ANB-7Matapos ang mahabang kwentuhan nila ni Celina, nagpasya si Kiara na lumabas sa hardin. Napansin niya na tila may mga nadagdag sa mga taong nagbabantay sa mansyon. Hindi niya pinansin ang mga ito at lumapit sa mga halamang namumulaklak doon. May lungkot sa mga mata na nilapitan niya ang rosas na namumulaklak at inamoy iyon. Naalala tuloy niya ang nakaraan kung saan iyon ang bulaklak na madalas ibigay sa kanya ng kanyang ex-boyfriend. Tila napasong nabitawan niya iyon muli at lumayo. "Ma'am, kung may kailangan po kayo, magpasabi lang po kayo," sabi jg isang bantay kay Kiara na kanina pa niya napansin na sumusunod sa kanya."Katahimikan at kalayaan ang gusto, hindi ang bantayan ako palagi na para akong kriminal. Pwede bang iwan n'yo muna ako?" walang buhay na sagot niya rito."Pasensya na po, pero sumusunod lang po ako sa utos ni boss," sagot nito "To hell with your boss!" matamlay na sagot ni Kiara. Naupo siya sa isang swing na malapit sa pool area at hindi na pinansin ang bant
ANB-8Hindi makakilos si Kiara sa mahigpit na pagkakahawak ni Tristan sa kanyang braso at batok. Tila wala itong pakialam kahit masaktan siya. Patuloy si Kiara sa panlalaban dito, sinuntok niya ito sa dibdib ngunit tila hindi naman nito ininda iyon. Halos hindi rin siya makasagap ng hangin at tila pinangangapusan na ng hininga. Mariin at mapagparusa ang halik na iginawad nito sa kanya. Ang lahat ng galit na gustong sabihin niya rito ay na-stock sa kanyang lalamunan. Halos ipitin nito ang kanyang buong katawan, dahil sa laki nito.Nakaramdam siya ng hapdi sa kanyang labi at nalasahan ang maalat na marahil ay dugo mula sa labi niyang nasugat, dahil sa diin ng halik nito. Nanlambot siya dahil sa kakapusan ng hangin at napahikbi na lang kasabay ang patuloy na pagdaloy ng luha sa kanyang mga mata. Bumalik siya sa Pilipinas, ngunit hindi niya inasahan na masasadlak siya sa kamay ng taong ito. Pinatunayan lang nito kung gaano katotoo ang hinala niya rito. May ilang minuto rin bago nilubay
ANB-9Mabilis na inayos ni Kiara ang sarili. Hindi siya maaring abutan ng lalaking iyon sa gan'ong ayos. Hindi dapat nito makita ang kahinaan niya. Lumabas siya sa silid, at kung ano man ang iutos nito sa kanya, wala naman siyang magagawa kundi ang sumunod, dahil siya na lamang ang naroon. Medyo nakakaramdam na rin siya ng gutom kaya naghalungkat siya sa ref ng pwede niyang kainin. Kumuha siya ng bread at pinalamanan ng butter. Saka nagtimpla ng tea. Kumakain siya ng makarinig siya ng pumasok na tao sa bahay. Mayamaya pa ay ang matinis na halakhak ng isang babae. Napakunotnoo si Kiara, dahil alam naman niya na wala na roon si Celina. "Hey, stop it!" maarteng sabi pa nito na hindi niya alam kung sino ang kausap. Anyway, ano bang pakialam niya sa mga ito? Balewalang ipinagpatuloy na lang niya ang pagkain. Kaagad niyang nilinis ang pinagkainan bago bumalik sa silid. Hindi sinasadya na napalingon siya sa gawi ng sala ng lumipas siya sa tapat ng pinto at napansin ang babaeng nakayuko, ha
