"Baka bumaliktad na iyang mata mo, bunso? Kanina mo pa ako iniirapan?" Inis kong sinulyapan si Kuya Shione. Mabuti nalang at passenger princess ang atake ko ngayon.
"Bakit kasi ako pa? Hindi puweding iyong fiancee nalang ni Brent?" Muli akong napairap nang mahina akong tawanan ni Kuya. "Well, we can't offer her that job, wala pa kaming sapat na pera para matumbasan ang sinasahod niya." Umarko ang isa akong kilay at muling napatingin kay Kuya. Paminsan-minsan niya akong sinusulyapan. "So, pag maliit ang sahod ako? Wow, ha? Kapatid ba kita? Parang ang liit-liit ng tingin mo sa akin!" Masamang loob kong sabi sa kaniya. Alam ko ay may Engr, lawyer, at architect sa kanilang magkakaibigan. "Hindi naman sa gano'n, palibhasa ay hindi ka nanonood. BAR Topnotchers silang dalawa-" "E 'di sana sinupurtahan nalang din niya si Brent!" Mabilis kong putol sa sasabihin niya. Pag wala silang choice ako? Anong pakialam ko kung topnotcher siya? "We're here," Kahit hindi ako tumingin sa salamin, alam kong hindi na maipenta ang mukha ko. Sino ba naman kasi ang natutuwa? May mga nakuha na nga silang tao sa company nila, e. Bakit kailangan pa akong isali? "Come on, Atasha Marie! Can you do this for me? Kanina ka pa nakasimangot diyan, e." Tahimik lang ako nakasunod kay Kuya. Wala rin naman akong choice e! Nandito na kaming dalawa. "Bro, you're late, huh?" Salubong sa amin nung matangkad na parang koreano sa sobrang puti. Mukhang siya iyong pang apat na kasama nina Kuya. Napatingin ako sa likod nito. Kung hindi ako nagkakamali ay siya iyong Ethan. Siya dapat ang kasama ko ng gabing iyon kaso biglang pumasok sa eksina si Brent. "It's nice to see you again, Tasha." Nakangiting saad ni Ethan. Ngumiti lang rin ako dito. "Oh? So she's Atasha? Iyong lagi mong nasasabi--" Kumunot ang noo ko nang takpan ni Ethan ang bibig nung kasama nila. I don't know his name pa, e. Tumingin ako kay Kuya na ngayon ay naiiling sa ginagawa ng mga kaibigan niya. Kasalukuyan kaming nasa loob ng opisina. Kung hindi ako nagkakamali ay kay Brent ang office room na 'to. "Ano ba ang magiging trabaho ko rito?" Tanong ko kay Kuya. "Taga timpla ng kape ko." Kusa akong napatingin sa lalaking nagsalita. Ngayon ko lang napansin na may maliit pa na kuwarto dito. Mukhang do'n sila galing ng fiancee niyang si Daniella. Umagang-umaga e sinisira na niya ang araw ko. "G*go ka ba?" Mahinang natawa ang dalawa pa nilang kaibigan sa naging reaksyon. "Hon, don't be rude to her." Saway sa kaniya ni Daniella. Tumikhim si Kuya at timapik ang balikat ko. "Ikaw na bahala sa kaniya, Bro. May kailangan pa akong ayusin sa office, e." Nanlaki ang mata ko at mabilis na napatingin kay Kuya. "B-but. . ." "You can do it, Baby." Nakangiti niyang ginulo ang buhok ko bago tuluyang lumabas. "Alis na rin kami, Bro!" Paalam din nung dalawa nila pang kasama. Hindi ko tuloy alam kung lalabas na rin ba ako o tutunganga rito kasama ang dalawa. Nag-iwas ako ng tingin nang mabilis na halikan ni Daniella si Brent. So, pinapunta lang pala ako dito para mainggit, gano'n ba? "I need to go, hon." Kumunot lalo ang noo ko nang magpaalam na rin ang fiancee niya. So, kami lang pala talaga ang matitira dito ni Brent? Hindi ba magseselos ang Fiancee niya? Like, kung ako iyan baka maging linta na ako at hindi na umalis aa tabi ni Brent. "Where's my coffee?" Nagtataka kong sinulyapan si Brent na ngayon ay kasalukuyang nagbabasa ng papers. Mukhang kanina pa ako nakatulala rito sa loob. Ni hindi ko pa rin alam kung ano amg magiging trabaho ko. "W-what? Inuutusan mo ba ako?" Hindi ko na maitago ang inis sa boses ko. Mukhang