Nami Ashantelle Santiago’s POV
Dumampi ang lamig ng aircon sa hubad kong katawan. Gusto kong magtakip o kumutan ang katawan ko. Sapagkat tanging bra at panty ko na lamang ang naiiwan sa akin. Nahihiya ako kung paano niya ako tignan ngayon. Kakaiba sa madalas niyang tingin na mababakas ang panlalait. Ang mata niya ngayon ay puno ng init, pagnanasa, at paghanga? Hindi ko alam. Medyo nahihirapan akong hulaan dahil unang beses ito. “I think this is wrong, Luigi. Magbihihis na ako,” dadamputin ko na sana isa-isa ang damit ko ngunit mabilis niyang pinigil ang kamay ko. Isang mainit na patak ng halik ang ginawad niya sa aking balikat. Para akong nanghina. Dati ay pangarap ko lamang na kahit papaano ay mahagkan niya ako. Ngayon, parang sinasayaw ako ng langit sa isang makamundong paraiso. “Akala ko ba ay gusto mong tapunan kita ng tingin? Hindi ba at gustong mahalin at pahalagahan kita?” Tanong niya, dinidilaan na ngayon ang aking leeg. Bawat dampi ng labi niya ay naghahatid ng kilig at init sa akin. “Talaga bang pag-aaralan mo na akong mahalin?” Sandali siyang napahinto. Bago pa siya magdalawang isip ay tinanggal ko ang pagkaka hook ng bra ko. Nilaglag ko ito sa bandang gilid. Napatingin siya dito, nanlalaki ang mga mata. “A-ang ganda ng katawan mo,” nag-init ako sa sinabi niya. Nanginginig kong kinuha ang kanyang kamay at nilagay sa aking bilugan at may kalakihang bundok. Kay tagal kong inalagaan ang aking katawan kaya ayos lang sa akin kung siya ang makaka una ngayon. Siya lang naman ang lalaking matagal kong hinahangaan at minahal. Kaya handa ako, tatanggapin ko. Kahit isang gabi lang ay gusto kong maramdaman ang katawan niya sa akin. Even if he doesn't love me, I don't mind. I'm willing to do whatever it takes to make him happy. Isa pa, third Anniversary naman namin ngayon. “Angkinin mo ako, Luigi. Iparamdam mo sa akin, kahit ngayon lang, na kaya mo akong mahalin.” Tinulak ko siya pahiga sa malambot na kama. Inalis ko ang natitirang suot ko, ang panty ko. Nakakahiya man dahil ako pa talaga ang naunang kumilos ay hindi ko na ‘yon pinagtuunan ng pansin. Isasagad ko na ang pagiging martyr ko. Kung ito ang magiging dahilan para mas maging malapit kami, handa ko itong gawin at subukan. “Come here, Ashantelle. Make your husband happy,” imenwestra niya ang bandang baywang niya. Kinilig ako sa pagtawag niya ng second name ko. Kaya naman mas lalo akong ginanahan! Nakahiga na siya ngayon at hinihintay kung anong gagawin kong kilos. Parang maamong aso naman akong umakyat sa kama at pumatong sa pagkalalaki niya. Natatakpan pa ‘yon ngayon ng kanyang makapal na pantalon, ngunit ramdam ko na agad ang tigas ng sandata niya. “Luigi…” “Hmm?” “Bumubukol.” Sa unang beses ay nakita ko siyang natawa sa akin. Yung hindi plastik, walang halong pang-aasar. Purong paghanga mula sa sinabi ko. “You made it hard, Ashantelle. What did you expect?” Hinawakan niya ang balakang ko. “Now, paano mo papasayahin ang asawa mo?” Hindi ko alam kung saan ko kinuha ang lakas ng loob at kapal ng mukha. Sinimulan kong gumiling sa ibabaw niya. Wala pa akong karanasan ngunit desidido talaga akong may patunayan sa kanya. Napapaungol ako sa tuwing tumama ang nakaumbok niyang pagkalalaki sa aking mani. Ganito pala kasarap ‘yon? Ni minsan kasi ay hindi ko pa nagawang laruin ang perlas ko, kaya hindi ako