Chapter 04

"A-ano? Hindi, ha! Masama lang talaga ang pakiramdam ko kanina pang umaga." Pagdadahilan ko. Of course hindi ko ugaling manira ng relasyon, okay? Malay ko bang may fiance ang bugok na 'yon!

"Are you sure? You know what I'm not going to -"

"Ms. Mariano, hindi ako buntis. Masama ang pakiramdam ko at isa pa, walang dahilan para ipaliwanag ko sa 'yo ang buhay ko. We're not even friend." Napakurap siya. Halatang hindi inaasahan ang sasabihin ko. Hindi ko rin alam kung bakit ko nasabi iyon.

"I-i'm sorry." Nahihiya niyang sabi. Nag-iwas ako ng tingin bago siya lagpasan. I don't really want to offend her but, it already happened.

Nasabi ko na, e.

Agad akong dumeretso palabas ng kompanya. Wala akong alam na malapit na kainan dito, ito namang si Kuya bigla akong iniwan nang walang pasabi. Para tuloy akong nawawalang bata! Parang mga ewan pa 'tong kaibigan niya.

Natigilan ako nang biglang tumunog ang cellphone ko. Kinuha ko iyon pero unknown naman ang caller. Kunot noo ko itong sinagot.

"Where are you?" Kusang tumaas ang isa kong kilay. Kahit hindi siya magpakilala ay alam ko kung sino siya.

Ang dakilang Brent Suarez lang naman. Napaka-bossy ba naman ng boses niya. Akala mo ay binabayaran ako, well. . . Okay, nagtatrabaho na pala ako sa kaniya. Tsk!

"Nasa labasa kakain tss! Miss muna agad ako? Ikaw, ha! Nandiyan pa ang fiancee mo." Nanlaki ang mata ko nang marinig ko ang malakas na tawanan sa kabilang linya.

"Naka loudspeaker ba iyan?!" Taranta kong tanong sa kaniya.

"Yes, Ms. Lopez." Kinagat ko ang pang ibabang labi ko. Napaka-walanghiya talaga nito kahit kailan!

"Umakyat kana dito sa taas, alam kong hindi ka pa nakakahanap ng kakainan." Rinig kong sabat ni Marvin. Isa pa 'tong kaibigan ni Kuya, ang weird lang talaga nilang kasama e.

"Nasa restaurant ako!"

"Are you sure? We can see you, Ms. Lopez." Napatingin ako sa taas at tama nga ako! Pinapanood lang naman ako ni Mr. Suarez sa mismong bintana ng opisina niya.

"Stalker kana pala ngayon, ha? Kalahating araw lang tayong magkasama pero hindi muna agad ako matiis." Natatawa kong biro sa kaniya. Kahit nasa malayo ay kita ko kung paano nagsalubong ang kilay niya.

"Your brother asked me to ta-"

"Ah! Dahilan mo na naman si Kuya, ha? Huwag na at may makakainan naman ako dito." Sagot ko bago binaba ang tawag. Kumaway ako rito bago tumalikod at magsimulang maglakad paalis.

Ang weird talaga nun, hindi mo mahulaan ang ugali e. Minsan parang caring pero madalas masungit talaga. Pero, okay lang din naman iyon sa akin, I mean. . . Makakaipon ako para sa amin ng anak ko.

"Good for two po, ha?" Mabuti nalang at may malapit na kainan dito. Hindi naman ako mapili talaga sa pagkain pero simula kasi ng magbuntis ako, parang naging masilan ang ilong ko. Kapag ayaw ko sa amoy ng pagkain, parang bumabaliktad ang sikmura ko bigla.

Hindi maalis sa isip ko ang nangyari kanina sa comfort room, paano kaya kung magchismis doon si Daniella? Well, mahirap kasi lalo at mabilis kumalat pagchismis. Ayaw ko lang din naman na madamay pa si Brent.

What happened between us that night is just a one night stand. Hanggang doon lang, sadyang magaling lang siya at biglang sure ball ang dating sa akin.

It's not that I'm regretting this but, we are talking about the innocent child. Ano nalang ang future niya kung physically and mentally unstable ako? Ano nalang ang sasabihin sa akin nina mommy at Daddy .

Pakiramdam ko tuloy ay kahit ang dami kong kinain, parang wala lang. Paano e ang daming pumapasok sa utak ko.

"Ano iyan?" Tanong ko kay Brent nang maglapag siya nang sobrang daming folder sa table ko.

"Try to summarize that and encode it. I need that one tomorrow morning." Muli akong napatingin sa mga folder.

"Anong akala mo sa akin machine? Kahit ata dalawang araw ay hindi ko 'to matatapos e!" Reklamo ko. B'wesit na 'to, hindi ako puweding magpuyat at bawal iyon sa akin.

"Stop complaining and do your job, Ms. Lopez, hindi kita pinapasahod para magreklamo lang dito." Inirapan ko siya at padabog na binuksan ang lapton.