nahalata niya iyon kaya binaba niya ang hawak niyang mga papel. "Well, that's your work here, Ms. Lopez. Like what I've said, mas may better naman sa 'yo. Nakiusap lang din ang kuya mo sa akin." Hindi ako makapaniwalang napatitig rito. Ramdam ko ang pamumula ng mukha ko. Wala talagang kuwenta 'tong kausap! "For your information, Mr. Suarez, hindi ako nagtapos, nagpakahirap sa college para lang magtimpla ng kape mo!" Mahina siyang natawa sa naging sagot ko. "So, where do you want to be asign? Kay Nathaniel or Marvin? That's your table." Napatingin ako sa may dulo ng office. May maliit na lamesa at laptop na do'n. "D-dito ako? I mean, seryoso ka ba?" Akala ko ay sasagutin niya ako pero mukhang wala siyang plano. Pinagtaasan niya lamang ako ng kilay at muling bumalik sa pagbabasa. "Hindi ko alam ang trip niyong magkakaibigan pero, wala akong balak na magtrabaho rito." Lalabas na sana ako nang bigla siyang magsalita. "Mr. Lopez, I don't want to work with you too but, I don't want to disappoint your brother." Inis akong napatingin dito. Para bang kasalanan ko na nandito ako ngayon. Ano ba naman kasi ang trip ni Kuya sa buhay? Bakit kailangan ako pa? Bakit hindi nalang sila mag post sa social media or ads na hiring sila? Bakit dinadamay pa nila ako sa trip nila? "Fine! Siguro kapag may budget na kayo sa mas mataas na sahod, puwede naman na akong mag-resign tss!" Maarte kong sabi bago naupo sa sinabi niyang magiging table ko. Medyo malawak ang opisina niya kaya okay na rin iyon. Hindi kami malapit sa isa't isa. "Your job is to answer those calls, inquiries, my schedule and everything. Kung kinakailangan mong sumama sa mga meeting ko with the client, gagawin mo." Hindi agad ako nakasagot sa sinabi niya. Hindi iyon puwede lalo at tatlong buwan palang ang dinadala ko. "Hindi ba puweding taga timpla nalang ng kape mo?" Hindi ko mapigilang itanong iyon sa kaniya. Mas safe pa ata ang anak ko kung gano'n ang magiging trabaho ko. Hindi naman sa hindi ko kaya, pero kailangan ko pa rin mag-ingat talaga. Hindi ako puweding gumawa ng bagay na magpapahamak sa dinadala ko. Ngumisi si Brent, para bang minamaliit ang kakayahan ko. Hindi siya kumibo, sa halip ay muli siyang bumalik sa binabasa niya. Palihim ko siyang inirapan. Okay lang sana kung taga schedule lang ako, pero iyong sasamahan pa siya sa meeting? Paano nalang kapag kailangan naming maglakad ng malayo? Baka manganak ako ng wala sa oras. May mga nakalagay na papers sa table ko kaya dahil wala pa naman akong gagawin sa araw na 'to, binasa ko nalang din iyon. Tungkol lang naman 'to sa business nilang magkakaibigan. SLV architecture firm? As in Suarez, Lopez, Villanelle, Villanueva? Parehong engineering si Kuya at Ethan, Marvin naman ay isang architect at si Brent ang head legal counsel? That's why he's working with them? Ibig sabihin ay pare-pareho talaga silang may malaking ginagampanan sa kompanya? Well, tanga ka ba, Tasha? Lahat naman ay may malaking responsibilidad sa kompanya, e. Ikaw lang 'tong mareklamo sa buhay. "Lunch time?" Napatingin ako sa pintuan nang bumukas 'to. Magkasunod na pumasok si Ethan at Marvin. Biglang sumama ang pakiramdam ko. Para akong masusuka dahil sa amoy ng pagkain na dala nila. "Dumeretso ang dalawa sa pintuan na pinanggalingan ni Daniella at Brent kanina. Binuksan 'to ni Ethan at dahil nasa tapat ko lang 'to, kahit medyo malayo ay kita ko ang nasa loob nito. May malaking lamesa at upuan doom. Mukhang doon ang meeting area o kung saan sila kumakaing apat. "Where's kuya?" Tanong ko sa kanila. Hindi ako umalis sa inuupuan ko. Masusuka na talaga