Thank you po sa inyong lahat ❤️
ZENNARAHindi na ako kumatok pa at diretsong pasok na lang ako sa loob ng office ni Timothy."Hindi ka ba marunong kumatok?" halatang naiinis na tanong niya sa akin."Anong kailangan mo? Bakit mo ako pinatawag?""Sino ang ama ng mga anak mo? Ang kabit mo ba?" tiim bagang na tanong niya sa akin."Bakit mo gustong malaman?" tanong ko sa kanya."Nagkatuluyan ba kayo ng kabit mo? Ang lalaki ba kanina ang naging lalaki mo noon?" tanong na naman niya sa akin."Bakit ka naman nagagalit? Diba tapos na tayong dalawa. Kaya bakit ko pa kailangan na sabihin sa 'yo?""Yeah, you're right.""Kung wala ka ng sasabihin ay lalabas na ako dahil marami pa akong tatapusin na trabaho." sabi ko sa kanya at akmang tatalikod na ako pero bigla na lang siyang nagsalita."Bakit hindi mo sinabi kay Mrs. Miller na ako ang may gawa niyang sa leeg mo?" tanong niya sa akin."Gusto mo ba talagang malaman kung paano siya magalit? Kaya niyang durugin ang company mo sa isang pitik lang mga daliri niya. Ang personal issue
ZENNARAKanina pa ako nakatitig sa kisame at hindi ako dalawin ng antok. Hindi ko alam kung bakit ako hindi makatulog. Paulit-ulit na bumabalik sa isipan ko ang naging tanong sa akin kanina ni Timothy kung masaya ba daw ako. Hindi ko maintindihan kung saan nagmula ang tanong niyang ‘yon lalo na wala namang kami noon. Bakit niya tinatanong kung masaya ako kung ang totoo ay siya naman ang masaya? Bakit ko ba iniisip ang tungkol sa bagay na ‘yon? Pumikit na ako dahil pinipilit ko ang sarili ko na matulog na. Gusto ko ng matulog dahil may trabaho pa rin ako bukas. Marami akong kailangan na gawin. Isa pa sa problema ko ay ang nagtangka sa buhay ko.“Sino kaya ang nag-utos sa taong ‘yon na saktan ako o patayin ako?” tanong ko sa sarili ko.******Kinabukasan ay maaga pa akong gumising pero laking gulat ko paglabas ko sa gate ay nakaupo si Timothy sa hood ng kanyang sasakyan.“What are you doing here?” tanong ko sa kanya.“Isasabay na kita,” sagot niya sa akin kaya kumunot ang noo ko.“Why?
ZENNARADalawang araw ko ng hindi nakita si Timothy. Simula noong na-approved ang product design namin ay hindi ko na siya nakita na pumasok sa office. Pero ano nga ba ang pakialam ko. Kahit pa isang taon siyang hindi pumasok ay wala naman akong pakialam sa kanya. Mas pabor pa nga sa akin kapag hindi ko siya nakikita.Ngayon ang araw ng party kaya busy ang lahat. Maaga rin akong nag-out sa trabaho dahil ayaw ko naman na ma-late sa party. Hindi na ako kumuha ng make-up artist dahil kaya ko namang ayusan ang sarili ko.Marami na rin akong party na napuntahan at ang lahat ng iyon ay dahil kay Mrs. Miller. Biglang bumukas ang pinto ng silid ko.“Mommy, Tito Jetro is here na po.” nakangiti na sabi sa akin ng anak ko na si Zian.“Okay po,” malambing na sabi ko.“Wow! You look very classy, mommy. Ang ganda-ganda niyo po,” sabi niya sa akin.“Binobola mo lang yata ako eh,” natatawa na sabi ko sa kanya.“No, mommy. Ang ganda-ganda mo po talaga. I’m sure na ikaw ang pinakamaganda doon.”“Sinasab
