ng makakasabay ko si Timothy. Sasakay na sana ako sa elevator pero nagulat ako dahil hinila niya ako papunta sa private elevator niya.“What are you doing?” nagtataka na tanong ko sa kanya.“Let’s talk,” sagot niya sa akin habang seryoso ang mukha. Siya lang ngayon at hindi niya kasama ang secretary niya.“Bitiwan mo nga ako. Baka may makakita sa atin.” sabi niya.“May makakakita talaga kapag hindi ka sumama sa akin agad.” sabi niya.Kaya naman nanahimik na ako. Nang sumara ang pinto ng elevator ay humarap na siya sa akin. Tulad pa rin ng dat
TIMOTHYKanina pa ako hindi mapakali dito sa kinauupuan ko. Hindi ko alam kung paano ko gagawin ng maayos ang trabaho ko. Nararamdaman ko kasi ang tingin sa akin ni Zen. Nag-aalala ako, natatakot rin na baka magalit siya sa akin. Pero galit naman na talaga siya sa akin kaya bakit pa ako mag-aalala. Pero iba yata ngayon dahil kinakabahan talaga ako. Naka-ilang beses na rin akong uminom ng tubig.“Sir, okay ka lang po ba?” tanong sa akin ng secretary ko.“I’m good,” sagot ko sa kanya.Nagpatuloy ang meeting namin. Laking pasasalamat ko rin na natapos namin ito ng maayos. Tumayo ako at pumunta ako kay Zen. “Can we talk?” tanong ko sa kanya.“I’m busy,” sagot niya sa akin.“Hihintayin ko na matapos ka.” sagot ko sa kanya.“Matagal pa ako at kahit pa maghintay ka ay wala akong pakialam. Bumalik ka na lang sa kasama mo. Hinihintay ka niya,” sabi niya sa akin.Lumingon naman ako sa secretary ko. Lumapit ako sa kanya para pabalikin na siya sa company.“You can go back to the office now,” sabi
TIMOTHY“Ouch!” napadaing ako dahil naramdaman kong nahulog ako sa kama.“What the–”Hindi ko na natuloy ang sasabihin ko dahil sa na-realize ko na sinipa niya ako kaya ako nahulog.“Bakit ka tumabi sa akin?” galit na tanong niya sa akin.“Binuhat lang kita. Baka kasi sumakit ang likod mo doo–”“Ano naman kung sumakit ang likod ko? Bwisit ka! Ilabas mo ang mga anak ko! Ipapapulis talaga kita kapag hindi mo sila nilabas ngayon!” sigaw niya sa akin.“Ang ingay mo, babe.” sabi ko sa kanya at mabilis akong bumangon kahit pa ang sakit ng balakang ko.“Kung ayaw mo na maingay ako ay ilabas mo na ang mga anak k–”“Anak natin,” pagtatama ko pero inirapan lang niya ako.Lihim naman akong napangiti dahil kahit ganito siya ay mas okay kaysa maging tahimik lang siya at hindi ako kausapin. Naglakad ako papunta sa banyo para maligo. Mabilis lang naman ako. After kong maligo ay lumabas rin ako agad pero wala na siya. Mabilis akong lumabas sa room na ito dahil kinakabahan ako. Nakahinga naman ako ng m
TIMOTHYHindi naman talaga ako lasing. Nagkunwari lang ako dahil gusto ko na makasama ang mga anak ko. Kung matalino na ang tingin ko sa sarili ko ay mas matalino pala ang anak ko sa akin. Kahit pa gusto ko silang kausapin kanina ay hindi ko ginawa. Ang kaibigan ko na lang ang pinakausap ko sa mga anak ko. Grabeng pagpipigil ang ginawa ko para lang hindi ako magreact nang buhusan niya ako ng tubig. Sh*t! Ngayon pa lang kinakabahan na ako. Mas nakakatakot siya kaysa sa iniisip ko. Hindi ko talaga inasahan na bubuhusan niya ako para lang gisingin ako.But it’s worth it dahil kasama ko ngayon ang mga anak ko.“Daddy, hintayin na lang natin si mommy na pumunta dito,” nakangisi na sabi ng anak ko sa akin.Halatang may balak rin talaga siya. Mana nga talaga sa akin ang anak kong itong.“Baka lalo siyang magalit sa akin.” “Magalit man siya ay hayaan niyo na po. Galit naman na talaga siya sa ‘yo kaya kailangan mo na talagang gumawa ng way para ‘di na siya magalit pa sa ‘yo ng sobra.” natatawa
