Naroon ang katahimikan sa mukha ni Myra, pero bakas sa kanyang mga mata ang pag-aalala.Ang plano na ito, kapag nagtagumpay, kahit sinong mangmang ay alam kung gaano kalaking benepisyo ang makukuha!Malaki ang posibilidad na pumayag ang ama nila na si Karylle ang gumawa ng ganitong bagay para sa kita.Kapag nangyari iyon, sisikat nang husto si Karylle, saan pa kaya siya tatayo? Hindi ba nito hahayaang lumago nang husto si Karylle nang walang hadlang?Ngumiti lang si Karylle at hindi na nagsalita.Tumingin muli si Lucio kay Adeliya, “Adeliya, sa pagkakataong ito, ikaw ang nagpabaya sa iyong tungkulin. Bumalik ka at gumawa ng report tungkol dito.”Naiinis si Adeliya sa loob-loob niya, pero pinilit niyang pigilan ang sarili at sumagot, “Naiintindihan ko.”“Report lang ba ang sapat na solusyon?” Sinamantala ni Myra ang pagkakataon at itinuloy ang panggigipit.Lalong dumilim ang tingin ni Lucio.Si Myra at ang grupo ng iba pa na nasa kampo ng ama ni Karylle ay palaging sumasalungat sa kany
“Kung hindi mo kayang panindigan ang planong ito, hindi na kailangang ituloy ang pakikipag-cooperate.”Hindi maipinta ang mga mukha ng grupo ni Lucio.Samantala, ang grupo naman ni Karylle ay may bahagyang ngiti sa kanilang mga labi.Matagal nang inaasahan ni Karylle ang sasabihin ni Alexander. Bukod pa roon, nagbigay na siya ng paunang abiso kaya’t muli siyang nagsalita.“Mr. Handel, hindi ko po talaga kaya. Limitado ang kakayahan ko, at kung ako ang hahawak nito, malamang ay hindi ko magawa nang maayos.”Mabilis na sumagot si Alexander, “Sa palagay ko, wala nang ibang mas may kakayahan kaysa sa’yo para gawin ito. Kaya prinsesa, bigyan mo ng sapat na tiwala ang sarili mo. Nai-report mo na ba ito sa kumpanya niyo?”Napatigil sandali si Karylle, ngunit bago pa siya makapagsalita, nagsalita ulit si Alexander, “Sabihin mo sa mga namumuno sa kumpanya niyo na ito ang gusto ko. Hindi ako magbibigay ng konsiderasyon kahit kanino. Kung hindi ikaw ang hahawak sa planong ito, mawawalan ito ng b
Nagtaka si Adeliya, "Ano iyon?""Ang pagkakasuspinde mo ngayon ay mukhang hindi naman masama. Si Karylle ay hindi mo muna pwedeng galawin, pero pwede mong ihanda ang bitag."Lalong nalito si Adeliya. "Anong klaseng bitag ang ibig mong sabihin?"Seryosong sumagot si Lucio, "Umuwi ka muna sa ina mo, at siya ang magpapaliwanag sa'yo."Bahagyang kumunot ang noo ni Adeliya. "Ang daming sikreto. Sige na nga, uuwi muna ako."……Samantala, nakabalik na si Karylle sa opisina.Tinitingnan siya ng lahat nang may pagtataka, pero hindi nakatiis si Ellione. Nilapitan niya si Karylle at tinanong, "Karylle, anong klaseng meeting iyon?"Kalma lang ang ekspresyon ni Karylle. Ngumiti siya nang bahagya at sumagot, "Pasensya na, hindi pa pwedeng ilabas ang detalye. Maghintay tayo ng ilang araw."Masayang tumango si Tao. "Kung hindi pa pwede, hindi ko na rin tatanungin. Maghihintay na lang ako, pero pakiramdam ko, malapit na malapit ka nang magtagumpay."Ngumiti si Karylle. "Salamat sa mabuting hangarin mo
