Hindi pa kailan man naranasan ni Lilliane ang sumakay ng bus at bumyahe nang malayo, ito pa lang ang unang pagkakataon niya.Aminado siya sa sarili na kinakabahan at natatakot siya dahil pakiramdam niya’y patungo siya sa kawalan.Nang makarating sa bus terminal sa Pasay kanina’y hindi niya alam ang gagawin. Nagtanong-tanong siya kung may bus ba na patungong Norte—ang siste’y kakaalis lang daw ng bus na byaheng Dagupan, Pangasinan. Ang kasunod na raw na byahe na papuntang Norte ay sa Tuguegarao na at sa ganap na ala una nang hapon.Hindi niya alam ang lugar na iyon at hindi pa kailan man narating pero magandang lugar iyon para sa kagaya niyang may tinatakasan.Hindi mapigilan ni Lilliane ang magsimulang mabalisa. Kaya nang mag-anunsyo ang kundoktor ng bus na papuntang Tuguegarao na maaari nang sunakay ay nakipag-unahan na siya.Pinili niyang maupo sa dulo at tabi ng bintana. Ang aviator at baseball cap na suot ay hindi niya hinu bad. Ayaw niyang makampante.Alas diez na nang gabi nang
Isang two-storey house ang nasilayan ni Lilliane matapos makababa sa tricycle. Mukhang itinayo pa ang bahay matapos ang Ikalawang Digmaang Pandaigdig, mga bahay na kilala sa tawag na, ‘post-war’.Pansin ni Lilliane ang mga naglalakihang mga bintana, batid niyang presko ang bahay dahil malayang nakapapasok doon ang hangin. Halata ring alaga ito dahil na-maintain pa rin nito ang kagandahan sa kabila ng mga lumipas at pagiging moderno ng panahon. Wala siyang makitang sira o lamat sa mga dingding na gawa sa kahoy. Ang mga bubong ay mukhang katatapos lang din pinturahan.Malawak din ang bakuran ng bahay at napalilibutan ng mga matataas at iba’t ibang uri ng punong-kahoy. May mga namumulaklak din na halaman na isa sa nagpapaganda sa malawak na solar. Tila napakasarap tumambay at magpahinga sa ilalim ng mga naglalakihan at nagtataasang puno.Kanina habang binabaybay nila ang kalsada sakay ng tricycle matapos makababa sa terminal ay kapansin-pansin ang mabeberdeng kapaligiran.Naaaliw siyang
“Arnulfo, my love, I'm here!” malandi at mataas ang tinig na bungad ni Scarlet pagpasok pa lamang niya sa mataas at malaking double doors ng mansyon.Mapang-akit at kumekendeng itong naglakad sa malawak na living room. Suot ay isang kulay pulang dress na may mababang neckline, ang malulusog na mga dib dib ay nagmamalaki. Humahakab din sa malaki nitong balakang ang tela ng suot na damit na ang haba ay hanggang sa ilalim ng tuhod. Ang tatlong taas na takong ng suot na nude strappy stilletos ay nagbibigay taas sa hindi katangkarang babae.Huminto si Scarlet sa gitna ng living room at maarteng hinawi ang mahabang buhok na bahagyang tumabing sa gilid ng mukha. Pinaarte rin ang buhok nitong orihinal na deretso dahil ngayon ay nakakulot iyon.Iginala niya ang paningin. Napakatahimik ng mansyon na tila walang nakatira. Mayamaya ay lumabas ang isa sa mga katulong ni Arnulfo at hindi mapigilan ni Scarlet na taasan ito ng kilay at kutyain gamit ang mga mata. Sa pagkakaalam niya ay ito ang pinaka
“Arnulfo,” sabi niya habang nakahilig sa dib dib ng kaulayaw, ang mga daliri ay nilalaro ang ilang pinong balahibo sa dib dib nito.“Hmm,”“Bakit mo ba siya pinag-aaksayahan ng panahon?” tukoy niya kay Lilliane.Nang umabot sa kanya ang balita na magpapakasal ito sa anak ng noo’y kilalang tech mogul ay nagulantang ang kanyang buong pagkatao. Tinubuan din siya agad nang matinding inis at selos.Kung magpapakasal ito sa ibang babae ay baka mawalan na ito ng oras at panahon sa kanya. Ayaw niya ng may kaagaw kay Arnulfo kahit marami naman din siyang palihim na kinakalantaring may edad na kapwa artista. Karamihan din sa mga iyon ay may pangalan na sa showbiz.Ibang-iba para sa kanya si Arnulfo pagdating sa pagtatalik. Sa matandang ito lamang niya naramdaman at nalasap ang tunay na sarap na hindi naibigay ng mga nakatalik niya.Gaano man din kaguwapo at kakisig ang mga actor na iyon, nakatatrabaho man niya o hindi, hindi pa rin ng mga ito matutumbasan si Arnulfo pagdating sa kama. Hanggang