ako. "Sa site," tipid na sagot nung si Marvin. Napatingin ako kay Brent na tumayo na rin para magtungo ro'n sa nakabukas na pintuan. Hindi man lang nag-aya. "You can join us." Ani ni Ethan nang tumayo ako para lumabas ng opisina. "Sa labas na ako kakain." Nagmamadali kong sabi dahil masusuka na talaga ako. Mabilis akong naglakad para maghanap ng banyo. Bakit kasi ngayon pa ako nakaramdam ng ganito? Hindi naman masilan ang pagbubuntis ko, e! "God, ang hirap naman nito." Napasandal ako sa pintuan ng banyo. Mabuti nalang at nahanap ko iyon bago tuluyang masuka. Nang medyo umayos ang pakiramdam ko ay napagdesisyonan kong lumabas. "Daniella?" Nagtataka kong sabi nang makita rin siya sa labas ng pintuan. Nag-aalala siyang tumingin sa akin at sa tiyan ko. Mabilis kong tinakpan iyon gamit ang bag na dala ko. "I don't want to offend you but are you pregnant?" Nag-aalala niyang tanong sa akin. Pakiramdam ko ay nawala lahat ng dugo sa katawan ko. Sa lahat ng puweding makaalam, talaga bang si Daniella pa? Ang Fiancee ng lalaking nakabuntis sa akin? To be continued..."A-ano? Hindi, ha! Masama lang talaga ang pakiramdam ko kanina pang umaga." Pagdadahilan ko. Of course hindi ko ugaling manira ng relasyon, okay? Malay ko bang may fiance ang bugok na 'yon!"Are you sure? You know what I'm not going to -""Ms. Mariano, hindi ako buntis. Masama ang pakiramdam ko at isa pa, walang dahilan para ipaliwanag ko sa 'yo ang buhay ko. We're not even friend." Napakurap siya. Halatang hindi inaasahan ang sasabihin ko. Hindi ko rin alam kung bakit ko nasabi iyon."I-i'm sorry." Nahihiya niyang sabi. Nag-iwas ako ng tingin bago siya lagpasan. I don't really want to offend her but, it already happened.Nasabi ko na, e.Agad akong dumeretso palabas ng kompanya. Wala akong alam na malapit na kainan dito, ito namang si Kuya bigla akong iniwan nang walang pasabi. Para tuloy akong nawawalang bata! Parang mga ewan pa 'tong kaibigan niya.Natigilan ako nang biglang tumunog ang cellphone ko. Kinuha ko iyon pero unknown naman ang caller. Kunot noo ko itong sinagot."Where a
"Happy birthday, honey." Mahina kong basa sa IG post ni Brent. "Honey pala tawagan nila? February 03 is her birthday? Ilang taon naman kaya siya?" Para akong tanga rito sa kuwarto ko. "Kaya ba iniwan niya ako sa office? Hayst! Sino ba naman ako para hintayin niya? Pero wala namang masama kung gigisingin niya ako! Napaka-walang kuwentang tao, e! Wala man lang konsensya!" Padabog akong nahiga ulit sa kama ko."Tasha!" Rinig kong pagkatok ni Kuya sa pintuan ko. Ang sakit pa rin ng ulo ko, halos hindi ako nakatulog simula nung umuwe kami. "Ayaw ko ng pumasok. . . " Mahina kong sabi. Pakiramdam ko ay pagod ang katawan ko. Hindi naman nila maiintindihan iyon kasi hindi nila alam. Na buntis ako."Open the door!" Iritado akong bumangon at napatingin sa pintuan. Wala naman talaga akong pakialam kung mag-isa kong mapapalaki ang bata, e! Bakit ngayon nang-iinarte ako?"Haist!" Inis ginulo ang buhok ko bago tumayo sa kama. It's already 9:30 at hindi makaalis-alis si Kuya dahil sa akin."Puwed
"Thanks for your concern, Mr. Suarez, but you can leave now." Sabi ko kay Brent. Kasalukuyan kaming nasa parking lot ng hospital. Hinihintay si Carl. "So, I'm right? Your family doesn't know-""Oo. Hindi ko pa alam kung paano ko sa kanila sasabihin na ang unica hija nila ay nabuntis after graduation." Mabilis kong putol sa itatanong niya. Seryoso siyang sumandal sa kotse niya."Who's the father, then?" Tanong niya. Pinagtaasan ko siya ng kilay kahit ang totoo ay kinakabahan na ako "Hindi tayo close, 'no!" Agap ko. Bakit kasi ang tagal ni Carl? Gusto ko ng makaalis sa lugar na 'to at nang hindi na ako kinukulit ng lalaking 'to."They don't have an idea that you're pregnant, right? Close na ba tayo niyan dahil ako ang unang nakaalam?" Mahina akong natawa sa sinabi niya."Assuming ka rin 'no? Nagkataon lang na ikaw ang nandoon sa parking lot!" Mataray kong sagot sa kaniya. Maayos siyang tumayo at mabagal na humakbang palapit sa akin. "A-anong ginagawa mo?" Tanong ko namg nasa tapat ko