Tumingin si Karylle kay Alexa nang may ngiti, ngunit nang makita niya ang galit sa mga mata nito, kalmado niyang sinabi, “Pare-pareho lang naman ang mga negosyante, hindi ba, Miss Ramirez?”Samantala.Sa may kanto, dalawang tao ang nakatayo, isa sa harap at isa sa likuran. Ang lalaking nasa unahan ay bahagyang pumaling at tiningnan ang direksyon ni Karylle. Nang makita niyang nakatingin ito sa babaeng nasa tabi niya, tila nakahinga siya nang maluwag.Ngunit bumigat ang kanyang mga kilay, at lumalim ang inis sa kanyang mga mata.Ang lalaking nasa likuran ay madalas na tumitingin sa kanyang relo. Sa huli, napabuntong-hininga siya at sinabing, “Mr. Sanbuelgo, mahuhuli na tayo sa meeting.”Mas lalong bumigat ang ekspresyon ni Harold. Wala siyang sinabing kahit ano, inayos lamang ang kanyang kurbata, at naglakad palayo.Nang itaas ni Karylle ang kanyang mga mata, nakita niya ang lalaking puno ng awtoridad at kaswal na lamig sa itsura. Napatigil siya sandali.“Anong ginagawa niya dito?” tan
Nang maisip ni Bobbie ito, napansin niyang lalong dumilim ang ekspresyon ni Mr. Sanbuelgo.Ang tinutukoy ba ni Mr. Sanbuelgo ay si Miss Karylle...?Habang nagdadalawang-isip si Bobbie kung babaguhin niya ang kanyang sinabi, biglang nagsalita si Harold sa malamig na tono, "Sabihin mo na."Labis ang ginhawang naramdaman ni Bobbie at agad siyang nagpatuloy, "Pareho pa rin po ang bakas ng ebidensya tulad noong huli. Putol ang mga ito. Maaaring walang kinalaman si Miss Adeliya o malinis na niyang nabura ang mga ebidensya.""Paano naman ang taong iyon?"Ang tinutukoy ni Harold ay ang lalaking nagtulak kay Karylle."Nawala na po siya. Patuloy pa rin namin siyang hinahanap. Ang kanyang ama ay nasa probinsya, pero...""Simulan ninyong mag-imbestiga mula sa ama niya."Bahagyang natigilan si Bobbie ngunit agad na tumango, "Naiutos ko na po sa mga tao ko."Nanatiling tahimik si Harold, ngunit wala siyang balak na paalisin si Bobbie.Alam ni Bobbie na gusto ni Harold marinig ang mga balita tungkol
"Huwag mo munang isipin nang sobra, at wala ka namang kailangang gawin o alalahanin tungkol sa kanya. Wala namang dahilan."Akala ni Adeliya na may sasabihin si Harold na matindi, pero ito lang pala?"Harold, ako'y...""Marami pa akong kailangang ayusin dito. Kapag may oras ako, pupuntahan kita. Umuwi ka na muna at magpahinga ka."Napaawang ang kanyang bibig, halatang may sasabihin pa siya, pero napansin niyang naiinis na si Harold. Sa huli, wala na siyang nagawa kundi umatras."Sige, busy ka na muna. Ikaw rin, magpahinga ka nang mabuti. Malamig na ang panahon, huwag mong pahirapan ang sarili mo.""Hmm."Magnetic ang boses ni Harold, pero kung pakikinggang mabuti, mararamdaman mo ang bahagyang pagkainis niya.Nagbago ang mukha ni Adeliya, ngunit wala siyang nagawa kundi ang magsalita, "Sige, ibababa ko na ang tawag.""Hmm."Huminga nang malalim si Adeliya at ibinaba ang telepono.Sa susunod na sandali, tumingin siya kay Andrea na nasa tabi niya, halatang may galit."Kita mo? Sabi ko na
Ang katawan ng babae ay biglang nanigas, kinagat niya ang kanyang labi at pilit na gustong magsabi ng matalim na salita. Ngunit nang makita ang malamig na tingin ng lalaki, hindi na siya naglakas-loob magsalita pa at umalis nang may galit.Narinig ng lahat sa paligid ang nangyari, at agad nilang naintindihan—sobrang lamig ng ugali ng lalaki kaya walang sinuman ang nangangahas na lumapit.Ngunit ang mga nasa malayo, akala lang ay ayaw ni Logan Marquez sa babaeng iyon, kaya may isa pang babae ang lumapit upang subukang kausapin siya.Ang resulta...Pareho lang ang nangyari tulad ng dati.Sa pagkakataong ito, mukhang naging hamon sa ibang babae ang sitwasyon. Sunod-sunod silang nagsimulang subukan ang kanilang kapalaran.Hanggang sa tuluyang nainis si Logan Marquez.Hindi alam ng lahat kung saan siya kumuha ng patalim at bigla niyang inilapag ito sa mesa!Sa isang iglap, walang sinuman ang nangahas lumapit.Nararamdaman ng lahat na sobrang iritable ng lalaki, at tila wala talaga siyang hi
