Namulat si Clea sa kahirapan ng buhay. Sa murang edad natuto itong magtrabaho para buhayin ang sarili at para buhayin ang mga taong nagpalaki sa kanya. Nalayo sa mga magulang at walang maalala. Lumaki sa pamilyang walang pagmamahal sa kanya. Pinagmamalupitan sa kabila ng mga sakripisyo niya. Araw-araw humaraharap at lumalaban sa hamon ng buhay. Walang reklamo, walang angal. Pero isang pangyayari ang magpapabago ng lahat. Kailangan niyang tumakas sa mga taong nagpalaki sa kanya. Masakit man para sa kanya pero wala siyang magagawa dahil sariling kaligtasan niya ang nakasasalalay. Hanggang kailan ang mga paghihirap ni Clea? Darating pa ba ang araw na matatagpuan niya ang totoong pamilya? Mahahanap niya ba ang lalaking magbibigay ng tunay na pagmamahal sa kanya? Pero paano ba magmahal kung ang taong minamahal mo ay nakatali pa rin sa nakaraan niya? Kaya bang pangatawanan nang puso mo ang pag-ibig na alam mong wala namang kapalit?
Lihat lebih banyak"Huy Clea gumising ka na! Ano ka senyorita? Lahat nang tao dito gising na ikaw naghihilik pa? Abay sinuswerte ka naman!" Narinig kong nagbubunganga na naman sa tiyang sa labas nang silid ko. Kinakalampag pa nito ang pinto para magising lang ako.
Si tiyang na ang naging alarm clock ko sa araw-araw. Hindi pa sumisikat ang araw kinakalampag na nito ang silid ko. Wala naman akong magawa dahil nakikitira lang naman ako sa kanya.
"Sandali lang po tiyang, magliligpit lang po ako." Mahinang sagot ko sa kanya dahil inaantok pa ako. Gustong-gusto ko pa sanang matulog kaso baka maagang magbeast mood si tiyang 'pag hindi ako bumangon.
Minsan nga hinihiling ko na lang na sana magkasakit ako para makapagpahinga naman ako. Pero wala din, kasi kahit may sakit ako hindi din naman din ako pinapayagan ni tiyang na hindi magtrabaho.
"Clea ano ba!?"
Agad akong tumayo at tinupi ang kumot na ginamit ko. Sinanay ako ni tiyang na ayusin muna ang higaan bago ako lumabas nang kwarto. Hindi ko raw siya katulong kaya dapat akong matuto sa lahat nang mga gawaing bahay.
Kahit mabunganga si tiyang malaki pa rin ang pinagpasalamat ko sa kanya. Siya ang tumayong ina ko nung mamatay daw si mama sa panganganak sa akin.
Pinsan siya ni mama at wala itong anak. May kinakasama ito, si Tiyong Berto na lasenggero.
Bata pa naman si Tiyang nasa kwarenta pa ang edad nito pero ewan ko ba parang maaga ata itong magme-menopause kasi palaging maiinit ang ulo. Pero sabi nang kapit bahay dalawa lang daw ang dahilan niyan kung hindi nagmemenopause baka daw hindi nadidiligan.
Hindi ko nga alam paano nila nasabing hindi nadidiligan e hindi naman halaman si tiyang na kailangan diligan.Tama naman diba? Halaman lang naman talaga ang dinidiligan.
Tatlong buwan mula ngayon mag-e-eighteen na ako. Kung sana hindi namatay si nanay nung pinanganak ako hindi maging ganito ang aking buhay. Minsan ini-imagine ko na lang kung ano kaya ang mukha ni nanay, wala din naman kasing pinapakitang larawan si Tiyang sa akin.
Ang sabi niya lang kamukha ko ito. Hindi daw sila malapit sa isa't isa kaya wala silang larawan na magkasama.
