Hindi makapaniwala si Adrian na ang lalaking na sa harapan niya ngayon ay tauhan ng kaniyang lolo. Ilang taon na rin ang nakalipas simula noong tumakas siya mula sa puder ng kaniyang lolo.
"Isang milyon? Hindi ko matatanggap iyan sa ngayon. Pakisabi na rin kay Lolo na hindi ko kailangan ng tulong niya—"
Hindi pa man natatapos ang kaniyang sasabihin ay may bigla nang dumating at sabay sabing, "Hanggang ngayon ba ay matigas pa rin ang ulo mo?"
Pakiramdam ni Adrian ay pinagsakluban siya ng langit at lupa. Nagpakita na rin sa wakas ang kaniang Lolo pagkatapos nang mahabang panahon na tumakas siya mula sa puder niya.
"Bakit ka nandirito, Lolo? Bakit mo ako bibigyan ng isang milyon? Nangako na ako sa iyo noon na kahit ano man ang mangyari ay hindi ako hihingi ng tulong. Kaya ko mabuhay mag-isa kasama ng asawa ko,"
"Alam ko ang paghihirap na pinagdaanan mo sa kamay ng pamilya Ortiz. Kahit pa man na tinalikuran mo ang mga responsibilidad mo bilang isang Lewis na tagapagmana ng mga kayamanan ko ay hindi kita kailan man tatalikuran. You're my grandson, Adrian. Whatever happens, I will help you,"
Tumulo ang luha sa mga mata ni Adrian dahil sa sinabi ng kaniyang Lolo. Inaamin niya sa sarili na nakagawa siya nang pagkakamali sa kaniya. Sa kabila nang paghihirap ng Lolo niya na turuan siya kung paano magpatakbo at humawak ng maraming kompanya ay mas pinili niyang tumakas at naghangad nang simpleng buhay.
"I am so sorry. Gusto ko lang naman maging masaya pero hindi ko inaakala na mas lalo lamang nagulo ang buhay ko ngayon," naiiyak na wika niya kay Don Albert. Tinapik naman ng matanda ang kaniyang balikat.
"Kalimutan na natin ang mga nakaraan, Adrian. Halika, samahan mo ako sa asawa mo," sabi ni Don Albert kaya naman ay itinango niya ang kaniyang ulo bilang tugon rito.
Dinala niya ang kaniyang Lolo sa loob kung saan nakahiga na walang malay ang asawa niya. Maraming nakakabit na apparatus sa kaniyang katawan at para namang piniga ang kaniyang puso sa tagpong ito.
"Sabi ng doctor kailangan siyang maipagamot sa lalong madaling panahon. Kaya kailangan ko na kumilos. Kailangan ko makahanap ng pera para maipagamot ang asawa ko. Hindi ko hahayaan na may masamang mangyari sa kaniya—"
Akmang aalis na sana si Adrian para magsimulang maghanap ng pera nang bigla siyang pigilan ni Don Albert.
"Tanggapin mo ang isang milyon apo. Kaya nga ako nandirito dahil nalaman ko ang sitwasyon mo. Alam ko rin kung sino ang may gawa niyan sa iyo, at nakahanda akong tulungan ka. Ilang buwan na lang at mamamatay na ako. Walang mapag-iiwanan ng kayamanan ko at tanging ikaw lamang,"
Adrian bit his bottom lips nang marinig niya ang mga iyon sa kaniyang Lolo. Kilala niya ito at alam niya na hindi ito basta-basta magbibigay nang walang kapalit at alam niya na kung bakit.
"Masyadong magulo ang buhay na pinasok mo, Lolo. Gusto ko nang tahimik na buhay at malayo sa gulo kaya hindi bale na lang,"
"Sa tingin mo ba ay tahimik pa ang magiging buhay mo sa kamay ng mga in-laws mo? Hindi sila titigil hangga't hindi ka napapabagsak, Adrian. Hindi lang ito ang mangyayari sa iyo at sa asawa mo kung mananatili kang magpapa-api sa kanila. Ayaw mo na ipaghiganti ang sarili mo at ang asawa mo?"
Napakuyom siya ng kamao dahil sa mga salitang narinig niya mula rito. Masakit ang ginawa ng buong angkan ng Ortiz sa kaniya at sa asawa niya. Wala siyang ibang ginawa kung hindi maging mabuting son-in-law nila ngunit nagawa pa rin siyang ipahiya, saktan at yurakan ang kaniyang buong pagkatao. Pati ang asawa niya ay nadamay pa.
Kumukulo na ang kaniyang dugo habang naaalala ang mga ito. Simula no'ng maging parte siya ng mga Ortiz ay wala silang ginawa kung hindi laitin at pagmaliitan siya.