Palihim kong sinusulyapan si Brent. Hindi ko maiwasang hindi makonsensya dahil sa mga sinabi ko sa kaniya kanina. Nagmamagandang loob lang naman iyong tao.Ganito ba talaga pag buntis? Masungit o kaya ay masyadong emosyonal? Kaya ba may mga mag-asawa na sa tuwing nagdadalang tao ang babae ay hindi sila magkasundo, lalo kung hindi marunong umintindi ang lalaki?"Stop staring." Nanlaki ang mata ko nang marinig ang sinabi ni Brent. Ngayon ko lang napagtantong kanina pa ako nakatingin sa kaniya."Kapal mo, ha? FYI hindi ako nagkatingin!" Pagtatanggol ko sa aking sarili. Nakangisi siyang sumandal sa kaniyang upuan habang nakatingin sa akin."Really? Do you want us to review the CCTV?" Pang-aasar niya. Ramdam ko ang pamumula ng pisngi ko. "K-kapal mo, ha!" Napaiwas ako ng tingin. Gusto ko pa sanang ipagtanggol ang sarili ko pero naiinis ako sa pagtawa niya.Alam ko talaga ay suplado ang isang 'to pero bakit habang tumatagal ay lumalabas ang pagiging siraulo niya?!Hinilot ko ang noo ko nan
Lumipas ang mga araw at mas naging abala ako sa trabaho ko. Limang buwan na rin ang dinadala ako at hindi ko pa rin alam kung paano ko sasabihin sa magulang ko ang tungkol rito.Napabuntong hininga ako habang kumakain. Wala kaming pasok ngayon dahil nga abala sila kuya sa magiging kaarawan ni Brent. Bukas na pala iyon."Baks, hindi ka ba talaga pupunta sa party ni baby?" Pinagkunutan ko ng noo si Carl. Kanina pa niya ako inaasar at hindi talaga ako natutuwa."Bakit ako pupunta? Close ba kami?" Mataray kong tanong. Muli siyang ngumisi habang nakatingin sa akin."Well, he's your boss. Girl, hindi naman masama kung pupunta ka! Isa pa, malapit kanang manganak, bruha!" Bumuntong-hininga ako at hindi pa rin maintindihan ang gusto niyang ipahiwatig."Think about it, girl, kapag nanganak kana. . . Hindi muna magagawa ang lahat ng 'to. Mas uunahin mo lagi ang anak mo." Pinagtaasan ko siya ng kilay."Makapagsalita ka akala mo naman may anak kana-aww!" Reklamo ko nang hampasin niya ako sa balika
"And what made you think that I can't recognize her, Ethan?" Hindi ko makuhang magsalita. Mabagal na lumingon sa kaniya si Nathaniel, sobrang bilis ng tibok ng puso ko pero para akong kinakapos ng hininga."B+brent. . . This is just a misunderstanding. . ." Humakbang ako palapit sa kaniya pero hinawakan ni Ethan ang braso ko. Alam ni Brent na buntis ako at alam kong sa mga oras na 'to ay alam niya kung sino ang nakabuntis sa akin."Let her go, Ethan," Kalmadong sabi ni Brent pero alamong may pagbabanta sa tuno ng boses niya. Mabagal na binitawan ni Ethan ang braso ko. Mabilis akong lumapit kay Brent at hinila siya palayo kay Ethan, ramdam ko ang panlalamig ng kamay ko. Kailangan kong ipaliwanag sa kaniya ang lahat. Assuming pa naman ang isang 'to. Ayaw nga akong tantanan no'ng nalaman niyang buntis ako, paano pa kaya kung malaman niyang siya ang tatay?"Mali ka ng narinig, Brent. . . I mean, yeah. . Something happened to us that time, I won't deny that but, hindi ikaw ang tatay ng di
