บทที่ 58 กลับสู่อ้อมกอด

บทที่ 58 กลับสู่อ้อมกอด

“จริง ๆ กูอยากให้มึงพักผ่อนที่นี่สักคืน แต่ก็เข้าใจว่าคงอยากกอดเมียอยู่บ้านตัวเอง” พ่อเลี้ยงหันหน้าไปคุยกับอีริค ขณะที่คู่สนทนานั่งจับมือคนโปรดอยู่อีกฝั่งของโต๊ะอาหาร

“เอาไว้วันหลังแล้วกัน มีอีกหลายเรื่องที่ต้องจัดการ”

“ไม่อวยพรนะ แต่ขอให้รอดพ้นจากเงื้อมมือของคนที่คิดปองร้ายมึงแล้วกัน”

“ก็ถือว่าเป็นคำอวยพรที่ดี เพราะงานที่จะกลับไปทำก็เกี่ยวกับความเป็นความตาย”

“ต้องเสี่ยงมากไหมคะ”

“ก็...พอสมควร” อีริคยิ้มให้คนโปรดพร้อมกับยกมือขึ้นมาลูบผมเธอ “ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก ถึงฉันจะยังนั่งวีลแชร์อยู่ แต่ก็มีปากสั่งงานได้เหมือนกัน”

“แต่โปรดเพิ่งรู้ว่า...” คนโปรดหันไปมองพาเวลด้วยสีหน้าตกใจ “พี่พาเวลยังไม่ตาย พี่พาเวลยังอยู่”

“หึหึ พาเวลยังไม่ตาย ฉันแค่ให้เล่นละครตบคาเธอนิดหน่อยแล้วก็ให้ไปทำงานพิเศษ”

“ทำไมโกหกกันได้ลงคอคะ โปรดร้องไห้เสียใจกับพี่พาเวลตั้งหลายวัน ทั้งรู้สึกผิดอีก”

“ฉันเองก็รู้สึกผิดที่ต้องหลบซ่อนเธอแบบนี้” พาเวลเอ่ยอย่างยิ้ม ๆ “แต่ก็อยู่เคียงข้างนายตลอด เธอจะได้หายห่วง”

“ขอบคุณนะคะ”

“เอา ๆ ฉันว่าเราควรกลับได้แล้วนะ เดี๋ยวมืดค่ำไปมากกว่านี้จะเดินทางลำบากเอา”

“อืม”