“Kahit sabay pa tayong nangako sa altar, wala kang aasahan sa’kin. I’m not going to be the husband you want.” Ang mga salitang ito mula kay Luigi Ibarra ay parang kutsilyong tumagos sa puso ni Nami Santiago—isang mayaman ngunit nerdy na babae na matagal nang may lihim na paghanga kay Luigi. Si Luigi, ang pinakasikat na aktor sa bansa, ay napilitang magpakasal kay Nami upang mapanatili ang legacy ng kanyang pamilya. Ngunit kahit kailan, wala itong patak ng pagmamahal para sa kanya. She was the complete opposite of his type, and she knew it. Pero masyado lang talaga siyang martir. Hanggang isang gabi, nagbago ang lahat. Nahuli niyang may ibang babae si Luigi—ang ka-love team nitong si Sasha Alvarez. Sa puntong iyon, tuluyan na niyang binitawan si Luigi. Pero kasabay ng kanyang paglayo ay natuklasan niyang nagdadalang-tao siya. Four years have passed, at nabaliktad ang sitwasyon. Si Luigi na ngayon ang naghahabol nang malaman niyang may anak sila ni Nami. Will she choose to forgive him, or will she move on and choose Arren Corpuz, another famous actor who stood by her side when everything fell apart?
View MoreThird Person POVHabang pauwi sa kanilang tahanan. Tahimik sa buong byahe ang dalawa. Si Nami ay occupied pa rin ang isip sa mga sinabi ni Luigi kanina. Ayos lang naman sa kanya kung gagawin siyang parausan nito sa kama, ang tanging bumabagabag sa kanya ay kung hanggang doon na lamang ‘yon. Nahinto lamang ang kanyang mga agam-agam nang tumigil sa Luigi sa isang tabi. Madilim ang daan, ang kanilang sasakyan lamang ang makikita sa kalawakan ng kalsada. She shot Luigi a questioning look, her brow creased in confusion, wondering why they had stopped.“Hindi na ako makapaghintay,” sambit ng lalaki sa kanya. “Take off your clothes, pleasure me.” Napaawang ang bibig ni Nami, oo nga at alam niyang gagawin siya nitong alipin sa kama. Subalit hindi siya makapaniwalang maging sa labas ay magagawang hilingin ‘yon ni Luigi.“Sa bahay nalang, baka may dumaan.” “Wala akong pakealam. Hubad! Ayaw mo? Sige sa daan kita kakant*tin, hahatakin kita palabas,” gigil na sambit ni Luigi. Nayanig siya sa b
Nami Ashantelle Santiago’s POV Hindi ko mapigilan ang excitement na kumakalat sa buong sistema ko. Paano, unang beses itong sabay kaming pupunta ni Luigi sa family dinner. Ang mga kamay ko ay hindi maiwasang mag-pawis dahil sa pinaghalong kaba, excitement, at kilig. Feeling ko ay kahit papaano, unti-unti na akong binabalingan ng tingin ng aking asawa. “Di halatang excited kayo, ma’am, ah?” Natatawang sabi ni Manang Beth. Kasama ko sila ngayon habang hinihintay ang asawa kong si Luigi sa aming malaking veranda. Kanina ko pa sinisilip ang phone ko kung nag-text na ba si Luigi, kung malapit na ba siya, kung nasaan na siya. “Hay nako, Beth, hayaan mo na si Ma’am, alam mo naman na minsan lang ang ganitong lalabas sila ni Sir kasama ang buong pamilya,” sabi naman ni Manang Eda. Marahan naman akong ngumiti. “Hayaan niyo, mga manang. Ipag-uuwi ko kayo ng masarap na ulam! Sana ay hindi pa kayo tulog mamaya pag-uwi namin.” “Ay, huwag na!” Pabiro namang tinapik ni Manang Eda ang braso ko
Kasalukuyan akong nanonood ng telebisyon. Umeere ngayon ang eksena kung saan magkasama ang aking asawa at ang katambal niyang si Sasha. Binalik kong muli ang aking salamin at nagpusod dahil pakiramdam ko, ibang tao ako kapag wala ito. “Ma’am, ang galing talaga umarte ni sir, ano? Tiyak akong hahakot na naman siya ng mga awards pagkatapos ng taon,” sabi ni Manang Beth habang kumakain ng niluto naming popcorn. Kumuha rin si Manang Eda sa hawak ni Manang Beth. “Oo nga, ma’am, sobrang bagay ni sir ang trabaho niya. Kahit sinong itapat mong artista ay hindi mangangalahati sa kanya.” Ganito ang eksena namin sa bahay sa tuwing wala si Luigi. Kapag natapos maglinis sila Manang Beth at Manang Eda, sasamahan nila akong mag-marathon. Wala naman kasi akong magawa. Wala naman kaming anak ni Luigi na maaari sanang alagaan habang wala siya. Uminit ang pisngi ko habang iniisip na paano kung may maliit kaming supling? Tatratuhin niya kaya ako nang mas maayos? Mababawasan kaya ang oras na lagi