ZENNARA“Nasa loob lang siya kung nais niyo ay kausapin niyo siya. Huwag kang umasa na tutulungan kita. Empleyado lang niya ako kaya wala rin naman akong kapangyarihan na tulungan ka. At kahit meron pa HINDI ko gagawin.” nakangiti na sabi ko sa kanta.Nakita ko ang galit sa mga mata niya ng sabihin ko ‘yon.“Alam mo ba kung bakit ayaw ko?” nakangiti na tanong ko sa kanya.“Bakit?” “Dahil mas gusto ko na paghirapan niyo kung ano man ang nais niyo. Hindi na ako ang Zen na puppet niyo na susunod na lang sa lahat ng nais niyo. Siguro nga masyado kong pinanghawakan ang salitang utang na loob kaya ko sinunod ang lahat ng nais niyo noon. Pero simula nang itapon niyo ako ay wala na ang Zen na ginawa niyong laruan.” may diin na bulong ko sa tainga niya.“Wala ka nga talagang utang na loob!” galit na sambit niya.“Bayad na ako sa inyo at kung gugustuhin ko ay puwede ko kayong ipakulong dahil sa ginawa niyo sa akin noon. Doon ko napatunayan na wala nga talaga kayong pagmamahal sa akin. Dahil kin
THIRD PERSON POV Hindi inaasahan ni Zen ang gagawin sa kanya ni Timothy. Hindi rin niya inaasahan na ganito pala ito kasama dahil tinulak siya nang lalaki kaya naman nahulog siya sa pool. Hindi marunong lumangoy si Zen kaya naman nahihirapan na siyang huminga. Si Timothy naman ay nakatingin lang sa babae na nalulunod na ngayon. Iniisip niya na baka nagpapanggap lang itong hindi marunong lumangoy. “H–H—elp,” nahihirapan na sambit ni Zen. “T–T-u-long,” sambit nito ngunit hindi ito pinapansin ni Timothy hanggang sa tuluyan ng lumubog si Zennara sa ilalim ng pool. Aalis na sana ang lalaki ngunit napalingon siya ulit sa kanyang ex-wife at napansin niya na ilang minuto na ay hindi pa rin ito umaahon. Wala siyang choice kundi tumalon sa pool. Lumangoy siya papunta sa babae at nakita niya ito na nakalubog na lang. Mabilis niya itong inahon sa tubig. “Hey, wake up.” sabi niya sa babae. Hindi na ito humihinga kaya naman pinump na niya ang bandang dibdib nito. Pero hindi pa rin kaya wala
ZENNARA“Okay lang naman ako, hindi mo ako kailangan na bantayan dito. Hindi ko nga alam kung bakit mo pa ako dinala dito eh okay lang naman ako,” sabi ko kay Jetro.“Just rest,” sabi niya sa akin at hinalikan ang noo ko.“Ikaw rin, magpahinga ka na.”“Dito lang ako sa tabi mo. hihintayin ko ang test results mo.”“Jet, okay lang naman ako.”“No, you’re not okay. Paano na lang kung may tubig na sa baga mo? Alam mo ba ang possible na mangyayari sa ‘yo? You scared me, akala ko mawawala ka na sa akin.” sabi niya sa akin.Hinawakan ko ang kamay ng kaibigan ko.“Hindi naman ako mawawala sa ‘yo.” sabi ko sa kanya.“Simula ngayon ay umiwas ka na sa tubig.”“Umiwas? Baka naman mamatay ako kapag umiwas ako,” pabiro na sabi ko sa kanya.“Iba naman kasi ang ibig kong sabihin. Umiwas ka na sa pool o sa dagat. Hindi sa tubig inumin,” sabi niya at nakikita ko pa rin na nag-aalala siya sa akin.“Sorry po, alam ko naman na nag-aalala ka. Hindi na po mauulit, kahit ako ay takot din. Natakot ako hindi p
ZENARRA“Hi, Ma’am. I’m Jetro, Zenarra’s boyfriend.” pakilala ni Jetro sa kanila.“Really? Ang gwapo mo naman, iho.” natutuwa na sabi ng adopted mom ko.“Salamat po,” cool lang na sambit ni Jetro at ngumiti rin ito.“Masaya ako, anak. Masaya ako dahil may nag-aalaga at nagpapasaya na sa ‘yo.” sabi pa ng adopted mom ko at hinawakan ang kamay ko.“Mabait po at mabuting tao ang boyfriend ko, mom.” sagot ko sa kanya.“Mabuti naman kung ganun. Jetro, iho sana ay mahalin mo ang anak namin. Nangulila kami sa pagkawala niya at ngayon na nakabalik na siya ay babawi kami sa kanya. Salamat sa inyo ni Mrs. Miller.” “Aalagaan ko po si Zen, aalagaan ko po ang mga anak namin.” sabi ni Jetro.Nahihiya ako sa kanya dahil kailangan pa niyang ma-involve dito kahit na wala naman siyang kinalaman. Nabigla kami ng bigla na lang summara ang pinto. Lumabas na pala si Timothy at naiwan ang asawa niya.“May kailangan lang siyang gawin kaya nagmamadali siya,” nakangiti na sabi ni Olivia.“Hindi pa ba ako lalaba