Malamig na tumingin si Harold kay Bobbie, "Bakit ka sumunod sa akin?"Bobbie: "??? Hindi ba dapat akong sumunod?"Ngunit sa sumunod na sandali, tila may napagtanto si Bobbie, at sa huli ay napabuntong-hininga na lang, "Sige, hihintayin kita rito."Walang sinabi si Harold, ngunit lihim siyang tumingin sa isang babaeng nasa lugar pa rin at tila hindi siya napansin. Pagkatapos nito, naglakad siya papasok.Samantalang si Bobbie…Pumunta ito sa isang sulok at naupo, kita sa mga mata niya ang malalim na pagkabahala.Si Ginoong Bo ay nagiging mas magulo ang pakikitungo sa sarili.Dapat ay kailangan siya ngayong araw, ngunit ngayon ay ayaw na niyang sumama. Hindi ba’t ayaw lang niyang pakialaman si Miss Therese?Ang kakayahan ni Ginoong Bo na itago ang nararamdaman ay lalong lumalala, at halatang-halata na ito ngayon.Wala siyang magawa kundi umupo na lang at manood.……Samantala, abala si Karylle sa pagtuon ng pansin kay Logan Marquez, kaya hindi niya alam ang nangyari kina Harold at Bobbie k
Sa pagkakataong ito, hindi na naisipan ni Karylle na umupo sa likod. Diretso siyang umupo sa passenger seat sa unahan.Bahagyang dumilim ang mukha ni Harold, pero wala siyang sinabi.Mahaba ang biyahe ngayon, kaya pagkapasok pa lang ni Karylle sa kotse ay pumikit na siya para subukang matulog.Ngunit ilang saglit lang, nag-vibrate ang kanyang cellphone. Binuksan niya ang Telegram.May group chat iyon nila ni Nicole at ni Roxanne.Nicole: En, kasama mo ba ngayon si Harold?Napakunot ang noo ni Karylle. May nakakita na naman ba sa amin at ipinost online?Karylle: Oo, bakit?Roxanne: Bakit kayo magkasama? Work ba?Karylle: Oo, pupunta kami ngayon sa Rosen Bridge. May kailangan lang asikasuhin.Roxanne: Rosen Bridge? Ang layo niyan ah. Kayo lang dalawa?Nicole: Putik! Totoo nga! Hindi pala ako niloko ng hayop na 'yon!Kasunod nito, nag-send pa si Nicole ng picture na halatang may inis na caption.Roxanne: ???Karylle: ???Karylle: Kasama rin si Bobbie, FYI.Patuloy lang sa pagta-
Nagsimulang ilapag ng mga waiter ang mga pagkain sa mesa. Dahil naka-reserve na ito ni Bobbie bago pa man sila dumating, puwede na agad silang kumain pagkaupo.Pagbalik ni Bobbie matapos i-park ang sasakyan, agad niyang napansin ang seating arrangement nila. Napahinto siya at saglit na natigilan.Bigla niyang naisip, Aba, parang ayoko nang lumapit.Kabisado na niya ang mood ni Mr. Sanbuelgo. Sa tingin pa lang niya, alam niyang ayaw na ayaw ng boss niya na makisalo siya sa upuan ngayon. Ramdam niyang pinipigilan pa nito ang sarili.Pero bago pa siya makapagdesisyon kung babalik na lang siya sa sasakyan o tuluyan nang lalapit, nagsalita agad si Roy—na para bang palaging sabik sa gulo at hindi natatakot sa drama.“Bobbie, halika na! Umupo ka na, mabilis lang 'to. Kain lang tapos alis agad, time is tight and the task is heavy!” nakangising sabi nito.Napabuntong-hininga si Bobbie. Aba, kung hindi ba naman ako iniipit nito...Malinaw na si Roy ay nagpapasaya lang at sadyang ginagatungan an