ANB-10"Ara?" Napakunotnoo si Kiara matapos marinig ang pangalang tinatawag ni Tristan. Wala naman siyang kilalang Ara dito sa loob ng bahay at tanging siya na lang ang naiwan matapos magbakasyon ang mga ito sa kagustuhan na rin ng amo nila. 'Hindi kaya Ara ang pangalan n'ung babaeng kasama niya kanina?' tanong niya sa sarili. 'Ano bang pakialam ko kung sino s'ya? Bahala ka sa buhay mong magsisigaw d'yan,' bulong niya sa sarili.Tinungo niya ang kusina at naghanap nang pwedeng iluto para sa pagkain n'ya. Kahit pa sinabi ng mayordoma na siya na muna ang mag-aasikaso sa amo nito, binalewala pa rin niya. Ang mahalaga maka-survive s'ya habang narito. Makakahanap rin siya ng tamang tyempo para makalabas sa bahay na ito. Hinalungkat niya ang laman ng ref nang biglang may humaklit sa braso niya."Ano ba? It hurts," Singhal niya rito sabay sulyap. Nakatunghay sa kanya ang malamig na mga mata ni Tristan. Halos mag-isang linya ang pagkakalapat ng mga labi nito. Naramdaman niya nang mas lalo
ANB-11TRISTANMAINGAY sa bar na pinuntahan ni Tristan. Tinawagan din n'ya ang kanyang kaibigan at kasosyo sa negosyo na si Ivan. Ito ang madalas na kasama niya sa mga night out niya. Parang kapatid na ang turingan nila sa isa't-isa mula nang mawala ang kanyang mga magulang. Madalas silang magkaramay kung may mga problema. Nauna na siyang tinungo ang counter at um-order ng alak habang hinihintay ang kasama. Marami na ang mga costumer at halos lahat ay sumasabay sa maharot na musika. Nagsimula siyang magsalin sa kanyang kopita ng may isang babae ang kaagad na lumapit at tumabi sa kanya. "Alone?" Malanding sabi nito na sadyang binasa pa ang mga labi gamit ang dila nito at nagpapungay ng mga mata. "No, I'm waiting for a friend," Sinulyapan niya ito at napansin na may itsura ito at maganda ang hubog ng katawan. Nakaramdam na naman siya ng kakaiba sa kanyang alaga."Then I can be your company for the meantime," Inilapat nito ang palad sa malaki at mamasel na braso ni Tristan. "Sure," a
ANB-12KIARANARAMDAMAN niya na may humaplos sa kanyang pisngi kaya mabilis siyang nagmulat ng mga mata. "Sino ka?" Napabalikwas na tanong niya rito, dahil hindi niya ito kaagad nakilala dahil may kadiliman ang paligid at tanging liwanag mula sa may puno ng hagdanan ang tumatanglaw sa kanila. "Hey, relax! It's just me!" sagot ni Tristan."Anong ginagawa mo rito? Huwag mo nga akong hawakan!" Angil ni Kiara sabay waksi sa kamay nito. "Amoy alak ka pa!" Napangisi si Tristan, "Nagkatuwaan lang naman kami sa labas. Anyway, wala naman ibang ibig sabihin kung hinawakan man kita. Gusto ko lang naman sanang gisingin ka, dahil malamig rito. Umakyat ka na d'on sa kwarto mo!" utos nito."Ipapaalala ko lang sa 'yo. Nangako ka na hindi mo ako pakikialaman sa kahit anong gawin ko."Hindi umimik si Tristan at tinitigan lang siya sa mga mata."Okay!" Kibitbalikat na tugon nito at tumalikod, "Bakit pa nga ba ako nag-aaksaya ng oras na kausapin ka, eh, alam ko naman na hindi ka rin naman makikinig? H
ANB-13KIARAMASAYANG mukha niya ang bumangon kinabukasan. Magaan ang kanyang pakiramdam. Binuksan niya ang bintana na may kaliitan sa kanyang silid at padipang tumingala habang nakapikit. Mabuti na lamang at nagkaroon siya ng oras kahapon para ayusin ang silid niya at ilipat ang ilang gamit na nakatambak doon sa likuran ng bahay. Ngayon nakakahinga na siya ng maluwag. Malayang tumatama ang malamig na ihip ng hangin sa kanyang balat. Dumukwang siya sa bintana at nakita niya ang driver ni Tristan na abala sa paglilinis ng kotse. Mayamaya ay napansin niya ang pagbukas ng gate at pagpasok pa ng isa pang sasakyan na hindi pamilyar sa kanya. 'Hmm, sino na naman kaya ang bisita niya na ganito kaaga?' piping tanong niya sa sarili at nangalumbaba doon upang pagmasdan kung sino ang sakay nito. Isang lalaki ang lumabas mula roon at hindi naman niya makita ang mukha, dahil nakatalikod ito sa kanya. Sa kilos nito ay tila sanay na ito sa bahay at kampanteng pumasok. Kibitbalikat na tinungo niy