THIRD PERSON POV “I hate you!” galit na sigaw ni Zevi sa kanyang ina. “Zevi, ilang beses ko ba dapat sabihin sa ‘yo na hindi na kayo puwedeng makipag-usap sa lalaking ‘yon?” galit na sambit ni Zen. “Bakit po? Bakit ka ganyan? Daddy namin siya at karapatan po namin na makasama siya.” lakas loob na sabi ni Zevi. “Hindi niyo siya daddy.” “Siya po ang daddy namin. Malinaw na malinaw na siya at may DNA test kami para patunayan namin ‘yon sa ‘yo. Alam ko na galit ka sa kanya dahil nalaman mo na ang totoo na siya ang daddy namin. Pero pinakinggan mo man lang ba ang reason niya? Kung bakit niya ‘yun ginawa sa ‘yo? You’re heartless, mom.” umiiyak na sabi nito. “Siya ang heartless at hindi ako. Pinaglaruan niya ako at alam kung ano ang mas masakit? Na pinagkaisahan niyo akong tatlo, na mas pinili niyo siya kaysa sa akin. At ngayon, siya pa rin ang pinipili niyo. Ako ang mommy niyo, kaya bakit?” galit na tanong ni Zen sa kanyang anak. “Hindi naman po namin siya pinipili.” biglang sabat ni
TIMOTHY“Mommy, nagugutom po kami. Gusto po naming kumain.” biglang sabi ni Zevi sa mommy niya.“Kumain na tayo diba?” naiinis na tanong ni Zen.“Opo, pero nagugutom po kami. Mukha pa naman pong masarap ang dala ni daddy.” sabi naman ni Zian.“No, sa loob na kayo kumain. May pagkain nam–”“Malinis naman ito. Kaya safe naman para sa kanil–”“Malinis? Hindi ko pinapakain ang mga anak ko ng galing sa isang—”“I understand,” sabi ko sa kanya dahil ayaw ko na mas lalo pa siyang magalit sa akin at higit sa lahat ay ayaw kong marinig ng mga anak ko ang galit niya sa akin.“Ayaw namin ng ibang pagkain. Gusto namin ang pagkain na dala ni daddy.” pagmamatigas ni Zevi at pinipilit na mas gusto niya ang dala ko.“Boss, sige na pumasok na kayo. Huwag maging pasaway sa mommy niyo.” kausap ko sa kanya.“Nilayo mo na nga kami kay daddy tapos ngayon pinagbabawalan mo na naman kami,” galit na sabi ng anak ko at mabilis na pumasok sa loob.“Bye, daddy.” paalam sa akin ni Zian at sumunod na sa kapatid niy
TIMOTHYNapa-buntong hininga na lamang ako. Gustuhin ko man na pumasok sa loob ay nawalan na ako ng lakas ng loob lalo na ramdam ko talaga ang galit sa akin ni Zen. Tumalikod na lang ako at naglakad papunta sa kotse ko. Siguro ay kailangan ko na munang makuntento sa kung ano lang muna ang meron sa ngayon.Nakasama ko na kanina ang mga anak ko kahit pa maikling oras lang. Sumakay ako sa kotse ko at sa condo ko na ako umuwi. Habang nasa daan ay napamura ako dahil hindi ko man lang naalala na kunan ng litrato ang mga ako. Sobrang sinulit ko kasi ang oras kaya nawala na sa isip ko na magpicture kami.“Okay lang, may susunod pa naman.” kausap ko sa sarili ko.Nang makarating na ako sa condo ko ay hindi ako dalawin ng antok. Hindi ko alam pero kahit na ang pakiramdam ko ay pagod ako pero hindi ako makatulog. Bumangon ako para kumuha ng alak pero wala na pala akong alak sa fridge. Kaya nagpasya ako na lumabas na lang para bumili. Maganda rin ito na maglakad-lakad ako.Paglabas ko sa building