pamilyar sa ganitong pakiramdam. Grabe! Parang kinikiliti ako pero mas masarap pa ron! “Ang puti mo, Ashantelle. Bilog na bilog pa ang suso mo, wala pa bang nakasakmal nito?” “W-wala, birhen pa ako, Luigi,” napangiti siya sa sagot ko. Ako naman ay parang naging proud. Buti na lamang at hindi ako sumama noon sa mga kaibigan ko, tuwing nakikipag blind date o di kaya ay nag ba-bar sila. “Good. Handa ka na bang isuko ‘yan sa akin?” “O-oo. S-sayo lang ako, Luigi. Pati kaluluwa ko ay iyo. Gusto kitang pasayahin sa kama. Tatlong taon na tayong kasal. Anniversary natin ngayon, gusto kong ihandog sa’yo ang katawan ko,” Gumapang ang kamay niya sa aking dibdib. “I want you deep inside me.” Napamura siya, sa isang kisapmata ay nagkapalit kami ng puwesto. Nakabuka ako ngayon habang siya ay nasa pagitan ng mga hita ko. Hinubad niya ang suot niyang shirt at bumalandra ang kanyang abs. Kagabi lang ay pinagtatangkaan ko pa ‘tong silipan! Ngayon ay nasa harap ko na. Mala pandesal sa umaga na kay sarap isawsaw sa mainit na kape. Hindi ako makapaniwalang asawa ko ang lalaking ‘to. Napaka perpekto niya. “Sasambahin kita ngayong gabi, Ashantelle. Are you ready for that?” Marahan akong tumango. More than ready, Luigi. Basta ikaw, kahit hindi mo na ako tanungin. Ipapaubaya ko. I unbuckle his belt. Ramdam kong nagulat siya sa ginawa ko, sino ba naman kasing nerd ang mauunang gagawa ng kilos sa gitna ng kalibugan? Nang tuluyang niyang mahubad ang pantalon at boxer ay halos lumuwa ang mata ko. What the hell? Ang laki! “K-kakasya ba ‘yan sa akin?” Nanlalaki ang mga mata kong tanong. Palagay ko ay wawarakin nito ang p*kpek ko! Lumusong ang kaba sa dibdib ko. Ayon sa mga nababasa ko ay masakit daw kapag first time, paano pa kaya kung ganito kalaki ang papasok sa akin? “Relax, I’ll be gentle. Virgin na virgin ang p*ke mo, halata sa pussy lips mo. Kahit daliri ay hindi mo ba nasubukan pasukan ‘to?” Tinaas niya ng kaunti ang aking dalawang binti habang nakabuka ang mga ito. Titig na titig siya sa pagkababae ko at hindi ko maiwasan pamulahan. Mabuti na lamang at maputi ang singit ko. “Hindi! Kahit laruin ang tinggél ay hindi ko pa ginawa— ohh!!” Napaungol ako. Walang sabi niyang pinasok ang isang daliri niya. Hindi ko maipaliwanag ang pakiramdam, pero unti-unti akong nasasarapan sa bawat labas-masok niya ng daliri sa akin. Sa una ay medyo ramdam kong masikip talaga sa loob ko dahil naiipit nito ang daliri niya. Nang magsimula itong mamasa ay doon niya ito mabilisang nailalabas-pasok dahil na rin dumulas, gawa ng mga katas ko. “Plok…plok…plok…” rinig ko ang tunog ng pag finger niya sa akin. Ganito pala kapag finifinger? Tumutunog pala talaga? “Masarap ba?” Tanong niya, bakas ang pagnanasa sa mga mata. “O-oo! N-ngayon ko lang naranasan ‘to. Ang hapdi na masarap.” “Mahapdi dahil masyadong masikip. Hayaan mo, paluluwagin ko ‘yan mamaya kapag pumasok na ang karg*da ko.” Bago pa ako makapag react sa sinabi niya ay naramdaman ko na lamang ang mainit niyang dila sa perlas ko. Shit! He’s eating my pussy!Nami Ashantelle Santiago’s POV“W-wag mong kainin, nahihiya ako…ohh!”Napakapit ako sa kanyang buhok. Masuyo niyang nilalamutak ang pagkababae ko at hindi ko mapigilan ang paglakas ng ungol. Sinubukan kong kagatin ang aking labi upang hinaan, dahil baka marinig ng mga katulong sa ibaba. Kapag gabi