Hindi ako katangkaran nasa 5'2" lang ang height ko. Maputi ako, kahit palagi akong nakabilad sa araw mapusyaw pa rin ang kulay nang aking balat. Mahaba at maalon ang kulay brown kung buhok na bumagay sa kulay asul kong mga mata.
Minsan tinutukso pa nga nila akong alien. Ako lang kasi dito sa lugar namin ang naiiba ang kulay nang mga mata. Sabi ni tiyang baka kay tatay ko ito namana.
Kapag tinatanong ko kasi si tiyang tungkol kay nanay,naiirita naman ito. Nagagalit agad, kaya kahit gusto ko pang magtanong tumatahimik na lang ako kesa naman buong araw badtrip si tiyang.
Yon ang napapansin ko sa kanya, sa tuwing magpapakwento ako tungkol sa mga magulang ko agad itong nagagalit. Parang allergic ito sa ganung topic. Iwas na iwas itong pag-usapan ang nanay ko lalot patay na daw, patahimikin ko na lang daw ang kaluluwa ni nanay.
Wala akong kinagisnang ama dahil bunga daw ako sa ginawang kalapastangan sa aking ina. Pero sabi ni tiyang nobyo daw ni Mama ang may gawa nun sa kanya, nung nalaman nitong nabuntis niya si mama bigla na lang itong naglahong parang bula. Hindi ko nga talaga alam kong ano ba talaga ang storya nang buhay ko. Hindi din naman kasi alam nang mga kapitbahay namin dahil malaki na daw ako nung dinala ako ni tiyang dito.
"Ano ba Clea!? Ano bang tinutunganga mo diyan sa loob? Bilisan mo na at tanghali na, yung mga labahin mo kay Aling Nena hindi na matutuyo."
"Opo tiyang andiyan na po." Lumabas na ako sa silid at agad kinuha ang nakasabit na tuwalya sa sampayan. Maliligo muna ako bago mag-agahan para diritso na ako pagkatapos kumain kina Aling Nena para sa labada ko.
Ito ang pinagkikitaan ko nang pera para makatulong ako kay tiyang.Wala naman kasi kaming aasahan kay tiyong, bukod sa lasenggero ito wala din naman itong trabaho. Kung mamalasin pa nga, nagsusugal pa ito. Buti sana kung panalo e kadalasan olats, kaya wala ding silbi.
Minsan naawa na din ako kay tiyang, ewan ko ba sa kanya bakit hindi niya magawang hiwalayan ang hilaw niyang asawa gayong wala naman itong pakinabang sa kanya. Minsan nanakit pa ito kay tiyang 'pag nasobraan sa alak.
Ilang beses na itong pina-barangay ni tiyang pero wala din namang nangyari. Konting lambing lang nito kay tiyang bumibigay din naman agad si tiyang dito.
Kaya ako pinangako ko talaga sa sarili ko na kahit anong mangyari pipiliin ko ang taong responsable at mahal ako. Yung aalagaan ako at mamahalin ako. Yong magiging katuwang ko sa buhay, sa hirap man o ginhawa.
Hindi yong katulad ni tiyong na wala na ngang ambag, nananakit pa. Batugan, malakas pa naman ang katawan. Puro bisyo lang ang inaatupag.
"O Clea andiyan ka na pala." Bati ni Aling Nena sa akin. "Nandun ang mga labahin sa likod, may sabon at downy na din doon. Ayusin mo ang pagbanlaw ah para mabango."
"Opo Aling Nena, ako na po ang bahala dun, para naman kayong di sanay sa akin. Malinis ho akong magtrabaho." Nakangiti kong sabi dito.
"O sya sige, aalis muna ako. Mamalengke muna ako. May meryenda din doon sa kusina baka matagalan ako, kumain ka na lang."
Suki na ako ni Aling Nena sa labada. Kada martes and huwebes ang schedule nang labada ko sa kanya. May iba pa din akong suki dito sa barangay naman, gusto nila ang serbisyo ko dahil malinis daw akong maglabada. Kahit pudpod yong kamay ko sa kakakusot nang damit, okay lang, ang importante may maiaabot akong pera kay tiyang.