"Akala ko pa naman ay wala akong gagawin sa first day ko!" Mahina kong sabi. "Ano? Bunalik kana po sa lanesa mo at hindi ako makapagsimula dito." Mas lalo akong nairita nang makita ang ngisi sa labi niya. Parang baliw, e.

Nagsimula na akong magtimpa ng keyboard at alam kong ramdam niya ang gigil ko dahil kulang nalang ay masira ang lapton na 'to sa lakas ng pag pindot ko.

It's already 2 in the afternoon pero apat na folder palang ang natapos ko. Nagsisimula na rin akong makaramdam ng antok. Pag ganitong oras kasi ay nakakatulog talaga ako, siguro dahil nga sa pagbubuntis ko.

Pero sabi sa akin ay huwag kong sanayin ang sarili kong gano'n, it's not healthy for us ng dinadala ko.

Hindi ko alam kung ilang folder ang natapos ko dahil panay dagdag naman 'tong si Brent!

"Paano ako matatapos kung panay dala ka naman dito ng panibagong folder?! Nananadiya ka ba?" Irita kong tanong sa kaniya. Nagkibit balikat lamang siya at tinalikuran ako.

Nakakainis talaga 'to!

"Bakit puro contract 'to?" Tanong ko sa kaniya dahil nahilo na ako kaka-encode ng mga articles and section no.

Bobo pa naman ako sa ganito.

"Ah! Oo nga pala ikaw ang legal counsel! Oo na hindi muna kailangan pang sumagot, Mr. Suarez." Masungit lang akong pinagmasdan nito pero hindi pa rin nakatakas sa paningin ko ang pag-iling niya habang nakangiti.

Good thing kasi hindi naman talaga siya palangiti. Akala mo nga ay buong pilipinas pa ang problema niya e. Buti pa siya kung pino-problema niya ang pilipinas pero ang mga ibang nanunungkulan, walang alam kung hindi gamitin ang mamamayan para sa sarili nilang kapakanan!

"Just do your job, Ms. Lopez," Inirapan ko lang siya bago magpatuloy sa ginagawa ko.

"Puro ka nalang do your job, nakatunganga ka naman diyan." Kinagat ko ang pang ibabang labi ko. Muntik ko ng makalimutan na siya ang boss ko. Well, kahit na 'no! Unang araw ko palang ang dami na niyang pinapagawa sa akin.

"Sa wakas malapit na akong matapos!" Pagod akong sumandal sa likod ng upuan ko. Pinikit ang mata ko dahil pakiramdam ko ay hilong-hilo na ako.

Rinig ko ang pagbuklat ni Brent ng mga papel na binabasa niya bago tuluyang makatulog.

___

"Atasha Marie Lopez, gising na at madaling araw na." Mabagal kong dinilat ang mata ko nang marinig ang boses ni kuya.

"Kuya? What are you doing here?" Nagtataka kong tanong. Napatingin ako sa labas dahil puro glass window naman ang opisina ni Mr. Suarez, makikita mo agad kung madilim na sa labas.

"It's already 2 am, tinawagan ko si Brent at sinabi nga niyang natutulog ka rito." Bigla akong nakaramdam ng inis.

Padabog akong tumayo at kinuha ang mga gamit ko. Sumunod naman si Kuya, na parang tuwang-tuwa pa sa ginagawa ng kaibigan niya.

"Wala talagang kuwenta iyang kaibigan mo! Mapuputulan ba siya ng kamay kung gigisingin niya ako?" Irita kong tanong kay Kuya.

Mabuti nalang talaga at pinuntahan ako ni Kuya, at baka abutin pa ako ng umaga rito sa opisina.

"I think he's too busy with Daniella." Tinaasan ko siya ng kilay. Sa bagay kasama na naman niya siguro iyon kaya hindi na ako nakuhang gisingin.

"Mabait naman si Brent, kaya nga gustong-gusto na siyang makasama ni Daniella." Pinagbuksan ako ni Kuya ng pinto. Nauna akong sumakay sa kotse niya.

Pinanood ko siyang umikot patungo sa driver seat, wala naman akong balak magtanong sa kaniya. Naiirita pa rin talaga ako sa lalaking 'yon! Napaka-walang puso niya para ewanan akong mag-isa do'n!

Paano nalang kung may mangyari sa baby ko? Sa bagay hindi naman niya alam na buntis ako, pero kung alam niya. . . May magbabago kaya?

"Hayaan mo at kapag kasal na sila ni Daniella, baka puwede kanang mag resign, Tasha." Kusa akong napatingin kay Kuya na ngayon ay nagmamaneho na.

"W-what do you mean? Ikakasal na sila?" Tanong ko rito.

"Yeap! Magpapakasal sila pagkatapos ng kasong hinahawakan ni Daniella. 5 months from now, I guess?" Nag-iwas ako ng tingin. Hindi ko naman alam kung ano ang isasagot ko roon.

Palihim kong hinamplos ang tiyan ko. Wala naman akong karapatan na maging malungkot pero, para sa anak ko. Baka kapag ilalabas ko na 'to e, saktong kasal din niya?

To be continued. . . .