ANB-8Hindi makakilos si Kiara sa mahigpit na pagkakahawak ni Tristan sa kanyang braso at batok. Tila wala itong pakialam kahit masaktan siya. Patuloy si Kiara sa panlalaban dito, sinuntok niya ito sa dibdib ngunit tila hindi naman nito ininda iyon. Halos hindi rin siya makasagap ng hangin at tila pinangangapusan na ng hininga. Mariin at mapagparusa ang halik na iginawad nito sa kanya. Ang lahat ng galit na gustong sabihin niya rito ay na-stock sa kanyang lalamunan. Halos ipitin nito ang kanyang buong katawan, dahil sa laki nito.Nakaramdam siya ng hapdi sa kanyang labi at nalasahan ang maalat na marahil ay dugo mula sa labi niyang nasugat, dahil sa diin ng halik nito. Nanlambot siya dahil sa kakapusan ng hangin at napahikbi na lang kasabay ang patuloy na pagdaloy ng luha sa kanyang mga mata. Bumalik siya sa Pilipinas, ngunit hindi niya inasahan na masasadlak siya sa kamay ng taong ito. Pinatunayan lang nito kung gaano katotoo ang hinala niya rito. May ilang minuto rin bago nilubay
ANB-9Mabilis na inayos ni Kiara ang sarili. Hindi siya maaring abutan ng lalaking iyon sa gan'ong ayos. Hindi dapat nito makita ang kahinaan niya. Lumabas siya sa silid, at kung ano man ang iutos nito sa kanya, wala naman siyang magagawa kundi ang sumunod, dahil siya na lamang ang naroon. Medyo nakakaramdam na rin siya ng gutom kaya naghalungkat siya sa ref ng pwede niyang kainin. Kumuha siya ng bread at pinalamanan ng butter. Saka nagtimpla ng tea. Kumakain siya ng makarinig siya ng pumasok na tao sa bahay. Mayamaya pa ay ang matinis na halakhak ng isang babae. Napakunotnoo si Kiara, dahil alam naman niya na wala na roon si Celina. "Hey, stop it!" maarteng sabi pa nito na hindi niya alam kung sino ang kausap. Anyway, ano bang pakialam niya sa mga ito? Balewalang ipinagpatuloy na lang niya ang pagkain. Kaagad niyang nilinis ang pinagkainan bago bumalik sa silid. Hindi sinasadya na napalingon siya sa gawi ng sala ng lumipas siya sa tapat ng pinto at napansin ang babaeng nakayuko, ha
ANB-10"Ara?" Napakunotnoo si Kiara matapos marinig ang pangalang tinatawag ni Tristan. Wala naman siyang kilalang Ara dito sa loob ng bahay at tanging siya na lang ang naiwan matapos magbakasyon ang mga ito sa kagustuhan na rin ng amo nila. 'Hindi kaya Ara ang pangalan n'ung babaeng kasama niya kanina?' tanong niya sa sarili. 'Ano bang pakialam ko kung sino s'ya? Bahala ka sa buhay mong magsisigaw d'yan,' bulong niya sa sarili.Tinungo niya ang kusina at naghanap nang pwedeng iluto para sa pagkain n'ya. Kahit pa sinabi ng mayordoma na siya na muna ang mag-aasikaso sa amo nito, binalewala pa rin niya. Ang mahalaga maka-survive s'ya habang narito. Makakahanap rin siya ng tamang tyempo para makalabas sa bahay na ito. Hinalungkat niya ang laman ng ref nang biglang may humaklit sa braso niya."Ano ba? It hurts," Singhal niya rito sabay sulyap. Nakatunghay sa kanya ang malamig na mga mata ni Tristan. Halos mag-isang linya ang pagkakalapat ng mga labi nito. Naramdaman niya nang mas lalo
ANB-11TRISTANMAINGAY sa bar na pinuntahan ni Tristan. Tinawagan din n'ya ang kanyang kaibigan at kasosyo sa negosyo na si Ivan. Ito ang madalas na kasama niya sa mga night out niya. Parang kapatid na ang turingan nila sa isa't-isa mula nang mawala ang kanyang mga magulang. Madalas silang magkaramay kung may mga problema. Nauna na siyang tinungo ang counter at um-order ng alak habang hinihintay ang kasama. Marami na ang mga costumer at halos lahat ay sumasabay sa maharot na musika. Nagsimula siyang magsalin sa kanyang kopita ng may isang babae ang kaagad na lumapit at tumabi sa kanya. "Alone?" Malanding sabi nito na sadyang binasa pa ang mga labi gamit ang dila nito at nagpapungay ng mga mata. "No, I'm waiting for a friend," Sinulyapan niya ito at napansin na may itsura ito at maganda ang hubog ng katawan. Nakaramdam na naman siya ng kakaiba sa kanyang alaga."Then I can be your company for the meantime," Inilapat nito ang palad sa malaki at mamasel na braso ni Tristan. "Sure," a