ZENARRA“Mommy, okay na po ba ang pakiramdam mo? Okay ka lang po ba?” nag-aalala na tanong sa akin ni Zevi.“Okay lang po ako. Nakatulog ba kayo ng maayos kagabi?” nakangiti na tanong ko sa kanya.“Opo,” sagot niya sa akin.“Eat kayo ng marami dahil aalis tayo,” nakangiti na sabi ko sa kanila.“Po? Aalis po tayo? Okay ka na po ba?” tanong sa akin ni Zian.“Opo, kaya tayo aalis kasi okay na si mommy.” nakangiti na sabi ko.“Okay lang naman po kung hindi ngayon. Ang mahalaga po ay ang pahinga niyo.”“Ang bait naman ng mga anak ko. Pero gusto ko rin na lumabas tayo. Diba nangako ako sa inyo na lalabas tayo.”“Okay po, mommy.” Masaya ako na may anak akong ganito na kahit bata pa sila ay talagang masasabi na mapagmahal at maunawain sila sa akin. Nang matapos na kaming kumain ay kaagad ko silang inasikaso. Ang sabi ni Jetro ay sasama siya sa amin. Pumayag naman ako.Nasa biyahe na kami ngayon at masayang nagkukwentuhan ang mga anak ko. Kakwentuhan nila si Jetro.“Hindi mo sila kailangan na
ZENNARANagising ako sa hindi pamilyar na lugar. Kaagad akong bumangon para tingnan kung nasaan ba ako. Ang huling naaalala ko ay nasa loob ako ng silid ko. “Nasaan ako?” tanong ko sa sarili ko.Lumapit ako sa may bintana. Naka-lock ito pero nakikita ko naman ang mga halaman sa baba. Ang ganda ng mga bulaklak sa garden. May balcony rin ang silid na ito pero naka-lock rin ang pintuan bago makalabas sa balcony.“Nananaginip ba ako?” tanong ko sa sarili ko.Kinurot ko ang sarili ko pero nasaktan ako kaya ibig sabihin ay hindi ako nananaginip at totoo ang nangyayaring ito sa akin. Hindi ko alam kung paano ako napunta sa lugar na ito. Sino ang dumukot sa akin? Nasaan ako?Lumapit ako sa may pintuan at kinalampag ko ito pero wala yatang nakakarinig sa akin o baka naririnig naman nila ako pero ayaw lang nila akong pagbuksan. Tumigil na ako kaysa sumakit ang kamay ko sa kakahampas sa pintuan. Naglakad ako papunta sa may kama, umupo ako at iniisip ko ang mga anak ko.Nasaan sila? Kinuha rin k
TIMOTHYHindi ko alam kong ano ba ang magiging reaksyon ko sa narinig ko mula sa kaibigan ko. Pero mas pinili ko pa rin na maging kalmado na para bang wala lang sa akin ang narinig ko.“Thanks, bro.” ang tanging nasabi ko na lang sa kanya.Huminga muna ako ng malalim bago ako naglakad papunta sa mag-ina ko. Hindi pa sila nagsisimula dahil sa tingin ko ay hinihintay nila ako. O tamang sabihin na hinihintay ako ng anak ko.“Kain na po tayo, daddy.” nakangiti na sabi sa akin ni Zian habang tahimik naman ang dalawa. “Kain na tayo,” nakangiti na sabi ko at nilagyan ko sila ng pagkain sa plato.“Kaya kong kumuha ng pagkain ko,” malamig na sabi ni Zen nang akmang lalagyan ko ang plato niya ng pagkain.Hindi na lang ako nagpupumilit at nilagyan ko na lang ang plato ko ng pagkain. Hinayaan ko na lang siya. Mas inasikaso ko na lang ang mga anak namin. Napangiti naman ako dahil magana silang kumain na dalawa. Maliban sa mommy nila.“Daddy, ang sarap mo na po magluto ngayon. Ilang buwan lang po