ANB-14"WHAT are you doing here?" matigas at malamig na tanong ni Kiara. Bakas sa kanyang mga mata ang pagkadisgusto sa muling pagkakita rito. Nilingon niya ang kanyang paligid at napansin na may kalayuan siya sa karamihan. "Hi! It's nice to see you again after so many years," nakangiting sabi nito habang titig na titig sa kanya. "Kung alam mo lang ang hirap kong naranasan para lang makausap ka sana muli ng personal." "Get out of my sight! Hindi ko kailangan ang kausap na kagaya mo. Huwag mo na ulit akong lalapitan," mahina at halos pabulong na sabi ni Kiara bagama't malaya na naririnig nito. "Kiara, I'm sorry, okay? I didn't want to hurt you before. Kung alam mo lang kung gaano akong nagsisisi, after you left me. I know na nasaktan kita nang husto. Pero kahit anong gusto ko na kausapin ka noon, hindi mo ako binigyan ng pagkakataon. Umalis ka at lumayo na hindi man lang tayo nagkaroon ng maayos na pag-uusap." malumanay na sabi nito."Wala akong panahon para makinig sa mga sentimyen
ANB-42TRISTAN"Get all these things in here!" Inis at halos pabulyaw na utos ni Tristan pagpasok pa lamang niya sa loob ng kanyang opisina.Halos ilang araw na rin siyang hindi pinapatulog sa sobrang pag iisip at pag aalala. Hindi pa ito nangyari sa kanya kaya talagang aburido siya. At ang isa sa ikina- iinis niya ay ang dahilan nito, si Kiara. Magmula nang tumakas ito sa hospital ay hindi na rin siya natahimik sa pag iisip kung nasaan na ito. Kung maayos at ligtas ba ito sa ngayon. Ewan ba kung bakit masyado naman yata siya ngayong concern sa babae, gayong para rito isa siyang kasuklam suklam na tao. Pabagsak na naupo siya sa harapan ng kanyang working table at napayukong sapo ng mga palad ang mukha. Habang nakatukod ang magkabilang siko sa mesa. Natatarantang napapasok tuloy sa loob ang kanyang assistant. "S-Sir!" Lumapit ito sa mesa at mabilis na sininop ang mga folder na kalalapag lang nito kaninang umaga. "May iba pa po ba kayong kailangan-"Isinenyas ni Tristan ang palad pa
ANB-41Nang maramdaman ni Kiara na umalis na ang kotse, mabilis siyang nagtungo sa bintana upang silipin ito. Nang masigurong malayo na ito ay mabilis na tinakbo niya ang harapang pintuan para buksan. Ngunit gan'on na lang ang pagka- dismaya niya nang hindi niya ito mabuksan. "Shit! He locked it outside." Nasapo niya ang kanyang ulo sa sobrang inis at desperasyon na makaalis sa lugar na iyon. Kaagad na tiningnan pa niya ang palibot ng bahay sa pag-ba-baka sakali na may makita siyang maaring daanan palabas. Ngunit sa malas ay close lahat ng bintana at pinto ng bahay. Nakaramdam na ng pagod si Kiara sa kaka-ikot lahat sa paligid ng bahay kaya napasalampak siya ng upo sa sopa. Mariin niyang ipinikit ang mga mata at ini- relax ang isip para makapag isip ng maayos. Tinungo niya ang kusina at naghanap nang kahit na anong bagay na maaring makatulong sa kanya para makalabas doon. May nakita naman siyang lubid sa ilalim ng lababo. Mabilis na umakyat siya sa ikalawang palapag at sinubukang
