Chapter 05

"Happy birthday, honey." Mahina kong basa sa I* post ni Brent. "Honey pala tawagan nila? February 03 is her birthday? Ilang taon naman kaya siya?" Para akong tanga rito sa kuwarto ko.

"Kaya ba iniwan niya ako sa office? Hayst! Sino ba naman ako para hintayin niya? Pero wala namang masama kung gigisingin niya ako! Napaka-walang kuwentang tao, e! Wala man lang konsensya!" Padabog akong nahiga ulit sa kama ko.

"Tasha!" Rinig kong pagkatok ni Kuya sa pintuan ko. Ang sakit pa rin ng ulo ko, halos hindi ako nakatulog simula nung umuwe kami.

"Ayaw ko ng pumasok. . . " Mahina kong sabi. Pakiramdam ko ay pagod ang katawan ko. Hindi naman nila maiintindihan iyon kasi hindi nila alam.

Na buntis ako.

"Open the door!" Iritado akong bumangon at napatingin sa pintuan. Wala naman talaga akong pakialam kung mag-isa kong mapapalaki ang bata, e! Bakit ngayon nang-iinarte ako?

"Haist!" Inis ginulo ang buhok ko bago tumayo sa kama. It's already 9:30 at hindi makaalis-alis si Kuya dahil sa akin.

"Puwede ka namang pumasok na walang kasama, Kuya." Bungad ko nang pagbuksan ko siya. Seryoso lang niya akong tiningnan.

"May gusto ka ba kay Brent?" Nanlaki ang mata ko sa naging tanong niya.

"A-ano? Ha! Sinong magkakagusto sa arogante at nakakainis na lalaking iyon? Mukha ba akong pumapatol sa may jowa na? Anong akala mo sa akin naubusan ng lalaki?" Tuloy-tuloy kong sabi. Kumunot ang noo ko nang malakas siyang tumawa.

"Ang dami mong sinabi, Tasha, Oo at hindi lang naman ang sagot." Inirapan ko siya at inis na kinuha ang towel. "Mabilis lang ako, tss!" Paalam ko bang puamasok sa banyo.

Ano naman ang akala niya sa akin? At ano ba ang akala niya ang guwapo nung kaibigan niya? Akala mo kung sinong masarap!

Natigilan ako sa aking pag-iisip. "OMG!" Namumula kong sabi nang maalala ko ang gabing iyon.

"Nakakahiya!" Kinagat ko ang pang ibabang labi ko. Naalala ko lang kung paano ako nagmakaawa sa kaniya nang gabing iyon, na huwag siyang tumigil sa ginagawa niya.

"Anong hindi masarap, Tasha? Madaling araw na nga kayo natapos, mabubuntis oa ba kung hindi?!" Nahihiya kong reklamo.

"Wala naman siyang maalala, hindi ba?"

"Atasha, dalian mo!" Umiling ako nang marinig ko si Kuya. Siguro naman wala talaga siyang maalala. Mukha kasi akong teenager kapag walang makeup.

"Tama! Kung nakilala niya ako, e 'di sana sinabi na niya. At si Nathaniel naman talaga ang mas matagal kong nakausap nun." Napabuga ako ng hangin. "Ano ba naman 'tong pinasok ko." Kahit hindi ko siya kaharap ay ramdam ko pa rin ang pamumula ng pisngi ko.

"Please don't stop. . . Ang sarap." Tuluyan ko ng nasabunutan ang buhok ko nang maalala ko ang mga sinabi ko.

Inayos ko muna ang sarili ko bago lumabas ng banyo. Wala na sa kuwarto si Kuya kaya mabilis lang akong nagbihis at nag-ayos. Hindi na ako maglalagay ng make-up, mahirap na e.

"Let's go?" Aya ni Kuya nang nasa may hagdan ako. Wala pa akong kain pero dahil sa nga naiisip ko kanina, wala akong ganang kumain.

Paano ba naman?! It's my first time. . . I just can't imagined how I beg for him that night. Oo na! Aminado akong magaling siya.

"Are you okay?" Tanong ni Kuya nang mapansin ang pananahimik ko.

"Sinong magiging okay? Ayaw kong pumasok pero pinipilit mo pa ako." Ano ko rito. Mahina siyang natawa sa akin.

"You like him -"

"Asa ka! Napaka-epal ng kaibigan mo na iyon." Reklamo ko dahil ayaw niya akong tantanan. Ayaw kong lagi siyang isipin, lalo ngayon at alam kong may fiancee naman pala siya.

Pareho naming ginusto ang nangyari ng gabing iyon. And it's my responsibility to face the consequence, alone.

Kung malalaaman nilang buntis ako, that's fine. Magagalit sila pero kung makikita naman nila na kaya ko, siguro naman matatanggap nila.

"You're late." Agad na sabi ni Brent pagkapasok ko palang ng opisina.

"Alam ko dahil may orasan sa bahay namin. Kung ginisihg mo sana ako e 'di sana hindi ako late." Hindi siya makapaniwalang tumingin sa akin.

"Are you kidding me?" Seryoso niyang tanong. Inirapan ko siya at nagtungo sa lamesa ko.