TIMOTHY“Mr. Richmon, you are—”“Ano po ba ang nangyayari?” putol ko sa sasabihin ng pulis.“May nagreport po sa amin na sapilitan mo daw na isinama ang batang ito.” sagot niya sa akin.“What? Hindi ko siya pinilit,” sabi ko sa kanya habang nakakunot ang noo ko.“Pero may natanggap po kaming report kaya sumama na lang po kayo sa amin. Sa presinto na lang po kayo magpaliwanag, Sir.” sabi niya sa akin.“What’s happening, dad?” tanong sa akin ng anak ko.“Kailangan ko lang sumama sa kanila, boss.” nakangiti na sagot ko sa kanya.“No, he’s my dad kaya wala po siyang kasalanan.”“Daddy mo siya?” nagulat na tanong ng pulis sa anak ko.“Opo, daddy ko po siya.” magalang na sagot ng anak ko sa mga pulis na nasa harapan namin. “Daddy niya pala eh,” narinig ko na sabi ng isa.“Mr. Richmon, sorry po. Sige po, aalis na po kami.” paalam nila sa akin.“It’s okay,” sabi ko at naglakad na kaming dalawa ni Zevi papasok sa loob ng building.Naguguluhan man ako pero saka ko na lang iisipin ang tungkol sa
TIMOTHY“Gusto mong malaman ang sagot ko sa tanong mo?” tanong niya sa akin. “B–Babe–”“Hindi kita minahal. Hindi ko kayang magmahal ng isang r*pist.” malamig na sabi niya sa akin. Kitang-kita ko sa mga mata niya ang galit niya sa akin. At parang mas tumindi pa ito. Inaasahan ko na ito ang isasagot niya sa akin pero ang sakit lang na marinig ulit sa kanya ang salitang ito. Hindi ko alam kung ano ba ang sasabihin ko sa kanya. Kaya naging tahimik ako dahil nais kong mag-isip. Mag-isip ng mabuti bago ako magsalita dahil alam ko na wala rin naman siyang pakialam sa mga sasabihin ko. Hindi pa rin siya makikinig sa paliwanag ko sa kanya dahil pagdating sa akin ay sarado na ang tainga at bato na ang puso niya.“Sana ay hayaan mo naman ako na magpaliwanag. Pero hindi na talaga ay sorry. Sorry sa nagawa ko sa ‘yo at oo, r*pist ako, pero hindi ko naman sinasadya ang bagay na ‘yon. I’m sorry kung sinira ko ang buhay mo. Puwede mo akong isumpa, puwede mo akong kamuhian pero sana ay hayaan mo ak
TIMOTHYKanina pa ako hindi mapakali dito sa kinauupuan ko. Hindi ko alam kung paano ko gagawin ng maayos ang trabaho ko. Nararamdaman ko kasi ang tingin sa akin ni Zen. Nag-aalala ako, natatakot rin na baka magalit siya sa akin. Pero galit naman na talaga siya sa akin kaya bakit pa ako mag-aalala. Pero iba yata ngayon dahil kinakabahan talaga ako. Naka-ilang beses na rin akong uminom ng tubig.“Sir, okay ka lang po ba?” tanong sa akin ng secretary ko.“I’m good,” sagot ko sa kanya.Nagpatuloy ang meeting namin. Laking pasasalamat ko rin na natapos namin ito ng maayos. Tumayo ako at pumunta ako kay Zen. “Can we talk?” tanong ko sa kanya.“I’m busy,” sagot niya sa akin.“Hihintayin ko na matapos ka.” sagot ko sa kanya.“Matagal pa ako at kahit pa maghintay ka ay wala akong pakialam. Bumalik ka na lang sa kasama mo. Hinihintay ka niya,” sabi niya sa akin.Lumingon naman ako sa secretary ko. Lumapit ako sa kanya para pabalikin na siya sa company.“You can go back to the office now,” sabi
TIMOTHY“Ouch!” napadaing ako dahil naramdaman kong nahulog ako sa kama.“What the–”Hindi ko na natuloy ang sasabihin ko dahil sa na-realize ko na sinipa niya ako kaya ako nahulog.“Bakit ka tumabi sa akin?” galit na tanong niya sa akin.“Binuhat lang kita. Baka kasi sumakit ang likod mo doo–”“Ano naman kung sumakit ang likod ko? Bwisit ka! Ilabas mo ang mga anak ko! Ipapapulis talaga kita kapag hindi mo sila nilabas ngayon!” sigaw niya sa akin.“Ang ingay mo, babe.” sabi ko sa kanya at mabilis akong bumangon kahit pa ang sakit ng balakang ko.“Kung ayaw mo na maingay ako ay ilabas mo na ang mga anak k–”“Anak natin,” pagtatama ko pero inirapan lang niya ako.Lihim naman akong napangiti dahil kahit ganito siya ay mas okay kaysa maging tahimik lang siya at hindi ako kausapin. Naglakad ako papunta sa banyo para maligo. Mabilis lang naman ako. After kong maligo ay lumabas rin ako agad pero wala na siya. Mabilis akong lumabas sa room na ito dahil kinakabahan ako. Nakahinga naman ako ng m
