NANG MAGSIMULA ANG lecture, lalong nanlumo ang pakiramdam ni Daviana. Ang nilalaman ng discussion kasi ay nauugnay sa artificial intelligence. Wala siyang knowledge doon at hindi rin naman siya dito interesado. Para siyang nanonood ng pelikulang hindi niya gusto ang genre, o napilitang basahin ang isang libro kahit hindi pumapasok ang laman noon sa loob ng utak niya. Nagsimulang bumalik sa isipan niya sina Warren at Melissa. Ibang beses siyang tahimik na napatanong kung nasa Thailand na ba ang dalawa at kung ano ang ginagawa nila sa mga oras na iyon. Sumama na naman ang hilatsa ng mukha niya. Umasim na parang gusto na mang magwala. Aminin niya man o hindi ay inis na inis pa rin siya. Nagngingitngit sa pagiging panira ng moment nila ni Warren ni Melissa. Alam niyang sinadya niyang gawin iyon. Bigla siyang nilingon ni Anelie na nag-e-enjoy na sa panonood kay Darrell nang marinig ang malalim na hinga. “Huwag mo ng isipin si Warren,” lapag ni Anelie sa isang kamay ni Daviana ng tablet ni
SAGLIT NA NAPA-ANGAT na ang mga mata ni Daviana habang kumakalabog na ng kakaiba ang kanyang dibdib. Parang hindi pa siya handang malaman ang mga susunod na tagpo sa video pero kailangan niyang ipagpatuloy ang panonood doon hanggang sa bandang dulo nito. Muli niyang ibinaba ang mga mata sa pinapanood niya. Nag-resume iyon sa part na may lumabas na isang hindi kilalang bulto ng lalaki sa dulong bahagi ng pasilyo. Nang dumaan ang lalaki sa banda nila ni Rohi, tinitigan siya nito ng malagkit na tingin. Nanlaki ang mga mata ng dalaga nang makitang parang natural na inakbayan ni Rohi ang isang balikat niya na hindi niya maintindihan kung bakit kailangan niyang gawin iyon. Pagkaalis ng lalaki na halatang may dismayadong mukha ay itinaas niya ang kamay niya nang walang babala at niyakap na ang leeg ni Rohi. Nagunyapit siya sa leeg nito. Parang binuhusan ng malamig na tubig si Daviana. Nanginig na ang kamay doon ng dalaga na may hawak na cellphone. Hindi na napigilang mandilat ang mga mata.‘
MAYA-MAYA, kinuha ulit ni Daviana ang cellphone niya at muling pinanood ang video. Para bang nais niyang ilang beses ulitin iyon upang siguraduhin kung tama ba ang kanyang napanood. Wala naman siyang kasama sa loob ng silid kung kaya naman nilakasan na niya ang volume at sinubukang pakinggan ang mga pinagsasabi nilang dalawa ni Rohi. Gayunpaman, maaaring dahil sa distansya ng kumuha noon kung kaya naman hindi pa rin niya marinig nang malinaw ang pag-uusap. Idagdag pa ang malakas na sounds ng tugtog mula sa loob ng bar. Hanggang dulo niyang pinanood iyon kung kaya naman nakita niyang mas malala pa pala ang nagawa niya dahil malinaw na nakita niyang sumuka siya sa katawan nito. As in parang nag-slow motion ang part na iyon ng video.“Ano pang mukhang ihaharap ko nito sa kanya?!”Umayos na ng higa sa kama si Daviana, nakataob ang cellphone niya matapos iyon mapanood nang buo. Nakatakip ng unan ang mukha niya hanggang sa hindi na siya makahinga nang maayos. Itinaas niya ang unan sa mukha