pa naman ay kahit kaluskos lang mabilis mong maririnig. “Ang tamis mo, Ashantelle,” iniwan niya ang ibaba ko at umangat papunta sa akin. Hinalikan niya ako at natikman ko pa ang lasa ng katas ko sa mga labi niya. Hindi ako marunong humalik, sinusundan ko lamang kung paano maglaro ang kanyang dila sa akin. Hanggang sa makuha ko ang tamang ritmo. Parang espadang naglalaban ang aming mga dila at bahagya pang nagbubuhol. Habang naka-ibabaw siya sa akin at hinahalikan ako, naramdaman ko ang isang kamay niyang naglalakbay patungo sa mga s*so ko, pinisil-pisil niyo ito at nilaro ang mga utong. Napapa-awang tuloy ang labi ko at sa tuwing nangyayari iyon ay papasukin agad ng dila niya, halos galug
Nami Ashantelle Santiago’s POV Pagdilat ko ng mga mata, ang unang naramdaman ko ay ang bigat ng braso ni Luigi na nakadagan sa baywang ko. Nakayakap siya sa akin, at ang hininga niya ay tumatama sa likod ng leeg ko. Sinubukan kong bumangon nang dahan-dahan, pero bago ko pa magawa, humigpit ang yakap niya. "Stay," mahina niyang sabi, halatang kakagising lang. Napatigil ako. Para akong nakuryente sa tinig niya—malalim, mababa, at medyo malambing? Hindi ko alam kung dahil ba sa epekto pa rin ng nangyari kagabi o dahil hindi lang talaga ako sanay marinig ang ganoong tono mula sa kanya. Bumalik sa isip ko ang bawat detalye kagabi, ang haplos niya, ang mga halik, ang bawat bulong. Lahat ng iyon ay parang dumaan lang nang napakabilis pero nag-iwan ng marka sa puso ko. “Luigi… ipagluluto pa kita.” “Let the maid do their work. Dito ka muna,” humigpit lalo ang yakap niya sa akin. Sumiksik siya sa leeg ko at lalong lumapit ang katawan niya sa akin. Naramdaman ko agad ang ma
Kasalukuyan akong nanonood ng telebisyon. Umeere ngayon ang eksena kung saan magkasama ang aking asawa at ang katambal niyang si Sasha. Binalik kong muli ang aking salamin at nagpusod dahil pakiramdam ko, ibang tao ako kapag wala ito. “Ma’am, ang galing talaga umarte ni sir, ano? Tiyak akong hahakot na naman siya ng mga awards pagkatapos ng taon,” sabi ni Manang Beth habang kumakain ng niluto naming popcorn. Kumuha rin si Manang Eda sa hawak ni Manang Beth. “Oo nga, ma’am, sobrang bagay ni sir ang trabaho niya. Kahit sinong itapat mong artista ay hindi mangangalahati sa kanya.” Ganito ang eksena namin sa bahay sa tuwing wala si Luigi. Kapag natapos maglinis sila Manang Beth at Manang Eda, sasamahan nila akong mag-marathon. Wala naman kasi akong magawa. Wala naman kaming anak ni Luigi na maaari sanang alagaan habang wala siya. Uminit ang pisngi ko habang iniisip na paano kung may maliit kaming supling? Tatratuhin niya kaya ako nang mas maayos? Mababawasan kaya ang oras na lagi
Nami Ashantelle Santiago’s POV Hindi ko mapigilan ang excitement na kumakalat sa buong sistema ko. Paano, unang beses itong sabay kaming pupunta ni Luigi sa family dinner. Ang mga kamay ko ay hindi maiwasang mag-pawis dahil sa pinaghalong kaba, excitement, at kilig. Feeling ko ay kahit papaano, unti-unti na akong binabalingan ng tingin ng aking asawa. “Di halatang excited kayo, ma’am, ah?” Natatawang sabi ni Manang Beth. Kasama ko sila ngayon habang hinihintay ang asawa kong si Luigi sa aming malaking veranda. Kanina ko pa sinisilip ang phone ko kung nag-text na ba si Luigi, kung malapit na ba siya, kung nasaan na siya. “Hay nako, Beth, hayaan mo na si Ma’am, alam mo naman na minsan lang ang ganitong lalabas sila ni Sir kasama ang buong pamilya,” sabi naman ni Manang Eda. Marahan naman akong ngumiti. “Hayaan niyo, mga manang. Ipag-uuwi ko kayo ng masarap na ulam! Sana ay hindi pa kayo tulog mamaya pag-uwi namin.” “Ay, huwag na!” Pabiro namang tinapik ni Manang Eda ang braso ko