TIMOTHYHindi naman talaga ako lasing. Nagkunwari lang ako dahil gusto ko na makasama ang mga anak ko. Kung matalino na ang tingin ko sa sarili ko ay mas matalino pala ang anak ko sa akin. Kahit pa gusto ko silang kausapin kanina ay hindi ko ginawa. Ang kaibigan ko na lang ang pinakausap ko sa mga anak ko. Grabeng pagpipigil ang ginawa ko para lang hindi ako magreact nang buhusan niya ako ng tubig. Sh*t! Ngayon pa lang kinakabahan na ako. Mas nakakatakot siya kaysa sa iniisip ko. Hindi ko talaga inasahan na bubuhusan niya ako para lang gisingin ako.But it’s worth it dahil kasama ko ngayon ang mga anak ko.“Daddy, hintayin na lang natin si mommy na pumunta dito,” nakangisi na sabi ng anak ko sa akin.Halatang may balak rin talaga siya. Mana nga talaga sa akin ang anak kong itong.“Baka lalo siyang magalit sa akin.” “Magalit man siya ay hayaan niyo na po. Galit naman na talaga siya sa ‘yo kaya kailangan mo na talagang gumawa ng way para ‘di na siya magalit pa sa ‘yo ng sobra.” natatawa
THIRD PERSON POV “I hate you!” galit na sigaw ni Zevi sa kanyang ina. “Zevi, ilang beses ko ba dapat sabihin sa ‘yo na hindi na kayo puwedeng makipag-usap sa lalaking ‘yon?” galit na sambit ni Zen. “Bakit po? Bakit ka ganyan? Daddy namin siya at karapatan po namin na makasama siya.” lakas loob na sabi ni Zevi. “Hindi niyo siya daddy.” “Siya po ang daddy namin. Malinaw na malinaw na siya at may DNA test kami para patunayan namin ‘yon sa ‘yo. Alam ko na galit ka sa kanya dahil nalaman mo na ang totoo na siya ang daddy namin. Pero pinakinggan mo man lang ba ang reason niya? Kung bakit niya ‘yun ginawa sa ‘yo? You’re heartless, mom.” umiiyak na sabi nito. “Siya ang heartless at hindi ako. Pinaglaruan niya ako at alam kung ano ang mas masakit? Na pinagkaisahan niyo akong tatlo, na mas pinili niyo siya kaysa sa akin. At ngayon, siya pa rin ang pinipili niyo. Ako ang mommy niyo, kaya bakit?” galit na tanong ni Zen sa kanyang anak. “Hindi naman po namin siya pinipili.” biglang sabat ni
TIMOTHY“Mommy, nagugutom po kami. Gusto po naming kumain.” biglang sabi ni Zevi sa mommy niya.“Kumain na tayo diba?” naiinis na tanong ni Zen.“Opo, pero nagugutom po kami. Mukha pa naman pong masarap ang dala ni daddy.” sabi naman ni Zian.“No, sa loob na kayo kumain. May pagkain nam–”“Malinis naman ito. Kaya safe naman para sa kanil–”“Malinis? Hindi ko pinapakain ang mga anak ko ng galing sa isang—”“I understand,” sabi ko sa kanya dahil ayaw ko na mas lalo pa siyang magalit sa akin at higit sa lahat ay ayaw kong marinig ng mga anak ko ang galit niya sa akin.“Ayaw namin ng ibang pagkain. Gusto namin ang pagkain na dala ni daddy.” pagmamatigas ni Zevi at pinipilit na mas gusto niya ang dala ko.“Boss, sige na pumasok na kayo. Huwag maging pasaway sa mommy niyo.” kausap ko sa kanya.“Nilayo mo na nga kami kay daddy tapos ngayon pinagbabawalan mo na naman kami,” galit na sabi ng anak ko at mabilis na pumasok sa loob.“Bye, daddy.” paalam sa akin ni Zian at sumunod na sa kapatid niy