NAPAPALO NA SA sariling noo si Daviana nang marinig niya iyon. Hindi niya na alam kung ano pa ang ire-react niya sa nalaman. Kahit kailan talaga pahamak ang kanyang kaibigan. Ginamit pa talaga siya nito para sa pansariling kapakanan lang. Naisin niya mang magtampo ay hindi niya magawa, huli na at panigurado na siya lang din sa bandang huli ang masasaktan. Ayaw din niyang palakihin pa ang kanilang gusot nito.“Oo nga, Daviana, tapos ayon pinilit niya na kailangan daw natin mag-celebrate ng birthday mo. Eh, naroon din si Darrell na napilitang sumama at saka iyong leader ng company nila na si Mr. Gonzales. Sabi pa ni Keefer, kung gusto mong magsama ng ibang mga mo ay pu-pwede naman daw.” madaldal pa rin nitong turan na animo ay hindi naramdaman ang iritasyon ni Daviana, iyong tipong akala ng babae ay ayos lang kay Daviana ang naging desisyon niya. “Sige na Daviana, pagbigyan mo na ako. Ngayon lang naman eh. Hindi ko na nga iisiping birthday mo ito eh, iisipin kong tunay naming dinner dat
HANGGANG SA MARATING nila ang destinasyong restaurant ay hindi pa rin binigyan ng pansin ni Rohi ang dalaga kahit nakikinita niya ang bulto nito sa side mirror ng sasakyan. Lalong nanlumo doon si Daviana na halatang guilty pa rin sa pagiging pasaway niya noong lasing siya. Marahil ay nainis sa kanya ang binata. Iyon ang patuloy na umiikot sa isipan ni Daviana habang lulan ng sasakyan. Ilang beses na rin niyang hindi napapansin na napakagat na pala siya sa kanyang hinliliit na kuko. Iyon ang madalas niyang gawin kapag sobrang tensyonado siya. Pumarada ang kanilang sasakyan malapit sa restaurant. Sa kabilang street iyon at kailangan pa nilang maglakad ng ilang metro at tumawid. Wala na kasing space ang harapang bahagi ng kainan kung kaya walang choice si Keefer. Jam packed kasi doon ng ganung oras. Pagkapatay ng makina ay umibis na sila doon. Magkasabay na naglakad sina Rohi at Darrell na halatang hindi pa rin tapos sa topic nila sa magiging trabaho nito, agad naman silang sinundan ni A
HINDI NAGING KUMBINSIDO sa naging sagot ni Daviana si Keefer. Base sa nakita niyang tingin dito at concern ng kaibigang si Rohi, batid niyang may iba. Mukhang may malalim silang connection sa bawat isa. Umiling ang lalaki na ikinakunot noo ni Daviana at kapagdaka ay mahinang bigla na lang doong natawa. “Tingnan mo, Daviana. Anong sabi sa'yo kanina? Hindi ka magaling magsinungaling. Hindi ako naniniwala na ganoon lang ang relasyon niyo sa nakitang kong pakikitungo niya sa’yo. Iba talaga eh. Kapitbahay? Kalokohan, Daviana! Walang kapitbahay lang na titingnan ka na para bang...” hindi itinuloy ito ni Keefer. “Eh iyon naman talaga ang totoo. Bakit hindi siya ang tanungin mo? Magkapitbahay nga kami. Period.” busangot na ang mukhang saad ng dalaga, hindi na niya gusto ang tabas ng dila ni Keefer. Iyong tipong may iba itong tinutukoy na hindi niya mapunto kung ano. Sinagot niya na ang tanong nito tapos ayaw pa siyang paniwalaan? Nagtanong pa ito sa kanya! “Nagtanong ka pa. Ayaw mo namang m
NAGKIBIT-BALIKAT NA LANG si Daviana. Piniling manahimik. Hindi niya binigyan ng sagot ang tanong ni Keefer na sa mga sandaling iyon ay nakahabol ng tingin sa kanya. Ipinapakita nito sa kanyang mga tingin na hinihintay niya ang sagot, at binigo siya doon ng dalaga. “Bakit ayaw mong sagutin ang tanong ko?” pasimpleng sunod ni Keefer sa kanya, hindi pa rin siya pinansin ni Daviana. “Hey—”Naputol iyon nang malalaki ang mga hakbang ng dalaga na pumasok na sa loob ng restaurant. Pasunod sa tatlong kasama na nasa loob na. Nakalingon sa may pintuan at hinihintay silang dalawa ni Keefer. Walang nagawa si Keefer kundi ang sumunod na rin sa kanya kahit mababakas sa mukha nito na medyo frustrated sa kawalan ng sagot ni Daviana sa bagay na itinatanong niya. Panandalian na itong iwinaglit. Nang tuluyang makapasok ang lahat sa loob ay sinalubong na sila ng dalawang waiter upang e-assist ang mga bagong dating na customers.“Nagpa-reserve ako dito kanina sa pangalan ni Rohi Gonzales.” walang gatol n
