บทที่ 62 ความจริงอีริคยังไม่คลายความสงสัยจากอาการของคนโปรด เขาเดินมานั่งคิดทบทวนตัวเองอยู่ที่สวนข้างบ้าน หัวคิ้วหนาก็เริ่มขมวดยุ่งเมื่อนึกอะไรออก“เรามีอะไรกันกับโปรดไม่ได้ป้องกันสองครั้ง แต่มันจะท้องได้เหรอวะ” พอนึกถึงเหตุการณ์ที่เขากับคนโปรดประสบอุบัติเหตุมาด้วยกันแล้วนั้น มันแทบจะเป็นไม่ได้เลย ร่างกายคนโปรดได้รับบาดเจ็บอย่างหนัก หากท้องก็คงหลุดไปแล้ว “หรือว่า…เธอจะท้องจริงวะ” อีริคพึมพำเสียงเบาโดยไม่รู้ว่าแม่ตัวเองนั้นเพิ่งเปิดประตูออกจากรถ“มานั่งทำหน้าอมทุกข์อยู่ตรงนี้ทำไม มีเรื่องอะไรให้คิดอะไรขนาดนั้นลูก”“มี๊มาตอนไหนครับเนี่ย”“มี๊มานานแล้ว หนูไม่รู้สึกตัวเอง แล้วมี๊ถามว่าทำไมมานั่งทำหน้าอมทุกข์อยู่แบบนี้”“ผม…ผมมีเรื่องให้คิดนิดหน่อยครับ"“อะไร ไหนเล่าสิ"“มี๊เคยเป็นอาการแบบนี้ไหมครับ” อีริคเริ่มเล่ารายละเอียดเกี่ยวกับอาการที่คนโปรดเป็นให้แม่ตนเองฟังอย่างออกรส ทำเอาผู้เป็นแม่ถึงกับไม่กล้าวอกแวกไปมองทางอื่น และเธอยังนึกขำกับการเล่าไปและทำท่าทางของอาการอ้วกคนโปรดไป“หนูไปรังแกน้องหรือเปล่า"“มี๊ ผมปรึกษามี๊อยู่นะ"“ก็มี๊ถึงถามนี่ไง ริคไม่ได้กดดันอะไรน้องจนน้องเครียดใช่ไหม”“ไม
บทที่ 63 เกือบหลุด“แล้วทำไมคนโปรดไม่บอกเราครับนาย” พอพาเวลเอ่ยขึ้นมาแบบนั้น รอยยิ้มบนใบหน้าอีริคก็หายไปทันที “นายว่าเธอต้องการจะปิดบังนายหรือว่าอยากเซอร์ไพรส์ครับ”“หรือว่าคนโปรดอยากเซอร์ไพรส์กูวะ”“ไม่แน่นะครับ”ทั้งสองครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นอีริคก็คลี่ยิ้มเหมือนกำลังมีแผนร้ายอยู่“งั้นเราก็ทำเป็นไม่รู้สิ”“ยังไงครับนาย”“ก็เฉย ๆ ไป อย่าทำตัวมีพิรุธให้เธอจับได้”“อ๋อครับ”พาเวลพยักหน้าเข้าใจที่เจ้านายพูด ก่อนจะชี้นิ้วไปที่หน้าบ้าน ตอนนี้คนโปรดมายืนมองอยู่ที่หน้าประตู ก็คงอยากรู้ว่าเขากับพาเวลจะเข้าบ้านตอนไหน“งั้นเรากลับเข้าไปข้างในเถอะครับ”“อืม” อีริคหันไปส่งยิ้มให้คนโปรดเล็กน้อย ก่อนจะให้พาเวลพยุงตัวเข้าไปในบ้าน “กูทำตัวปกติไหมวะ”“ก็ปกตินะครับ ออกจะปกติมาก”“อืม”“ทำไมนั่งอยู่ที่นั่นนานจังเลยค่ะ” หญิงสาวเอ่ยถามชายหนุ่ม หัวคิ้วขมวดเข้าหาหันยุ่ง “อยากกินอะไรไหมคะ ตอนนี้คุณท่านกำลังทำกับข้าวให้เรากินอยู่”“ไม่แล้ว ฉันรอกินข้าวพร้อมกับเธอก็แล้วกัน”“ค่ะ”อีริคมองรูปร่างผอมเพรียวของคนโปรด“เธอก็หาอะไรกินหน่อยนะ ช่วงนี้ผอมมากเลยรู้ไหม”“ผอมเหรอคะ” คนโปรดก้มมองรูปร่างตัวเองก่อนเง