Malaking tulong itong kinikita ko sa pang-araw-araw naming pangangailangan sa bahay.
Ni minsan hindi ako nagrereklamo kay tiyang dahil utang ko sa kanya ang buhay ko. Kung hindi niya ako inalagaan baka kung ano na ang nagyari sa akin. Kahit araw-araw akong pinapagalitan ni tiyang,okay lang din, kasi kahit papano nararamdaman ko ang pagmamahal nito sa akin. Siguro ganun lang ang paraan niya.
Katatapos ko lang nang high school ngayong taon. Hindi pa ako makakapag kolehiyo kasi wala kaming pera panggastos. Kahit naman kasi scholar ako kailangan pa rin nang pera panggastos para sa aking pang-araw- araw.
Napagdesisyunan kong mag-iipon muna ako nang pera ngayong taon at kung sapat na ito mag-eenrol ako. Siguro hahanap na lang din ako nang part-time na trabaho madami naman daw akong mapapasukan.
May pangarap din naman ako sa buhay. Bata pa naman ako, tsaka ayaw ko din na habang buhay akong maglalabandera, kasi sobrang nakakapagod ang paglalaba. Nanakit din minsan ang likod kapag masyadong madami ang mga labahin.
"Oh Clea, ikaw pala 'yan, kanina ka pa ba?" Tanong ni Ate Jean. Panganay na anak ito ni Aling Nena na nagtatrabaho sa hacienda nang mga Contreras.
Isa ang mga Contreras sa mayayamang pamilya dito sa lugar namin. Masyadong malawak ang lupain na nasasakupan nang mga ito.
Halos lahat nang mga kalalakihan dito sa amin ay sa hacienda nila nagtatrabaho, maliban sa tiyuhin kong batugan.
"Ay hello po ate, kumusta po kayo?" Bati ko sa kanya.
Mabait si Ate Jean, minsan binibigyan ako nito nang tip lalo 'pag nakikita nitong medyo madami ang nilalabhan ko. Minsan nakikipagkwentuhan ito sa akin kapag off niya at nagkataong naglalabada ako dito sa kanila. Ang sabi niya sa akin siya daw ang tagalista nang mga ani sa hacienda, yon daw ang trabaho niya.
Naiimagine ko nga minsan ang sarap din siguro kung ganun yong maging trabaho ko, kasi naman nakakapagod na din ang walang katapusang pagkusot nang mga damit ng ibang tao.
Gusto ko din naman sanang magpahinga at maghanap na ibang trabaho kaso wala din akong mahanap. Yong ibang kaibigan ko nga nakatambay lang. Kailangan dadayo pa sa siyudad, kasi kung dito lang wala talagang mapagkakakitaan.
"Okay lang ako Clea, nagtatrabaho pa din ako sa hacienda. Off ko ngayon kaya nagpapahinga lang ako dito sa bahay. Hindi ko din naman trip ang makipagchikahan sa ibang kapitbahay kaya ikaw na lang ang chichikahin ko." Tumatawang sabi nito sa akin.
"Ay naku ate , ayan ka na naman."
Alam ko na kung anong pag-uusapan namin ni Ate, halos sa tuwing nag-uusap kami nito tinatanong niya ako kung may nobyo na ba ako. Kung sino-sino ang nirereto nito sa akin, pero alam ko din namang binibiro niya lang ako kasi pagkatapos niya akong kulitin pinapayuhan ako nitong huwag munang makipagboyfriend kasi sakit lang daw sa ulo.
Kahit di naman sabihin ni ate sa akin, wala naman din akong balak pumasok sa isang relasyon. May mga nanliligaw na nga sa akin pero sinasabihan kong bata pa ako at bawal pa mag-boyfriend.