"Hindi ko sila mapapatawad sa ginawa nila sa akin. Sila rin ang dahilan kung bakit nagkakaganito ang asawa ko at sino bang hindi naghahangad ng hustisya at paghihiganti?"
"Prove them that they were wrong. Make them pay. You are a Lewis. Make them kneel in front of you. It's time para bumangon ka. Huwag mong hayaan na mas lalo ka pa nilang saktan. You are not just a son-in-law because your far than that,"
Ang mga salitang iyon ay nagpabuhay kay Adrian. Panahon na para siya ay bumangon. Akmang magsasalita pa sana si Adrian nang biglang bumukas ang pintoan ng kuwarto at iniluwal sina Lady Esmeralda at ang iba pang angkan ng Ortiz family kasama ng dalawang biyenan ni Adrian. Nanlaki naman ang mga mata nila dahil sa tagpo na nadatnan nila.
"We are so pleased to see you here, Don Albert Lewis," ani ng lalaking biyenan ni Adrian.
"Don't tell me nangutang ang manugang namin sa inyo, Don Albert?" sambit naman ng ina ni Clarissa kaya napayuko na lamang si Adrian. Alam na niya kung bakit sila nandirito. Alam niya na rin na ipapahiya siya sa harapan mismo ng kaniang Lolo.
"Matagal na rin na panahon na ako ay sabik na sabik para makipagsosyo sa iyo, Don Albert," ani naman ni Lady Esmeralda.
"I am so sorry, pero may bago ng CEO sa lahat ng mga kompanya ko. I am no longer the owner dahil natagpuan ko na ang aking tagapagmana," ani ni Don Albert kaya napataas naman ng ulo si Adrian.
"W-What do you mean, Don Albert?" nauutal na tanong ng ama ni Clarissa.
"I am so sorry to interrupt, pero hindi po ito ang tamang lugar para mag-usap. Natutulog ang aking asawa at ayoko ko na ma-estorbo siya," sabat ni Adrian kaya naman ay tinignan siya nang masama ng buong Ortiz family.
"Wala ka talagang manners, Adrian! Sino ka para palayasin kami nang ganiyan? Anong karapatan mo at ano ba ang maipagmamalaki mo na gungg*ng ka!"
Naiyuko naman ni Adrian ang kaniyang ulo dahil sa pagsigaw ni Lady Esmeralda sa mismong harapan ni Don Albert. Gustong-gusto niya talagang lumaban ngunit hindi niya alam sa kung anong paraan. Nanginginig na rin ang kaniyang buong katawan dahil sa walang humpay na pagpapahirap na binigay ng Ortiz family sa kaniya.
At hanggang sa magsalita si Don Albert na kinagimbal nang lahat.
"Adrian Lewis is my grandson. Siya ay aking tagapagmana. Ang bagong CEO at may-ari ng aking mga ari-arian at kayamanan."
Natameme ang lahat maliban kay Adrian. Sa pagputok ng katotohanan, alam ni Adrian na maraming bagay ang magbabago at isa na roon ang kaniyang pagsingil sa malaking pagkakasala ng pamilyang Ortiz sa kaniya.
Hindi makapaniwala ang buong angkan ng pamilyang Ortiz nang malaman nila na si Adrian ay apo pala ng pinakamayaman na si Don Albert Lewis.Para sa kanila ay isa lamang iyong bangungot na ayaw nila marinig. Napaka-imposible para sa kanila na ang isang hamak na Adrian ay isa palang anak na mayaman."N-No. You are maybe mistaken, Don Albert. This asshole isn't your grandson. That's impossible!"Bakas sa mukha ng ama ni Clarissa ang pagkagimbal mula sa kaniyang narinig maging ang iba pa."Hindi ako kailan man gagawa pa ng issue. Ang lalaking ito ay apo ko. Lumayas siya sa akin dahil ayaw niyang gampanan ang responsibilidad na maging tagapagmana ng lahat ng mga kayamanan ko ngunit nang malaman ko ang tungkol sa kaniyang kinaroroonan ay ganito pala ang aking matutuklasan,"Mababakas rin sa boses ni Don Albert ang galit dahil sa ginawa ng pamilya Ortiz kay Adrian. Nais na ng matanda na ligpitin ang mga ito kung hindi lamang siya pinigilan ni Adrian."I will talk to you later, Grandpa. Kailan