บทที่ 64 คำว่ารัก“เป็นยังไงบ้างลูก” ฮาน่ารีบหาน้ำหาของกินมาให้อีริคกินบรรเทาอาการพะอืดพะอม “ดื่มน้ำแล้วก็กินอันนี้นะลูก เดี๋ยวก็ดีขึ้น” อีริคพยักหน้ารับรู้แล้วทำตามที่แม่บอกอย่างว่าง่ายเขากระดกน้ำเย็นเจี๊ยบเข้าปากแล้วบ้วนออกมา จากนั้นก็กระดกดื่มจนหมดขวด ก่อนจะอ้าปากกินมะยมคลุกเกลือที่แม่ป้อนใส่ปาก ทุกคนลุ้นกับอีริคจนตัวเกร็งหลังจากเขาเคี้ยวมะยมเปรี้ยวจี๊ดด้วยใบหน้านิ่งเรียบ“เป็นยังไงคะ” คนโปรดกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ เห็นอีริคเคี้ยวมะยมเปรี้ยว ๆ แบบไม่แสดงออกถึงความเปรี้ยวของมันแล้วน้ำลายสอตาม“ดีขึ้นมาก อะไรอะมี๊ ผมกินแล้วรู้สึกดีมากเลย”“มะยมคลุกเกลือลูก กินแล้วอาการที่ลูกเป็นจะดีขึ้น”คราวนี้คนโปรดชะงักกับคำพูดของฮาน่า เธอเม้มปากแล้วก้มหน้าหลบสายตา หัวใจสั่นระรัวรับรู้ว่าฮาน่าอาจจะรู้ว่าเธอท้องแล้วก็ได้“คุณท่าน”“ไม่ต้องพูดอะไรหรอก เข้าไปข้างในกันเถอะ”“กลิ่นยังไม่หายเลยมี๊” อีริคหวั่นว่าได้กลิ่นนั้นแล้วจะอ้วกออกมาอีก เขาจึงส่ายหน้าปฏิเสธแล้วขึ้นไปบนชั้นสอง“คุณริคอาการเหมือนโปรดเลย”“ฉันคงพักผ่อนไม่เพียงพอ”“...”! เธอเอาผ้าเย็นซับเหงื่อออกจากใบหน้าคมคาย หวังให้เขารู้สึกสดชื่นขึ้น
บทที่ 65 รักมากคนโปรดปาดน้ำตาออกจากใบหน้าแล้วเงยมองคนตัวโตกว่า“คุณริครู้ตั้งแต่เมื่อไหร่คะว่าโปรดท้อง”“เธอก็รู้ว่าไม่มีอะไรรอดพ้นสายตาฉันได้”“แล้วรู้เลยเหรอคะว่าโปรดท้อง”“เปล่า ฉันให้พาเวลไปถามหมอที่โรงพยาบาล ก็เธอเองนั่นแหละที่มีพิรุธก่อน ถ้าบอกกันตั้งแต่แรกก็จบ”“โปรดกลัวว่าตัวเองจะเป็นภาระคุณริค กลัวไปหมดเลยค่ะ”“เด็กน้อย เธอเป็นเมียฉันนะ อีกอย่างเธอกำลังอุ้มท้องลูกฉันอยู่” อีริคเลื่อนสายตาลงจ้องที่ท้องแบนราบ “อีกไม่กี่เดือนเขาก็ลืมตาดูโลกแล้ว” คงเป็นครั้งแรกที่เขาได้สัมผัสกับหน้าท้องคนโปรดหลังจากที่รู้ว่าเธอท้อง“โปรดใจชื้นขึ้นมากแล้วค่ะ หลังจากที่เก็บความกดดันมาหลายวัน”“ก็เธอไม่ยอมบอกฉันเอง อีกอย่างเธอเป็นคนพูดเองว่าจะไม่โกหกฉัน แต่กลับโกหกซะเอง”“ก็ตามที่โปรดบอกไปค่ะ โปรดกลัวคำว่าลูกจะไปทำลายความสุขของคุณริค”“เด็กน้อย” อีริคยกมือขึ้นลูบพวงแก้มนวล “มีอะไรก็คุยกันก่อน ไม่ใช่เก็บเอาไว้คนเดียวแล้วเอาไปคิดมากแบบนี้”“ขอโทษนะคะ ขอโทษที่โปรดปิดบังคุณริค”“เอาเถอะ อาหารมาพอดีเลย” อีริคถอยกลับมานั่งที่ตัวเอง เขาคอยตักอาการใส่จานให้คนโปรดเรื่อย ๆ จนเธอต้องดันมือเขากลับ แล้วสั่นหน้า