Third Person POVHabang pauwi sa kanilang tahanan. Tahimik sa buong byahe ang dalawa. Si Nami ay occupied pa rin ang isip sa mga sinabi ni Luigi kanina. Ayos lang naman sa kanya kung gagawin siyang parausan nito sa kama, ang tanging bumabagabag sa kanya ay kung hanggang doon na lamang ‘yon. Nahinto lamang ang kanyang mga agam-agam nang tumigil sa Luigi sa isang tabi. Madilim ang daan, ang kanilang sasakyan lamang ang makikita sa kalawakan ng kalsada. She shot Luigi a questioning look, her brow creased in confusion, wondering why they had stopped.“Hindi na ako makapaghintay,” sambit ng lalaki sa kanya. “Take off your clothes, pleasure me.” Napaawang ang bibig ni Nami, oo nga at alam niyang gagawin siya nitong alipin sa kama. Subalit hindi siya makapaniwalang maging sa labas ay magagawang hilingin ‘yon ni Luigi.“Sa bahay nalang, baka may dumaan.” “Wala akong pakealam. Hubad! Ayaw mo? Sige sa daan kita kakant*tin, hahatakin kita palabas,” gigil na sambit ni Luigi. Nayanig siya sa b
Third Person POVThree Years Ago...“Luigi! Napakatigas ng ulo mo! Gaano ba karaming beses kong kailangang ulitin ito sa’yo? Ang pagiging aktor ay hindi pangmatagalan! Hindi ka habang buhay magiging sikat! Hindi ito ang buhay na para sa’yo!”The grand living room of the mansion felt like a stage for heated emotions. Ang mga katulong, na kaninang naglilinis sa paligid, ay nagtakbuhan palabas, takot na masangkot sa galit ng mag-ama.“I already told you, Dad! Hindi ko gusto ang pinapataw mong responsibilidad sa akin!” Luigi shot back, his voice rising, pinapantayan ang kanyang ama. “Masyadong mabigat ang tungkulin ng isang CEO. Mabuti pa sa pag-aartista—ang poproblemahin ko lang ay ang pagod sa trabaho ko!”Si Luigi Ibarra, na nakasuot pa ng casual na damit mula sa rehearsal niya sa studio, ay nakatayo sa gitna ng sala, ang mga kamay ay nasa magkabilang gilid, mahigpit ang pagkakakuyom. Sa harap niya ay ang kanyang ama, si Sergio Ibarra, ang makapangyarihan at kilalang negosyante. Nakata
Third Person POV3 years ago…“What? Are you freaking serious? That nerd?” Kalmado ang boses ni Luigi, ngunit mahihimagan ang pagtutol sa kanyang tinig. “Sa dami ng babae sa mundo, bakit siya? Bakit hindi na lang ‘yung mga model o kahit sino sa mga kaibigan ko? Bakit si Nami Ashantelle Santiago?”“Luigi, this isn’t about what you want. It’s about what’s best for this family.”“Best for the family?” Luigi scoffed, pinipilit pa ring intindihin kung paano niya napasok ang ganitong sitwasyon. “You’re making me marry someone na hindi ko man lang kilala nang maayos. At worse, isang nerd na parang—”“Luigi!” putol ni Atissa, ang ina niyang nasa gilid lamang, nanonood sa dalawa. She gave him a sharp glare, warning him to watch his words.Pumasok sa isip niya ang imahe ni Nami Ashantelle Santiago—ang babaeng pinipilit ipakasal sa kanya. Luigi had met her before, once at a formal family dinner years ago. She was awkward, painfully awkward. Lagi niyang naaalala ang sobrang laki ng salamin nito