Bakas sa mukha ni Conan ang pagkagulat dahil sa sinabi ni Adrian. Tila ba ay hindi ito kapani-paniwala sa mga narinig."Hindi maaari ang mga ito. Isa lamang itong masamang panaginip!" sambit ni Conan kaya napailing na lang ng kaniyang ulo si Adrian."If I were you, Conan lalabas na ako rito sa loob kung hindi mo tanggap ang mga narinig. Baka magbago ang isip ko at baka tanggalin ko ang investment namin sa kompanya ninyo." sambit ni Adrian kaya naman ay napalunok si Conan. Tandang-tanda pa rin ni Adrian ang mga panahon na kung saan isa si Conan sa mga taong nagpahirap sa buhay niya. Kaibigan niya ang lalaking matagal nang may gusto sa asawa niyang si Clarissa at pilit pa nga niyang itinulak ang lalaki sa asawa niya. Tandang-tanda niya rin kung papaano siya minaliit ni Conan at ngayon sisiguraduhin niya na sa kaniya naman aayon ang panahon."Huwag mong gagawin iyan, Adrian. Nakahanda ako na gawin ang lahat." sambit ni Conan kaya siya ay napangisi.Napatingin naman si Adrian sa kaniyang
Sa loob ng malaking mansyon ng mga Ortiz ay nagkakasiyahan ang lahat. Ito ay palagi nilang ginagawa kapag ang mataas na lider ng pamilyang Ortiz ay may nakamit na dapat lamang ipagdaraos at itinaon rin ito sa kaarawan ng ilaw ng tahanan ng mga Ortiz na si Lady Esmeralda.Ang kaniyang mga anak at mga apo ay masayang nakikipag-usap sa matanda habang binabati rin ito ng mga bisita at binibigyan ng mga regalo.Sa isang banda naman ay nag-aalangan pa na lumapit ang asawa ni Adrian sa kaniyang Lola sapagkat alam niya na pagagalitan lamang siya dahil sa desisyon niya sa buhay at isa na roon ang pagpapakasal sa isang lalaking wala man lang narating sa buhay. Walang maipagmamalaki si Adrian kung hindi ang kaniyang mapang-akit lamang na mukha."Halika na. Magpatuloy na tayo sa paglalakad at ibigay itong munting regalo na binili ko sa tiange para kay Lady Esmeralda. Ito lamang ang kaya kong bilhin para sa kaniya," aniya kaya nagbuntong hininga na lamang ang asawa saka nagpatuloy sa paglalakad."
Gamit ang kaniyang natitirang lakas ay pilit na kumawala si Adrian mula sa kamay ng ama ni Clarissa. Tumakbo siya sa kinaroroonan ng asawa at binuhat ang walang malay na asawa. Nanginginig siya sa takot at galit dahil sa nangyari sa asawa niya."Dadalhin kita sa ospital, Clary. Kumapit ka lang dahil hindi ko hahayaan na may mangyaring masama sa iyo," aniya habang naluluha. Bago pa man tuluyang umalis si Adrian ay hinarap niya ang pamilyang Ortiz na ngayon ay natitigilan dahil sa nangyari kay Clarissa.Nanginginig ang buong katawan ni Adrian habang sinasabi ang mga salitang, "Kapag may masamang mangyari sa asawa ko, magdasal na kayo dahil pagbabayarin ko kayo ng mahal!"Walang sino man ang nagtangkang magsalita sa kanila kaya hindi na hinintay ni Adrian na makapagsalita pa ang mga ito. Karga-karga niya ang wala pa ring malay na asawa hanggang sa makahanap na siya ng sasakyan kaya dali-dali niya itong sinugod sa malapit na ospital. Habang sila ay patungo roon, walang pagsisidlan ang poo
Bakas sa mukha ni Conan ang pagkagulat dahil sa sinabi ni Adrian. Tila ba ay hindi ito kapani-paniwala sa mga narinig."Hindi maaari ang mga ito. Isa lamang itong masamang panaginip!" sambit ni Conan kaya napailing na lang ng kaniyang ulo si Adrian."If I were you, Conan lalabas na ako rito sa loob kung hindi mo tanggap ang mga narinig. Baka magbago ang isip ko at baka tanggalin ko ang investment namin sa kompanya ninyo." sambit ni Adrian kaya naman ay napalunok si Conan. Tandang-tanda pa rin ni Adrian ang mga panahon na kung saan isa si Conan sa mga taong nagpahirap sa buhay niya. Kaibigan niya ang lalaking matagal nang may gusto sa asawa niyang si Clarissa at pilit pa nga niyang itinulak ang lalaki sa asawa niya. Tandang-tanda niya rin kung papaano siya minaliit ni Conan at ngayon sisiguraduhin niya na sa kaniya naman aayon ang panahon."Huwag mong gagawin iyan, Adrian. Nakahanda ako na gawin ang lahat." sambit ni Conan kaya siya ay napangisi.Napatingin naman si Adrian sa kaniyang