TIMOTHYNang makita ko ang text message ay mabilis akong tumayo. Wala akong pakialam sa party na ito dahil ang inaasahan ko talaga ay makita ang mag-ina ko. Lumabas ako sa venue para tawagan ang number na nagtext sa akin.“Hello, Zevi?”“Hello po, daddy.” narinig ko ang boses niya kaya bigla na lang pumatak ang luha ko. Sobrang miss na miss ko na talaga ang mga anak ko.“Yes, boss. I’m here, nasaan ka? Puwede ba tayong magkita? Si Zian kasama mo ba? Ang mommy mo kasama mo rin ba?” sunod-sunod na tanong ko sa kanya.“Where are you po, daddy?”“Nandito ako sa labas. Lumabas muna ako kasi gusto ko na makausap ka ng maayos.”“Wala ka po dito sa loob?” tanong niya sa akin.“Wala po, dito ako sa labas. Gusto mo bang puntahan kita d’yan?” tanong ko sa kanya.“Ako na lang po ang pupunta. Kasama ko po si Zian,” sagot niya sa akin.“Okay, I’ll wait here.” sabi ko sa kanya.Nawala na ang tawag. Ako naman itong lakad ng lakad dahil sa kaba na nararamdaman ko. Kinakabahan ako pero mas lamang ang ex
THREE MONTHS LATERTIMOTHY “Sir, here's the monthly sales report.” Sabi sa akin ni Ryan at nilapag niya sa harap ko ang mga reports.“Thank you,” malamig na turan ko sa kanya.“Kapag po may kailangan ka ay tawagin mo na lang po ako.” “Ryan, alam ko. Matagal ka na sa akin. Matagal na kitang kasama, pinagkakatiwalaan kita.”“Lagi lang akong nasa tabi mo, Sir.” Sabi niya sa akin. “Huwag na, mas gusto ko na gawin mo na ang lahat ng nais mo. Magbagong buhay ka na,” sabi ko naman sa kanya.“Bakit naman ako magbabagong buhay, Sir?”“Alam ko na ang lahat, alam ko na ang totoo. Bakit? Bakit mo ginagawa ang bagay na ‘yun? Sinira mo ang buhay ko.” Kalmado ko na tanong sa kanya kahit pa ang totoo ay gusto kong basagin ang mukha niya.“Hindi ko alam ang sinasabi niyo.”“Hindi mo alam? Sabihin mo nga sa akin, sino ba ang nag-utos sa ‘yo? All this time ay niloloko mo lang ako. Hindi ka basta secretary lang para sa akin. Kasi naging kaibigan kita pero hindi ko alam na ikaw pa pala ang sasaksak sa a
THIRD PERSON POVMalungkot na nakatingin si Mrs. Miller kay Zen. Pero alam niya na nasasaktan ito ngayon. Alam niya na hindi madali ang pinagdadaanan nito ngayon. Nalulungkot lang siya dahil ang buong akala niya ay magiging masaya na ito, na magkakaroon ito ng masayang pamilya.Pero may mga sitwasyon talaga na hindi kontrolado. Nalulungkot siya para sa mga bata. Alam niya na mas nasasaktan ang mga ito. Tatlong araw na ang nakalipas. “Mga apo, kumain na kayo.” saad niya sa mga bata.“Wala po kaming gana, grandma.”“Alam ko na malungkot kayo. Pero kailangan niyong kumain. Para kapag nagkita kayo ng daddy niyo ay hindi siya malungkot. Diba gusto niyo siyang makasama?” tanong niya sa mga bata.“Opo, gusto po namin. Gusto namin ng isang happy family. Alam po namin na galit si mommy. Pero gusto po namin na makasama ang daddy namin.” umiiyak na sambit ni Zevi.“Alam ko, pero bigyan natin ng time ang mommy niyo. Malay niyo kapag nakapag-isip na siya ay bumalik na kayo ulit sa Pilipinas. Makak