Share

บทที่ 42 คนขี้ขลาด

บทที่ 42 คนขี้ขลาด

04:00 น

คนโปรดลุกขึ้นมานั่งมองดาวที่ริมหน้าต่าง อีริคพูดจบและออกไปจากห้องนานแล้ว แต่เหมือนเขาเพิ่งพูดประโยคนั้นไม่กี่นาทีนี้เอง น้ำเสียงและคำพูดยังดังวนอยู่ในหูเธอ

“โปรดเลือกที่จะอยู่ตรงนี้แล้ว โปรดยังเลือกได้อีกเหรอคะ ว่าอยู่ตรงนี้จะอันตรายหรือไม่อันตราย” หญิงสาวตัดพ้อเสียงเศร้าพลางปาดน้ำตาออกจากพวงแก้ม เธอยอมรับความรู้สึกตัวเองอย่างแมน ๆ เลยว่าคิดเกินเลยกับอีริคไปแล้ว และไม่อาจห้ามปรามตัวเองไม่ให้คิดได้ด้วย “แต่เราเป็นได้แค่นี้นี่...จะเอาอะไรไปการันตีกับคุณริคว่าเรารักเขาจริง ๆ ไม่ได้อยากเอาใจหรือเลียแข้งเลียขาเพื่อให้เขาเอ็นดู” ความรู้สึกที่กลั่นออกมานั้นล้วนเป็นความอ่อนไหวที่เธอมีให้อีริค จนเกิดคำว่า 'รัก' ขึ้นมาในใจ

ขณะนั้นประตูก็ถูกเปิดเข้ามาโดยอีริค ชายหนุ่มเดินเข้ามาหาคโปรดและมองเธอด้วยสายตาเต็มไปด้วยคำถาม

“ทำไมยังไม่นอน”

“เอ่อ โปรดนอนไม่หลับค่ะ เดี๋ยวจะนอนแล้ว”

“นอนไม่หลับนานแค่ไหนแล้ว”

“ก็...” เธอก้มหน้าหลบสายตาอีริค เมื่อรู้ว่าอีกฝ่ายจับได้ว่าเธอนั้นแกล้งหลับ

“งั้นเธอก็ได้ยินที่ฉันพูดน่ะสิ”

“...”

“ดี จะได้ไม่ต้องพูดอะไรซ้ำรอบสอง”

“...”!

“หากรักตัวกลัวตายแ
Locked Chapter
Continue to read this book on the APP

Related chapters

Latest chapter

DMCA.com Protection Status