Nami Ashantelle Santiago’s POV Pagdilat ko ng mga mata, ang unang naramdaman ko ay ang bigat ng braso ni Luigi na nakadagan sa baywang ko. Nakayakap siya sa akin, at ang hininga niya ay tumatama sa likod ng leeg ko. Sinubukan kong bumangon nang dahan-dahan, pero bago ko pa magawa, humigpit ang yakap niya. "Stay," mahina niyang sabi, halatang kakagising lang. Napatigil ako. Para akong nakuryente sa tinig niya—malalim, mababa, at medyo malambing? Hindi ko alam kung dahil ba sa epekto pa rin ng nangyari kagabi o dahil hindi lang talaga ako sanay marinig ang ganoong tono mula sa kanya. Bumalik sa isip ko ang bawat detalye kagabi, ang haplos niya, ang mga halik, ang bawat bulong. Lahat ng iyon ay parang dumaan lang nang napakabilis pero nag-iwan ng marka sa puso ko. “Luigi… ipagluluto pa kita.” “Let the maid do their work. Dito ka muna,” humigpit lalo ang yakap niya sa akin. Sumiksik siya sa leeg ko at lalong lumapit ang katawan niya sa akin. Naramdaman ko agad ang ma
Nami Ashantelle Santiago’s POV“W-wag mong kainin, nahihiya ako…ohh!”Napakapit ako sa kanyang buhok. Masuyo niyang nilalamutak ang pagkababae ko at hindi ko mapigilan ang paglakas ng ungol. Sinubukan kong kagatin ang aking labi upang hinaan, dahil baka marinig ng mga katulong sa ibaba. Kapag gabi pa naman ay kahit kaluskos lang mabilis mong maririnig. “Ang tamis mo, Ashantelle,” iniwan niya ang ibaba ko at umangat papunta sa akin. Hinalikan niya ako at natikman ko pa ang lasa ng katas ko sa mga labi niya. Hindi ako marunong humalik, sinusundan ko lamang kung paano maglaro ang kanyang dila sa akin. Hanggang sa makuha ko ang tamang ritmo. Parang espadang naglalaban ang aming mga dila at bahagya pang nagbubuhol. Habang naka-ibabaw siya sa akin at hinahalikan ako, naramdaman ko ang isang kamay niyang naglalakbay patungo sa mga s*so ko, pinisil-pisil niyo ito at nilaro ang mga utong. Napapa-awang tuloy ang labi ko at sa tuwing nangyayari iyon ay papasukin agad ng dila niya, halos galug
Nami Ashantelle Santiago’s POVDumampi ang lamig ng aircon sa hubad kong katawan. Gusto kong magtakip o kumutan ang katawan ko. Sapagkat tanging bra at panty ko na lamang ang naiiwan sa akin. Nahihiya ako kung paano niya ako tignan ngayon. Kakaiba sa madalas niyang tingin na mababakas ang panlalait. Ang mata niya ngayon ay puno ng init, pagnanasa, at paghanga? Hindi ko alam. Medyo nahihirapan akong hulaan dahil unang beses ito. “I think this is wrong, Luigi. Magbihihis na ako,” dadamputin ko na sana isa-isa ang damit ko ngunit mabilis niyang pinigil ang kamay ko. Isang mainit na patak ng halik ang ginawad niya sa aking balikat. Para akong nanghina. Dati ay pangarap ko lamang na kahit papaano ay mahagkan niya ako. Ngayon, parang sinasayaw ako ng langit sa isang makamundong paraiso. “Akala ko ba ay gusto mong tapunan kita ng tingin? Hindi ba at gustong mahalin at pahalagahan kita?” Tanong niya, dinidilaan na ngayon ang aking leeg. Bawat dampi ng labi niya ay naghahatid ng kilig at
Third Person POVPagkapasok ni Nami sa loob ng bahay, dumiretso siya sa kwarto nila. Halos hindi niya maramdaman ang paa niya sa paglalakad dahil sa bigat ng kanyang dibdib. Nagmadali siyang sumalampak sa kama at niyakap ang sarili, pinipilit pigilan ang mga luhang kanina pa gustong tumulo. Hindi niya alam kung dapat ba siyang magalit o masaktan, pero mas nangingibabaw ang lungkot.“Hoy, Nami!” Sigaw ni Luigi mula sa pintuan, halatang naiinis. Sumunod ito sa kanya, mabilis ang mga hakbang.“Pwede bang magpaliwanag ka?” malamig na sabi ni Luigi. “Ano nanaman bang inaamok mo?”Napabuntong-hininga si Nami bago siya sumagot. “Problema ko? Gusto mo talagang malaman?” Tumayo siya at humarap kay Luigi. “Ikaw! Ikaw ang problema ko, Luigi!”Napataas ang kilay ni Luigi. “Anong ginawa ko? Kasalanan ko ba na nasigawan ka ni Direk? Sinabi ko naman sa’yo, i-silent mode mo ang phone mo, ‘di ba?”Napalunok si Nami sa narinig. “Alam kong kasalanan ko! Pero hindi mo man lang ba kayang awatin ang direkt
