Tumango si Karylle at muling nagsalita, "Hindi ko na ito ililihim sa inyo, Tito. Ang orihinal na kundisyon ng planong ito ay dapat ang pamilya Handel ang magbibigay ng lahat ng pondo, habang ang pamilya Granle naman ay makikipagtulungan sa trabaho. Hindi nagbago ang mga pangunahing pangangailangan at direksyon ng teknikal na pag-unlad, pero binago at inayos ko lahat ng mga plano ayon sa outline ng orihinal na plano."Mas lumalim ang gulat sa mga mata ni Santino. "Ikaw ang gumawa nito?!"Tumango si Karylle. "Pati 'yung naunang proyekto kasama ang Sanbuelgo, ako rin ang nag-ayos."Napatingin nang husto si Santino kay Karylle, kitang-kita ang kanyang pagkabilib. "Ang galing, ang galing talaga! Kung makita ka ng tatay mo ngayon, sigurado akong matutuwa siya sa abilidad mo."Biglang dumilim ang mga mata ni Karylle.Ang pinakamasakit na pinagsisisihan niya ngayon ay ang hindi niya napiling makasama ang ama niya nang maayos dahil sa pagmamahal. Kung nalaman lang niya nang mas maaga, baka buh
Ngumiti si Karylle at umiling, "Hindi ako natatakot."Sa totoo lang, pwede namang hindi na ipatawag ni Santino si Adeliya. Pwede niyang hayaan na lamang na si Karylle ang magtagumpay nang walang laban para hindi na maghanda ang kabilang panig.Pero ang ganitong klaseng tagumpay ay magiging usap-usapan din ng mga tao.Mas mabuti nang hayaan silang magkaharap sa harap ng lahat para wala nang ibang masabi. Kapag nanalo si Karylle, magiging malinaw na karapat-dapat siya."Magaling! Nakakatuwa ka, hahaha!" Natawa si Santino, bakas ang kasiyahan. "Dahil nandito na rin kayo, bakit hindi muna kayo magpahinga rito ngayong gabi? Marami pa tayong pwedeng pag-usapan."Ngumiti si Nicole. "Naku, huwag na po, Tito, maaga pa naman. Pero kung hindi ka pa pagod, pwede pa tayong mag-usap."Tumango si Santino, halatang ayaw pang paalisin ang dalawa. Marami pa siyang gustong itanong.Nang hindi umangal si Karylle, mahinahon siyang tumingin kay Karylle at tinanong, "Ano sa tingin mo ang estado ng kumpanya
Pagdating ni Karylle sa conference room, unti-unting dumating ang ibang mga tao."Karylle?"Halata sa mukha ng ilan ang pagtataka. Ang meeting na ito ay biglaan, at wala ni isa ang nakakaalam kung ano talaga ang dahilan nito. Ang tanging malinaw lang ay si Mr. Santino mismo ang nagpa-initiate ng pulong.Malaki ang impluwensya ni Santino sa kumpanya, kaya’t nagtataka ang lahat kung bakit nandito si Karylle.Napatingin sila kay Karylle na ngumiti at nagbigay galang, "Magandang araw po sa inyong lahat."Bahagyang tumango ang lahat bilang tugon, ngunit bakas pa rin ang pagkalito sa kanilang mga mukha.Tahimik na naglakad si Karylle papunta sa isang sulok at umupo sa pinakahindi pansinin na upuan—ang pinakamababang posisyon sa loob ng silid.Tinitigan siya ng lahat, at may kakaibang ekspresyon ang kanilang mga mata.Pagdating naman ni Adeliya na may dalang folder, ang unang nakita niya ay si Karylle. Natigilan siya at naramdaman ang hindi magandang kutob sa dibdib niya.Tumingala si Karyll