Sa kabila ng lahat, nanatiling mabigat ang loob ni Karylle.Ang Rosen Bridge ay hindi ganoon kalapit. Bagama’t nasa loob pa rin ito ng Lungsod B, matatagpuan ito sa isang maliit na lalawigan na kailangan pang tawirin mula sa isang urban area papunta sa isa pa.Ibig sabihin, kung aalis sila sa hapon, malamang ay gabi na bago matapos ang inspeksyon, at posibleng kailanganin pa nilang mag-overnight doon.Dahil dito, naramdaman ni Karylle ang isang hindi maipaliwanag na inis.Pero dahil ito ay tungkol sa trabaho at bahagi ng kanyang tungkulin, wala siyang magawa kundi lunukin ang nararamdaman. Hindi siya pwedeng magpadala sa emosyon o ihalo ang personal sa propesyonal. Kapag ginawa niya iyon, tiyak na iisipin ng iba na isa siyang maliit at pihikang tao. Sa kasalukuyang kalagayan niya—na pilit bumabangon muli para makuha muli ang kontrol sa Granle—hindi siya puwedeng magkaroon ng kahit kaunting kapintasan.Lalo na ngayong ang proyektong ito kasama si Harold ay isa sa pinakamahalaga sa kany
Itinutok ni Harold ang kanyang mata kay Karylle, kahit hindi siya nagsalita, ramdam pa rin ni Karylle ang matinding ironiya sa mga mata nito.Hindi pinansin ni Karylle si Harold at sa halip ay tumingin siya sa namumuno ng planning department na nagsalita."Ba't ninyo gustong magpalit ng trabaho?" tanong ni Karylle.Agad na sumagot ang head ng planning department, "Ganito po kasi, magkaibang mga kalakasan ng bawat isa, at ang cooperation plan po ay nagbago, kaya't pinili namin ang mga posisyon na akma sa amin."Isang matalim na tingin mula kay Harold ang tumama sa manager ng planning department, at malamig niyang tanong, "Ano ang resulta?"Dali-daling tumingin ang manager kay Karylle, hindi niya kayang tumingin kay Harold. Nang makita niyang nakasimangot si Karylle, agad siyang kinabahan.Naku!Pumait ang kanyang pakiramdam. Akala niya na ang mga pagbabago ay makakatulong para magustuhan siya ni Karylle at Harold, pero ngayon, parang napaglaruan lang siya ng sarili niyang kakulangan at
Napakunot ang noo ni Adeliya. “Alam ko,” maikli niyang sagot.Ayaw na sana niyang magtiwala sa taong iyon, pero hindi na rin niya kayang maghintay pa.Nang makita ni Andrea na naging mas mahinahon na si Adeliya, tumango ito. “Sige, hintayin na lang muna natin ang balita. Pag naayos na ang lahat, makakalabas na tayo agad ng ospital.”Tumango si Adeliya. “Hmm.”Mabilis lumipas ang araw, pero hindi alam kung ilang tao ang hindi nakatulog nang maayos.Si Karylle, ilang ulit nagising sa kalagitnaan ng gabi. Halatang hindi maganda ang lagay niya, at kung wala siyang alarm kinabukasan, siguradong malalate siya.Nang lumabas si Nicole sa kwarto, nadatnan niya si Karylle na kakatapos lang sa banyo. Ngumiti siya at kinawayan ito, “Morning, baby~”Pinilit ngumiti ni Karylle. “Morning. Mauna ka na maghilamos, ako na maghahanda ng breakfast.”Umiling si Nicole habang pinapakita ang hawak niyang cellphone. “No need, I already ordered. Papadeliver ko na lang.”Tumango si Karylle. “Okay, sige, mag-ay
