Napayakap si Natalie kay Chandon habang wala pa ring tigil na umiiyak. “Chandon, tingnan mo. Nakakatakot siya!” “Shhh, huwag kang matakot.” Sabi ni Chanfon kay Natalie. “Ako na ang bahala.” Sa nakitang iyon, lalong nagalit ang babaeng kasama ni Chandon kanina. Itinaas nito ang kanang kamay at tila sasampalin si Natalie pero hindi si Natalie ang sinampal nito. “Talaga ba? Siya talaga ang kakampihan mo? Ako ang agrabyado dito!” Nanatiling nasa hara psi Chandon ni Natalie na parang inihaharang nito ang sarili laban sa galit na babae. “Natural! Girlfriend ko siya kaya ko ginawa ito. Sinong nagbigay ng karapatan sayo na saktan siya? Umalis ka na habang tao pa kitang nakikita!” “Fine! Tandaan mo ito, Chandon. Hindi ko makakalimutan itong ginawa mo sa akin!” Nagmamadali na itong umalis habang hindi na napigilan ang pagpatak ng masaganang luha dahil sa pagkapahiya. Nang makaalis na ang babae, tsaka pa lamang tumigil sa pag-arte si Natalie at hinampas si Chandon sa braso. “Okay na b
Maaga pa ngunit kanina pa nagsimula ang araw ni Natalie. Kailangan niyang tingnan ang bumukas na sugat ng pasyente niya at kailangan ng agarang atensyong medical.Nasa kalagitnaan siya ng paglilinis nang lumabas si Irene galing sa banyo. Tanging tuwalya lang ang suot ng babae. Bagong ligo ito at tila walang pakialam sa itsura niya. Nagulat pa ito nang makita si Natalie sa silid na iyon. “Ano ba kasi ang nangyari diyan? May nangyari ba kagabi? Okay naman yan kahapon, ah. Bakit bumukas ulit ang tahi mo?” “Wala ito, Irene.” Matipid na sagot ni Mateo sa kaniya. “Patingin nga ako…” lumapit pa ito para matingnang maigi kung ano ang ginagawa ni Natalie sa nobyo. Hinaplos nito ang nakabalandrang hubad na pang-itaas na bahagi ng katawan ni Mateo at tsaka napangiti ng pilya. “Magpasalamat ka at nagra-rounds si doc, excuse me.” “Thank you,”pigil ang tawa ni Natalie sa sinabi ni Irene. Habang ekspertong tinatahi ang sugat. “Pero sa sitwasyon mo ngayon, hindi advisable ang pakikipagniig.”
“Anong problema mo?!” Sigaw ni Chandon kay Mateo. Sa puntong ito ay wala na itong pakialam sa estado ni Mateo. Kung tutuusin ay hindi rin naman siya basta-bastang tao din lang. Prominente din ang pamilyang kinabibilangan ni Chandon. Kaya hindi siya makakapayag na walang ano-ano ay sinuntok siya nito. “Nahihibang ka na ba? Anong atraso ko sa’yo? Bakit mo ako sinugod at sinuntok, Mateo?” Tumayo si Chandon para ibalik din sana ang suntok na binigay sa kaniya ni Mateo ngunit mabilis na naharang ito nina Tomas at Alex. “Teka lang!” Sabay na sigaw ng dalawa. Napagtanto ni Chandon na wala siyang panama sa mga tauhan ni Mateo. Bukod sa mukhang sanay sa basag-ulo ay halatang mga dating sundalo ang mga ito base sa tikas at tindig. Dehado siya kung tatangkain niyang gumanti. “Hindi pwede ito! Tatawag ako ng pulis!” Galit na sigaw ni Chandon. “At ikaw pa talaga ang may ganang tumawag ng pulis, ha?” Sarkastikong sabi ni Mateo. Napatawa pa ito ng bahagya habang umiiling. “May mas nakaka
Matapos nilang magtarayan ay natawa na lamang si Natalie. “I mean, thank you. Thank you for standing up for me, Mateo.”Sa pagkakataong ito ay si Mateo naman ang nagulat sa biglaang kambyo ng ihip ng hangin. May sasabihin pa sana siya ngunit nakaramdam siya ng matinding sakit galing sa sugat niya sa tagiliran. Nasapo niya ito ng wala sa oras. Napansin naman ito agad ni Natalie. “Mateo? Okay ka lang?” Sinaklolohan ni Natalie si Mateo kaagad. Doktor siya at alam niya kung ano ang dapat gawin. Idiniin niya ang isang kamay sa tagiliran ng lalaki. Sa ginawa niyang iyon ay nagtamang muli ang kanilang mga mata. Puno ang mga mata ni Natalie ng samu’t saring emosyon, ng pag-aalala at may iba pa…sa mga mata nito, wala nang iba pang naroon kundi si Mateo. Batid ni Natalie na panandaliang lumambot ang puso niya, na agad namang napalitan ng inis agad-agad. Kumunot ang noo niya at naningkit ang mga mata. “Diba, sabi ko sa iyo, huwag kang magpupwersa? Tapos anong ginawa mo? Nakipagsuntukan ka!