UMINIT PA ANG mukha ni Daviana lalo pa nang magawi ang tingin niya sa banda ni Rohi na sa mga sandaling iyon ay nakaburo na pala ang mga mata sa kanya. Malalim ang pagtitig na ginagawa nito sa dalaga na para bang kailangan niyang mag-explain kung bakit may pa-cake sa kanya si Keefer? Eh, hindi niya rin naman alam kung bakit nag-abala pa ang lalaking iyon. Hindi naman niya dito hiningi. So, hindi na rin niya kasalanan iyon kung bakit mayroon. Ilang segundo silang nagtitigan. Mas nagbaga pa ang mukha niya nang maisip na iyon ang unang pagkakataon na tiningnan siya nito mula nang dumating sila sa resto.“Minsan ka lang naman magbi-birthday sa isang taon, at para sa akin ay cake ang pinaka-importanteng pagkain na mayroon ka sa araw na iyon. Malay mo kasi matupad mo na ang mga wish mo dito kapag nag-blow ka ng candle. Hindi ba?” lihim na patutsada ni Anelie na alam ni Daviana na may nakatagong panunukso ang mga nilalaman ng lahat ng kanyang sinasabi. “Hindi ba, Keefer? Isang beses lang iyo
NAGSUKATAN NG MATALIM na mga tinginan ang dalawa na ikinalamig na ng buong katawan ni Daviana. Baka kasi mamaya ay magsuntukan sila doon, nakakahiya. Hindi mababanaag ang pagiging magkadugo ng dalawa na parang parehong ibang tao ng mga sandaling iyon. Sinubukan ni Daviana na pumagitna sa kanilang dalawa na nagiging manipis ang pagitan. Kitang-kita ng dalaga kung paano magngalit ang mga ngipin ni Warren sa sobrang inis niya rito.“Gusto ko lang makita ang tunay na nangyari. Iyon lang. Huwag mo na sanang ipagdamot iyon, Warren. Uulitin ko, wala akong masamang ginawa sa girlfriend mo. Ni hindi ko hinawakan ang kamay noon. Nagpatihulog siya ng sadya.” Hindi pa rin siya pinakinggan ni Warren na hinawi lang sila upang siya na ang maghanap ng footage. “Tingnan natin, Viana, kung sino ang nagsasabi sa inyong dalawa ni Melissa!” hawak nito sa mouse na binitawan ni Rohi kanina, ikinapula na iyon ng mga mata na naman ng dalaga. “Dito natin makikita kung sino ang sinungaling.” Namuo na ang luh
MALALAKI ANG MGA hakbang na tinungo ni Warren ang general security department ng kanilang Hacienda. Nais niyang patunayan na hindi nagsisinungaling ang kanyang nobya at ang kaibigang si Daviana talaga ang may kasalanan ng aksidente. Doon ay saka pa lang siya mapapalagay ng loob. Para matapos na rin pagka-guilty niya sa mga nangyari. Ganun na lang ang gulat ng head ng security department nila nang marinig kung kaninong anak siya at ng purpose ng pagpunta niya doon. Lingid sa kaalaman ni Warren ay kanina pa nauna doon si Rohi at Daviana upang tingnan ang CCTV, habang kumakain ng breakfast kanina ay hinimok ni Rohi na tingnan nila ang buong pangyayari sa mga CCTV. “Hindi na kailangan, Rohi, alam ko naman na wala akong masamang ginagawa.” “Kailangan iyon Daviana, para malinis mo rin ang iyong pangalan. Para masampal mo rin sa babaeng iyon na siya ang dahilan kung bakit ka nasaktan at hindi ikaw. Mappaatunayan mo lang iyon kung makikita iyon ng lantaran sa CCTV.” Muling iniiling ni Davi