"Ang pulong na ito ay pangunahing para sa proyekto ng pamilya Granle at pamilya Handel," ani Santino.Biglang nanikip ang kamao ni Adeliya sa ilalim ng mesa. Mabilis siyang tumingin kay Karylle na tahimik lamang sa isang tabi, at napakagat siya sa galit. Alam niyang ito na naman ang kalokohan ng babaeng ito!Agad siyang tumingin kay Lucio, ngunit laking gulat niya nang makita niyang may bahagyang pagkalito pa rin sa mga mata ng kanyang ama."Nakakainis! Hindi nabasa ni Papa ang mensahe ko," bulong niya sa sarili.Medyo naguguluhan, nagsalita si Lucio, "Kasama ang Handel Group?"Maging ang iba ay nagkatinginan nang may pagtataka kay Santino.May isa nang nagtanong, "May balak po ba kayong makipag-partner sa Handel Group, o mayroon nang kasalukuyang proyekto kasama sila?" Alam naman ng lahat na ang proyekto kasama ang Handel Group ay hindi maliit na bagay. Kung totoo ito, dapat alam na ng marami."Mukhang interesado pa lang siguro," dagdag ng isa.Malumanay na sagot ni Santino, "Wala pa
Nang makita ni Adeliya na kalmado si Karylle, hindi siya naglakas-loob na magpakita ng anumang labis na emosyon. Sa halip, sinabi niya sa lahat nang medyo nahihiya, “Pasensya na, ang ibinigay sa akin noon ni Karylle ay pawang mga dokumento lamang. Wala siyang ipinaliwanag sa akin ng ganito ka-detalyado, kaya hindi ko alam ang buong detalye.”Nang sasabihin pa sana ni Adeliya ang mga susunod na palusot, ngumiti si Santino at nagsalita, “Hindi ka ba kinausap ni Karylle, o ikaw mismo ang hindi gustong ipagpatuloy niya ito?”Lahat ng mata ay tumuon kay Adeliya, at ang mga tingin sa kanya ay tila nagiging mas komplikado.Bahagyang nagbago ang kulay ng mukha ni Adeliya.Sa kabila ng lahat, nakita ni Karylle ang pagkakataon at nagpakita ng bahagyang panunuya sa kanyang mga mata. Puting lotus? Tsaa na may halong katusuhan? Kung ano man ang tawag ng iba, sino ba ang hindi marunong maglaro ng ganitong estilo?Bago pa makaisip ng palusot si Adeliya, nagsalita na si Karylle nang puno ng "pagkagui
Naroon ang katahimikan sa mukha ni Myra, pero bakas sa kanyang mga mata ang pag-aalala.Ang plano na ito, kapag nagtagumpay, kahit sinong mangmang ay alam kung gaano kalaking benepisyo ang makukuha!Malaki ang posibilidad na pumayag ang ama nila na si Karylle ang gumawa ng ganitong bagay para sa kita.Kapag nangyari iyon, sisikat nang husto si Karylle, saan pa kaya siya tatayo? Hindi ba nito hahayaang lumago nang husto si Karylle nang walang hadlang?Ngumiti lang si Karylle at hindi na nagsalita.Tumingin muli si Lucio kay Adeliya, “Adeliya, sa pagkakataong ito, ikaw ang nagpabaya sa iyong tungkulin. Bumalik ka at gumawa ng report tungkol dito.”Naiinis si Adeliya sa loob-loob niya, pero pinilit niyang pigilan ang sarili at sumagot, “Naiintindihan ko.”“Report lang ba ang sapat na solusyon?” Sinamantala ni Myra ang pagkakataon at itinuloy ang panggigipit.Lalong dumilim ang tingin ni Lucio.Si Myra at ang grupo ng iba pa na nasa kampo ng ama ni Karylle ay palaging sumasalungat sa kany
“Kung hindi mo kayang panindigan ang planong ito, hindi na kailangang ituloy ang pakikipag-cooperate.”Hindi maipinta ang mga mukha ng grupo ni Lucio.Samantala, ang grupo naman ni Karylle ay may bahagyang ngiti sa kanilang mga labi.Matagal nang inaasahan ni Karylle ang sasabihin ni Alexander. Bukod pa roon, nagbigay na siya ng paunang abiso kaya’t muli siyang nagsalita.“Mr. Handel, hindi ko po talaga kaya. Limitado ang kakayahan ko, at kung ako ang hahawak nito, malamang ay hindi ko magawa nang maayos.”Mabilis na sumagot si Alexander, “Sa palagay ko, wala nang ibang mas may kakayahan kaysa sa’yo para gawin ito. Kaya prinsesa, bigyan mo ng sapat na tiwala ang sarili mo. Nai-report mo na ba ito sa kumpanya niyo?”Napatigil sandali si Karylle, ngunit bago pa siya makapagsalita, nagsalita ulit si Alexander, “Sabihin mo sa mga namumuno sa kumpanya niyo na ito ang gusto ko. Hindi ako magbibigay ng konsiderasyon kahit kanino. Kung hindi ikaw ang hahawak sa planong ito, mawawalan ito ng b
