Ilang sandaling natigilan si Annie at pagkatapos ay mabilis na umiling. Hindi na bale na lang, hanggang sa mga oras na iyon ay nagsisinungaling pa rin ito sa kaniya. “Ayokong pumunta sa ospital, may mga gamot naman dito sa bahay kaya iinom na lang ako.”“Saan nakalagay? Kukunin ko para sayo.” sabi nito sa kaniya.“Sa pangalawang drawer na nasa sala.” sagot niya rito.“Okay.” sagot nito at pagkatapos ay tumalikod na. Pagkatapos uminom ng gamot ni Annie ay nagpasalamat siya kay Lucas. Nang marinig naman ito ni Lucas ay agad niyang hinawakan ang ulo nito. “Ano ka ba naman, bakit ka nagpapasalamat sa akin e tungkulin ko naman talaga iyon.” sabi nito sa kaniya. Hindi na lamang siya sumagot. “Matulog ka na muna at magluluto ako ng lugaw para sayo.” sabi nito sa kaniya.Humiga naman kaagad si Annie at binalot ng kumot ang sarili. Walang nakakaalam kundi siya lang na sa sandaling tumalikod si Lucas ay napatakip siya sa knaiyang bibig at napaiyak. Sobrang sikip ng dibdib niya. Hindi niya ala
Mabilis na tumalikod si Annie rito. Ayaw niya nang makita ito dahil natatakot siya na baka bigla na lamang siya maiyak sa harap nito at ayaw niyang makita nitong umiiyak siya at parang isang batang mahina. Kailangan niyang maging matatag. Humugot siya ng ilang malalim na hininga at sinubukang pakalmahin ang sarili niya. Matapos niyang kumalma ay humarap siya at nagsalita. “Lucas alam ko na tama ka, pero anong magagawa kung ito nga ako? Ito nga yung ugali ko. Sorry din ha? Kung pakiramdam mo ay napaka-makasarili ko.” sabi niya rito at pagkatapos ay mabilis na tumalikod rito.Ngunit mabilis din siyang tumigil sa kanyang paglalakad. “Lucas, naisip ko na talaga ito.” humarap siya kay Lucas ng dahan-dahan. “Maghiwalay na tayo.” sabi niya rito.Naalala niya ang lahat ng sinabi sa kanya ni Trisha, ni natiis nito na hindi tumawag o ni magtext sa kaniya yun pala ay ayaw lang siya nitong kontakin noong mga panahong iyon. Samakatuwid ay palagi lang siyang naniniwala sa mga pinagsasabi nito sa ka
Pagdating nila sa ospital ay agad din naman na gumaan ang pakiramdam ni Annie kahit na papano. Isa pa, paulit-ulit niyang sinasabi sa sarili niya na kung ano man ang nararamdaman at problema niya ay hindi niya dapat iyon dalhin sa trabaho niya dahil baka maka-apekto lamang iyon sa paggawa niya. Kailangan niyang palaging kalmado dahil kung hindi ay hindi naman siya ang maaapektuhan kundi ang mga magiging pasyente niya.Pagkatapos niyang magbihis ng damit ay agad siyang nakatanggap ng tawag na may pasyente raw na dumating at may cerebral hemorrhage at delikado raw ang kondisyon. Nang marinig niya ito ay hindi na siya nag-aksaya pa ng oras at mabilis na tumakbo patungo doon.Dahil sa edad ng pasyente ay nagkaroon pa ng ibang komplikasyon at halos sampung oras na inubos nila sa loob ng Emergency room bago naging stable ang lagay nito. Ni hindi sila kumain o uminom ng tubig habang nasa loob sila at halos silang lahat ay pare-pareho ng nararamdaman pagkatapos ng operasyon. Nanghihina din si
