Chapter 15.3

Hindi na nakasagot pa si Alexa sa sinabi ni Noah dahil wala na doon ang isip niya. Ang isip niya ay napunta sa gabing iyon, labintatlong taon na ang nakalipas. Ang gabi na nagdulot sa kaniya ng bangungot kung saan ay punong-puno ito ng walang katapusang sakit, ang mga sigaw ng kawalan ng pag-asa. Si Nio ang susi para matanggal ang bangungot na iyon. Basta’t nababanggit ang pangalan nito ay bigla na lamang bumibilis ang tibok ng puso niya at kapag nangyari iyon ay nahihirapan siyang kumalma. Isang luha ang tahimik na dumulas mula sa sulok ng kanyang mga mata at tumulo sa hawak-hawak niyang larawan.

Ilang minuto muna ang lumipas bago tuluyang kumalma si Alexa. Pinunasan niya ang kanyang mga mata gamit ang likod ng palad niya at pagkatapos ay muling tiningnan ang larawan. Nagtaka siya kung sino man ang lihim na tumutulong sa kaniya.

Ni sa sarili niyang ina ay hindi niya sinabi ang tungkol sa kamay niya dahil natatakot siya na baka mag-alala lang ito sa kaniya at bukod kay Noah ay wala na