Hindi makapaniwala ang buong angkan ng pamilyang Ortiz nang malaman nila na si Adrian ay apo pala ng pinakamayaman na si Don Albert Lewis.Para sa kanila ay isa lamang iyong bangungot na ayaw nila marinig. Napaka-imposible para sa kanila na ang isang hamak na Adrian ay isa palang anak na mayaman."N-No. You are maybe mistaken, Don Albert. This asshole isn't your grandson. That's impossible!"Bakas sa mukha ng ama ni Clarissa ang pagkagimbal mula sa kaniyang narinig maging ang iba pa."Hindi ako kailan man gagawa pa ng issue. Ang lalaking ito ay apo ko. Lumayas siya sa akin dahil ayaw niyang gampanan ang responsibilidad na maging tagapagmana ng lahat ng mga kayamanan ko ngunit nang malaman ko ang tungkol sa kaniyang kinaroroonan ay ganito pala ang aking matutuklasan,"Mababakas rin sa boses ni Don Albert ang galit dahil sa ginawa ng pamilya Ortiz kay Adrian. Nais na ng matanda na ligpitin ang mga ito kung hindi lamang siya pinigilan ni Adrian."I will talk to you later, Grandpa. Kailan
Hindi makapaniwala si Adrian na ang lalaking na sa harapan niya ngayon ay tauhan ng kaniyang lolo. Ilang taon na rin ang nakalipas simula noong tumakas siya mula sa puder ng kaniyang lolo."Isang milyon? Hindi ko matatanggap iyan sa ngayon. Pakisabi na rin kay Lolo na hindi ko kailangan ng tulong niya—"Hindi pa man natatapos ang kaniyang sasabihin ay may bigla nang dumating at sabay sabing, "Hanggang ngayon ba ay matigas pa rin ang ulo mo?"Pakiramdam ni Adrian ay pinagsakluban siya ng langit at lupa. Nagpakita na rin sa wakas ang kaniang Lolo pagkatapos nang mahabang panahon na tumakas siya mula sa puder niya."Bakit ka nandirito, Lolo? Bakit mo ako bibigyan ng isang milyon? Nangako na ako sa iyo noon na kahit ano man ang mangyari ay hindi ako hihingi ng tulong. Kaya ko mabuhay mag-isa kasama ng asawa ko,""Alam ko ang paghihirap na pinagdaanan mo sa kamay ng pamilya Ortiz. Kahit pa man na tinalikuran mo ang mga responsibilidad mo bilang isang Lewis na tagapagmana ng mga kayamanan k
Gamit ang kaniyang natitirang lakas ay pilit na kumawala si Adrian mula sa kamay ng ama ni Clarissa. Tumakbo siya sa kinaroroonan ng asawa at binuhat ang walang malay na asawa. Nanginginig siya sa takot at galit dahil sa nangyari sa asawa niya."Dadalhin kita sa ospital, Clary. Kumapit ka lang dahil hindi ko hahayaan na may mangyaring masama sa iyo," aniya habang naluluha. Bago pa man tuluyang umalis si Adrian ay hinarap niya ang pamilyang Ortiz na ngayon ay natitigilan dahil sa nangyari kay Clarissa.Nanginginig ang buong katawan ni Adrian habang sinasabi ang mga salitang, "Kapag may masamang mangyari sa asawa ko, magdasal na kayo dahil pagbabayarin ko kayo ng mahal!"Walang sino man ang nagtangkang magsalita sa kanila kaya hindi na hinintay ni Adrian na makapagsalita pa ang mga ito. Karga-karga niya ang wala pa ring malay na asawa hanggang sa makahanap na siya ng sasakyan kaya dali-dali niya itong sinugod sa malapit na ospital. Habang sila ay patungo roon, walang pagsisidlan ang poo
Sa loob ng malaking mansyon ng mga Ortiz ay nagkakasiyahan ang lahat. Ito ay palagi nilang ginagawa kapag ang mataas na lider ng pamilyang Ortiz ay may nakamit na dapat lamang ipagdaraos at itinaon rin ito sa kaarawan ng ilaw ng tahanan ng mga Ortiz na si Lady Esmeralda.Ang kaniyang mga anak at mga apo ay masayang nakikipag-usap sa matanda habang binabati rin ito ng mga bisita at binibigyan ng mga regalo.Sa isang banda naman ay nag-aalangan pa na lumapit ang asawa ni Adrian sa kaniyang Lola sapagkat alam niya na pagagalitan lamang siya dahil sa desisyon niya sa buhay at isa na roon ang pagpapakasal sa isang lalaking wala man lang narating sa buhay. Walang maipagmamalaki si Adrian kung hindi ang kaniyang mapang-akit lamang na mukha."Halika na. Magpatuloy na tayo sa paglalakad at ibigay itong munting regalo na binili ko sa tiange para kay Lady Esmeralda. Ito lamang ang kaya kong bilhin para sa kaniya," aniya kaya nagbuntong hininga na lamang ang asawa saka nagpatuloy sa paglalakad."