Kabanata 05

Bakas sa mukha ni Conan ang pagkagulat dahil sa sinabi ni Adrian. Tila ba ay hindi ito kapani-paniwala sa mga narinig.

"Hindi maaari ang mga ito. Isa lamang itong masamang panaginip!" sambit ni Conan kaya napailing na lang ng kaniyang ulo si Adrian.

"If I were you, Conan lalabas na ako rito sa loob kung hindi mo tanggap ang mga narinig. Baka magbago ang isip ko at baka tanggalin ko ang investment namin sa kompanya ninyo." sambit ni Adrian kaya naman ay napalunok si Conan. 

Tandang-tanda pa rin ni Adrian ang mga panahon na kung saan isa si Conan sa mga taong nagpahirap sa buhay niya. Kaibigan niya ang lalaking matagal nang may gusto sa asawa niyang si Clarissa at pilit pa nga niyang itinulak ang lalaki sa asawa niya. Tandang-tanda niya rin kung papaano siya minaliit ni Conan at ngayon sisiguraduhin niya na sa kaniya naman aayon ang panahon.

"Huwag mong gagawin iyan, Adrian. Nakahanda ako na gawin ang lahat." sambit ni Conan kaya siya ay napangisi.

Napatingin naman si Adrian sa kaniyang Lolo at nakitang nakangiti na ito sa kaniya. Ang ibang mga tao naman sa loob ay tahimik lamang at kasama na roon si Isabelle.

"Masunurin ka naman pala, eh. Kaya lumuhod ka sa harapan ko at halikan ang paa ko," utos ni Adrian kaya gulat na gulat si Conan.

"Nahihibang ka na ba, Adrian? Ipapagawa mo ang bagay na iyan sa akin?"

"Wala ka nang magagawa pa, Conan. Nakalimutan mo na ba kung paano mo ako inutusan noon na halikan ang paa mo para pagbayaran ko ang nagawa kong kasalanan sa iyo na mabangga ang iyong sasakyan? Ibinabalik ko lang mga ginawa ninyo sa akin," 

May himig na galit ang boses ni Adrian nang maalala niya ang pait nang kahapon kung saan maraming beses siyang pinahirapan ng pamilya Ortiz. Lahat ng iyon ay sariwang-sariwa pa rin sa kaniyang isipan.

"Pasalamat ka na ginagawa ko ang mga bagay na ito dahil ayoko maalis ang investment ng kompanya ninyo sa amin. Pero ito tandaan mo, Adrian... May araw ka rin sa akin."

Nagbabanta si Conan matapos niyang gawin ang inutos ni Adrian pero napangisi lamang si Adrian. Ibang-iba na nga siya. Ngayon ay nagagawa niya na makipag-tagisan sa isa mga miyembro ng pamilya Ortiz at hindi pa siya nagsisimula.

"Hindi ako natatakot sa iyo, Conan. Kayo ang maghanda dahil napapanahon na maghiganti ang isang Adrian Lewis sa pamilyang nagpahirap sa akin."

Nag-walk na lamang si Conan pagkatapos masabi ni Adrian ang mga salitang iyon. Hinarap niya naman ang ibang nandirito at sinabi, "Nagagalak akong tanggapin ang pinama ng aking Lolo. Nangangako ako na gagawin ko ang lahat ng mga makakaya ko para patakbuhin ang kaniyang mga negosyo,"

"I am so proud of you, Adrian. Sa kabila nang lahat ng mga naranasan mo sa malulupit na kamay ng mga biyenan mo ay nagawa mo pa rin sila pakitunguhan nang maayos."

Napabuntong-hininga naman siya dahil sa sinabi ng Lolo niya at saka nagsalita.

"Ginagawa ko ang lahat ng ito para sa asawa ko, Lolo. Kung hindi dahil sa kaniyang sitwasyon ay malabong tatanggapin ko ang mga bagay na ito mula sa iyo," sambit niya sa matanda.

"I know, at malaking bagay ang pagiging tagapagmana mo sa lahat ng kayamanan ko dahil magagawa mo na lahat ng gusto mo. Magagawa mo nang patunayan sa mga biyenan mo na hindi ka talunang son-in-law."