Nami Ashantelle Santiago’s POVPresent Time...Tatlong taon na ang nakalipas mula nang ikasal kami ni Luigi. Pero kahit isang araw, hindi niya ako itinuring na asawa. Para bang wala lang akong halaga sa kanya—na parang hindi kami magkasama sa iisang bubong. Mula kasi nang ikasal kami, agad kaming pinagsama sa mansion na ito. Sabi ng mga magulang namin, mag-asawa na raw kami kaya dapat nakabukod na. Wala na raw excuse. Sabi ko pa dati, “Wow, I'll finally live with my celebrity crush!” But reality hits hard. Hindi ito ‘yung tipong kilig na inaasahan ko. From day one, Luigi made it clear. “Asawa sa papel ka lang.” Sakit, diba? Akala mo, akala mo nanalo ka na sa lotto, sa jueteng lang pala. Kasalukuyan akong nasa kusina, tahimik na hinihintay ang tubig na kumulo para sa tsaa ko. Nakaupo ako sa isa sa mga high chairs sa bar counter, pinagmamasdan ang paligid. Tahimik. Gaya ng nakasanayan ko. This house is so big, pero parang mas malaki pa ang distansya namin ni Luigi kahit nasa ilalim
Third Person POVHabang pauwi sa kanilang tahanan. Tahimik sa buong byahe ang dalawa. Si Nami ay occupied pa rin ang isip sa mga sinabi ni Luigi kanina. Ayos lang naman sa kanya kung gagawin siyang parausan nito sa kama, ang tanging bumabagabag sa kanya ay kung hanggang doon na lamang ‘yon. Nahinto lamang ang kanyang mga agam-agam nang tumigil sa Luigi sa isang tabi. Madilim ang daan, ang kanilang sasakyan lamang ang makikita sa kalawakan ng kalsada. She shot Luigi a questioning look, her brow creased in confusion, wondering why they had stopped.“Hindi na ako makapaghintay,” sambit ng lalaki sa kanya. “Take off your clothes, pleasure me.” Napaawang ang bibig ni Nami, oo nga at alam niyang gagawin siya nitong alipin sa kama. Subalit hindi siya makapaniwalang maging sa labas ay magagawang hilingin ‘yon ni Luigi.“Sa bahay nalang, baka may dumaan.” “Wala akong pakealam. Hubad! Ayaw mo? Sige sa daan kita kakant*tin, hahatakin kita palabas,” gigil na sambit ni Luigi. Nayanig siya sa b
Nami Ashantelle Santiago’s POV Hindi ko mapigilan ang excitement na kumakalat sa buong sistema ko. Paano, unang beses itong sabay kaming pupunta ni Luigi sa family dinner. Ang mga kamay ko ay hindi maiwasang mag-pawis dahil sa pinaghalong kaba, excitement, at kilig. Feeling ko ay kahit papaano, unti-unti na akong binabalingan ng tingin ng aking asawa. “Di halatang excited kayo, ma’am, ah?” Natatawang sabi ni Manang Beth. Kasama ko sila ngayon habang hinihintay ang asawa kong si Luigi sa aming malaking veranda. Kanina ko pa sinisilip ang phone ko kung nag-text na ba si Luigi, kung malapit na ba siya, kung nasaan na siya. “Hay nako, Beth, hayaan mo na si Ma’am, alam mo naman na minsan lang ang ganitong lalabas sila ni Sir kasama ang buong pamilya,” sabi naman ni Manang Eda. Marahan naman akong ngumiti. “Hayaan niyo, mga manang. Ipag-uuwi ko kayo ng masarap na ulam! Sana ay hindi pa kayo tulog mamaya pag-uwi namin.” “Ay, huwag na!” Pabiro namang tinapik ni Manang Eda ang braso ko