ANB-40Masusing pinagmasdan ni Kiara ang buong paligid ng bahay habang papasok pa lamang sila dito ni Gabby. Hindi siya sigurado kung subdivisyon ba iyon o isang private na lugar lamang. Ang tanging alam niya ay pumasok sila sa isang malaking gate na wala rin naman guard, at halos matataas at malalaking puno na ang sumalubong sa kanila habang binabaybay ang kalsada papasok. Wala rin naman siyang makitang bahay sa bungad na dinaraanan nila papasok. May nakapalibot din na mataas na pader na yari sa semento ang paligid. May ilang minuto pa at bumungad sa kanila ang isang may kalakihang bahay bagama't halatang hindi na iyon naaasikaso at nagmukha na ngang hunted house. Mas lalo tuloy siyang nakaramdam ng kilabot. Hindi man niya gustong takutin ang kanyang sarili, ngunit hindi niya maiwasan lalo na at nakikita niya ang itsura ng lugar. Huminto sila sa harap ng bahay. Pansamantalang lumanghap ng hangin si Gabby paglabas nito sa sasakyan, bago siya nito pinagbuksan ng pinto. Maayos naman
ANB-39Nagkamalay ang dalaga na nakabalik na sa silid na kung saan siya ikinukulong nang mga taong dumukot sa kanila. Kasunod niyon ay muling bumalik siya sa alaala kung saan huli niyang natatandaan. Napabaling tuloy ang kanyang tingin sa paligid at nakita ang lalaking nakatalikod habang nakaupo sa gilid ng kama na kinahihigaan niya. Nakahubad baro ito habang nakayuko at sapo ang ulo. "S-Sino ka?" nabiglang tanong ni Kiara. Napahigpit ang hawak niya sa kumot na nakatakip sa katawan niya. Saka lang niya natuunan ng pansin na salatin ang sarili sa ilalim ng kumot matapos na maramdaman ang pagkiskis ng tela sa kanyang katawan. Noon niya napansin na wala siyang ibang saplot sa katawan maliban sa kanyang underwear. "S-Sino ka? Anong ginagawa mo rito? A-Anong nangyari?" halos tumindig ang balahibo niyang tanong dito. Tila hindi n'ya matanggap sa isip ang posibilidad na iyon. Aya. Mas lalong napasuksok ang kanyang katawan sa malaki at matigas na pader. Unti-unti nag angat ng ulo ang lalak
ANB-38Napansin ni Kiara ang ilang pasa sa mukha ni Gabby. May bakas rin ito ng sugat sa gawi ng kilay nito. Hindi niya tuloy maiwasan na isipin kung pinahirapan rin ba ito nang mga hangal na taong iyon. Tipid na ngiti ang gumuhit sa labi ni Gabby habang nakatitig sa kanya. Pilit itong itinutulak ng lalaking nasa likuran nito para sumunod sa kanya sa itaas ng entablado. "Ano ba! Bilis-bilisan mo nga!" Inis na utos ng lalaki at sabay palo sa binti ni Gabby kaya napaangal ito sa sakit at paiklay na sumunod sa utos nito, hanggang sa tuluyan itong makalapit sa tabi ni Kiara. Muling umingay ang paligid sa pingkian ng mga baso at hiyawan ng mga taong nakapaligid sa kanila. "Kiara, okay ka lang ba? Sinaktan ka ba nila kanina?" Tanong ni Gabby na halos pabulong na lang. Sa halip na sumagot ay iling lang ang naitugon ni Kiara. Nakita niya ang relief na bumalatay sa mukha nito. At sumilay ang isang tipid na ngiti."Mabuti naman! Akala ko kasi pinahirapan ka nila. Pasensya ka na. Akala ko
ANB-37Halos ayaw ihakbang ni Kiara ang kanyang mga paa paakyat sa entabladong iyon, ngunit pilit siyang itinutulak ng lalaki. Hindi na rin n'ya napigil ang kanyang mga luha at nag uunahang pumatak iyon habang kagat niya ang pang ibabang labi. Tila wala na talaga siyang magagawa sa naka ambang kapalaran niya ngayong gabi. At nagsimula na rin siyang magsisi kung bakit umalis pa sa lugar na itinuring na niyang impyerno kung ang kasasadlakan lang din naman pala niya ay mas impyerno pa sa inakala niya. "Ano ba! Sayaw na!" hiyaw ng isang nasa harapan mismo ng stage na nakapag pabalik sa huwisyo ni Kiara. Natagpuan niya ang sariling nakatayo sa harapan ng mga ito habang mahigpit na yapos ang kanyang sarili at nanginginig. "Tumatakbo ang oras, ano ba? At kapag hindi mo pa sinimulan ako ang magsisimula niyan!" muli ay hiyaw ng isa pang katabi nito. Napapikit si Kiara at hindi malaman kung ano ang gagawin. "Sayaw! Giling! Hu, hu!" hiyawan nang mga naroon. "Alisin mo 'yan!" Sigaw ng isa n