______________Disclaimer: This is a work of fiction. Names, characters, businesses, places, events and incidents are either the products of the author’s imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental._____________"Did you cheat on me?" nagsimulang mamuo ang luha sa mata ko. Today is supposed be our 2nd anniversary."I've never cheated on you, Atasha," walang ganang niyang sagot. Kinagat ko ang pang ibabang labi ko. Trying to stop my tears from falling. Hindi ko alam na ganito pala kasakit ang magmahal.Two years of being with him. . . Pakiramdam ko ay lagi akong namamalimos ng pagmamahal. He's busy with my parents business. Lagi niyang dahilan iyon para hindi makauwe sa bahay namin.I remember the night I give birth to our son, Jacob. Wala siya sa tabi ko, I don't even know kung saan siya nagpupunta or kung wala lang ba talaga kami sa kaniya."B-bakit ngayon kalang umuwe?" tuluyang bumagsak ang
"Good news! You and you're baby is healthy, Ms. Lopez. Kailangan mong ipagpatuloy iyan lalo at 3 months palang naman ang pagdadalang tao mo." Napabuntong-hininga ako habang nakikinig kay Doc.Hanggang ngayon ay hindi ko pa rin nasasabi kay Mama at Papa na buntis ako. Paano ko sasabihin kung alam kong hahanapin nila ang lalaki at pipilitin na magpakasal sa kaniya?Malabo rin mangyari iyon lalo at alam kong hindi na kami muling magkikita ng lalaking iyon. He's a stranger! Hindi ko rin alam kung bakit sa kaniya ako bumukaka nang gabing iyon?Well, I'm brokenhearted but, look what just happened? Dahil sa katangahan ko ay may nadamay na inosenteng bata. Pero, handa naman akong maging nanay sa dinadala ko, e.Ang akin lang e, sana nakahanap muna ako ng trabaho bago magbuntis. Kayang-kaya pa naman ng mga magulang ko but, it's my responsibility to take care of my own child. Hindi naman niya hinilingin sa akin na isilang ko siya sa magulong mundong ito. It just happened.Napabuntong-hininga ak
"And what made you think that I can't recognize her, Ethan?" Hindi ko makuhang magsalita. Mabagal na lumingon sa kaniya si Nathaniel, sobrang bilis ng tibok ng puso ko pero para akong kinakapos ng hininga."B+brent. . . This is just a misunderstanding. . ." Humakbang ako palapit sa kaniya pero hinawakan ni Ethan ang braso ko. Alam ni Brent na buntis ako at alam kong sa mga oras na 'to ay alam niya kung sino ang nakabuntis sa akin."Let her go, Ethan," Kalmadong sabi ni Brent pero alamong may pagbabanta sa tuno ng boses niya. Mabagal na binitawan ni Ethan ang braso ko. Mabilis akong lumapit kay Brent at hinila siya palayo kay Ethan, ramdam ko ang panlalamig ng kamay ko. Kailangan kong ipaliwanag sa kaniya ang lahat. Assuming pa naman ang isang 'to. Ayaw nga akong tantanan no'ng nalaman niyang buntis ako, paano pa kaya kung malaman niyang siya ang tatay?"Mali ka ng narinig, Brent. . . I mean, yeah. . Something happened to us that time, I won't deny that but, hindi ikaw ang tatay ng di
Lumipas ang mga araw at mas naging abala ako sa trabaho ko. Limang buwan na rin ang dinadala ako at hindi ko pa rin alam kung paano ko sasabihin sa magulang ko ang tungkol rito.Napabuntong hininga ako habang kumakain. Wala kaming pasok ngayon dahil nga abala sila kuya sa magiging kaarawan ni Brent. Bukas na pala iyon."Baks, hindi ka ba talaga pupunta sa party ni baby?" Pinagkunutan ko ng noo si Carl. Kanina pa niya ako inaasar at hindi talaga ako natutuwa."Bakit ako pupunta? Close ba kami?" Mataray kong tanong. Muli siyang ngumisi habang nakatingin sa akin."Well, he's your boss. Girl, hindi naman masama kung pupunta ka! Isa pa, malapit kanang manganak, bruha!" Bumuntong-hininga ako at hindi pa rin maintindihan ang gusto niyang ipahiwatig."Think about it, girl, kapag nanganak kana. . . Hindi muna magagawa ang lahat ng 'to. Mas uunahin mo lagi ang anak mo." Pinagtaasan ko siya ng kilay."Makapagsalita ka akala mo naman may anak kana-aww!" Reklamo ko nang hampasin niya ako sa balika