Muli siyang niyakap ni Lucas at sa pagkakataong iyon ay mas mahigpit na kaysa kanina. “Annie, pasensiya na pero pakinggan mo muna ako…” sabi nito sa kaniya.Sa kabila ng sakit at pagkadismaya na nararamdaman niya ay pinili niya pa rin ang pakinggan ang paliwanag nito. “Sige, sabihin mo sa akin.” sabi niyang muli rito. Sa pinakasulok kasi ng puso niya ay halos ayaw niyang maniwala sa mga sinabi sa kaniya ni Trisha dahil napakalaki ng tiwala niya kay Lucas.“Annie may isang bagay lang akong hindi sinabi sayo at iyon ay nang malagay ako sa panganib noong nasa ibang bansa ako ay si TRisha ang nagligtas sa akin.” sabi nito sa kaniya.“So dahil sa pagliligtas na ginawa niya ay ibinalik mo siya rito? Tapos ano mangangako ka na naman sa akin? Isa pa ay pwede mo namang sabihin sa akin at kausapin ako ng maayos para sa mga bagay na iyon kasi paniguradong maiintindihan ko naman e, pero bakit nagawa mong itago sa akin ang lahat?” sabi ni Annie at nag-umpisa nang mag-init ang mga sulok ng knaiyang
Agad na dinampot ni Lucas ang kanyang cellphone. Hindi pa man siya nagsasalita ay agad na niyang narinig ang tinig ni Trisha mula sa kabilang linya. “Lucas, tapos na ang examination sa akin ng doktor at napakaganda ng resulta kaya mamaya lang ay baka ipasok na ako sa operating room at bago ako pumasok doon ay gusto muna kitang makita at sinabi mo sa akin na darating ka hindi ba?” tanong nito sa kaniya at ang tono ng pananalita nito ay napaka-lambot.Ipinilig ni Lucas ang kanyang mukha at punong-puno ng kalungkutan ang kanyang mukha. Maya-maya pa ay sumagot siya at tila ba tuyong-tuyo ang lalamunan niya. “Sinabi ko na sayo na magaling talaga ang doktor na kinuha ko at hindi ako pupunta diyan. Ikaw na lang ang pumasok mag-isa sa operating room.” sabi niya rito. “At pagkatapos ng operasyon ay ang ipinangako ko sayong pera ay ibibigay ko sayo.” dagdag pa niyang sabi rito. Bukod kasi sa operasyon ay pinangakuan niya rin ito na bibigyan niya ng malaking halaga para tuluyan na nga itong maka
“Sige.” mabilis naman niyang sagot at pagkalipas lamang ng dalawang minuto ay tuluyan na ngang huminto sa kanyang harapan ang kotse ni Olivia. Dali-dali naman siyang pumasok sa loob ng kotse kung saan ay bigla na lamang nanginig ang buong katawan niya dahil sa lamig. Dahil sa sobrang lamig ay naramdaman niya ang pagpula ng kanyang maliit na mukha.“Diba ang sabi ko sayo ay hintayin mo ako? Bakit parang wala kang balak na hintayin ako o may balak kang takasan ako?” tanong nito sa kaniya at pagkatapos ay hininaan nito ang aircon sa sasakyan.“Hindi naman.” sabi niya rito,“Ano tara na? Puntahan na natin ang malanding babaeng iyon.” sabi ni Olivia sa kaniya at nang marinig naman niya ito ay mabilis siyang umiling.“Hindi na kailangan.” sabi niya rito.Agad naman na nagsalubong ang kilay nito at nilingon siya. “Bakit naman hindi?”“Dahil pinuntahan na siya ni Lucas. Mas pinili niya si TRisha kaya wala ng silbi pa na pumunta tayo don.” sabi niya rito.Mabilis naman na umiling si Olivia sa
Napakuyom ang mga kamay ni Trisha ng mga oras na iyon. Naturingan pa naman itong isang bituin pero napakasama ng pag-uugali nito.Samantala ay sobra namang nanggagalaiti si Olivia sa labis na galit. Ilang sandali pa ay hindi pa siya nasisiyahan sa ginawa niya kaya pumasok siya sa banyo at nilagyan ng tubig ang baso at pagkatapos ay bumalik sa harap ni Trisha at muling ibunuhos ito sa ulo nito.“Ah, sh*t ang lamig!” sigaw nito.Dahil sa lamig ng tubig ay bigla namang nanginig ang katawan niya bigla. “Kulang pa yan.” sabi nito sa kaniya at pagkatapos ay ibinalibag nito ang baso sa dingding sa tapat ng drawer na gumawa ng napakalakas na tunog. Handa na sanang umalis sa tabi ng kama si Olivia nang bigla na lamang hinablot ni Trisha ang kanyang buhok at hinila siya nito. Agad naman napahawak si Olivia sa kamay nitong nakasabunot sa kanyang buhok at pagkatapos ay galit na galit na pilit na tumingin kay TRisha. Pilit niyang tinatanggal ang kamay nito ngunit mahigpit ang pagkakahawak nito d