SINUNDAN NG MGA mata ni Rohi ang likod ng dalaga na naglaho na sa paningin niya nang sumara ang pintuan. Dahan-dahang naupo ang binata sa sofa habang nakatingin pa rin ang mata sa dahon ng pintuan ng silid. Nakapagkit pa rin sa kanyang balintataw ang namumulang mukha ni Daviana kanina. Napayuko na siya doon. Hindi na niya napigilan ang sarili at malakas na doong tumawa na tanging siya lang ang nakakarinig. Tuwang-tuwa ang binata sa naging reaksyon ng dalaga na halatang labis na nahihiya pa rin sa kanya. Nanatiling nakangiti pa rin ang labi ni Rohi.“Ang cute niya talagang maasar…” mahina niya pang usal na muling mahinang natawa. Nahiga na si Rohi sa sofa at pilit niyang pinagkasya ang sarili doon. Pinag-krus niya pa ang dalawang braso sa tapat ng kanyang dibdib. Muli pa siyang natawa nang pagpikit ng mga mata ay makita niya sa balintataw niya si Daviana. Ang linaw noon na tila ba kaharap niya lang ang dalaga. Nakagat na ni Rohi ang kanyang pang-ibabang labi, iba na kasi ito. Masyado
PINATAY NI ROHI ang gripo gamit ang kaliwa niyang palad. Biglang natahimik ang buong silid nang mawala ang ingay ng bumabagsak na tubig. Humigpit pa ang hawak niya sa kamay ni Daviana na parang bigla itong naging kabado doon. “Kung ganun, napag-isipan mo bang ikonsidera ang ibang lalaki kung sakaling mangligaw sa’yo?” Naramdaman ni Daviana na nagsimulang uminit ang kanang kamay na hawak ng binata. Hindi niya alam kung paano sasagutin ang tanong nito Pabilis na nang pabilis ang tibok ng puso niya, parang lalabas na sa dibdib niya ang puso. Nang sobra na ang tensyon na nararamdaman ng kanyang katawan ay laking pasasalamat niya nang biglang mag-ring ang cellphone niya na naging dahilan upang basagin ang katahimikan sa loob ng kwarto. Tila napasong binitawan ni Rohi ang kamay niya at umatras ng ilang hakbang upang makalayo sa katawan niya at bigyan na siya ng distansya.“Hindi mo ba sasagutin ang tawag?” Ang buong akala ni Daviana ay cellphone iyon ni Rohi kung kaya naman wala siyang a
HINDI NA MAPIGILAN ni Daviana na mapakurap ng kanyang mga mata. Para siyang nabingi sa narinig niyang pahayag ng kaharap na binata. Ano raw? Hindi na ito aalis? Doon ito matutulog kasama niya? Bakit niya naman gagawin iyon?“Anong s-sinabi mo, Rohi?” Sa halip na sumagot ay dire-diretso lang lumakad ang binata palapit sa sofa at naupo na ito sa kabilang gilid noon. “Ang sabi ko hindi na ako aalis. Dito ako matutulog. Sasamahan kita.” Hindi magawang makaimik ni Daviana. Bigla siyang kinabahan sa hindi niya maipaliwanag na dahilan. Paano ang mga tauhan nitong lasing na? Saka saan siya matutulog? Iisa lang ang silid at kama na naroon. Ano iyon magtatabi sila? “Bakit?” “Sa sofa ako matutulog. Huwag kang mag-alala.” sa halip ay sambit niya dahil nababasa ang pag-aalala ng dalaga.May bahid pa ng luha ang mata ni Davian, basa pa noon ang kanyang mga pilik-mata. Hindi nakaligtas iyon sa paningin ni Rohi. Malamang, paano niya iiwanan doon ang dalaga lalo na at nakita niya itong umiiyak da
NAPATITIG NA SI Daviana sa likod ni Rohi na nagsimula ng humakbang patungo ng pintuan ng holiday home. Mabagal niyang sinundan ang binata. Gusto niya itong pigilan para samahan siya doon, ngunit hindi niya magawang ibuka ang bibig lalo pa at alam niyang kailangan ito ng mga staff doon sa hotel. Nakaramdam ng pagkataranta at bahagyang pag-aalala na ang dalaga nang akmang lalabas na siya rito. “Rohi, sandali lang!” Agad napalingon sa kanya ang binata nang marinig ang kanyang sinabi. Mababanaag niya sa mukha ng dalaga ang pag-aalinlangan na may sabihin ito sa kanya. Bagay na hindi niya naman alam kung ano iyon.“Bakit? May kailangan ka pa ba?” Marahang kinagat ni Daviana ang labi. Ang nais niyang sabihin ay huwag siyang iwan nito sa lugar ngunit iba ang lumabas sa kanyang bibig. Salitang hindi naman niya pinagsisisihang sabihin pa rin sa binata.“Maraming salamat.”“Walang anuman, Daviana. Siya nga pala, bagama’t may mga guards ang lugar na ito na nagbabantay magdamag hindi pa rin ito
