Nang ibaba siya ni Lucas ay hingal na hingal ito. Akmang magsasalita na sana siya nang bigla na lamang siyang mapatingala ng wala sa oras dahil napuno ng fireworks ang kalangitan. “Wow…” hindi napigilang mabulalas ni Annie habang pinapunuod ito. “Ang ganda…” dagdag pa niya.Lihim naman napangiti si Lucas at pagkatapos ay hinila ang kamay ni Annie. Sa ilalim ng nagliliwanag na fireworks sa kalangitan ay hinalikan niya ito sa labi. Nappaikit naman si Annie ng mga oras na iyon at ipinulupot ang kanyang kamay sa leeg nito hanggang sa tuluyan na siya nitong bitawan. Ilang sandali pa ay niyakap siya nito mula sa likod at sabay nilang pinanuod ang fireworks.Nang matapos ang fireworks ay bigla na lamang lumakas ang hangin kaya mabilis niyang hinawakan ang kamay ni Lucas at handa na sanang umuwi nang bigla na lamang hawakan ni Lucas ang kamay niya at tumingin sa relo nito. “Tela lang.” sabi nito sa kaniya.Napakunot naman ang noo ni Annie na nakatingin rito. “Bakit? Gabi na.” sabi niya rito a
Nagising si Annie na may nakayakap sa kaniya. Nang makita niya si Lucas na nasa tabi niya ay agad siyang napangiti. Hindi na rin niya namalayan na tumabi ito sa kaniya dahil sa himbing ng tulog niya kagabi. Nang makita niyang tulog pa rin ito hanggang sa mga oras na iyon ay dahan-dahan siyang bumangon.Bumaba siya sa kama at pagkatapos ay nagpunta sa kusina upang magluto ng pang-almusal nilang dalawa. Bagamat hindi siya masyadong magaling ay magluto ay alam niya namang maghanda ng mga pang umagang ulam.Nang magising naman si Lucas ay amoy na amoy na niya kaagad ang mga niluluto mula sa kusina. Agad siyang nagmulat ng kanyang mga mata at nagmumog sandali bago tuluyang lumabas ng kwarto. Nang makababa siya ay eksakto namang nakaluto na si Annie ng pang umagahan nila kaya kumain na sila kaagad. Nasa kalagitnaan na sila ng pagkain nang bigla na lamang dumating si Kian dala ang ilang mga papeles.Pagkatapos nilang kumain ay inihanda na ni Annie ang isusuot niyang mga damit niya nang bigla
Ilang sandaling natigilan si Annie at pagkatapos ay mabilis na umiling. Hindi na bale na lang, hanggang sa mga oras na iyon ay nagsisinungaling pa rin ito sa kaniya. “Ayokong pumunta sa ospital, may mga gamot naman dito sa bahay kaya iinom na lang ako.”“Saan nakalagay? Kukunin ko para sayo.” sabi nito sa kaniya.“Sa pangalawang drawer na nasa sala.” sagot niya rito.“Okay.” sagot nito at pagkatapos ay tumalikod na. Pagkatapos uminom ng gamot ni Annie ay nagpasalamat siya kay Lucas. Nang marinig naman ito ni Lucas ay agad niyang hinawakan ang ulo nito. “Ano ka ba naman, bakit ka nagpapasalamat sa akin e tungkulin ko naman talaga iyon.” sabi nito sa kaniya. Hindi na lamang siya sumagot. “Matulog ka na muna at magluluto ako ng lugaw para sayo.” sabi nito sa kaniya.Humiga naman kaagad si Annie at binalot ng kumot ang sarili. Walang nakakaalam kundi siya lang na sa sandaling tumalikod si Lucas ay napatakip siya sa knaiyang bibig at napaiyak. Sobrang sikip ng dibdib niya. Hindi niya ala
Mabilis na tumalikod si Annie rito. Ayaw niya nang makita ito dahil natatakot siya na baka bigla na lamang siya maiyak sa harap nito at ayaw niyang makita nitong umiiyak siya at parang isang batang mahina. Kailangan niyang maging matatag. Humugot siya ng ilang malalim na hininga at sinubukang pakalmahin ang sarili niya. Matapos niyang kumalma ay humarap siya at nagsalita. “Lucas alam ko na tama ka, pero anong magagawa kung ito nga ako? Ito nga yung ugali ko. Sorry din ha? Kung pakiramdam mo ay napaka-makasarili ko.” sabi niya rito at pagkatapos ay mabilis na tumalikod rito.Ngunit mabilis din siyang tumigil sa kanyang paglalakad. “Lucas, naisip ko na talaga ito.” humarap siya kay Lucas ng dahan-dahan. “Maghiwalay na tayo.” sabi niya rito.Naalala niya ang lahat ng sinabi sa kanya ni Trisha, ni natiis nito na hindi tumawag o ni magtext sa kaniya yun pala ay ayaw lang siya nitong kontakin noong mga panahong iyon. Samakatuwid ay palagi lang siyang naniniwala sa mga pinagsasabi nito sa ka