“Annie teka lang…” hindi pa rin siya binitiwan ni Lucas. “Huwag ka ng magalit dahil ang sugat sa mukha ni Olivia ay kailangang gamutin kaagad dahils a trabaho niya baka mag-iwan ito ng peklat.” sabi nito sa kaniya.Tumaas naman ang sulok ng labi ni Olivia. “Salamat na lang Mr.Montenegro sa kabaitan mo dibale na lang. Isa pa, hinding-hindi ako magpapagamot sa ospital na gumagamot ng neuropathy at pilay.” sabi ni Olivia rito.Ang mga salitang binitawan nito ay direktang tumama sa kalahati ng pagkatao ni Trisha. Hindi nga nagtagal ay umalis na sina Annie at Olivia. Nang makita ni TRisha na nanatili doon si Lucas kasama niya ay bahagya siyang natuwa at pagkatapos ay mabilis na nag-inarte na naman sa harap nito. “Lucas, sobrang sakit ng mga pisngi ko…” sabi niya rito habang hinahaplos ang mga pisngi niyang pinagsasampal ni Annie kanina. Gayunpaman nang matapos siyang magsalita ay napansin niya na tila ba may mali.Ang mga mata nitong nakatingin sa kaniya ay napakalamig. Napakatalim din ng
Isang taon ang mabilis na lumipas, nang araw na iyon ay unang kaarawan na nang triplets. Sina Kian at Liliane ay magkakaanak na rin.“Happy birthday!” bati ni Kenna sa kanyang mga anak at pagkatapos ay isa-isa nitong hinalikan ang mga ito. Napakabilis ng araw, parang kahapon lang ay kapapanganak niya lang pagkatapos ngayon ay isang taon na kaagad ang mga anak niya.May lungkot at saya siyang nararamdaman ng mga oras na iyon dahil sa bilis ng pagdaan ng mga araw, baka mamaya hindi niya namamalayan ay malalaki na ang mga baby niya kaagad samantalang hindi pa niya nasusulit ang pag-aalaga sa mga ito lalo na at bumalik na siya ulit sa ospital. Sa katunayan, napagplanuhan nila ni Lucas na magtayo na siyang sarili niyang ospital which is inuumpisahan na ngang itayo ngunit hanggang hindi pa ito natatapos ay doon na muna siya sa ospital na pinapasukan niya dati pa.Marami siyang bisita ng mga oras na iyon, ang mga kasamahan niya sa trabaho at ang ilang kakilala ni Lucas. Ilang sandali pa ay lu
Mabilis nga na lumipas ang isang buwan kung saan ay mas naging tahimik na ang buhay ni Annie at Lucas. Nang araw na iyon ay maagang nagsigising ang lahat at ang ilan ay halos hindi pa nakakatulog. Dumating na kasi ang pinakahihintay ng lahat, ang kasal nina Annie at Lucas. Sa labas ng simbahan ay tumutunog na ang napakalakas na tugtog. Nang mga oras na iyon ay nakasakay siya sa kanyang bridal car. Masaya siya dahil ikakasal na siya sa wakas sa taong mahal niya kung saan ay mahal na mahal din siya nito, kaya nga lamang ay hindi niya maiwasang hindi malungkot dahil ni wala man lang siyang isang magulang na naroon para saksihan ang isa sa pinakamahalagang araw sa buong buhay niya.Napangiti siya ng mapait habang nakatanaw sa labas ng bintana. Sayang Nay, wala ka rito ngayon… bulong niya sa kanyang isip. Agad siyang tumingala at pagkatapos ay agad na pinunasan ang kanyang luha upang hindi ito bumagsak mula sa kanyang mga mata dahil baka masira ang make up niya. Kailangan niyang maging mag