Isang matamis na ngiti ang sumilay sa mga labi ni Adrian matapos marinig ang mga salitang iyon sa kaniyang Lolo. Niyakap na lamang niya ito saka isa-isang hinarap ang buong miyembro.

Sa isang banda naman ay hindi maalis ang paningin ni Isabelle kay Adrian. Hindi niya lubos maisip na darating pala ang araw at magku-krus ang kanilang mga landas. Bata pa lang sila noon nang maging magkasintahan ngunit nagkahiwalay dahil may mga bagay na kailangan gawin si Isabelle.

May tunay na dahilan kung bakit siya bumalik at magtrabaho sa Lewis Company. Natatandaan pa niya ang naging kasunduan niya sa kaniyang ina.

"Gawin mo ang lahat para makuha ang tiwala nila sa iyo lalo na ang matandang iyon! Gusto ko pagbalik mo ay may dala-dala ka ng balita!"

Napilitan na lamang siyang itango ang kaniyang ulo bilang tugon sa ina. Hindi niya man gusto ang bagay na ito ngunit wala na siyang magagawa. Ang kaniyang misyon ay makuha ang buong tiwala ng Lewis Company para mag-invest ng malaking pera sa pabagsak nilang kompanya.

"Handa na ako sa misyon ko at pinapangako ko... Babalik ako na may magandang balita,"

Iyan ang kaniyang huling ipinangako sa kaniyang ina na nasa New York City. Bumiyahe pa siya para lamang mag-apply ng trabaho sa Lewis Company dahil lang sa misyon niya.

Masyadong okupado ang isipan ni Isabelle nang alalahahin niya ang pinag-usapan nila ng kaniyang ina kaya't hindi niya namalayan na nasa harapan na pala niya si Adrian. Napabuka pa ang kaniyang dalawang labi nang mapatitig siya sa mukha ni Adrian.

Pakiramdam niya ay hinihigop ang kaniyang buong lakas. Nahihinoptismo rin siya habang siya ay tinititigan ng lalaki.

"M-may sinasabi ka sa akin, Adrian?" nauutal niyang tanong kaya ngumisi si Adrian. Napansin na rin ni Isabelle na wala na pala ang mga tao sa loob maliban sa kanilang dalawa ni Adrian.

"Kanina ko pa tinatawag ang pangalan mo, Izzy ngunit tila ba ay kay lalim ng mga iniisip mo."

Kaagad naman niyang iniwas ang kaniyang mukha dahil sa sinabi ni Adrian. Tinawag pa siya ng lalaki sa dating tawag nito sa kaniya at pakiramdam niya ay kay sarap iyong marinig.

"A-ano ang kailangan mo, Adrian?" tanong niya sa lalaki kaya napangisi naman si Adrian.

"Ikaw..."

Halos malaglag ang panga ni Isabelle dahil sa sinabi ni Adrian pero kaagad naman siyang nakahinga dahil pinagpatuloy niya ang sasabihin. "Ikaw ang gusto kong maging bagong secretary dahil alam ko may angkin kang talino para sa posisyon na iyan."

Halos tumalon naman sa tuwa ang kaniyang puso dahil sa sinabi ng lalaki kaya tumayo si Isabelle at kaagad itong niyakap.

"I... I am so sorry, Adrian. Natutuwa lang ako sa bago kong trabaho," aniya kaya napatango naman ito. Nakatingin naman si Isabelle sa kaniyang mukha at hindi pa rin maipaliwanag ang lakas nang pagkabog ng kaniyang puso.

Magsasalita pa sana siya nang unahan na siya ni Adrian at ang sabi niya, "Naniniwala ako sa iyo, Izzy. Kaya mo ang posisyon at ihanda mo na lang ang iyong sarili dahil marami akong ipapagawa sa iyo bilang aking sekretarya."

Napaawang na lamang ang mga labi ni Isabelle dahil tila ay nadadala siya sa mga salitang binitawan ni Adrian. Naghatid iyon ng matinding kaligayahan sa kaniyang puso na siyang ikinagulo ng kaniyang utak.