"Mukhang gano'n na nga." Walang pag-aalinlangang sabi ni Jerianne, habang ang kanyang mga mata ay naglalaman ng malalim na pag-unawa. "Kung may ganitong tensyon sa lumang mansyon ng Sabuelgo family, malamang maraming hindi pagkakaunawaan at tampuhan sina Harold at Karylle."Napakagat-labi si Reyna, hindi alam kung ano ang sasabihin.Hinila siya ni Jerianne palapit at niyakap. "Anak, huwag mong pilitin ang sarili mong mag-isip ng kung anu-ano. Kung kaya mong ipaglaban, ipaglaban mo. Pero kung hindi na talaga kaya, matutong bumitaw. Yung paulit-ulit kang nasasaktan pero ayaw mong pakawalan—hindi ikaw 'yon. At ayokong mas lalo ka pang masaktan."Nanginginig ang mga labi ni Reyna, at dama niyang pati ang ina niya ay gusto na siyang sumuko.Pero hindi niya kaya.Napakabuting lalaki ni Harold...Sa isip niya, si Harold pa rin ang laman—ang pagiging maayos nitong tingnan, ang diretsong kilos, ang tapang, at ang matikas nitong tindig.Hindi niya matanggal sa isipan ang lalaki. Ang bigat ng pa
Napatawa si Karylle sa sinabi ni Nicole. “Grabe ka, hindi naman lahat ng lalaki ay scumbag. Marami pa rin diyan ang matinong tao.”Napabuntong-hininga si Nicole. “Well, sa panahon ngayon? Ilan ba talaga ang kagaya ni Christian? Sabihin mo nga, gaano karami sa kanila ang totoong maaasahan?”Biglang naging kumplikado ang tingin ni Karylle. Tahimik lang siyang napatingin sa malayo, pinipigil ang sarili. Hindi siya sumagot, bagkus ay pinagdikit lang niya ang mga labi at ibinaling ang tingin.Napansin agad ni Nicole ang pagbabago ng mood ng kaibigan. Parang nalamlam na naman si Karylle. Agad siyang natauhan—mukhang hindi niya dapat binanggit si Christian. Alam niyang may matinding guilt si Karylle kay Christian, lalo na’t may utang na loob ito sa lalaki.“Ay, sige na nga, huwag na natin pag-usapan ‘yan. Manood na lang tayo ng TV, gusto mo?” alok ni Nicole, pilit binabago ang tema ng usapan.Tumango si Karylle. “Sige.”Sa totoo lang, wala talaga siyang gana manood, pero dahil kay Nicole na
Hindi nagsalita si Harold, bagkus pinili niyang manahimik habang mariing pinipigil ang anumang emosyon.Ngunit kahit wala siyang sinabi, ramdam pa rin ng lahat ang bumabalot na lamig sa kanyang paligid, lalo na sa mga mata niyang tila nagyeyelong titig. Kitang-kita—masama ang timpla niya.Lalong nataranta si Lady Jessa, “Karylle, ikaw...”Nabitin ang sasabihin niya, tila nag-aalangan kung dapat pa ba siyang magsalita. Wala na siyang nadugtong pa.Sa kabilang banda, si Karylle ay medyo kalmado na rin sa mga sandaling iyon. Pinilit niyang ngumiti, at mahinahong nagsalita, “Grandma, huwag ka nang mag-alala sa akin. I'm really okay.”“Paano naman ako ‘di mag-aalala, Karylle? Kita mo naman ang sarili mo. Kung gusto mo, bumalik ka na dito. Sabihan mo si Roy na ibalik ka muna. Palalabasin ko na yang batang ‘yon—tayo muna ang mag-usap bilang apo’t lola, okay?”Bahagyang tumango si Karylle. “Grandma, okay lang po talaga ako. May mga kailangang asikasuhin sa trabaho. Pupunta na lang po ako sa i
At gaya ng inaasahan, agad na tumigil si Karylle nang marinig ang sinabi ni Roy.Mabilis niyang ipinarada ang sasakyan sa tabi ng kalsada, malapit kay Karylle. Bumaba ng bahagya ang bintana at tumingin siya sa dalaga. “Si lola lang kasi ang nag-aalala talaga,” paliwanag niya. “Ayaw niyang mapabayaan ka, kaya pinakiusapan niya akong sunduin ka. Please, sakay ka na. Kung hindi ka sasama, lalo lang siyang mag-aalala.”Hindi agad nagsalita si Karylle. Kunot ang noo niyang tumingin sa loob ng sasakyan, at nang masigurong si Roy lang talaga ang laman niyon, bahagyang lumuwag ang ekspresyon niya.Pero tumanggi pa rin siya. Maingat at malamig ang boses niya nang magsalita, “Sabihin mo na lang kay lola na sinundo mo ako at nakauwi na ako. Hindi ko na ikukuwento ‘to.”