Kinabukasan, dumating ang box na ipinakuha ni Liliane mula sa kanyang mga tauhan at agad itong binuksan ni Beth. ang box ay naglalaman ng mga sulat, papeles at ilang mga titulo ng mga pag-aari nito. Hindi niya alam kung bakit nito ibinigay ang mga iyon sa kaniya. Habang naghahalungkat siya ay may isang sobre siyang nakita. Iyon lang ang sobre sa loob dahil ang iba ay puro ng mga papel.Nang buksan niya iyon ay tumambad sa kaniya ang isang sulat na naka-address talaga sa kaniya. “Beth, kung nababasa mo man ito ay tiyak na wala na ako. Pasensiya na kung nawala ako ng hindi man lang nakikipag-usap sa inyo o ni kumontak man lang sa inyo. Masyado akong maraming iniisip at maraming akong ginustong gawin sa buhay ko at naabot ko naman ang mga iyon kaya nga lang ay may isang bagay ang pinagsisihan, ang abanduhin ang babaeng minahal ko. Buntis siya noon at alam kong anak ko ang dinadala niya ngunit pinili ko pa rin ang talikuran siya at iyon ang labis kong pinagsisisihan sa buong buhay ko. Sin
“Anong ibig mong sabihin Liliane?” tanong ni Beth sa kanyang panganay na anak.Napabuntung-hininga ito at pagkatapos ay umupo sa tabi niya. Hinawakan nito ang kanyang kamay. “Si Tito Vic Ma, wala na siya.” sabi nito sa kaniya.Nang marinig niya naman ito ay bigla na lamang siyang nalungkot bigla. Sa mga taong nakalipas ay halos nawalan siya ng komunikasyon sa kanyang bayaw. Ito ang kapatid ng yumao niyang asawa. Sinubukan nila itong hanapin noon ngunit ni hindi man lang ito nagpakita sa kanila.“Kung kailan wala na siya ay tyaka siya nagpakita. Bakit hindi pa siya noon nagpakita? Ano raw ang ikinamatay niya?” sunod-sunod na tanong niya rito.“Dahil daw sa malalang sakit Ma.” sagot naman nito sa kaniya. Dahil doon ay napabuntung-hininga siya. Mabuti na lamang siya at kahit papano ay gumaling sa sakit niya dahil na rin sa tulong ni Annie. Ilang buwan na rin ang nakalipas noong huli niyang nakita ito at ang balita niya mula ay buntis na daw di umano ito at mukhang malapit na ring ikasal
Kinabukasan ay pormal nang nagpaalam si Reid sa ospital na aalis na nga ito at sa ibang bansa na maninirahan. Madaming mga tanong ang nabuo sa mga isip ng kanyang kasamahan ngunit pinili na lamang niya na huwag nang makisawsaw pa, isa pa ay ayaw niya nang madawit pa sa tsismis tungkol nga sa mga ito. Sa sumunod na araw ay tuluyan na ngang nakaalis ng bansa ang mga ito at doon ay tuluyan na siyang nakahinga ng maluwag dahil rito.~~~“Sir may report ako tungkol kay Trisha.” sabi ni Kian na humahangos papasok ng opisina ni Lucas. Dahil doon ay bigla niyang itinigil ang kanyang ginagawa. Sa mga oras na iyon ay ito pa ang bumabagabag sa kaniya. Kahit na wala na si Reid kung naroon pa rin ito ay tiyak na maaari pa rin silang magkaproblema, lalo na at hindi niya alam ang likaw ng bituka nito. Mamaya ay may maisip na naman ito at saktan na naman si Annie, lalo pa ngayon at buntis ito. Hindi niya ito papayagang madaplisan ng kamay nito si Annie.Nilingon niya si Kian. “anong tungkol sa kaniya
“Anong kailangan mo?” malamig na tanong ni Lucas kay Reid. tinawagan siya nito at pinakiusapan siya na kung pwede ay magkita sila dahil may importante daw itong sasabihin sa kaniya. Dahil doon ay umuoo na lamang siya at nagpunta sa sinabi nitong lugar kung saan sila magkikita.Tiningnan siya nito. “Hanggang ngayon ba naman ay napakalamig pa rin ng pakikitungo mo sa akin?” tanong nito sa kaniya.Agad naman na tumaas ang sulok ng labi niya dahil sa sinabi nito. E anong gusto nito? Maging close sila sa kabila ng lahat na ginawa nito kay Annie? Isa pa ay noon pa man ay mainit na talaga ang dugo niya rito dahil kung hindi sa kaniya at sa nanay nito ay hindi nasira ang pamilya nila, bagamat pinili pa rin sila ng kanyang ama ay nagkalamat na ang relasyon nito at ng kanyang ina na hindi na naibalik pa sa dati kahit na ilang taon na ang lumipas.“Talaga? May gana ka pang sabihin sa akin yan pagkatapos ng lahat ng ginawa mo? You know what? Wala akong oras para makipagtalo sayo dahil madami akon
