Nang makita ni Adeliya na kalmado si Karylle, hindi siya naglakas-loob na magpakita ng anumang labis na emosyon. Sa halip, sinabi niya sa lahat nang medyo nahihiya, “Pasensya na, ang ibinigay sa akin noon ni Karylle ay pawang mga dokumento lamang. Wala siyang ipinaliwanag sa akin ng ganito ka-detalyado, kaya hindi ko alam ang buong detalye.”Nang sasabihin pa sana ni Adeliya ang mga susunod na palusot, ngumiti si Santino at nagsalita, “Hindi ka ba kinausap ni Karylle, o ikaw mismo ang hindi gustong ipagpatuloy niya ito?”Lahat ng mata ay tumuon kay Adeliya, at ang mga tingin sa kanya ay tila nagiging mas komplikado.Bahagyang nagbago ang kulay ng mukha ni Adeliya.Sa kabila ng lahat, nakita ni Karylle ang pagkakataon at nagpakita ng bahagyang panunuya sa kanyang mga mata. Puting lotus? Tsaa na may halong katusuhan? Kung ano man ang tawag ng iba, sino ba ang hindi marunong maglaro ng ganitong estilo?Bago pa makaisip ng palusot si Adeliya, nagsalita na si Karylle nang puno ng "pagkagui
Naroon ang katahimikan sa mukha ni Myra, pero bakas sa kanyang mga mata ang pag-aalala.Ang plano na ito, kapag nagtagumpay, kahit sinong mangmang ay alam kung gaano kalaking benepisyo ang makukuha!Malaki ang posibilidad na pumayag ang ama nila na si Karylle ang gumawa ng ganitong bagay para sa kita.Kapag nangyari iyon, sisikat nang husto si Karylle, saan pa kaya siya tatayo? Hindi ba nito hahayaang lumago nang husto si Karylle nang walang hadlang?Ngumiti lang si Karylle at hindi na nagsalita.Tumingin muli si Lucio kay Adeliya, “Adeliya, sa pagkakataong ito, ikaw ang nagpabaya sa iyong tungkulin. Bumalik ka at gumawa ng report tungkol dito.”Naiinis si Adeliya sa loob-loob niya, pero pinilit niyang pigilan ang sarili at sumagot, “Naiintindihan ko.”“Report lang ba ang sapat na solusyon?” Sinamantala ni Myra ang pagkakataon at itinuloy ang panggigipit.Lalong dumilim ang tingin ni Lucio.Si Myra at ang grupo ng iba pa na nasa kampo ng ama ni Karylle ay palaging sumasalungat sa kany
“Kung hindi mo kayang panindigan ang planong ito, hindi na kailangang ituloy ang pakikipag-cooperate.”Hindi maipinta ang mga mukha ng grupo ni Lucio.Samantala, ang grupo naman ni Karylle ay may bahagyang ngiti sa kanilang mga labi.Matagal nang inaasahan ni Karylle ang sasabihin ni Alexander. Bukod pa roon, nagbigay na siya ng paunang abiso kaya’t muli siyang nagsalita.“Mr. Handel, hindi ko po talaga kaya. Limitado ang kakayahan ko, at kung ako ang hahawak nito, malamang ay hindi ko magawa nang maayos.”Mabilis na sumagot si Alexander, “Sa palagay ko, wala nang ibang mas may kakayahan kaysa sa’yo para gawin ito. Kaya prinsesa, bigyan mo ng sapat na tiwala ang sarili mo. Nai-report mo na ba ito sa kumpanya niyo?”Napatigil sandali si Karylle, ngunit bago pa siya makapagsalita, nagsalita ulit si Alexander, “Sabihin mo sa mga namumuno sa kumpanya niyo na ito ang gusto ko. Hindi ako magbibigay ng konsiderasyon kahit kanino. Kung hindi ikaw ang hahawak sa planong ito, mawawalan ito ng b