"By the way Clea, naghahanap pala nang kasambahay ang mga Contreras, baka kako gusto mo, kaya kita ipasok doon."
"Talaga ate?" excited kong tanong sa kanya. Sa wakas mag-iiba na din ang hanap buhay ko from labandera to housemaid. O diba parang mas sosyal pakinggan, parang lumevel-up ako.
"Oo, kaso...sa Antipolo ka ma-aasign Clea, sa mansion nang mga Contreras doon."
"Antipolo?..parang ang layo naman nun ate...baka hindi ko kakayanin doon." Nanghihinayang kong sabi. Simula kasi nagkamalay ako, dito na lang ako sa lugar namin paikot-ikot. Ni hindi nga ako sinasama ni tiyang sa syudad kapag namamasyal ito.
"Hindi naman yon malayo, isang sakay lang nang eroplano makakarating ka na agad doon. Tsaka mabait ang mga Contreras, actually madami kayo sa mansion nila. Gusto lang kasi ni Madam na kumuha nang dagdag na kasambahay kasi umalis yong isa dala nang katandaan.
Antipolo...ulit ko sa aking utak, bakit parang pamilyar sa pandinig ko ang lugar na yon?
Saan ko ba narinig yon? Ah alam ko na baka sa tv. Oo tama baka sa tv, matanong ko nga si tiyang mamaya kung papayag ba itong magtrabaho ako sa Antipolo .
"Magpapaalam muna ako kay tiyang mamaya ate. Kapag pumayag siya babalik ako dito bukas nang umaga para ipaalam sayo, yun ay kung okay lang sayo?"
"Sure...sure, hinhintayin ko ang sagot mo bukas. Sakaling hindi papayag ang tiyang mo saka na ako maghahanap nang ibang ipapadala doon. Pero kung ako sayo Clea, kumbinsihin mo si tiyang mo, malaki din magpasahod ang mga Contreras at may mga dagdag benipisyo pa ang mga ito."
"Sige po ate susubukan ko po."
Pinagpatuloy ko ang paglalaba pero wala doon ang konsentrasyon ko. Iniisip ko kung paano ko mapapayag si tiyang na magtrabaho ako doon.
Isa pa sa gumugulo sa utak ko ay yong pagkapamilyar sa akin nang lugar na sinabi ni ate sa akin.
Antipolo...Antipolo...pamilyar talaga ito sa akin.
"Huy Myrna! Ibigay mo sa akin ang pera mo kung ayaw mong bugbugin kita."sigaw ni tiyong kay tiyang. Nag-aaway na naman ang mga ito tungkol sa pera.
"Ano ka ba Berto wala pa nga akong pera, hindi pa nagbibigay si Clea sa ak—"
"Bwesit! Wala kang pakinabang! Bakit ba kasi kinuha-kuha mo pa ang batang yan. Tingnan mo tuloy pati tayo minalas! Letseng buhay to!"
Dinig ko ang pagkabasag nang mga gamit sa loob. Ganito palagi ang eksena kapag nalalasing si tiyong. Binabasag nito ang anumang bagay na mahawakan niya.
"Ibalik mo yang lintek na batang yan kung ayaw mong iwanan kita!"
"Wag naman ganito Bert, maawa ka naman sa bata. Malaki din ang kasalanan natin sa kanya."
"Letse! Kung sana kasi nakinig ka sa akin, wala tayong problema ngayon! Mga bwesit!" sigaw ni tiyong bago ito pabalibag na isinara ang pituan.
Napako ako sa aking kinatatayuan. Anong ibig sabihin ni tiyong sa mga sinabi nito?
"O Clea, kanina ka pa ba andyan?" Tanong ni tiyang sa akin. May pasa na naman ito sa mukha.
"Tiyang, sinaktan niya na naman kayo? Hanggang kailan ka ba papayag na sasaktan ka niya tiyang?" naluluha kong sabi. Hindi ko talaga maiwasang masaktan kapag nakikita ko si tiyang na may mga pasa.
