Nobela ni Duchess GN

ANGELOSINIMULAN kong susuhin si Padre Tiago sa kanyang ari at hindi pa rin ako nagsasawa sa lasa niya. Nabibilaukan pa rin naman ako sa tuwing sinasagad ko siya pero sanay na rin ako.Mabulbol si Padre Tiago at isa itong bagay na kinababaliwan ko sa kanya, hindi siya nag-aahit at sa tuwing susubsob ako roon ay amoy na amoy ko ang lalaking lalaki niyang amoy, matapang at malakas.Napatingin ako sa kanya na ngayon ay nakataas ang dalawang kamay dahil kasalukuyan niyang ipinauubaya kay Macaraeg ang kanyang mabuhok ring kili-kili. Sarap na sarap ang hitsura ni Padre Tiago at tiyak akong magkahalong kiliti at sarap ang kanyang nalalasap ngayon mula sa aming dalawa.Pilit kong isinubo ang dalawa niyang malalaking itlog at sinipsip iyon habang sinasalsal ko ang kahabaan niya."Kami rin, Santiago. Patikimin mo kami ng katawan mo," wika ng isang lalaki na nasa loob ng selda.Kapwa kami napalingon sa nagsabi niyon at tila ba nagugutom na talaga sila sa kanya.Nagkatinginan sina Padre Tiago at

ANGELOPAGPASOK namin sa piitan ay sinalubong agad kami ng isang jail guard na naroon sa information desk.Nakasuot si Padre Tiago ng kupas na maong, sandalyas na kulay brown at itim na kamiseta na hapit sa kanya. Nakasuot din siya ng sunglasses na hindi niya rin tinanggal kahit nakapasok na kami sa loob. Bitbit ko naman ang mga gamit niya sa isang itim na bag at nakasunod lang ako sa kanyang pupuntahan."Magandang umaga, padre. Ano pong maipaglilingkod namin sa inyo?" bungad ng isang jail guard na parang kilala na niya si Padre Tiago sa kanyang bungad pa lang.Kung titingnan naman kasi talaga ay para talagang pari si Padre Tiago. Hindi nga ba? Basta't para sa akin ay ang bango bango at ang linis linis niyang tingnan ngayong araw na ito."Narito ba si Jail Officer Macaraeg? Nais ko sana siyang makausap," pormal na tanong ni Padre Tiago."Naroon siya ngayon sa dorm number 15, padre.""Maaari ba akong pumunta doon ngayon?""Para sa iba po ay mahigpit na ipinagbabawal ang pagpunta sa lo

ANGELOAPAT na platera pa ang kailangang malagyan upang sa gano'n ay matapos na ang gagawin namin dito sa kwartong ito. Hindi ko akalain na kahit maraming ipinalabas si Padre Tiago kagabi ay masagana pa rin ang kanyang katas na bumubulwak na lang talaga sa kanyang matigas pa ring ari.Wala siyang kapaguran at hindi siya natatapos hanggang sa hindi rin namin mapuno ang lahat."Bata, ikuha mo ako ng maiinom sa kusina, bilisan mo." Utos niya bago niya kunin ang isang platera at muli na namang binulwakan iyon ng malapot at maputi niyang t*mod.Napakagat labi ako dahil sa nakita ko. Hindi na bago sa akin ang ganitong eksena ngunit tinatablan pa rin ako ng kanyang pagiging aktibo sa bagay na ito. Kaya't nang magkagayo'y nagmadali na akong nagtungo sa kusina ng kumbento at mula sa refrigerator ay kumuha ako ng pitsel at isang baso saka nagmadaling bumalik sa kinaroroonan niya.Naabutan ko siyang nakaupo, pawis na pawis at hinihingal habang nakatingin sa mga platera sa ibabaw ng mahabang me

ANGELOABALA sila sa paghahalikan habang abala rin ako sa pagsasals*l sa kanila. Ang hot nilang tingnan sa kanilang mapusok at maalab na paghahalikan. Kakaiba ang dating sa akin kapag dalawang lalaki at brusko ang naghahalikan, ibang iba. Walang puwang sa pagiging senswal, puno lang ng kalibugan at kapusukan. Ganito sila kung maghalikan.Una kong isinubo ang b*rat ni Padre Tiago at saka ko iyon sinagad sa aking lalamunan. Hindi na ako ngayon nahihirapan, sanay na sanay ako sa kanyang kahabaan.Ang sarap sarap at ang tigas tigas pa rin ng kanyang ari kahit na ilang beses na itong nagpalabas. Hawak ko naman ang ari ni Padre Isagani at nagtaas-baba lang ang kamay ko habang sinusubo ko naman ang isa. Nang matapos ako kay Padre Tiago ay isinunod ko kaagad ang kay Padre Isagani na namumula ang ulo. Ang sarap nitong pagmasdan dahil para itong walang karanasan. Nakikita ko ang ugat ng ari niya dahil pinkish iyon at parang ang sarap sarap lang lasapin.Napapikit ako nang isubo ko siya ng bu