Nagtaka si Adeliya, "Ano iyon?""Ang pagkakasuspinde mo ngayon ay mukhang hindi naman masama. Si Karylle ay hindi mo muna pwedeng galawin, pero pwede mong ihanda ang bitag."Lalong nalito si Adeliya. "Anong klaseng bitag ang ibig mong sabihin?"Seryosong sumagot si Lucio, "Umuwi ka muna sa ina mo, at siya ang magpapaliwanag sa'yo."Bahagyang kumunot ang noo ni Adeliya. "Ang daming sikreto. Sige na nga, uuwi muna ako."……Samantala, nakabalik na si Karylle sa opisina.Tinitingnan siya ng lahat nang may pagtataka, pero hindi nakatiis si Ellione. Nilapitan niya si Karylle at tinanong, "Karylle, anong klaseng meeting iyon?"Kalma lang ang ekspresyon ni Karylle. Ngumiti siya nang bahagya at sumagot, "Pasensya na, hindi pa pwedeng ilabas ang detalye. Maghintay tayo ng ilang araw."Masayang tumango si Tao. "Kung hindi pa pwede, hindi ko na rin tatanungin. Maghihintay na lang ako, pero pakiramdam ko, malapit na malapit ka nang magtagumpay."Ngumiti si Karylle. "Salamat sa mabuting hangarin mo
Sa pagkakataong ito, hindi na naisipan ni Karylle na umupo sa likod. Diretso siyang umupo sa passenger seat sa unahan.Bahagyang dumilim ang mukha ni Harold, pero wala siyang sinabi.Mahaba ang biyahe ngayon, kaya pagkapasok pa lang ni Karylle sa kotse ay pumikit na siya para subukang matulog.Ngunit ilang saglit lang, nag-vibrate ang kanyang cellphone. Binuksan niya ang Telegram.May group chat iyon nila ni Nicole at ni Roxanne.Nicole: En, kasama mo ba ngayon si Harold?Napakunot ang noo ni Karylle. May nakakita na naman ba sa amin at ipinost online?Karylle: Oo, bakit?Roxanne: Bakit kayo magkasama? Work ba?Karylle: Oo, pupunta kami ngayon sa Rosen Bridge. May kailangan lang asikasuhin.Roxanne: Rosen Bridge? Ang layo niyan ah. Kayo lang dalawa?Nicole: Putik! Totoo nga! Hindi pala ako niloko ng hayop na 'yon!Kasunod nito, nag-send pa si Nicole ng picture na halatang may inis na caption.Roxanne: ???Karylle: ???Karylle: Kasama rin si Bobbie, FYI.Patuloy lang sa pagta-
Nagsimulang ilapag ng mga waiter ang mga pagkain sa mesa. Dahil naka-reserve na ito ni Bobbie bago pa man sila dumating, puwede na agad silang kumain pagkaupo.Pagbalik ni Bobbie matapos i-park ang sasakyan, agad niyang napansin ang seating arrangement nila. Napahinto siya at saglit na natigilan.Bigla niyang naisip, Aba, parang ayoko nang lumapit.Kabisado na niya ang mood ni Mr. Sanbuelgo. Sa tingin pa lang niya, alam niyang ayaw na ayaw ng boss niya na makisalo siya sa upuan ngayon. Ramdam niyang pinipigilan pa nito ang sarili.Pero bago pa siya makapagdesisyon kung babalik na lang siya sa sasakyan o tuluyan nang lalapit, nagsalita agad si Roy—na para bang palaging sabik sa gulo at hindi natatakot sa drama.“Bobbie, halika na! Umupo ka na, mabilis lang 'to. Kain lang tapos alis agad, time is tight and the task is heavy!” nakangising sabi nito.Napabuntong-hininga si Bobbie. Aba, kung hindi ba naman ako iniipit nito...Malinaw na si Roy ay nagpapasaya lang at sadyang ginagatungan an