Hindi ito sumagot sa akin pero nakita kong lumungkot ang anyo nito.
"Bakit ba kasi hindi mo na lang iiwan yan si tiyong? Paulit-ulit ka na lang niyang sinasaktan, wala nang pag-asang magbago si Tiyong Berto, Tiyang."
"Hindi mo kasi ako naiintidihan Clea, hayaan mo na ang Tiyong Berto mo lasing lang yon kaya nagawa niya ito." Pagtatapos ni tiyang sa usapan.
Lagi na lang ganito si tiyang, kahit sinasaktan siya ni tiyong ipinagtatanggol niya pa rin ito.
"Nga pala tiyang gusto ko sanang magpaalam sayo."
"Para saan?"
"Naghahanap daw kasi nang kasambahay ang mga Contreras, ipapasok daw ako ni Ate Jean kung papayag kayo pero sa Antipolo daw Tiyang."
" Antipolo?!" napataas ang boses niya. "Opo Tiyang doon daw sa mansion nang mga Contreras" sagot ko sa kanya.
"Hindi pwede Clea, dito ka lang!" mariing sabi nito at biglang naging matigas ang anyo nang kanyang mukha.
"Lintek ka din pala Myran eh!" sigaw ni Tiyong at marahas nitong hinaklit ang buhok ni Tiyang."Matagal ko nang sinasabi sayong palayasin ang malas na ito, tapos ngayon gustong makawala aayawan mo pa?!" Isang malakas na sampal ang dumapo sa mukha ni Tiyang.
Hindi ko na napigilan ang sarili ko, nakita kong may isang bitak na dos por dos sa gilid agad ko yong dinampot at pinalo sa batok ni Tiyong. Hindi ko na kayang harap harapan niyang saktan si Tiyang. Sumusubra na ang pagka walang hiya niya.
Nawalan ito nang malay sa sobrang lakas nang pagkakapalo ko. Nanginginig ang kamay kong binitawan ang kahoy na hawak ko. Mahigpit kong niyakap si Tiyang na umiiyak na rin.
"Iligtas mo ang sarili mo Clea, pumunta ka kina Aling Nena, pumapayag na akong makalayo ka dito." umiiyak nitong sabi.
"Pero paano kayo Tiyang? Paano kayo pag nagising si Tiyong? Baka higit pa sa sampal ang gagawin niya sayo. Hindi ko kayang iwan ka Tiyang, dito lang ako... walang magpoprotekta sayo." umiiling kong sabi sa kanya.
"Kaya ko ang saril ko Clea, makinig ka sa akin. Kunin mo ang mga gamit mo sa loob, yong kaya mo lang dalhin.." hinila ako nito papasok sa kwarto ko at siya na mismo ang nagpasok sa mga gamit ko sa isang bag.
"Tiyang...hindi ko kayang iwan ka, please Tiyang dito lang ako sayo..."pagmamakaawa ko sa kanya.
"Makinig ka Clea, para sayo to..."
"Myrna!" sigaw ni Tiyong mula sa labas. "Lintek ka! Papatayin ko kayong dalawa!"
"Sige na Clea, iligtas mo na ang sarili mo..." naluluha na si Tiyang.
"Paano po ka--"
"Akong bahala sa sarili ko , Clea. Sana 'pag nalaman mo ang katotohanan mapapatawad mo ako. Mahal kita Clea...at patawarin mo ako."
"Myrna!" kinakalampag ni Tiyong nag pintuan nang silid ko. "Lumabas kayong dalawa diyan!"
Binuksan ni Tiyang ang bintana, inihagis niya ang bag ko doon at hinila ako palapit dito. Hinayaan ko na lang si Tiyang sa gusto niyang mangyari. Naguguluhan ako sa mga pinagsasabi niya.