ANGELONAGULAT ako nang kapwa sila naghalikan sa harapan ko. Show ba ito? Gusto ba nila akong i-entertain?"Santiago, matagal na rin nating hindi ginawa ito," bulong ni Padre Isagani sa pagitan ng kanilang halikan.Kitang kita ko ang intensidad ng kanilang paghahalikan at ng kanilang pagtititigan. Kakaiba ang pakiramdam na makakita ng parehong lalaki, hindi insecure sa pagkatao, at normal na naghahalikan."Isagani, reunion na rin ito," pilyong wika ni Padre Tiago."Sana narito si Theo nang masaluhan tayo," sagot pa ni Padre Isagani."Bata, halika at saluhan mo na kami," ani Padre Tiago.Hindi ko alam ang gagawin ko ngunit tinuruan niya ako kung ano ang gagawin.Pinasalo niya ako sa halikan nilang dalawa, naghalikan kaming magkakasabay na tatlo at pinagsaluhan naming tatlo iyon.At nang biglang hawakan ni Padre Tiago ang ulo ko at sa akin siya humalik ay naramdaman ko ang labis na pangangailangan ng aking katawan ng hangin dahil hinigop niya iyon, halos hindi ako makahinga sa paraan n

ANGELOHumalik ako sa leeg niya saka siya tumingala upang pagbigyan ako sa aking layunin. Lasang lasa ko ang alat ng pawis niya, hindi ako nandidiri, bagkus ay mas lalo pa akong nabubuhayan ng pagnanasa sa bagay na ito ---sobrang sarap kaya sumipsip pa ako."Ohmmm. Padre Tiago, ang sarap sarap mo!"Ginala ko pa ang dila ko, lumipat ako sa kabilang kili-kili at hinagod ko ng halik at mapusok na pagdila."Ohmmmm! Uhhhhmmm."Hinalik halikan ko ang naka- flex niyang braso na maynakaguhit na ugat, mahabang ugat iyon ---sinundan ko ito ng dila ko hanggang sa makabalik ako sa dibdib niya.Gumapang na ako pababa sa kanyang katawan at hindi ko talaga pinalagpas ang mga matitigas niyang abs. Inisa-isa kong hinalikan iyon, bawat muscle at kanto, dinidilaan at kinakagat ng bahagya.Pagkatapos ay hinarap ko na ang mahabang t*ti ni Padre Tiago. Binuka ko ang bunganga ko at sinumulan kong kainin ang kaniyang mabilog na burat."Ohmmmmm. Aaawwwwkkkk!"Bahagya ko iyong nginunguya- nguya."Ammm. Ammm.

ANASTASIAPAGKAPASOK ko sa loob ay kaagad ko nang inisip kung sino ang kokontakin ko. Pinagbantaan niya ako na hindi ako maaaring tumakas. Sabi pa niya na hindi ko alam ang mga kaya niyang gawin sa oras na tumakas ako.Mabilis akong naupo sa sofa at nang makita ko ang bukas na bintana ay agad akong tumayo at isinara ang mga iyon at inayos ang pagkakasabit ng kurtina, sinisigurado na hindi ako makikita sa loob.Hindi pa rin humuhupa ang kaba ko, hindi pa rin nawawala ang takot sa akin na baka kumatok siya at pasukin na lang ako ng bigla."Dios ko, anong gagawin ko?" Nasapo ko ang noo ko sa pamomroblema.Biglang pumitik ang sentido ko dahil sa hindi ko maipaliwanag na sakit ng aking ulo. Mas lalo tuloy akong hindi makapag-isip ng maayos.Sa gitna ng katahimikan ay nag-ring ang aking cellphone, bagong number iyon.Kabisado ko na ang numero ni Crisanto pero hindi ko na-save. Kaya't sigurado kong hindi siya ito.Kaagad kong sinagot ang tawag at nang magsalita ang nasa kabilang linya ay na

ANASTASIAALAS OTSO ng gabi ang out ko sa trabaho. Ganito ako lagi umuwi at minsan, nilalakad ko na lang dahil isang sakayan lang naman. Marami pa namang tao kapag ganito kaya't hindi delikado."Sigurado ka? Maglalakad ka na naman? Pwede naman kitang ihatid," ani Roland, katrabaho ko."Oo. Ayos lang. Dadaan pa kasi ako diyan sa Watsons, mauna ka na lang."Hindi ako sanay na nagpapahatid dahil naiilang ako. Wala pa akong naging boyfriend sa edad kong 25 kaya't hindi ko alam ang pakiramdam na mayroong naghahatid at sumusundo sa akin."Bahala ka. Sige, ingat na lang." Isinuot na niya ang helmet saka umandar ang motor at umalis.Hinatid ko siya ng tingin bago ako nagsimulang maglakad.Hindi naman talaga ako dadaan sa Watsons, sinabi ko lang iyon sa kanya dahil ayaw kong ipilit pa niya ang paghahatid sa akin.Tinangka rin ni Roland na ligawan ako dati pero nang ma-busted siya sa akin ay hindi na rin niya itinuloy pa. Siguro, isang rason na rin iyon kaya ako naiilang kahit pa alam kong maba