Palihim kong sinusulyapan si Brent. Hindi ko maiwasang hindi makonsensya dahil sa mga sinabi ko sa kaniya kanina. Nagmamagandang loob lang naman iyong tao.Ganito ba talaga pag buntis? Masungit o kaya ay masyadong emosyonal? Kaya ba may mga mag-asawa na sa tuwing nagdadalang tao ang babae ay hindi sila magkasundo, lalo kung hindi marunong umintindi ang lalaki?"Stop staring." Nanlaki ang mata ko nang marinig ang sinabi ni Brent. Ngayon ko lang napagtantong kanina pa ako nakatingin sa kaniya."Kapal mo, ha? FYI hindi ako nagkatingin!" Pagtatanggol ko sa aking sarili. Nakangisi siyang sumandal sa kaniyang upuan habang nakatingin sa akin."Really? Do you want us to review the CCTV?" Pang-aasar niya. Ramdam ko ang pamumula ng pisngi ko. "K-kapal mo, ha!" Napaiwas ako ng tingin. Gusto ko pa sanang ipagtanggol ang sarili ko pero naiinis ako sa pagtawa niya.Alam ko talaga ay suplado ang isang 'to pero bakit habang tumatagal ay lumalabas ang pagiging siraulo niya?!Hinilot ko ang noo ko nan
"Thanks for your concern, Mr. Suarez, but you can leave now." Sabi ko kay Brent. Kasalukuyan kaming nasa parking lot ng hospital. Hinihintay si Carl. "So, I'm right? Your family doesn't know-""Oo. Hindi ko pa alam kung paano ko sa kanila sasabihin na ang unica hija nila ay nabuntis after graduation." Mabilis kong putol sa itatanong niya. Seryoso siyang sumandal sa kotse niya."Who's the father, then?" Tanong niya. Pinagtaasan ko siya ng kilay kahit ang totoo ay kinakabahan na ako "Hindi tayo close, 'no!" Agap ko. Bakit kasi ang tagal ni Carl? Gusto ko ng makaalis sa lugar na 'to at nang hindi na ako kinukulit ng lalaking 'to."They don't have an idea that you're pregnant, right? Close na ba tayo niyan dahil ako ang unang nakaalam?" Mahina akong natawa sa sinabi niya."Assuming ka rin 'no? Nagkataon lang na ikaw ang nandoon sa parking lot!" Mataray kong sagot sa kaniya. Maayos siyang tumayo at mabagal na humakbang palapit sa akin. "A-anong ginagawa mo?" Tanong ko namg nasa tapat ko
"Happy birthday, honey." Mahina kong basa sa IG post ni Brent. "Honey pala tawagan nila? February 03 is her birthday? Ilang taon naman kaya siya?" Para akong tanga rito sa kuwarto ko. "Kaya ba iniwan niya ako sa office? Hayst! Sino ba naman ako para hintayin niya? Pero wala namang masama kung gigisingin niya ako! Napaka-walang kuwentang tao, e! Wala man lang konsensya!" Padabog akong nahiga ulit sa kama ko."Tasha!" Rinig kong pagkatok ni Kuya sa pintuan ko. Ang sakit pa rin ng ulo ko, halos hindi ako nakatulog simula nung umuwe kami. "Ayaw ko ng pumasok. . . " Mahina kong sabi. Pakiramdam ko ay pagod ang katawan ko. Hindi naman nila maiintindihan iyon kasi hindi nila alam. Na buntis ako."Open the door!" Iritado akong bumangon at napatingin sa pintuan. Wala naman talaga akong pakialam kung mag-isa kong mapapalaki ang bata, e! Bakit ngayon nang-iinarte ako?"Haist!" Inis ginulo ang buhok ko bago tumayo sa kama. It's already 9:30 at hindi makaalis-alis si Kuya dahil sa akin."Puwed