Anong katotohanan? Ano ba ang kasalanan niya at humihingi siya nang tawad sa akin.
"Talon Clea, tumakbo ka...iligatas mo ang buhay mo." utos ni Tiyang sa akin.
Bago ako tumalon nakita ko pa ang nanlilisik na mata ni Tiyong.
Kailangan kong iligtas ang buhay ko. Babalikan kita Tiyang. Babalik ako para iligtas ka.
"Hi po, Kuya."A little girl with blue eyes approached me. She's wearing a strawberry short cake dress and a pair of sandals with the same design like her dress. Her brown hair is tied into pony tail and she has a pink ribbon on her head.She looked like a doll dahil asul yong mga mata niya at sobrang puti niya. Siguro kong may kapatid akong babae maganda din gaya nitong bata.Kanina ko pa ito napapansin na palingon-lingon sa paligid at tila may hinahanap. Bakit kaya nag-iisa lang ito.Sino kaya ang kasama nitong pumunta dito sa park?"Have you seen my brother po?" She asked me. When I look at her face, she has a cute and pointed nose and a pinkish lips. Ang gandang bata. Siguro mas gaganda pa ito 'pag lumaki."Kuya...have you seen my Kuya Nat-nat?" She asked me again.Kaya naman pala hindi ito mapakali dahil may hinahanap. I didn't answer her dahil hindi ko naman kilala ang hinahanap niya.Nilibot ko ang tingin sa paligid baka sakaling may makita akong lalaking naghahanap din sa kanya
This is the last chapter of Luke and Nathalia's story. Sana may mga aral kayong natutunan sa kwentong ito. Maraming salamat po sa suporta ninyong lahat.Until my next story. Ingat po kayo palagi.Next will be Epilogue. (Luke's POV)*********"Tang-ina...ang sarap mo talaga, Baby" dinig kong sabi niya sabay patak ng halik sa aking gitna.Hindi ko alam kung matagal na ba itong nagmumukbang sa akin dahil nagising na lang ako dahil sa kiliti ng dilang gumagalugad sa aking pagkababae. Marahan akong napasabunot sa buhok niya dahil sa sarap na hatid ng paghagod ng dila niya sa aking kaselanan at lalo ko pang idiniin ang mukha niya sa aking harapan.Inangat niya ang kanyang katawan at nagsimulang sipsipin ng salitan ang nanigas kong mga utong at lalo akong nag-iinit ng bahagya niya itong kinagat na tila pinanggigigilan."Good morning, Baby." huminto ito saglit para batiin ako."Hmm" sa halip na batiin isya pabalik isang ungol ang naging sagot ko ng magsimulang maglabas masok ang daliri niya
Later that day tumawag si Luke kay Dad at Mom para ipagpaalam ako na doon kami sa condo niya matutulog dahil may kailangan siyang tapusing trabaho. Ayaw kong magpaiwan sa kanya sa bahay kaya wala itong choice kundi ang isama ako sa unit niya.Actually I'm just testing him. I want to see how brave he is to take permission from my parents and I was even surprised when he called Kuya Nate to inform him as well.Diba ang bait ng baby ko? Gwapo na, marespeto pa at higit sa lahat yummy.The main reason why I want to be with him is because I miss his place. Di ko alam pero bigla ko lang na feel na gusto kong pumunta sa unit niya.Talagang lang ha? Baka may iba pang dahilan. Bulong nang malandi kong utak pero agad ko namang binura ito sa aking isipan. Baka isipin pa ni Luke na ako yong nag-iinitiate, kahit totoo naman. Pero para talaga akong pinaglalaruan ng utak ko dahil habang nakaupo ako sa sasakyan papunta sa unit niya para namang lumang plaka na nagpe-play sa utak ko ang pinagagagawa n
I woke up the next day with a smile plastered on my face. Malapad ang ngiti kong dumalo sa hapag kainin na ipinagtataka ng lahat. Himala at di ako naduduwal kanina pagkagising ko. Hindi rin ako natakot sa tubig kaya maaga akong nakaligo.Is it because of the strawberry ice cream with...never mind...that I ate earlier? Kung ganon araw-arawin ko ito. Payag kaya si Luke? Matanong nga mamaya.Umuwi pala ito kaninang madaling araw para ipaalam sa akin na nagising na ang mama niya at tinatanong siya nito tungkol sa akin. Nabigla pa nga ako ng sabi niyang hinanap ako ng mama niya at gusto daw akong kausapin.Sakto naman schedule ng pre-natal check up ko ngayon kaya pagkatapos naming magpunta sa OB-gyne ko didiritso na kami sa mama niya."Happy ata ang pretty buntis namin?" bati ni Mom sa akin kaya malaki ang ngiti kong bumati sa kanya."Good morning my beautiful, Mommy..."I greeted pagkatapos bumeso din ako kay Dad." Good morning my handsome, daddy.. at sa pogi kong Kuya, magandang umaga."