Nagtaka si Adeliya, "Ano iyon?""Ang pagkakasuspinde mo ngayon ay mukhang hindi naman masama. Si Karylle ay hindi mo muna pwedeng galawin, pero pwede mong ihanda ang bitag."Lalong nalito si Adeliya. "Anong klaseng bitag ang ibig mong sabihin?"Seryosong sumagot si Lucio, "Umuwi ka muna sa ina mo, at siya ang magpapaliwanag sa'yo."Bahagyang kumunot ang noo ni Adeliya. "Ang daming sikreto. Sige na nga, uuwi muna ako."……Samantala, nakabalik na si Karylle sa opisina.Tinitingnan siya ng lahat nang may pagtataka, pero hindi nakatiis si Ellione. Nilapitan niya si Karylle at tinanong, "Karylle, anong klaseng meeting iyon?"Kalma lang ang ekspresyon ni Karylle. Ngumiti siya nang bahagya at sumagot, "Pasensya na, hindi pa pwedeng ilabas ang detalye. Maghintay tayo ng ilang araw."Masayang tumango si Tao. "Kung hindi pa pwede, hindi ko na rin tatanungin. Maghihintay na lang ako, pero pakiramdam ko, malapit na malapit ka nang magtagumpay."Ngumiti si Karylle. "Salamat sa mabuting hangarin mo
Tumingin si Karylle kay Alexa nang may ngiti, ngunit nang makita niya ang galit sa mga mata nito, kalmado niyang sinabi, “Pare-pareho lang naman ang mga negosyante, hindi ba, Miss Ramirez?”Samantala.Sa may kanto, dalawang tao ang nakatayo, isa sa harap at isa sa likuran. Ang lalaking nasa unahan ay bahagyang pumaling at tiningnan ang direksyon ni Karylle. Nang makita niyang nakatingin ito sa babaeng nasa tabi niya, tila nakahinga siya nang maluwag.Ngunit bumigat ang kanyang mga kilay, at lumalim ang inis sa kanyang mga mata.Ang lalaking nasa likuran ay madalas na tumitingin sa kanyang relo. Sa huli, napabuntong-hininga siya at sinabing, “Mr. Sanbuelgo, mahuhuli na tayo sa meeting.”Mas lalong bumigat ang ekspresyon ni Harold. Wala siyang sinabing kahit ano, inayos lamang ang kanyang kurbata, at naglakad palayo.Nang itaas ni Karylle ang kanyang mga mata, nakita niya ang lalaking puno ng awtoridad at kaswal na lamig sa itsura. Napatigil siya sandali.“Anong ginagawa niya dito?” tan
Nang maisip ni Bobbie ito, napansin niyang lalong dumilim ang ekspresyon ni Mr. Sanbuelgo.Ang tinutukoy ba ni Mr. Sanbuelgo ay si Miss Karylle...?Habang nagdadalawang-isip si Bobbie kung babaguhin niya ang kanyang sinabi, biglang nagsalita si Harold sa malamig na tono, "Sabihin mo na."Labis ang ginhawang naramdaman ni Bobbie at agad siyang nagpatuloy, "Pareho pa rin po ang bakas ng ebidensya tulad noong huli. Putol ang mga ito. Maaaring walang kinalaman si Miss Adeliya o malinis na niyang nabura ang mga ebidensya.""Paano naman ang taong iyon?"Ang tinutukoy ni Harold ay ang lalaking nagtulak kay Karylle."Nawala na po siya. Patuloy pa rin namin siyang hinahanap. Ang kanyang ama ay nasa probinsya, pero...""Simulan ninyong mag-imbestiga mula sa ama niya."Bahagyang natigilan si Bobbie ngunit agad na tumango, "Naiutos ko na po sa mga tao ko."Nanatiling tahimik si Harold, ngunit wala siyang balak na paalisin si Bobbie.Alam ni Bobbie na gusto ni Harold marinig ang mga balita tungkol
"Huwag mo munang isipin nang sobra, at wala ka namang kailangang gawin o alalahanin tungkol sa kanya. Wala namang dahilan."Akala ni Adeliya na may sasabihin si Harold na matindi, pero ito lang pala?"Harold, ako'y...""Marami pa akong kailangang ayusin dito. Kapag may oras ako, pupuntahan kita. Umuwi ka na muna at magpahinga ka."Napaawang ang kanyang bibig, halatang may sasabihin pa siya, pero napansin niyang naiinis na si Harold. Sa huli, wala na siyang nagawa kundi umatras."Sige, busy ka na muna. Ikaw rin, magpahinga ka nang mabuti. Malamig na ang panahon, huwag mong pahirapan ang sarili mo.""Hmm."Magnetic ang boses ni Harold, pero kung pakikinggang mabuti, mararamdaman mo ang bahagyang pagkainis niya.Nagbago ang mukha ni Adeliya, ngunit wala siyang nagawa kundi ang magsalita, "Sige, ibababa ko na ang tawag.""Hmm."Huminga nang malalim si Adeliya at ibinaba ang telepono.Sa susunod na sandali, tumingin siya kay Andrea na nasa tabi niya, halatang may galit."Kita mo? Sabi ko na
