Share

บทที่ 45 อุกอาจ

บทที่ 45 อุกอาจ

วันเดินทาง

คนโปรดก้าวเข้ามานั่งเบาะหลังกับอีริค ด้วยต้องขนของเอาไปบริจาคหลายอย่าง อีริคจึงเดินทางด้วยรถยนต์ส่วนตัวกับลูกน้องที่ไปคอยคุ้มกันเขาระหว่างเดินทางด้วย ส่วนพาเวลานำไปก่อนตั้งแต่เมื่อคืนที่ผ่านมาแล้ว

“เคยไปเที่ยวดอยไหม” อีริคกระชับเสื้อโปโลสีเทาที่มีโลโก้บริษัทปักอยู่ตรงแขนเสื้อ เขาหันมามองใบหน้าจิ้มลิ้มที่วันนี้แต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางบาง ๆ อย่างรอคำตอบ ริมฝีปากจิ้มลิ้มทาลิปสติกสีชมพูบาง ๆ ยิ่งทำให้น่ามอง

“ไม่เคยเลยค่ะ” เธอส่ายหน้าตอบ

“อืม” รถยนต์หรูเคลื่อนตัวออกมาจากคฤหาสน์หลังใหญ่โดยมีขบวนรถขนของขับตามหลังมาติด ๆ

ภายในรถถูกปกคลุมด้วยความเย็นฉ่ำ หลังจากบทสนทนาที่จบลงไปเมื่อหลายนาทีก่อน ในรถก็เงียบกริบ ไม่มีใครปริปากพูดอะไร กระทั่งลูกน้องอีริคเงยหน้ามองกระจกมองหลัง

“นายรับกาแฟไหมครับ” ลูกน้องหนุ่มเอ่ยถามเจ้านายเพื่อทำลายความเงียบในรถ อีริคหันมามองคนโปรดแล้วถามเธอต่อ

“กินอะไรไหม”

“เอ่อ...อยากกินชาเย็นค่ะ”

“งั้นแวะซื้อหน่อย”

“ครับนาย”

คนโปรดเปิดประตูลงจากรถพร้อมกับอีริค เขายืนรอเธออยู่ท้ายรถแล้วจับมือจูงเดินเข้าไปในร้านกาแฟ อีริคสั่งกาแฟดำไม่ใส่น้ำตาล ส่วนคนโปรด
Locked Chapter
Continue to read this book on the APP

Related chapters

Latest chapter

DMCA.com Protection Status