Nagising ako kinabukasan na halos bumaliktad ang aking sikmura. Naglalaway ako at halos ilabas ko na lahat ng laman ng aking tiyan. I didn't know that having gummy inside me is as hard as this. Nasusuka ako ng hindi ko alam."Baby?" agad akong dinaluhan ni Luke. I can't even stand kasi naghihina ang mga tuhod ko sa labis na pagsusuka. Inalalayan niya ako para makatayo at pinamumog niya ako bago kinarga pabalik sa kama ko. Naiiyak ako dahil kakalapag niya pa lang sa akin gusto ko na namang tumakbo pabalik sa banyo dahil nasusuka ako ulit."It's okay, Baby. We can do this." marahan niyang hinaplos ang likod, kahit papano nawala ang aking pagduduwal. Paano kung ako lang mag-isa? Paano kong nasa opisina siya? Hanggang kailan ako magigising ng ganito araw-araw?"Ssshhh....Stop crying, Baby..I love you..." The more he is consoling me the more I cried. Silly me, I cried for very shallow reason. My sobs became louder at pati ako naiirita na rin sa aking sarili. But I can't stop my tears, th
Pagkasara niya ng pinto agad niya akong sinibasib ng halik, mapusok ngunit puno ng pagmamahal. Automatikong naglakbay ang mga kamay niya sa loob ng dress na aking suot hanggang sa huminto ito sa aking dibdib.Marahan niya itong minasahe na agad nagpaliyab sa apoy sa loob ng aking katawan. Naramdaman kong nilaro laro niya ng kanyang daliri ang aking utong hanggang sa ito ay tumigas.He lowered the zipper of my dress from my back then slowly lowered his head to reach my breast. I gasped when he started licking and sucking it. Papalit palit niya itong sinipsip na tila batang sabik sa gatas ng ina. Sa bawat pagsipsip niya ay may naiiwan na marka. He's doing it all the time and he's always marking me like his territory.Nagsimula na naman akong malasing sa bawat haplos ng mga palad niya. Lalo na nang maramdaman ko ang kamay niyang minamasahe ang pagkababae ko.Napasinghap ako ng sa isang iglap natanggal niya na lahat ang suot kong damit pati ang aking panloob. Mabilis niya akong inalalayan
Tatlong araw pa akong namalagi sa hospital.Gusto ko na sanang lumabas kinabukasan pero ayaw ni Mom. She insisted that I have to stay para maalagaan ako ng husto. Kahit sa palagay koy ayos naman ang kalagayan ko.Kahit pa nasa VIP room ako sa hospital namin hindi pa rin ako komportable. Ayaw ko sa amoy, mas gusto kong magpahinga sa mansion o di kaya sa condo ni Luke.Gusto kong magpahinga sa paborito kong upuan. Weird pero napapansin kong nitong mga huling punta ko sa unit niya gustong-gusto kong nagpapahinga doon sa tantra at syempre alam ko na ang susunod na mangyayari.Hindi ako tinitigilan ni Luke hanggat hindi ako bumibigay sa kanya na gustong- gusto ko din naman. Naadik ako sa sarap na dulot ng pagmamahal ni Luke lalo na sa tuwing nagiging isa ang katawan namin.Naalala ko pa nga nung unang kita ko doon sa upuan hiyang-hiya ako sa kanya. I realized how naive I was before. I could still remember my expression while sitting comfortably in that chair not knowing it's real purpose. M