Kasalukuyan akong nanonood ng telebisyon. Umeere ngayon ang eksena kung saan magkasama ang aking asawa at ang katambal niyang si Sasha. Binalik kong muli ang aking salamin at nagpusod dahil pakiramdam ko, ibang tao ako kapag wala ito. “Ma’am, ang galing talaga umarte ni sir, ano? Tiyak akong hahakot na naman siya ng mga awards pagkatapos ng taon,” sabi ni Manang Beth habang kumakain ng niluto naming popcorn. Kumuha rin si Manang Eda sa hawak ni Manang Beth. “Oo nga, ma’am, sobrang bagay ni sir ang trabaho niya. Kahit sinong itapat mong artista ay hindi mangangalahati sa kanya.” Ganito ang eksena namin sa bahay sa tuwing wala si Luigi. Kapag natapos maglinis sila Manang Beth at Manang Eda, sasamahan nila akong mag-marathon. Wala naman kasi akong magawa. Wala naman kaming anak ni Luigi na maaari sanang alagaan habang wala siya. Uminit ang pisngi ko habang iniisip na paano kung may maliit kaming supling? Tatratuhin niya kaya ako nang mas maayos? Mababawasan kaya ang oras na lagi
Nami Ashantelle Santiago’s POV Pagdilat ko ng mga mata, ang unang naramdaman ko ay ang bigat ng braso ni Luigi na nakadagan sa baywang ko. Nakayakap siya sa akin, at ang hininga niya ay tumatama sa likod ng leeg ko. Sinubukan kong bumangon nang dahan-dahan, pero bago ko pa magawa, humigpit ang yakap niya. "Stay," mahina niyang sabi, halatang kakagising lang. Napatigil ako. Para akong nakuryente sa tinig niya—malalim, mababa, at medyo malambing? Hindi ko alam kung dahil ba sa epekto pa rin ng nangyari kagabi o dahil hindi lang talaga ako sanay marinig ang ganoong tono mula sa kanya. Bumalik sa isip ko ang bawat detalye kagabi, ang haplos niya, ang mga halik, ang bawat bulong. Lahat ng iyon ay parang dumaan lang nang napakabilis pero nag-iwan ng marka sa puso ko. “Luigi… ipagluluto pa kita.” “Let the maid do their work. Dito ka muna,” humigpit lalo ang yakap niya sa akin. Sumiksik siya sa leeg ko at lalong lumapit ang katawan niya sa akin. Naramdaman ko agad ang ma
Nami Ashantelle Santiago’s POV“W-wag mong kainin, nahihiya ako…ohh!”Napakapit ako sa kanyang buhok. Masuyo niyang nilalamutak ang pagkababae ko at hindi ko mapigilan ang paglakas ng ungol. Sinubukan kong kagatin ang aking labi upang hinaan, dahil baka marinig ng mga katulong sa ibaba. Kapag gabi pa naman ay kahit kaluskos lang mabilis mong maririnig. “Ang tamis mo, Ashantelle,” iniwan niya ang ibaba ko at umangat papunta sa akin. Hinalikan niya ako at natikman ko pa ang lasa ng katas ko sa mga labi niya. Hindi ako marunong humalik, sinusundan ko lamang kung paano maglaro ang kanyang dila sa akin. Hanggang sa makuha ko ang tamang ritmo. Parang espadang naglalaban ang aming mga dila at bahagya pang nagbubuhol. Habang naka-ibabaw siya sa akin at hinahalikan ako, naramdaman ko ang isang kamay niyang naglalakbay patungo sa mga s*so ko, pinisil-pisil niyo ito at nilaro ang mga utong. Napapa-awang tuloy ang labi ko at sa tuwing nangyayari iyon ay papasukin agad ng dila niya, halos galug
Nami Ashantelle Santiago’s POVDumampi ang lamig ng aircon sa hubad kong katawan. Gusto kong magtakip o kumutan ang katawan ko. Sapagkat tanging bra at panty ko na lamang ang naiiwan sa akin. Nahihiya ako kung paano niya ako tignan ngayon. Kakaiba sa madalas niyang tingin na mababakas ang panlalait. Ang mata niya ngayon ay puno ng init, pagnanasa, at paghanga? Hindi ko alam. Medyo nahihirapan akong hulaan dahil unang beses ito. “I think this is wrong, Luigi. Magbihihis na ako,” dadamputin ko na sana isa-isa ang damit ko ngunit mabilis niyang pinigil ang kamay ko. Isang mainit na patak ng halik ang ginawad niya sa aking balikat. Para akong nanghina. Dati ay pangarap ko lamang na kahit papaano ay mahagkan niya ako. Ngayon, parang sinasayaw ako ng langit sa isang makamundong paraiso. “Akala ko ba ay gusto mong tapunan kita ng tingin? Hindi ba at gustong mahalin at pahalagahan kita?” Tanong niya, dinidilaan na ngayon ang aking leeg. Bawat dampi ng labi niya ay naghahatid ng kilig at