Sa kabilang banda, pag uwi ni Reid sa bahay nila ay naabutan niyang umiiyak ang kanyang ina. “Anak, ano nakagawa ka ba ng paraan? Sinabi ko na sa tatay mo pero wala lang siyang pakialam.” sabi nito sa kaniya. Malamig ang mukha ni Reid na sinulyapan niya ito at pagkatapos ay seryosong nagsalita. “Ma may tinatago ka ba sa akin? Sabihin mo sa akin ang totoo, ano ang sinasabi ni Annie na kinidnap mo siya at binantaan? Wala akong alam doon.” sabi ni Reid rito.Dahil sa wala na ngang choice si Veron ay sinabi na niya nag totoo rito. “Anak, ang totoo ay hindi sinasadya ni Mommy at hindi naman grabeng kidnapping iyon at isa pa ay inimbitahan ko lang siya na magkape at hiniling ko sa kaniya na huwag niyang pakasalan si Lucas at ikaw ang pakasalan niya.” sabi niya rito.Nang mga oras na iyon ay hindi naman makapagsalita si Reid. hindi siya makapaniwalang napatingin sa kanyang ina at hindi nagsalita ng ilang sandali. Pagkaraan ng mahabang pananahimik ay huminga siya ng malalim at walang magawa
“Mangarap ka hanggang gusto mo.” malamig na sabi ni Lian bago tuluyang umalis doon.Samantala, si Veron naman ay itinali ng mga tauhan ni Lian bago sila umalis at hinayaan lang sa sahig. Nasa palabas na sila nang bahay nang makasalubong ni Lian si Reid, ang bastardo ni Alejandro.Nang makita sila nito ay nanlalaki ang mga mata nito na tumingin sa kanila. “Anong ginawa mo sa Mommy ko?” tanong nito sa kaniya.Malamig naman siyang sinulyapan ni Lian. “kung ayaw mong mamatay ang nanay mo ay payo ko sayo na huwag na huwag mo na siyang hayaan pang gumawa ng ikasisira ng pamilya namin. Lubayan niyo kami at siguruhin mo na hinding-hindi ko na kayo makikita pa dahil kung hindi, baka kung ano pa ang magawa ko sa inyong dalawa lalo na sa ina mo.” malamig na sabi ni Lian at pagkatapos ay tuluyan nang umalis.Napasunod si Reid sa likod nito at habang nakakuyom ang kanyang mga kamao at kanyang mga ngipin ay nagkikiskisan. Nang maalala niya ang tungkol sa kanyang ina ay nagmamadali siyang pumasok sa
Nang dumating si Lian sa villa ay wala ni isa sa mga tauhan ni Lucas ang umalis at nanatili silang lahat doon at hinihintay siya. Pagdating niya sa loob ay agad niyang nakita si Veron. Ito ay nakatali sa makapal na lubid at nakahiga ito sa may sahig na punong-puno ng kahihiyan.Nang makita niya si Lian na pumasok ay aaminin niya na natakot siya bigla.Walang balak na makipag-usap si Lian rito kaya direkta niya itong tiningnan ata pagkatapos ay nilapitan. “Veron hindi mo alam kung paano ako magalit. Hindi ako mahilig makipag-usap, isa pa ay nasaan ang original na kopya ng video.” tanong niya rito.“Wala na, sinira ng anak mo ang laptop kung nasaan ang original na video.” sabi nito ngunit ang mukha nitong nakakaawa habang sinasabi iyon ay hindi pwedeng linlangin si Lian.Dahil sa sinabi nito ay tinapakan niya ang kamay nito na nasa sahig. “Ako na ang nagsasabi sayo na huwag kang magsinungaling sa akin kung ayaw mo na mas malala pa ang gawin ko sayo.” sabi ni Lian rito at diniinan ang ka