"Naunahan pa tayo Brute, akalain mo yon?""Bakit, anong akala mo sa semilya ni Contreras, Expired? gagong 'to.""Hoy Gago! Bunganga mo, baka semilya mo ang ma-expired kapag narinig ka ni Nathaniel!""Shhh, wag kayo maingay baka magising si princess, mapapagalitan tayo ni Nate. Hindi pa nila alam, narinig ko lang yan doon sa nurse kanina.""Tama, mainit pa naman ulo nun lalo na ngayon wala dito si baby girl niya.""Hoy mga gago! Wag niyo idamay kapatid ko! Kalalaking tao chismoso. "Nakaramdam ako ng konting pagkahilo dahil nauuhaw ako, pero feeling ko mas nahihilo ako sa ingay ng bulong-bulungan ng mga kalalakihang andito ngayon sa silid kung nasaan ako. Dahan -dahan kong idinilat ang aking mga mata at nabungaran ko ang limang kaibigan ni kuya na nagtutuksuhan at nagbabatukan pa sa may sofa ilang dipa mula sa may paanan ko. I forgot their names but their faces are familiar to me.Where am I? Nalilito kong inikot ang aking paningin dahil hindi pamilyar sa silid, and then I remember
After that night naging maayos ang lahat sa pagitan nina Luke at ng mga magulang ko. Si Kuya, tahimik lang but I think okay na man din sa kanya. Nakikipag-usap na din naman ito kay Luke kahit papano. Though minsan nakikita kong kumukunot pa rin ang kilay ni Kuya sa tuwing nahuhuli niya kaming nagbubulungan o di kaya naglalambingan ni Luke. Kung ano-ano din kasi ang kalokohang sinasabi nito sa akin. Simula nang maging open kami kina Mom at Dad hindi nahihiya si Luke na ipakita sa kanila kong gaano ito ka lambing sa akin. He's very clingy at halos ayaw ng humiwalay sa akin. Kung pwede nga lang sigurong ilipat lahat ng gamit niya dito sa mansion ginawa niya na.Hindi na din masyadong bugnutin si Kuya ngayon, yon nga lang masyado naman itong tahimik. Mas tahimik pa sa dating siya. One time, narinig ko sa usapan nila Gaden na wala pala dito sa bansa si Veronica. Tinutukso niya pa si Kuya na sundan ito pero as usual halos di rin naman masyadong nagsasalita si Kuya sa kanya. Hindi ko ng
Maligayang pagdating sa aming mundo ng katha - Goodnovel. Kung gusto mo ang nobelang ito o ikaw ay isang idealista,nais tuklasin ang isang perpektong mundo, at gusto mo ring maging isang manunulat ng nobela online upang kumita, maaari kang sumali sa aming pamilya upang magbasa o lumikha ng iba't ibang uri ng mga libro, tulad ng romance novel, epic reading, werewolf novel, fantasy novel, history novel at iba pa. Kung ikaw ay isang mambabasa, ang mga magandang nobela ay maaaring mapili dito. Kung ikaw ay isang may-akda, maaari kang makakuha ng higit na inspirasyon mula sa iba para makalikha ng mas makikinang na mga gawa, at higit pa, ang iyong mga gawa sa aming platform ay mas maraming pansin at makakakuha ng higit na paghanga mula sa mga mambabasa.
Komen