CHAPTER 25

ZENARRA

Tahimik ang anak ko habang nasa biyahe kami. Hindi ako pinapansin ni Zevi. Alam ko na napansin ito ni Jetro pero mas pinili niya na manahimik kaysa magsalita. Hanggang sa nakarating na kami sa bahay ay tahimik lang silang dalawa ni Zian.

“Salamat sa paghatid mo sa amin,” nakangiti na sabi ko kay Jetro.

“Masaya ako na kasama ko kayo. Mas mabuti na kausapin mo na lang siya. Mukhang may tampo siya,” sabi sa akin ni Jetro.

“Alam ko na galit siya at hindi siya nagtatampo. Kilala ko ang anak ko, thank you.” nakangiti na sabi ko.

“Alis na ako,” sabi niya sa akin at hinalikan niya ako sa noo.

Nang makaalis na siya ay pumasok na rin ako sa loob ng bahay pero nagulat ako sa bumungad sa akin.

“Anak,” nakangiti na salubong sa akin ng adopted mom ko.

“Wala na ba kayong kahihiyan?” pabulong na tanong ko sa kanya pero galit na ako.

“Alam ko na nagmamadali ka kanina kaya kami na lang ang dumalaw sa mga apo ko. May mga dala kaming laruan para sa kanila at talagang nagustuhan nila.” nakangiti n