Dahil sa sinabing iyon ni Mateo, tila bumalik si Natalie sa kasalukuyan. Ramdam niyang namula at uminit ang mga pisngi niya sa nakita kaya nagmadali siyang lisanin ang banyo.Anong nangyayari sa kaniya? Kinailangan niyang huminga ng malalim para pakalmahin ang sarili. “Natalie, doktor ka. Walang malisya sa iyo dapat ang mga bagay na ganito. Lagi ka namang nakakakita ng ganun sa linya ng trabaho mo!” Unti-unting bumalik ang kumpyansa niya sa sarili kahit na malakas pa rin ang tibok ng puso niya. Hindi pa rin lumalabas ng banyo si Mateo at wala siyang planong pumasok ulit. Wala siyang pagpipilian kundi ang hintayin ito. “Sa susunod, Natalie, huwag kang papasok ng basta-basta kasi!” Muling paalala niya sa sarili. Habang hinihintay si Mateo, inilibot niya ang mga mata sa kabuuan ng kwarto nito. Hanggang sa mahanap ng mga mata niya ang isang jewelry box sa ibabaw ng bedside table nito. Nakabukas ito at kitang-kita ang isang napakagandang platinum diamond bracelet na nakahimlay sa loo
Sandaling nagatubili si Natalie kung sasakay ba siya o hindi. Palaisipan sa kaniya kung bakit nasa bansa si Drake. Ganoon pa man ay hindi ito ang panahon para pagtuunan niya ng pansin kung bakit naroon ito. May mas importanteng bagay siyang dapat asikasuhin at nauubusan na siya ng oras. “Thank you. Pwede mo ba akong ihatid sa San Sebastian Bridge? Malapit lang naman iyon.” Ang Sebastian Bridge Paano makakalimutan ni Drake ang lugar na iyon? Naging bahagi ang lugar na iyon ng kanilang kabataan. Ng kanilang pag-iibigan. Malapit iyon sa Forest Lake cemetery kung saan nakahimlay ang namayapang ina ni Natalie. Lagi niyang sinasamahan ang nobya doon lalo na kung napagiinitan si Natalie ng madrasta. Gusto sanang tanungin ni Drake kung bakit tila nagmamadali si Natalie. Pero hindi niya itinuloy. “Okay, sakay na.” Nang makarating sila, halos hindi na nahintay ni Natalie na tumigil ang sasakyan bago ito bumaba “Natalie!” Mabuti na lang at nahawakan siya ni Drake bago siya madapa. “Daha
Ang malakas na sigaw ni Janet sa mga manggagawang inupahan ang umagaw sa atensyon ng mag-ama. “Oy, kayo! Ano pang hinihintay niyo? Pasko? Binabayaran kayo para maghukay at hindi makiusyoso sa drama ng mga taong walang magawa sa buhay! Hala! Sige, huyakin niyo na yan! Ang babagal!” Hindi na binigyan pa ng pagkakataon ni Janet na magsalita pa si Rigor kahit na hinihintay ni Natalie ang magiging pasya ng ama. Hindi pa ito nakuntento, “sinasabi ko sa inyo, huwag niyo akong ginagalit! Baka hindi niyo kilala si Mateo Garcia? 'yong big time, 'yong mayaman. Boyfriend siya ng anak ko! Kapag ginalit niyo ako, ginalit niyo rin si Irene. At kapag galit si Irene, kayo ang mananagot kay Mateo! Ayaw na ayaw pa naman ni Mateo na nagagalit si Irene!” Nang marinig ang pananakot na ito, tila ginanahan ang mga tao na tapusin ang gawain nila. Kahit na ordinaryong tao ay kilala si Mateo at ang pamilyang kinabibilangan nito. Natuwa naman si Janet dahil nakitang gumana ang pananakot niya. “Maghukay na
Ngayong magkaharap na sila, tsaka lamang pinakawalan ni Natalie ang mapait na tawang kanina pa niya pinipigilan bago mag-umpisa sa mga gusto niyang sabihin kay Mateo. “Nagkamali ako. Inisip kong para sa akin ang bracelet na ‘yan. Sana sinabi mo sa akin na mali ako para hindi mo na kailangang ibigay pa sa akin.” “Ha?” Hindi pa tapos sa mga gusto niyang iparating si Natalie. “Mr. Garcia, please lang. Sa susunod, huwag kang mamimigay ng mga bagay na ganito. Tingnan mo tuloy kung anong nangyari…kinuha ko ang para sana sa nobya mo tapos kailangan mo pang bumili tuloy ng bago. Oo, alam kong mayaman kayo, pero hindi ba sobrang abala ‘yon?” Naiwang nagiisip si Mateo habang papalabas si Natalie. Nagpagtagpi-tagpi na niya ang mga nangyari ng mabilis. Maaring nagkita sina Natalie at Irene. Hindi mahalaga kung saan at paano nagkita ang dalawa para sa kaniya. Ang bumabagabag kay Mateo ngayon ay kung bakit ganoon na lamang ang reaksyon ni Natalie. Ang bracelet na iyon ay para sa kaniya naman