Ang katawan ng babae ay biglang nanigas, kinagat niya ang kanyang labi at pilit na gustong magsabi ng matalim na salita. Ngunit nang makita ang malamig na tingin ng lalaki, hindi na siya naglakas-loob magsalita pa at umalis nang may galit.Narinig ng lahat sa paligid ang nangyari, at agad nilang naintindihan—sobrang lamig ng ugali ng lalaki kaya walang sinuman ang nangangahas na lumapit.Ngunit ang mga nasa malayo, akala lang ay ayaw ni Logan Marquez sa babaeng iyon, kaya may isa pang babae ang lumapit upang subukang kausapin siya.Ang resulta...Pareho lang ang nangyari tulad ng dati.Sa pagkakataong ito, mukhang naging hamon sa ibang babae ang sitwasyon. Sunod-sunod silang nagsimulang subukan ang kanilang kapalaran.Hanggang sa tuluyang nainis si Logan Marquez.Hindi alam ng lahat kung saan siya kumuha ng patalim at bigla niyang inilapag ito sa mesa!Sa isang iglap, walang sinuman ang nangahas lumapit.Nararamdaman ng lahat na sobrang iritable ng lalaki, at tila wala talaga siyang hi
Mahina ang boses niya, halos parang bulong.Narinig pa rin ni Karylle ang pangingutya sa likod ng mga salita niya. Pinipilit niyang ngumiti, ngunit gusto na niyang paalisin si Harold. Pero nang maalala niyang naroon ang Uncle niya, naisip niyang kung magsasalita siya, baka isipin ni Harold na hindi niya kayang kontrolin ang sitwasyon. At kapag ganoon ang nangyari, baka humanap pa ito ng ibang paraan para guluhin siya—isang bagay na ayaw niyang mangyari.Matapos ang saglit na pag-iisip, nagsalita siya nang mahinahon, "Hindi ko maaring tanggapin ang alok mo para makipagtulungan, at sa tingin ko, mas mabuting umiwas tayo sa anumang maaaring magdulot ng maling akala."Kumunot ang noo ni Harold pero hindi sumagot.Napansin ni Santino ang tingin ni Karylle sa kanya at agad na nagsalita, "Mr. Sanbuelgo, Karylle, nagmamadali akong dumating dito nang marinig kong may nangyari sa’yo. Ngayon na nakita kong maayos ka na, mas panatag na ako. Magpahinga ka muna, at bukas, dadalawin ka ng Uncle mo."
"Gusto kang makausap ng tiyuhin ko."Biglang kumunot ang noo ni Harold, pero bahagya lang siyang tiningnan ni Karylle at sinabi, "Pasok."Binuksan nang tuluyan ang pinto.Nakangiti si Nicole nang una, pero nang makita si Harold na nakaupo roon, natigilan siya. Bakit nandito na naman si Harold?Nakakainis talaga!Kakalis niya lang sandali, nandito na agad ito? Sinadya ba nitong hintayin ang pagkakataong wala siya?Kung narinig ni Roxanne ang iniisip ni Nicole, tiyak na pagsasabihan siya nito.Kailangan bang magtago ni Harold sa'yo? Hindi ba pwedeng paalisin ka na lang niya?May dala namang basket ng prutas si Santino, at may bahagyang ngiti sa kanyang mga labi. Nang makita niya si Harold, natigilan siya ng bahagya, pero agad din niyang ibinalik ang normal na ekspresyon. "Ah, nandito rin pala si Mr. Sanbuelgo. Napaka-coincidence naman."Kalma ang tono ni Santino, walang bahid ng kaba o pag-aalangan.Bahagyang tiningnan ni Harold si Santino at kumilos ang kanyang kilay. "Hindi ko inaasah