Sa kabila ng lahat, nanatiling mabigat ang loob ni Karylle.Ang Rosen Bridge ay hindi ganoon kalapit. Bagama’t nasa loob pa rin ito ng Lungsod B, matatagpuan ito sa isang maliit na lalawigan na kailangan pang tawirin mula sa isang urban area papunta sa isa pa.Ibig sabihin, kung aalis sila sa hapon, malamang ay gabi na bago matapos ang inspeksyon, at posibleng kailanganin pa nilang mag-overnight doon.Dahil dito, naramdaman ni Karylle ang isang hindi maipaliwanag na inis.Pero dahil ito ay tungkol sa trabaho at bahagi ng kanyang tungkulin, wala siyang magawa kundi lunukin ang nararamdaman. Hindi siya pwedeng magpadala sa emosyon o ihalo ang personal sa propesyonal. Kapag ginawa niya iyon, tiyak na iisipin ng iba na isa siyang maliit at pihikang tao. Sa kasalukuyang kalagayan niya—na pilit bumabangon muli para makuha muli ang kontrol sa Granle—hindi siya puwedeng magkaroon ng kahit kaunting kapintasan.Lalo na ngayong ang proyektong ito kasama si Harold ay isa sa pinakamahalaga sa kany
Itinutok ni Harold ang kanyang mata kay Karylle, kahit hindi siya nagsalita, ramdam pa rin ni Karylle ang matinding ironiya sa mga mata nito.Hindi pinansin ni Karylle si Harold at sa halip ay tumingin siya sa namumuno ng planning department na nagsalita."Ba't ninyo gustong magpalit ng trabaho?" tanong ni Karylle.Agad na sumagot ang head ng planning department, "Ganito po kasi, magkaibang mga kalakasan ng bawat isa, at ang cooperation plan po ay nagbago, kaya't pinili namin ang mga posisyon na akma sa amin."Isang matalim na tingin mula kay Harold ang tumama sa manager ng planning department, at malamig niyang tanong, "Ano ang resulta?"Dali-daling tumingin ang manager kay Karylle, hindi niya kayang tumingin kay Harold. Nang makita niyang nakasimangot si Karylle, agad siyang kinabahan.Naku!Pumait ang kanyang pakiramdam. Akala niya na ang mga pagbabago ay makakatulong para magustuhan siya ni Karylle at Harold, pero ngayon, parang napaglaruan lang siya ng sarili niyang kakulangan at
Napakunot ang noo ni Adeliya. “Alam ko,” maikli niyang sagot.Ayaw na sana niyang magtiwala sa taong iyon, pero hindi na rin niya kayang maghintay pa.Nang makita ni Andrea na naging mas mahinahon na si Adeliya, tumango ito. “Sige, hintayin na lang muna natin ang balita. Pag naayos na ang lahat, makakalabas na tayo agad ng ospital.”Tumango si Adeliya. “Hmm.”Mabilis lumipas ang araw, pero hindi alam kung ilang tao ang hindi nakatulog nang maayos.Si Karylle, ilang ulit nagising sa kalagitnaan ng gabi. Halatang hindi maganda ang lagay niya, at kung wala siyang alarm kinabukasan, siguradong malalate siya.Nang lumabas si Nicole sa kwarto, nadatnan niya si Karylle na kakatapos lang sa banyo. Ngumiti siya at kinawayan ito, “Morning, baby~”Pinilit ngumiti ni Karylle. “Morning. Mauna ka na maghilamos, ako na maghahanda ng breakfast.”Umiling si Nicole habang pinapakita ang hawak niyang cellphone. “No need, I already ordered. Papadeliver ko na lang.”Tumango si Karylle. “Okay, sige, mag-ay