Third Person POVPagdating nila sa set, medyo magulo na ang paligid. Ang mga crew members, artista, at ang director ay nagsisimula nang mag-set up. Si Luigi, na leading man para sa araw na iyon, hindi na nagpatumpik-tumpik at agad pumunta sa direksyon ng mga crew. Si Nami naman, na sumusunod lang, hindi malaman kung anong gagawin. Hindi siya sanay sa mga ganitong setting—ang daming tao, ang daming cameras, at parang lahat ay abala.Nami sat at the edge of her seat as she watched the taping unfold in front of her. Ang kanyang mga mata, bagama’t masakit at puno ng selos, hindi maiwasang sundan ang bawat galaw ni Luigi.Nag-umpisa na ang set at nakaupo na si Luigi sa tabi ng ka-love team niyang si Sasha. "Sobrang bagay nilang dalawa," naibulong ni Nami sa kanyang sarili. Isang malungkot na ngiti ang gumuhit sa labi niya. “Tatratuhin kaya ako ng maayos kung ganyan ako mag-ayos?”Nami’s heart clenched as she watched how natural the two looked together. Masakit. Hindi ito kayang itago ng mg
Nami Ashantelle Santiago’s POVAng aga-aga, pero heto ako sa kusina. Kagaya ng nakasanayan, nagluluto ng almusal para sa asawa kong si Luigi—ang lalaking hindi yata naimbento ang salitang “salamat” sa bokabularyo niya. For three years, consistent ako sa routine na ‘to. Ang sabi kasi nila, “The way to a man’s heart is through his stomach.” Eh si Luigi yata, walang puso, kaya hindi tumatalab. Pinirito ko ang bacon, nag-scramble ng eggs, at ginisa ang fried rice. Para akong nasa sariling cooking show, kulang na lang ay background music. Nilagay ko lahat sa plato, tapos inayos ang table. Nilagyan ko rin ng fresh orange juice para magmukhang sosyal. Kahit mukha akong nerd, Luigi can’t say I’m a useless wife. Maalaga kaya ako.“Kailangan perfect ‘to, Nami. Third anniversary niyo ngayon. Kailangan kahit papaano, matuwa ang asawa mo!” sabi ko sa sarili habang inaayos ang platito. Pero after ilang segundo, natawa na lang ako. “Third anniversary, pero parang ako lang naman ang excited at masa
Third Person POVThree Years Ago...“Luigi! Napakatigas ng ulo mo! Gaano ba karaming beses kong kailangang ulitin ito sa’yo? Ang pagiging aktor ay hindi pangmatagalan! Hindi ka habang buhay magiging sikat! Hindi ito ang buhay na para sa’yo!”The grand living room of the mansion felt like a stage for heated emotions. Ang mga katulong, na kaninang naglilinis sa paligid, ay nagtakbuhan palabas, takot na masangkot sa galit ng mag-ama.“I already told you, Dad! Hindi ko gusto ang pinapataw mong responsibilidad sa akin!” Luigi shot back, his voice rising, pinapantayan ang kanyang ama. “Masyadong mabigat ang tungkulin ng isang CEO. Mabuti pa sa pag-aartista—ang poproblemahin ko lang ay ang pagod sa trabaho ko!”Si Luigi Ibarra, na nakasuot pa ng casual na damit mula sa rehearsal niya sa studio, ay nakatayo sa gitna ng sala, ang mga kamay ay nasa magkabilang gilid, mahigpit ang pagkakakuyom. Sa harap niya ay ang kanyang ama, si Sergio Ibarra, ang makapangyarihan at kilalang negosyante. Nakata...
Maligayang pagdating sa aming mundo ng katha - Goodnovel. Kung gusto mo ang nobelang ito o ikaw ay isang idealista,nais tuklasin ang isang perpektong mundo, at gusto mo ring maging isang manunulat ng nobela online upang kumita, maaari kang sumali sa aming pamilya upang magbasa o lumikha ng iba't ibang uri ng mga libro, tulad ng romance novel, epic reading, werewolf novel, fantasy novel, history novel at iba pa. Kung ikaw ay isang mambabasa, ang mga magandang nobela ay maaaring mapili dito. Kung ikaw ay isang may-akda, maaari kang makakuha ng higit na inspirasyon mula sa iba para makalikha ng mas makikinang na mga gawa, at higit pa, ang iyong mga gawa sa aming platform ay mas maraming pansin at makakakuha ng higit na paghanga mula sa mga mambabasa.
Comments