Nabigla sina Roxanne at Nicole, pagkatapos ay nagkatinginan nang may bahagyang kakaibang ekspresyon.Napasinghap si Nicole at malamig na sinabi, "Alam ko na, pumunta siya dito dahil sa plano mo. Hindi ka niya papakawalan sa ganitong pagkakataon. Talagang nakakalason siya!"Nagningning ang mga mata ni Karylle ngunit nanatiling tahimik.May halong pagtataka namang sabi ni Roxanne, "Sa tingin ko, baka nahulog na ang loob ni Harold sa'yo..."Napakunot ang noo ni Karylle at napangisi nang bahagya. Pakiramdam niya ay parang may kakaiba sa takbo ng isip ni Roxanne ngayon.Natawa si Karylle ngunit halatang hindi siya naniniwala.Napabuntong-hininga si Roxanne at mahinang nagpatuloy, "Hindi pa nagtatagal mula nang makarating ka sa ospital, dumating agad si Harold. Mukha siyang sobrang nag-aalala noon, kaya nga tinawag pa niya si Dustin para gamutin ka. Nang makita niyang wala ka nang malubhang problema, umalis na si Dustin. Pero pagkatapos noon, kami naman ang pinaalis niya. Nagbantay siya mag
Bumagsak agad ang mukha ni Harold.Tiningnan niya si Harman nang malamig. "Ito ay usapan ko.""Iyong usapan mo?" Parang nainis na natatawa si Harman. "Hindi ka ba konektado sa pamilya Sabuelgo? Mula nang maghiwalay kayo ni Karylle, tingnan mo kung ano ang nangyari sa kompanya. Ano ang sasabihin ng mga tao sa labas? Hindi ako masyadong nagmamalasakit sa reputasyon at yaman, pero ganyan ba ang nararapat mong gawin kay Karylle?" Ang huling tatlong salita ay tila sumbat ni Harman sa sarili niyang anak.Mukhang natawa rin nang may galit si Harold.Mabilis na nagpatuloy si Harman. "Sa pagkakataong ito, ako na ang mag-aasikaso para sa iyo, pero dapat mong pag-isipan nang mabuti ang gagawin mo. Ang pagpapawalang-bisa ng kasal ay hindi laruan. Isipin mo nang mabuti."Pagkatapos magsalita, tumayo si Harman at naglakad palabas.Nanatili si Harold sa kanyang pwesto, hindi man lang tumingin sa papaalis na tao. Nakatingin lang siya kay Karylle, na natutulog pa rin. Ang kanyang malamig na mga mata a
Mabilis na tumango si Roxanne, tila sang-ayon, "Sige, magpahinga ka muna, at kung may kailangan ka, tawagin mo lang ako anumang oras."Ngumiti si Christian, "Sige."Bagamat may kaunting pag-aatubili si Roxanne, nang makita niyang pumikit na si Christian, napabuntong-hininga siya at dahan-dahang lumabas ng kwarto.Sa kwarto ni Karylle, nakaharap ang mag-ama sa isa’t isa.Medyo mabigat ang ekspresyon ni Harman, at seryoso siyang tumingin kay Harold. "Sa pagkakataong ito, dapat ikaw na mismo ang pumunta.""Ikaw na ang pumunta para sa akin," tugon ni Harold na puno ng tiyaga.Ang pahiwatig niya’y malinaw—kung hindi pupunta si Harman, wala na siyang pakialam dito.Nanlilisik ang mga mata ni Harman habang napapansin niyang hindi inaalis ni Harold ang tingin nito kay Karylle. Hindi na niya itinuloy ang usapan, ngunit tumingin ulit kay Harold."Sumama ka sa akin sa labas, may itatanong ako sa’yo."Bagamat ayaw ni Harold, nag-isip muna siya saglit bago sumunod palabas.Hindi kalayuan sa pinto
Alam ni Harold sa opisina na may nangyari kay Karylle...Nang oras na iyon, mabilis na sumakay sa sasakyan ang dalawa, at agad na ipinaliwanag ni Bobbie ang sitwasyon."Habang pauwi si Miss Granle, sa mapanganib na kalsadang iyon, dalawang malalaking sasakyan ang umatake. Sinadya nilang itulak ang kotse pababa sa bangin. May tumawag na sa pulis."Biglang nagbago ang ekspresyon ni Harold! Pakiramdam niya ay parang tatalon na ang puso niya palabas!"Asan siya? Kumusta siya?!"Ramdam ni Harold na parang babagsak na siya sa narinig. Hindi niya alam kung saan niya kinuha ang lakas para masabi ang tanong na iyon.Nahihiyang umiling si Bobbie. "Sa ngayon... hindi pa malinaw."Para bang tinamaan ng kidlat si Harold. Agad siyang tumakbo palabas ng sasakyan!Noong sandaling iyon, naintindihan niya kung ano ang pakiramdam ng matinding takot."Harold...?"Hinila siya pabalik ng isang boses mula sa kanyang malalim na iniisip.Mariing nakapikit si Harold at hindi lumingon. Wala siyang sinabi.Bahag