"Hindi ka naman siguro mababawasan ng daliri kung gigisingin mo ako, hindi ba? Ah! Nagmamadali ka siguro dahil sa girlfriend mo, ano?" Kumunot lalo ang noo niya. Para bang may mali sa naging tanong ko.

"It's not my fault that you're lazy--"

"Huy! Excuse me, ha?! Sadyang madami lang akong na encode tapos-"

"Let me remind you that I'm the boss here, Ms. Lopez." Putol niya sa sasabihin ko.

"Ayan na naman tayo sa boss na 'yan. Oo na at boss ka, happy? Huwag mo akong umpisahan at pagod ako." Nag sign pa ako sa kaniya ng stop para lang maintindihan niya na busy talaga akong tao.

"You're unbelievable." Naiiling nitong sagot. Inirapan ko nalang siya at binuksan ang laptop ko. Masakit talaga ang ulo ko pero dahil wala naman akong choice, Sige, magta-trabaho na ako.

"I have an appointment this tomorrow." Rinig kong sabi ni Brent. Tumingin ako rito para makita kung sino ang kausap niya.

"Bakit?" Tanong ko nang mahuli kong sa akin siya nakatingin.

"I have an appointment tomorrow-"

"Hindi ako bingi, oh? Tapos?" Nagtataka kong tanong sa kaniya.

"Nakalimutan muna ba kung ano ang trabaho mo?" Pinagtaasan ko siya ng kilay.

"Mag-schedule ng meeting, appointment for your client at samahan ka sa mga business meeting rin. . ." Hindi ki matuloy ang sasabihin ko. Tumingin ako rito, naghihintay ng sagot.

"At exactly 8 am, don't be late." Ani nito bago kinuha ang coat at nagsimulang humakbang palabas ng office.

"Huy! Anong sasama? N-nahihilo ako pag malayo ang pupuntahan-"

"Really? Sabi ng kuya mo ay mahilig kang gumala, Ms. Lopez.* Mabilis niyang putol sa sasabihin ko.

"Pero hindi aki puwede at may mga gagawin ako bukas!" Reklamo ko dahil sabi ng doctor ay bawal pa talaga akong nagpunta sa malalayong lugar. Dapat nga ay nagpapahinga ako e.

"No more buts, Ms. Lopez, Tomorrow morning." Sasagot pa sana ako nang tuluyan siyang lumabas sa opisina. Hindi ko na tuloy alam kung ano ang idadahilan ko.

"Walanghiya talaga, e!" Reklamo ko dahil kahit kailan ay wala akong laban sakaniya. "Huwag nalang kaya akong pumasok?" Pero sabi niya ay mahalaga ang appointment na iyon.

"Haist! Pasensya kana talaga, baby, hindi puweding magdahilan si mommy." Ani ko habang hinahaplos ang tiyan ko.

Madami akong tinapos na reports kaya kahit naiinis ako kay Brent ay nagawa ko pa rin na tapusin ng maayos ang trabaho ko.

Hirap naman pala talagang itago ang totoo. Hindi ko naman puweding sabihin o ipaalam sa pamilya ko dahil sigurado akong ipapaturo nila kung sino ang ama. Si Carl? Nako! Mas babae pa nga iyon sa akin.

"Are you done?" Tanong ni Brent nang madatnan niya ako sa parkihg lot.

"Yeah. . ." Tipid kong sagot. Wala akong ganang makipagtalo sa kaniya. Lalo at ramdam ko ang pananakit ng ulo ko at tiyan. Sa sobrang pag-iisip ay nakalimutan kong kumain kanina.

"Are you okay?" Kunot noo niyang tanong. Ewan ko ba sa isang 'to, minsan mabait pero madalas kampon ni satanas! Tumango ako kahit ang totoo ay nanghihina ang katawan ko. Parang babaliktad ang sikmura ko at umiikot ang paligid.

"Ms. Lopez- sh*t!" Mabilis siyang lumapit nang muntik na akong matumba. "Are you  sick?" Nag-aalala niyang tanong sa akin.

Umiling ako kahit ang totoo ay sumama bigla ang pakiramdam ko.

"Ms. Lopez, do you want me to call your brother -"

"Don't. . . Please. ." Mahina kong sagot. Kumunot ang noo niya sa naging sagot ko. Gusto ko sanang sabihin sa kaniya na kailangan ko lang magpahinga pero  unti-unti manlabo ang paningin ko at tuluyang nawalan ng malay.

Unti-unti kong dinilat ang mga mata ko at hindi na ako nagtaka nang mapagtantong nasa hospital ako.

Mabagal akong bumangon at doon ko lang napansin si Brent, tahimik na nakatingin sa akin.

"A-anong nangyari? Wala bang sinabi ang doctor-"

"You're. . . Baby is safe, Ms. Lopez." Nanlaki ang mata ko. Mabilis ang tibok ng puso ko.

Bakit sa lahat ng puweding makaalam, siya pa?

"You're pregnant. . . Bakit hindi mo sinabi?" Hindi ko makuhang sumagot sa kaniya. Halo-halong kaba ang nararamdaman ko.

"B-brent. . ." Tanging pagtawag lang sa pangalan niya ang nagawa ko.

To be continued. . .