ANB-36Isang malaki at malawak na abandonadong building ang pinagdalahan nang mga ito sa kanila na tila ginawang tirahan na rin nang mga ito. May mga sariling kwarto ang mga ito at nagtatalaga lang ng bantay na relyebo nilang pinagpapalitan kada limang oras."Dito ka muna miss flawless habang inihahanda pa namin ang espesyal na show mamaya," sabi ng lalaking tila pinuno nang mga ito. Sinenyasan nito ang lalaking may hawak sa kanya na ipasok siya sa silid."S-Sandali, anong gagawin n'yo sa 'kin? Pakawalan n'yo na ako rito!" samo niya sa mga ito. "Ano ka ba naman, miss. Hindi mo ba kami gustong kasama muna? Eh, hindi ka naman namin sinaktan, ah? Ayan oh, wala ka nga kahit na anong galos, eh! Kaya magpasalamat ka pa rin na tinatrato ka namin ng maayos. Ingat na ingat na nga kami sa 'yo, eh, tapos aangal ka pa." Itinuro nito ang higaang kahoy na nasa gilid. "Maupo ka muna doon at matulog para makapaghinga ka, para naman mamaya may lakas ka. Huwag kang mag-alala at sigurado naman na magug
ANB-35Sabi nang hinto, ano ba? Hold up 'to!" muling ulit na sigaw ng lalaki nang hindi kaagad huminto sa pagmamaneho ang driver. Mabilis na nilapitan ng isa pang kasama nang mga ito ang driver at tinutukan kaya napilitan ito na ihinto at igilid ang sasakyan. Walang kabahayan sa paligid. Tanging ang malalagong tanim na mais at tubo ang naroon. Tila bibihira rin ang mga biyaherong dumaraan doon kapag gan'ong oras."Diyos ko! Anong nangyayari?" sabi ng isang matanda na nasa kabilang upuan kung saan katapat ito ni Kiara. Napalingon si Kiara sa kanyang likuran at nakita ang dalawang lalaki pa roon na nakatayo habang nakatutok ang mga baril sa mga pasahero."Walang sisigaw at tatawag ng pansin, kung hindi sama sama kayong mamatay dito sa loob," banta pa ng isa na hindi kalayuan kay Kiara. Napalunok ng sariling laway si Kiara. Hindi ma-proseso ng kanyang isip ang takbo ng mga pangyayari. Bigla siyang natulala sa lalaking palapit sa kanyang harapan habang may bitbit ito na baril. "Maawa
ANB-34Puting kisame ang nabungaran ni Kiara pagmulat ng kanyang mga mata. Medyo namamanhid din ang pakiramdam n'ya sa kanyang kaliwang braso kaya bahagya niya iyong iniagat at napansin doon ang nakatusok na karayom ng kanyang dextrose. Bahagya niyang inangat ang kanyang katawan at inilinga niya ang paningin sa paligid upang tingnan kung may ibang kasama siya, ngunit walang ibang tao na naroon. Inayos niya ang kanyang pagkakahiga nang bumukas naman ang pinto at nakangiting mukha ng nurse ang pumasok. "Good morning. Mabuti naman at gising ka na. Ang haba ng tulog mo. Siguro dahil sa mga gamot na naiturok sa 'yo." "Bakit po? Anong nangyari at narito ako?" takang tanong niya. "High fever dala ng over fatigue. Saka mukhang stress ka kaya bumagsak ang katawan mo." So far okay ka naman. Kailangan mo lang talaga na magpahinga muna ng wasto." "Sino ang nagdala sa 'kin dito?" "Si Mr. Mondragon. Ibinilin ka naman niya sa 'min at baka mamaya lang narito na rin 'yon," "Gusto ko nang lumaba