Paglingon ni Harold, nakita niya ang pigura ng kanyang ama, at tila nanlaki ang mga mata niya sa gulat.Nagulat din si Harman nang makita siya. "Ikaw? Pumunta ka talaga?"Ibinaling ni Harold ang tingin niya, malinaw na ayaw niyang sagutin ang tanong ng kanyang ama.Lumapit si Harman sa kama ni Karylle. Tinitigan niya ang mahinang kalagayan nito at marahang napabuntong-hininga. "Nahulog mula sa ganoong kataas na lugar pero bali lang ang tadyang? Sa tingin ko, talagang pinagpala siya ng kapalaran.""Kapalaran?" Tumawa si Harold nang mapait, halatang may bahid ng panunuya sa kanyang mga mata.Tiningnan siya ni Harman, puno ng pagtataka ang mukha. "Anong ibig mong sabihin?"Hindi sumagot si Harold.Alam niya sa sarili niya na hindi ito simpleng kapalaran lang. Ang pagkakaligtas ni Karylle ay bunga ng kanyang malinaw na pag-iisip at mahusay na kakayahang magdesisyon sa gitna ng peligro. Sa ganoong sitwasyon, bihira ang babaeng makakagawa ng ginawa ni Karylle—nahulog mula sa mataas na lugar
Sa malalim na boses, sinabi niya: "Hanapan mo ng problema si Alexander."Ayaw na niyang makita ang lalaking iyon!Natigilan si Bobbie, ngunit agad na tumugon.Ngumiti si Dustin ngunit hindi na nagsalita.Nag-alisan ang dalawang lalaki, sunod-sunod.Hindi nagtagal, naiwan sa silid sina Harold at Karylle.Dati, tuwing nasa harapan niya si Karylle, parang palaging may mga tinik ito sa katawan. Para bang handa itong lumaban ng kahit ilang daang laban.Pero sa pagkakataong ito, dahil wala itong malay, mas banayad ang mukha ni Karylle kaysa sa karaniwang galaw niya habang gising.Ang maputing mukha niya ay bihirang walang galos.Inangat ni Harold ang kamay at inilapat iyon sa pisngi niya.Ang malambot at maputing balat ni Karylle ay nagpatigil sa buto-buto niyang daliri nang hindi sinasadya.Pero sa sumunod na sandali, napansin ni Harold ang ginagawa niya. Bahagyang nag-iba ang ekspresyon niya, at agad niyang binawi ang kamay.Napa-kunot ang noo niya at malamig na tinitigan ang babaeng nasa
"Napakabuting asawa," ang sabi niya, "kapag sinabi niyang magparaya, sumusunod agad."Pero bakit siya umiiyak sa likod?Kung talagang wala siyang pakialam kay Karylle, bakit pa siya nag-abala na pumunta dito para tulungan itong suriin?Napakunot ang noo ni Harold, tila ayaw nang pansinin ang mapanuring tingin ni Dustin, ngunit sa halip ay nagtanong ito nang seryoso, "May problema ba sa utak niya? May posibilidad bang magka-sequelae?""Wala," sagot ni Dustin. "Kailangan lang niyang magpahinga. Pero dahil ito ay isang kaso ng tangkang pagpatay, mas mabuting protektahan siya. Baka may magtangka ulit na saktan siya, kahit nasa ospital."Lalong lumalim ang kunot sa noo ni Harold. Walang nakakaalam kung ano ang iniisip niya, ngunit ang iritasyon sa kanyang puso ay tila lalong lumalala.Nagmukhang mas hindi mapalagay sina Nicole. Agad na nagsalita si Nicole, "Magsusugo ako ng tao para protektahan siya! May impluwensiya pa rin ang pamilya Sanluis sa ganitong mga bagay.""Lumabas na kayong lah