บทที่ 66 ทะนุถนอมสี่เดือนต่อมาหลังจากทราบว่าตัวเองตั้งท้องลูกของอีริคอยู่นั้น ตอนนี้ก็ย่างเข้าสู่เดือนที่ห้าแล้ว จากท้องแบนราบตอนนี้ท้องเธอก็เริ่มโตเท่าลูกแตงโมแล้ว“จะไปไหนเหรอคะ โปรดเตรียมชุดให้ไหม” หญิงสาวเอ่ยถามคนรักด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล วันนี้อีริคตื่นตั้งแต่เช้าไปออกกำลังกาย และเธอเห็นเขาพูดกับพาเวลด้วยสีหน้าเครียดขรึมเหมือนมีเรื่องอะไรกวนใจอยู่ แต่ก็ไม่กล้าถามอะไรเพราะกลัวว่าเรื่องนั้นจะเป็นเรื่องสำคัญ“ไม่เป็นไร เดี๋ยวจะออกไปทำธุระข้างนอก แล้วลูกน้องจะพาเธอไปที่สนามม้านะ” อีริคเดินเข้ามาโอบเอวคนโปรดแล้วหอมขมับเธอไปหนึ่งฟอด จากนั้นจึงเดินไปที่ห้องแต่งตัว เขาใช้เวลาไม่นานก็เดินออกมาด้วยชุดไพรเวตสบาย ๆ โบกมือให้คนโปรดแล้วเดินออกไปจากห้องนอนทันทีร่างอวบอิ่มเดินตามหลังคนรักมาหยุดยืนอยู่ทางลงบันไดบ้าน ครั้นจะถามเอาความให้เข้าใจก็กลัวอีริคหงุดหงิดใส่ เธอจึงไม่ถามอะไรเขาแล้วหันหลังเดินกลับห้องนอน มาหยิบกระเป๋าสะพายข้างเดินลงไปรอลูกน้องที่จะพาไปสนามม้าพักนี้อีริคพาเธอไปพักที่สนามม้าบ่อยมาก เขาให้เหตุผลว่าอากาศที่สนามม้าดีกว่าที่บ้านในเมืองที่อยู่กับควันรถและฝุ่นพีเอ็ม“นายหญิงต้องการ
บทที่ 67 ดูแล“หมูสุกแล้ว ทำไมหนูไม่ตักกินล่ะคะคนสวย” ซินซินสังเกตุเห็นคนโปรดนั่งมองหม้อชาบูอยู่นาน แต่เธอไม่ได้คีบหมูใส่จานตัวเอง กลับคีบให้อีริคกินเสียส่วนใหญ่“โปรดไม่ค่อยหิวค่ะพี่ซิน กินฝรั่งไปเมื่อตอนนั่งเล่นกับพี่ซินโปรดยังอิ่มอยู่เลย"“อ๋อ"“คุณริคกินเยอะ ๆ นะคะ”“คุณริค พี่ว่าเรียกแบบนั้นมันดูห่างเหินไปนะ”“…” อีริคเงยหน้ามองซินซิน “แล้วแต่จะเรียก เอาที่ตัวเองชินปาก”“ป๊ะป๋า"“แค่ก ๆ” ซินซินสำลักน้ำซุปจนหน้าแดงกับสรรพนามที่คนโปรดใช้เรียกอีริค “ป๊ะป๋าเนี่ยนะ” เธอหัวเราะอย่างขำขัน“แต่เหมือนคุณอีริคไม่ชอบเลย งั้นโปรดเรียกพี่ได้ไหมคะ พี่ริค"“…” อีริคไม่ได้ตอบกลับ เพียงส่งยิ้มให้คนโปรดรู้อย่างเดียว“แบบนี้ก็น่ารักดี” ซินซินยกมือขึ้นไปลูบผมน้องสาวด้วยความเอ็นดู “กินเยอะ ๆ นะแกน่ะ ช่วงนี้แพกซ์บอกว่าแกทำงานหนักมาก”“อืม”“พี่แพกซ์หายไปไหนเหรอคะ ไม่เห็นหน้าตั้งนานแล้ว”“เขากำลังยุ่งอยู่กับการเปิดคลับใหม่อยู่น่ะโปรด อีกสักพักเลยล่ะ”“อ๋อค่ะ” เธอหันมามองหน้าอีริค “พี่ริค…เอ่อ อยากได้เครื่องดื่มอะไรเพิ่มไหมคะ” รู้สึกไม่ชินปากเลยที่ต้องเรียกอีริคด้วยสรรพนามใหม่แบบนี้“อยากได้ไวน์"“อย่าเ