DUMILIM NA ANG paningin ni Rohi nang marinig niya ang mga sinabi ng dalaga. Humigpit pa ang hawak niya sa manibela ng kanyang sasakyan. Marami siyang nais na sabihin pero hindi niya magawang sabihin dahil ang labas noon ay magiging pakialamero na siya sa buhay nito.“Paniguradong hindi na kami muling magiging magkaibigan pa ni Warren mula sa araw na ito.” mapakla ang tinig na sambit ni Daviana na bahagyang ikinalingon sa kanya ni Rohi, huminga pa siya nang malalim para lang hugutin ang sama ng kanyang loob. “Naaksidente kasi si Melissa kanina nang mangabayo kami at pumunta sa pusod ng kagubatan sa may waterfalls. Sa akin ba naman binebentang, ni hindi ko nga hinawakan kahit ang dulo ng daliri ng babaeng iyon. Malamang girlfriend niya iyon kaya siya ang pinapaniwalaan at hindi ako. May sira na ang utak ng babaeng ‘yun! Nakakabahala na talaga…”“Paanong bintang? Itinulak mo?” “Hindi. Ganito kasi iyon.” Umayos na ng upo si Daviana upang ikuwento ang nangyari kay Rohi. “Pinatakbo ko an
NAKAHINGA NANG MALUWAG si Daviana nang marinig niya ang pamilyar na boses ng lalaking lulan ng sasakyan. Hindi niya maintindihan kung bakit parang ang lahat ng takot niya ng mga sandaling iyon ay agad na nawala. Lumapit pa siya sa kotse upang lubos niyang maaninag ang mukha nito. Siya nga! Si Rohi.“Rohi?” masiglang sambit niya sa pangalan ng lalaki na hindi niya inaasahang makikita niya roon, dahil ang sabi ni Anelie ay hindi naman ito doon pupunta dahil sa busy raw. Ngunit ano ang ibig sabihing narito ito?Ngumiti lang si Rohi nang makilala siya ng dalaga matapos niyang magpunas ng mga luha niya. “Pumasok ka na ng kotse. Saan ka pa ba pupunta ng ganitong oras? Gabing-gabi na ah? Nag-walked out ka ba?” sunod-sunod niyang tanong na hindi sinagot ni Daviana dahil pinili niyang sumakay na roon.Umikot na ang mga mata ni Daviana na nagsusuot na ng seatbelt matapos isara ang pintuan ng kotse. Komportable talaga siya kapag si Rohi ang kanyang kasama. Ang layo noon sa pakiramdam niya kay W
SUMIDHI PA ANG galit ni Daviana sa walang imik at nakatayo lang na si Warren. Hindi niya ugali ang mag-eskandalo, pero hindi niya na mapigilan ang sakit nang dahil sa ginagawa ni Warren sa kanya. Pinagtitinginan na sila ng mga dumadaan, subalit hindi niya pa rin alintana. Wala ng pakialam ang dalaga sa kung anong sasabihin ng iba. Naramdaman na niya ang panghihina ng kanyang dalawang tuhod na parang anumang oras ay magco-collapse na siya. “Ikaw ang nagbago, dahil kay Melissa, ikaw Warren!” Sa mga sandaling iyon ay nais niyang isumbat ang lahat ng mga nagawa niya sa lalaki. Ang mga sakripisyo niya. Kung alam niya lang din na magiging ganito ito sa kanya ngayon, dapat noon pa lang ay inilayo na niya ang kanyang sarili. Hindi na dapat siya nag-aksaya pa ng oras.“Ngayon nagsisisi kang sumama ka dito? Hindi ba at gusto mo naman? Sana sinabi mo na lang sa akin na ayaw mo—” “Wala ka ba sa tamang katinuan? Tumanggi ako hindi ba? Anong ginawa mo? Pinadaan mo kay Daddy ang invitation mo! Gu