"A-ano? Hindi, ha! Masama lang talaga ang pakiramdam ko kanina pang umaga." Pagdadahilan ko. Of course hindi ko ugaling manira ng relasyon, okay? Malay ko bang may fiance ang bugok na 'yon!"Are you sure? You know what I'm not going to -""Ms. Mariano, hindi ako buntis. Masama ang pakiramdam ko at isa pa, walang dahilan para ipaliwanag ko sa 'yo ang buhay ko. We're not even friend." Napakurap siya. Halatang hindi inaasahan ang sasabihin ko. Hindi ko rin alam kung bakit ko nasabi iyon."I-i'm sorry." Nahihiya niyang sabi. Nag-iwas ako ng tingin bago siya lagpasan. I don't really want to offend her but, it already happened.Nasabi ko na, e.Agad akong dumeretso palabas ng kompanya. Wala akong alam na malapit na kainan dito, ito namang si Kuya bigla akong iniwan nang walang pasabi. Para tuloy akong nawawalang bata! Parang mga ewan pa 'tong kaibigan niya.Natigilan ako nang biglang tumunog ang cellphone ko. Kinuha ko iyon pero unknown naman ang caller. Kunot noo ko itong sinagot."Where a
"Baka bumaliktad na iyang mata mo, bunso? Kanina mo pa ako iniirapan?" Inis kong sinulyapan si Kuya Shione. Mabuti nalang at passenger princess ang atake ko ngayon."Bakit kasi ako pa? Hindi puweding iyong fiancee nalang ni Brent?" Muli akong napairap nang mahina akong tawanan ni Kuya."Well, we can't offer her that job, wala pa kaming sapat na pera para matumbasan ang sinasahod niya." Umarko ang isa akong kilay at muling napatingin kay Kuya. Paminsan-minsan niya akong sinusulyapan."So, pag maliit ang sahod ako? Wow, ha? Kapatid ba kita? Parang ang liit-liit ng tingin mo sa akin!" Masamang loob kong sabi sa kaniya. Alam ko ay may Engr, lawyer, at architect sa kanilang magkakaibigan. "Hindi naman sa gano'n, palibhasa ay hindi ka nanonood. BAR Topnotchers silang dalawa-""E 'di sana sinupurtahan nalang din niya si Brent!" Mabilis kong putol sa sasabihin niya. Pag wala silang choice ako? Anong pakialam ko kung topnotcher siya?"We're here," Kahit hindi ako tumingin sa salamin, alam kon
Nang nalaman kong buntis ako, all I think about is paano ko palalakihin ang bata na hindi nangungulila sa sarili niyang ama? Like, I'm willing to do anything to give him everything in life, how my parents spoiled me and kuya, gagawin ko iyon sa kaniya.I know my child deserves better kaya iyon lagi ang iniisip ko. Pero iba na ngayon ang sitwasyon, malapit si Kuya kay Brent, it's impossible for me to hide him from his own father? "Paano kung kamukha niya si Brent?" Mahina kong tanong sa sarili ko. Hindi ko alam kung ano ang idadahilan ko sa parents ko. "What if sabihin ko nalang sa kanila na magta-trabaho ako sa ibang bansa? Pero hindi rin naman puwede kasi buntis ako." Hihiga na sana ako ulit nang biglang bumukas ang pintuan ng kuwarto ko."It's time to eat, Tasha. Mom and dad is waiting." Ani ni Kuya Shione. Walang gana akong tumayo at sununod na rin sa kaniya.Nagiging tamad na talaga ako, parang kaunting galaw ko nga lang ay lagi akong napapagod. "Well, there's nothing wrong wit
"Good news! You and you're baby is healthy, Ms. Lopez. Kailangan mong ipagpatuloy iyan lalo at 3 months palang naman ang pagdadalang tao mo." Napabuntong-hininga ako habang nakikinig kay Doc.Hanggang ngayon ay hindi ko pa rin nasasabi kay Mama at Papa na buntis ako. Paano ko sasabihin kung alam kong hahanapin nila ang lalaki at pipilitin na magpakasal sa kaniya?Malabo rin mangyari iyon lalo at alam kong hindi na kami muling magkikita ng lalaking iyon. He's a stranger! Hindi ko rin alam kung bakit sa kaniya ako bumukaka nang gabing iyon?Well, I'm brokenhearted but, look what just happened? Dahil sa katangahan ko ay may nadamay na inosenteng bata. Pero, handa naman akong maging nanay sa dinadala ko, e.Ang akin lang e, sana nakahanap muna ako ng trabaho bago magbuntis. Kayang-kaya pa naman ng mga magulang ko but, it's my responsibility to take care of my own child. Hindi naman niya hinilingin sa akin na isilang ko siya sa magulong mundong ito. It just happened.Napabuntong-hininga ak