บทที่ 68 พักผ่อนวันต่อมาหญิงสาวตื่นขึ้นมาในเช้าที่สดใส บรรยากาศที่สนามม้าด้านนอกมีไอหมอกสีขาวปกคลุมไปทั่ว แถมอากาศยังเย็นฉ่ำสบายจนอีริคไม่ยอมตื่น“ตื่นได้แล้วค่ะ” เธอโน้มใบหน้าลงไปหอมแก้มสากสองฟอดเพื่อเป็นการปลุกอีริคให้ตื่น ทว่าชายหนุ่มกลับเบือนหน้าหนีสัมผัสแล้วเอามือมาปิดหน้าไว้ “ขี้เซาจัง”“ให้ฉันนอนเต็มอิ่มบ้าง ไม่ได้นอนหลับสบายแบบนี้มานานมากแล้ว” อีริคพึมพำอยู่ใต้ผ้าห่ม เมื่อได้ฟังแบบนั้นคนโปรดจึงไม่เซ้าซี้เขา เธอก้าวลงจากเตียงแล้วเดินไปเอาผ้าคลุมไหล่มาคลุม จากนั้นก็เดินออกไปข้างนอก“ตื่นแล้วเหรอ” พาเวลกำลังก่อกองไฟอยู่พอดี เขาส่งยิ้มทักทายคนโปรด “ดื่มนมอุ่นหน่อยไหม”“ขอบคุณค่ะ” หญิงสาวเดินไปนั่งลงบนเก้าอี้สนามพร้อมกับรับแก้วนมอุ่นมาดื่ม “นมอุ่นนี่อร่อยมากเลยค่ะ”“อืม...แล้วนายยังไม่ตื่นเหรอ”“ยังค่ะ เห็นว่าอยากนอนอีกสักพัก”“อืม สงสัยคงเหนื่อยมาก ทำงานหนักมาหลายวัน”“ครับ”“พี่พาเวลล่ะคะ ช่วงนี้เป็นยังไงบ้าง” เมื่อมีโอกาสได้อยู่กับพาเวลสองต่อสอง เธอจึงถามไถ่สารทุกข์สุกดิบเขาบ้าง“ก็ดี ช่วงนี้ทำงานหนักหน่อยแต่ก็มีความสุข”“เห็นพี่มีความสุขกับการทำงานโปรดก็ดีใจค่ะ”“แล้วจะไปเชีย
บทที่ 69 ความสุข“ที่ของมึงกูให้คนไปดูแล้วนะ เห็นช่างกำลังขนของมาลงกันเยอะเลย อีกไม่นานคงได้ลงเสาเข็ม” พ่อเลี้ยงเอ่ยขึ้นระหว่างขับรถเข้ามาในทางที่ตรงไปยังไร่ปาริฉัตร“ขอบใจ” อีริคกล่าวสั้น ๆ“ไม่เป็นไร ถือว่าช่วยกัน แล้วนี่เธอจะมาอยู่นานไหม” คราวนี้เขามองหน้าคนโปรด “เพราะถ้ามาอยู่นานฉันจะให้แม่บ้านและคนของฉันพาเที่ยว หลังไร่มีน้ำตกด้วย เผื่อสนใจอยากเล่นน้ำคลายร้อน”“ดีจังเลยค่ะ”“ถ้าอยากไปก็บอก จะได้ให้คนพาไป เพราะทางมันค่อนข้างรกและไปยากนิดหน่อย”“เราไปกันนะ” คนโปรดหันมามองหน้าคนรัก อีริคพยักหน้าตอบเบา ๆ แล้วมองไปโดยรอบ“อยากได้ที่สวย ๆ แบบนี้อีก มีอีกไหม” อีริคเอ่ยถามเพื่อนทั้งสองคน ชรัณทำหน้าครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งจึงเอ่ยตอบ“ก็พอมีนะ มึงอยากได้ติดเขาไหมล่ะ หรืออยากได้ติดลำธารดี”“อยากได้ทั้งสองที่เลย”“เอาว่ะ เออ ๆ เดี๋ยวจะหาดูให้ ชาวบ้านแถวนี้เอาที่ดินมาเสนอขายกูเยอะอยู่ ร้อนเงินกันทั้งนั้น ส่งลูกเรียนน่ะ”“อืม”“เสียสละมากเลยนะคะ ขายที่เพื่อเอาเงินส่งลูกเรียน”“อืม แต่ลูกเหี้ยก็ไม่ไหวนะ” ชรัณยกยิ้ม“ถ้าเป็นแบบนั้นคงน่าเสียใจแทนพ่อแม่ค่ะ โปรดเองก็อยากทำให้พวกท่านภูมิใจบ้างสักครั้ง