ANB-12KIARANARAMDAMAN niya na may humaplos sa kanyang pisngi kaya mabilis siyang nagmulat ng mga mata. "Sino ka?" Napabalikwas na tanong niya rito, dahil hindi niya ito kaagad nakilala dahil may kadiliman ang paligid at tanging liwanag mula sa may puno ng hagdanan ang tumatanglaw sa kanila. "Hey, relax! It's just me!" sagot ni Tristan."Anong ginagawa mo rito? Huwag mo nga akong hawakan!" Angil ni Kiara sabay waksi sa kamay nito. "Amoy alak ka pa!" Napangisi si Tristan, "Nagkatuwaan lang naman kami sa labas. Anyway, wala naman ibang ibig sabihin kung hinawakan man kita. Gusto ko lang naman sanang gisingin ka, dahil malamig rito. Umakyat ka na d'on sa kwarto mo!" utos nito."Ipapaalala ko lang sa 'yo. Nangako ka na hindi mo ako pakikialaman sa kahit anong gawin ko."Hindi umimik si Tristan at tinitigan lang siya sa mga mata."Okay!" Kibitbalikat na tugon nito at tumalikod, "Bakit pa nga ba ako nag-aaksaya ng oras na kausapin ka, eh, alam ko naman na hindi ka rin naman makikinig? H
ANB-13KIARAMASAYANG mukha niya ang bumangon kinabukasan. Magaan ang kanyang pakiramdam. Binuksan niya ang bintana na may kaliitan sa kanyang silid at padipang tumingala habang nakapikit. Mabuti na lamang at nagkaroon siya ng oras kahapon para ayusin ang silid niya at ilipat ang ilang gamit na nakatambak doon sa likuran ng bahay. Ngayon nakakahinga na siya ng maluwag. Malayang tumatama ang malamig na ihip ng hangin sa kanyang balat. Dumukwang siya sa bintana at nakita niya ang driver ni Tristan na abala sa paglilinis ng kotse. Mayamaya ay napansin niya ang pagbukas ng gate at pagpasok pa ng isa pang sasakyan na hindi pamilyar sa kanya. 'Hmm, sino na naman kaya ang bisita niya na ganito kaaga?' piping tanong niya sa sarili at nangalumbaba doon upang pagmasdan kung sino ang sakay nito. Isang lalaki ang lumabas mula roon at hindi naman niya makita ang mukha, dahil nakatalikod ito sa kanya. Sa kilos nito ay tila sanay na ito sa bahay at kampanteng pumasok. Kibitbalikat na tinungo niy
ANB-14"WHAT are you doing here?" matigas at malamig na tanong ni Kiara. Bakas sa kanyang mga mata ang pagkadisgusto sa muling pagkakita rito. Nilingon niya ang kanyang paligid at napansin na may kalayuan siya sa karamihan. "Hi! It's nice to see you again after so many years," nakangiting sabi nito habang titig na titig sa kanya. "Kung alam mo lang ang hirap kong naranasan para lang makausap ka sana muli ng personal." "Get out of my sight! Hindi ko kailangan ang kausap na kagaya mo. Huwag mo na ulit akong lalapitan," mahina at halos pabulong na sabi ni Kiara bagama't malaya na naririnig nito. "Kiara, I'm sorry, okay? I didn't want to hurt you before. Kung alam mo lang kung gaano akong nagsisisi, after you left me. I know na nasaktan kita nang husto. Pero kahit anong gusto ko na kausapin ka noon, hindi mo ako binigyan ng pagkakataon. Umalis ka at lumayo na hindi man lang tayo nagkaroon ng maayos na pag-uusap." malumanay na sabi nito."Wala akong panahon para makinig sa mga sentimyen
ANB-15TRISTAN: KASALUKUYANG nasa gitna siya ng meeting ng may tumawag sa kanya. Ang taong kanyang in-assign para magbantay kay Kiara."Yes?" ["She's with another woman at the bar, sir,"] tinig sa kabilang linya. "Bar? Where?" Mabilis na sinabi nito ang lugar. "Sige, don't let her get away in your sight, okay? I will just finish my meeting for today. If after an hour and she's still there, inform me as soon as possible, understand?" ["Yes, sir,"]Pinutol niya ang linya at muling hinarap ang mga deligado nila. Mayroon silang annual liquidation sa kumpanya at mas gusto niya na siya mismo ang naroon kapag usaping pera ng kumpanya ang pinag-uusapan.Matapos lang ang kulang isang oras at natapos din ang pagpupulong. Muli niyang dinayal ang numero ng taong nakasubaybay kay Kiara at nalaman na nasa bar pa rin ito. Nagpasya na lamang siya na puntahan ang nasabing bar. Maaga pa naman at dadaanan na lamang niya ito bago dumiretso pauwi."Girly, paki-ayos na lamang ang mga papeles na kaila