Pagdating nila sa ospital ay agad din naman na gumaan ang pakiramdam ni Annie kahit na papano. Isa pa, paulit-ulit niyang sinasabi sa sarili niya na kung ano man ang nararamdaman at problema niya ay hindi niya dapat iyon dalhin sa trabaho niya dahil baka maka-apekto lamang iyon sa paggawa niya. Kailangan niyang palaging kalmado dahil kung hindi ay hindi naman siya ang maaapektuhan kundi ang mga magiging pasyente niya.Pagkatapos niyang magbihis ng damit ay agad siyang nakatanggap ng tawag na may pasyente raw na dumating at may cerebral hemorrhage at delikado raw ang kondisyon. Nang marinig niya ito ay hindi na siya nag-aksaya pa ng oras at mabilis na tumakbo patungo doon.Dahil sa edad ng pasyente ay nagkaroon pa ng ibang komplikasyon at halos sampung oras na inubos nila sa loob ng Emergency room bago naging stable ang lagay nito. Ni hindi sila kumain o uminom ng tubig habang nasa loob sila at halos silang lahat ay pare-pareho ng nararamdaman pagkatapos ng operasyon. Nanghihina din si
Muli siyang niyakap ni Lucas at sa pagkakataong iyon ay mas mahigpit na kaysa kanina. “Annie, pasensiya na pero pakinggan mo muna ako…” sabi nito sa kaniya.Sa kabila ng sakit at pagkadismaya na nararamdaman niya ay pinili niya pa rin ang pakinggan ang paliwanag nito. “Sige, sabihin mo sa akin.” sabi niyang muli rito. Sa pinakasulok kasi ng puso niya ay halos ayaw niyang maniwala sa mga sinabi sa kaniya ni Trisha dahil napakalaki ng tiwala niya kay Lucas.“Annie may isang bagay lang akong hindi sinabi sayo at iyon ay nang malagay ako sa panganib noong nasa ibang bansa ako ay si TRisha ang nagligtas sa akin.” sabi nito sa kaniya.“So dahil sa pagliligtas na ginawa niya ay ibinalik mo siya rito? Tapos ano mangangako ka na naman sa akin? Isa pa ay pwede mo namang sabihin sa akin at kausapin ako ng maayos para sa mga bagay na iyon kasi paniguradong maiintindihan ko naman e, pero bakit nagawa mong itago sa akin ang lahat?” sabi ni Annie at nag-umpisa nang mag-init ang mga sulok ng knaiyang
Agad na dinampot ni Lucas ang kanyang cellphone. Hindi pa man siya nagsasalita ay agad na niyang narinig ang tinig ni Trisha mula sa kabilang linya. “Lucas, tapos na ang examination sa akin ng doktor at napakaganda ng resulta kaya mamaya lang ay baka ipasok na ako sa operating room at bago ako pumasok doon ay gusto muna kitang makita at sinabi mo sa akin na darating ka hindi ba?” tanong nito sa kaniya at ang tono ng pananalita nito ay napaka-lambot.Ipinilig ni Lucas ang kanyang mukha at punong-puno ng kalungkutan ang kanyang mukha. Maya-maya pa ay sumagot siya at tila ba tuyong-tuyo ang lalamunan niya. “Sinabi ko na sayo na magaling talaga ang doktor na kinuha ko at hindi ako pupunta diyan. Ikaw na lang ang pumasok mag-isa sa operating room.” sabi niya rito. “At pagkatapos ng operasyon ay ang ipinangako ko sayong pera ay ibibigay ko sayo.” dagdag pa niyang sabi rito. Bukod kasi sa operasyon ay pinangakuan niya rin ito na bibigyan niya ng malaking halaga para tuluyan na nga itong maka
“Sige.” mabilis naman niyang sagot at pagkalipas lamang ng dalawang minuto ay tuluyan na ngang huminto sa kanyang harapan ang kotse ni Olivia. Dali-dali naman siyang pumasok sa loob ng kotse kung saan ay bigla na lamang nanginig ang buong katawan niya dahil sa lamig. Dahil sa sobrang lamig ay naramdaman niya ang pagpula ng kanyang maliit na mukha.“Diba ang sabi ko sayo ay hintayin mo ako? Bakit parang wala kang balak na hintayin ako o may balak kang takasan ako?” tanong nito sa kaniya at pagkatapos ay hininaan nito ang aircon sa sasakyan.“Hindi naman.” sabi niya rito,“Ano tara na? Puntahan na natin ang malanding babaeng iyon.” sabi ni Olivia sa kaniya at nang marinig naman niya ito ay mabilis siyang umiling.“Hindi na kailangan.” sabi niya rito.Agad naman na nagsalubong ang kilay nito at nilingon siya. “Bakit naman hindi?”“Dahil pinuntahan na siya ni Lucas. Mas pinili niya si TRisha kaya wala ng silbi pa na pumunta tayo don.” sabi niya rito.Mabilis naman na umiling si Olivia sa