Third Person POVPagkapasok ni Nami sa loob ng bahay, dumiretso siya sa kwarto nila. Halos hindi niya maramdaman ang paa niya sa paglalakad dahil sa bigat ng kanyang dibdib. Nagmadali siyang sumalampak sa kama at niyakap ang sarili, pinipilit pigilan ang mga luhang kanina pa gustong tumulo. Hindi niya alam kung dapat ba siyang magalit o masaktan, pero mas nangingibabaw ang lungkot.“Hoy, Nami!” Sigaw ni Luigi mula sa pintuan, halatang naiinis. Sumunod ito sa kanya, mabilis ang mga hakbang.“Pwede bang magpaliwanag ka?” malamig na sabi ni Luigi. “Ano nanaman bang inaamok mo?”Napabuntong-hininga si Nami bago siya sumagot. “Problema ko? Gusto mo talagang malaman?” Tumayo siya at humarap kay Luigi. “Ikaw! Ikaw ang problema ko, Luigi!”Napataas ang kilay ni Luigi. “Anong ginawa ko? Kasalanan ko ba na nasigawan ka ni Direk? Sinabi ko naman sa’yo, i-silent mode mo ang phone mo, ‘di ba?”Napalunok si Nami sa narinig. “Alam kong kasalanan ko! Pero hindi mo man lang ba kayang awatin ang direkt
Third Person POVPagdating nila sa set, medyo magulo na ang paligid. Ang mga crew members, artista, at ang director ay nagsisimula nang mag-set up. Si Luigi, na leading man para sa araw na iyon, hindi na nagpatumpik-tumpik at agad pumunta sa direksyon ng mga crew. Si Nami naman, na sumusunod lang, hindi malaman kung anong gagawin. Hindi siya sanay sa mga ganitong setting—ang daming tao, ang daming cameras, at parang lahat ay abala.Nami sat at the edge of her seat as she watched the taping unfold in front of her. Ang kanyang mga mata, bagama’t masakit at puno ng selos, hindi maiwasang sundan ang bawat galaw ni Luigi.Nag-umpisa na ang set at nakaupo na si Luigi sa tabi ng ka-love team niyang si Sasha. "Sobrang bagay nilang dalawa," naibulong ni Nami sa kanyang sarili. Isang malungkot na ngiti ang gumuhit sa labi niya. “Tatratuhin kaya ako ng maayos kung ganyan ako mag-ayos?”Nami’s heart clenched as she watched how natural the two looked together. Masakit. Hindi ito kayang itago ng mg
Nami Ashantelle Santiago’s POVAng aga-aga, pero heto ako sa kusina. Kagaya ng nakasanayan, nagluluto ng almusal para sa asawa kong si Luigi—ang lalaking hindi yata naimbento ang salitang “salamat” sa bokabularyo niya. For three years, consistent ako sa routine na ‘to. Ang sabi kasi nila, “The way to a man’s heart is through his stomach.” Eh si Luigi yata, walang puso, kaya hindi tumatalab. Pinirito ko ang bacon, nag-scramble ng eggs, at ginisa ang fried rice. Para akong nasa sariling cooking show, kulang na lang ay background music. Nilagay ko lahat sa plato, tapos inayos ang table. Nilagyan ko rin ng fresh orange juice para magmukhang sosyal. Kahit mukha akong nerd, Luigi can’t say I’m a useless wife. Maalaga kaya ako.“Kailangan perfect ‘to, Nami. Third anniversary niyo ngayon. Kailangan kahit papaano, matuwa ang asawa mo!” sabi ko sa sarili habang inaayos ang platito. Pero after ilang segundo, natawa na lang ako. “Third anniversary, pero parang ako lang naman ang excited at masa