"Mukhang gano'n na nga." Walang pag-aalinlangang sabi ni Jerianne, habang ang kanyang mga mata ay naglalaman ng malalim na pag-unawa. "Kung may ganitong tensyon sa lumang mansyon ng Sabuelgo family, malamang maraming hindi pagkakaunawaan at tampuhan sina Harold at Karylle."Napakagat-labi si Reyna, hindi alam kung ano ang sasabihin.Hinila siya ni Jerianne palapit at niyakap. "Anak, huwag mong pilitin ang sarili mong mag-isip ng kung anu-ano. Kung kaya mong ipaglaban, ipaglaban mo. Pero kung hindi na talaga kaya, matutong bumitaw. Yung paulit-ulit kang nasasaktan pero ayaw mong pakawalan—hindi ikaw 'yon. At ayokong mas lalo ka pang masaktan."Nanginginig ang mga labi ni Reyna, at dama niyang pati ang ina niya ay gusto na siyang sumuko.Pero hindi niya kaya.Napakabuting lalaki ni Harold...Sa isip niya, si Harold pa rin ang laman—ang pagiging maayos nitong tingnan, ang diretsong kilos, ang tapang, at ang matikas nitong tindig.Hindi niya matanggal sa isipan ang lalaki. Ang bigat ng pa
Napatawa si Karylle sa sinabi ni Nicole. “Grabe ka, hindi naman lahat ng lalaki ay scumbag. Marami pa rin diyan ang matinong tao.”Napabuntong-hininga si Nicole. “Well, sa panahon ngayon? Ilan ba talaga ang kagaya ni Christian? Sabihin mo nga, gaano karami sa kanila ang totoong maaasahan?”Biglang naging kumplikado ang tingin ni Karylle. Tahimik lang siyang napatingin sa malayo, pinipigil ang sarili. Hindi siya sumagot, bagkus ay pinagdikit lang niya ang mga labi at ibinaling ang tingin.Napansin agad ni Nicole ang pagbabago ng mood ng kaibigan. Parang nalamlam na naman si Karylle. Agad siyang natauhan—mukhang hindi niya dapat binanggit si Christian. Alam niyang may matinding guilt si Karylle kay Christian, lalo na’t may utang na loob ito sa lalaki.“Ay, sige na nga, huwag na natin pag-usapan ‘yan. Manood na lang tayo ng TV, gusto mo?” alok ni Nicole, pilit binabago ang tema ng usapan.Tumango si Karylle. “Sige.”Sa totoo lang, wala talaga siyang gana manood, pero dahil kay Nicole na
Hindi nagsalita si Harold, bagkus pinili niyang manahimik habang mariing pinipigil ang anumang emosyon.Ngunit kahit wala siyang sinabi, ramdam pa rin ng lahat ang bumabalot na lamig sa kanyang paligid, lalo na sa mga mata niyang tila nagyeyelong titig. Kitang-kita—masama ang timpla niya.Lalong nataranta si Lady Jessa, “Karylle, ikaw...”Nabitin ang sasabihin niya, tila nag-aalangan kung dapat pa ba siyang magsalita. Wala na siyang nadugtong pa.Sa kabilang banda, si Karylle ay medyo kalmado na rin sa mga sandaling iyon. Pinilit niyang ngumiti, at mahinahong nagsalita, “Grandma, huwag ka nang mag-alala sa akin. I'm really okay.”“Paano naman ako ‘di mag-aalala, Karylle? Kita mo naman ang sarili mo. Kung gusto mo, bumalik ka na dito. Sabihan mo si Roy na ibalik ka muna. Palalabasin ko na yang batang ‘yon—tayo muna ang mag-usap bilang apo’t lola, okay?”Bahagyang tumango si Karylle. “Grandma, okay lang po talaga ako. May mga kailangang asikasuhin sa trabaho. Pupunta na lang po ako sa i
At gaya ng inaasahan, agad na tumigil si Karylle nang marinig ang sinabi ni Roy.Mabilis niyang ipinarada ang sasakyan sa tabi ng kalsada, malapit kay Karylle. Bumaba ng bahagya ang bintana at tumingin siya sa dalaga. “Si lola lang kasi ang nag-aalala talaga,” paliwanag niya. “Ayaw niyang mapabayaan ka, kaya pinakiusapan niya akong sunduin ka. Please, sakay ka na. Kung hindi ka sasama, lalo lang siyang mag-aalala.”Hindi agad nagsalita si Karylle. Kunot ang noo niyang tumingin sa loob ng sasakyan, at nang masigurong si Roy lang talaga ang laman niyon, bahagyang lumuwag ang ekspresyon niya.Pero tumanggi pa rin siya. Maingat at malamig ang boses niya nang magsalita, “Sabihin mo na lang kay lola na sinundo mo ako at nakauwi na ako. Hindi ko na ikukuwento ‘to.”