Hindi kaya buntis ka?Tila alingawngaw ng sirena ang mga salitang iyon buhat kay Consuelo.Natigagal siya at napatitig dito matapos nito iyon sambitin. Kumakabog ang kanyang puso at ramdam niya ang pagyanig ng kanyang sistema dahil doon.Mahinang umiling siya habang nakatitig dito, hindi siya naniniwala. Akala lang marahil nito iyon at imposible rin namang mangyari iyon.Ngunit nang maalala ang isang gabi sa piling ng estranghero na hindi na niya maalala ang mukha, at ang maiinit na sandali na ilang beses nilang pinagsaluhan ay lalong nagpatibay na maaaring tama ang hinala ni Consuelo.Pero isang gabi lang ‘yon! Giit ng isang bahagi ng isip niya.Isang gabi pero ilang ulit ka niyang inangkin! Sikmat naman ng kabila.Bumaba ang mga mata ni Lilliane sa sink.Katatapos lang niyang dumuwal. At gaya nang dati ay wala naman siyang inilalabas kundi puro laway.Nagsimula siyang makaramdam nang panginginig.Paano nga kung totoong buntis siya? Anong gagawin niya? Paano niya ipaliliwanag kay Con
Isang marahang katok ang pumukaw kay Lilliane habang sinusuklay niya ang maiksi niyang buhok. Inilapag niya ang suklay at lumapit sa pinto ng silid.Nakangiti si Consuelo nang pagbuksan niya ito ng pinto.“Ready ka na?”Tipid siyang ngumiti kasabay nang mahinang pagtango.Sasamahan daw siya nito sa klinika bago pumasok sa eskuwelahan.Tahimik ang kanilang biyahe patungo sa doktor at halos wala silang imikan sa loob ng tricycle.Hindi alam ni Lilliane ang dapat niyang maramdaman. Kinakabahan siya na may halo ring excitement na hindi niya maunawaan.Hindi rin niya maiwasang mag-isip ng kung anu-ano. Mga bagay na maaaring tuluyang magpabago sa kanyang buhay kapag napatunayang totoo ang hinala ni Consuelo.Bigla’y sumagi sa isip niya ang kanyang sitwasyon.Hindi siya puwedeng magtago at tumakbo habang buhay. Ayaw niyang ilagay sa magulong sitwasyon ang kanyang anak. Hindi rin ito maaaring magtatago na lang habang-buhay kasama siya.Nang maalala sila Mathilda ay hindi niya mapigilang kabah
Nasapo ni Lilliane ang panga ng lalaki habang parehas nilang dinarama ang marahang haplos ng mga labi sa isa’t isa, ang kanilang mga mata’y pikit. Tila nilalasap ang lambot at tamis ng bawat halik. Naramdaman niya ang kamay nitong masuyong gumapang mula sa makinis niyang balikat, sa pisngi ng kanyang kaliwang dib dib, sa kurba ng kanyang baywang hanggang sa kanyang hita at pumirmi roon. Ang haplos nito’y nakapagdudulot sa kanya ng masarap na kiliti habang lumalandas din ang labi nito kanina sa kanyang pisngi pababa sa kanyang panga. Hindi mapigilang umungol at dumaing ni Lilliane sa bawat hagod ng bibig at kamay nito sa kanyang makinis na balat. Ang kamay nitong gumagapang kanina sa kanyang katawan ay pumirmi at tila nanggigigil na humawak sa kanyang mabilog na hita. Umaarko ang kanyang katawan, ang mga mata’y nananatiling pikit, ang bibig ay naglalabas nang mahihina at masasarap na daing at ungol, ang kanyang gitna at mga dib dib ay naghahanap nang matinding atensyon. Tila kakapusi
Isang malalim na buntong-hininga ang pinakawaln ni Lilliane. Wala siyang ibang pagpipilian kundi ang harapin ang katotohanan at sitwasyon kahit gaano man ito kahirap.Nagpasya siyang bumaba sa kama at inilapag ang polo roon, tinungo niya ang isang antique vanity mirror at naupo sa upuang nasa harapan nito.Hindi niya mapigilang pagmasdan ang eleganteng design ng vanity dresser na gawa sa narra at ang mismong salamin.Mula noong araw na nakita niya iyon ay hindi niya mapigilang mamangha dahil sa intricately carved designs na mayroon ito. Walang-wala roon ang kanyang vanity table sa mismong silid niya sa mansyon at sa kanyang condo unit.Ayon kay Consuelo ay naroon na iyon mula pa noong ipatayo ang bahay. Nang makita siya nitong nakatunghay sa vanity mirror ay sinabi nito na gawa iyon sa Ilocos Norte mula sa isa sa pinakamahusay na craftsman sa mismong lalawigan; at pinakikita ng design ang sining at tradisyon ng mismong rehiyon.Ang nakikita raw niyang design sa paligid ng salamin at n