แชร์

บทที่ 50 ไร่ปาริฉัตร

บทที่ 50 ไร่ปาริฉัตร

หลายนาทีต่อมา

ฮาน่ายังคงติดใจเรื่องสร้อยข้อมือที่ลูกชายนางกำไว้อยู่ แม้จะเค้นเอาคำตอบจากปากพาเวลยังไงก็ไม่ได้ความ มีแต่น้ำไม่มีเนื้อ พอนางหันไปถามซินซินหลานสาวก็เอาแต่ตอบว่าไม่รู้อยู่ท่าเดียว

“ริค หนูมีอะไรจะบอกแม่ไหม เกี่ยวกับคนที่ชื่อคนโปรดอะไรนั่น ทำไมหนูดูใส่ใจเขาเป็นพิเศษ” นางตัดสินใจถามลูกตรงประเด็น

“เธอเป็นคนที่เสี่ยธวัตรเอามาบรรณาการผมครับ”

“ของบรรณากาารด้วยคนเนี่ยนะ”

“ครับ”

“ไอ้เวรนั่นมันต้องเลวทรามแค่ไหน ถึงได้เอาคนเป็น ๆ มาให้ลูกชายฉัน”

“มันแค่อยากต่อกรกับผม”

“ดีแล้วที่มันตาย ไม่งั้นมันกับมี๊คงต้องเปิดศึกกันสักครั้ง”

“ว่าแต่มี๊มาคนเดียวเหรอครับ"

“ใช่ลูก มี๊มาก่อนเดี๋ยวป๊าก็จะตามมา ป๊าเคลียร์งานอยู่”

“อันที่จริงไม่ต้องมาก็ได้ ผมไม่ได้เป็นอะไรมากขนาดนั้น”

“ขอตีได้ไหม ไม่ได้เป็นอะไรมากยังไงกัน บาดเจ็บเจียนตายขนาดนี้ไม่คิดจะบอกอะไรมี๊สักคำนะริค อย่างน้อยหนูก็ควรจะบอกแม่บ้าง นี่ถ้าแม่ไม่โทรมาหาซินคงไม่รู้เรื่องอะไรเลย”

“ก็ยังไม่ตาย”

“ตาริคนี่ยังไง อยากโดนมี๊ตีให้ได้เลยใช่ไหม”

“ผมเจ็บแผล อยากพักผ่อน”

“งั้นมี๊ออกไปรอข้างนอก โอเคไหมลูก”

“ครับ”

ฮาน่าลุกขึ้นแล้วโ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status