ANASTASIA"DEEPER!""Harder!"Thump. Thump. "Oh God!"Thump.What the...nabubulabog ako. Tinanggal ko ang headphones ko at saka ako tumayo mula sa aking kinauupuan na swivel chair sa tapat ng aking computer set habang naghihintay ng client bilang isang home based call center agent."Oh God. That's so good, Crisanto! Deeper!"Isinuot ko ng mabuti ang aking eyeglasses saka ako nagtiklop ng mga kamay at pinagmasdan ang pag-uga ng pader sa pagitan ko at ng kwarto sa kabila.Anong nangyayari doon?Simula noong isang araw ay hindi na ako nakapagtrabaho ng mabuti dahil parang laging mayroong intensity 8 na lindol at ang sentro niyon ay sa kabilang kwarto.Nagsimula ang lahat ng iyon nang malaman kong ang bakanteng kwarto sa kabila ay mayroon nang umookupa pero sa loob ng tatlong araw ay hindi ko pa nakikita.Thump. Thump."That's so good, daddy. Uuuhhhmmm. Faster!"Boses iyon ng isang babaeng tila ba pinahihirapan sa kabila pero parang nasasarapan sa hindi ko maipaliwanag na dahilan.Napati

ANDREALAKING pasasalamat ko nang matanggap ako sa trabaho. Ako na ngayon ay mayroong source of income para sa pamilya ko at para na rin sa pag-aaral ng aking mga kapatid. Hinding hindi ko sasayangin ang oportunidad para maging isang successful woman para na rin sa aking kinabukasan.So, nagsimula na nga ako kaagad sa work ko bilang isang babysitter at kahit medyo intimidating ang aking boss ay hindi ko na lang muna iyon pinansin pa. Wala akong ibang hangad kundi ang magkaroon ng trabaho, so hindi dapat ako magpapaapekto sa mga bagay na katulad nito.Isinasama kami ni Sir Rafael sa kaniyang opisina kasama ng kaniyang anak na si Travis, dalawang taong gulang dahil umiiyakp rin ito kapag hindi niya nakikita ang kaniyang daddy, kaya kami narito ngayon.MABILIS lumipas ang oras dahil sa tambak na trabaho na nai-atang sa aking mga balikat sa unang araw ko pa lang sa aking trabaho. Bago pa man mag-alas dose ng tanghali ay nag-iba ang pakiramdam ko.Parang natupad nga ang hinala ko na ngayon

ANDREA“ATE, galingan mo sa interview ha? Dapat makuha ka na sa trabaho para mayroon na akong pambili ng laptop.”“Ate, ako rin ha? Kailangan namin sa school iyon.”Ito ang magkasunod na wika nina Mike at Myra, ang mga nakababatang kapatid ko.“Naku, tigilan niyo iyang ate ninyo. Hindi pa nga siya nakakapasok sa trabaho ay inoobliga niyo na siya kaagad sa mga kailangan ninyo.” Saway ni nanay sa aking mga kapatid na ngayon ay kasali namin sa hapag-kainan.“Hayaan ninyo, kapag makaluwag-luwag tayo ay si tatay ang bibili ng gamit ninyo,” ito naman ang sabad ni tatay na isang trabahador sa isang hardware sa bayan.“Naku Tay, huwag na. Kapag ako ay nakakuha ng maayos na trabaho, pati ikaw ay hihinto na rin sa trabaho. Hindi ko hahayaan na mapapagod ka pa sa tanda mo nang iyan,” sabad ko naman na ngayon ay kumakain din.“Pagpasensyahan ninyo na kami mga anak at ito lang ang buhay na mayroon tayo. Pero ang pagtatapos ninyo lang ang kaya naming ibigay sa ngayon. Hangga’t kaya namin ng inyong

“KUNG nangangati ka, huwag mong gamiting pangkamot ang fiance ko!”Pagkasabi nito ni Georgina ay dumapo ang kanyang kanang palad sa aking kaliwang pisngi dahilan upang masapo ko iyon dahil sa sobrang sakit.Nasa loob na ako ng opisina at wala pa ang asawa niya na siyang boss ko.“Kaya ka siguro kumakapit sa patalim dahil mahirap lang kayo at sa squatter ka lang nakatira kasama ng pamilya mo. Ito, ang tatandaan mong babae ka, hindi ka mahal ni Rafael, he’s just using you because he is a damn bastard.” Idinuro-duro niya ako habang nananatili lang akong tahimik sa aking kinatatayuan.I want to cry because idinadamay na niya ang pamilya ko sa kanyang matinding galit. I am no longer afraid to fight her but I always remember Rafael na siyang laging nagsasabi na huwag akong papatol sa kanyang fiance kapag sumugod ito sa akin pagdating nito galing ibang bansa.“Where is Rafael Ignacio? Ilabas mo siya!”Patuloy lang siya sa pagiging histerical and I am afraid na baka magwala siya dito sa opisi

RENATA NAGISING ako sa isang malamig na kwarto kung saan ako dinala ng mga lalaki kanina. Hindi ko alam kung anong lugar ito, basta’t ang alam ko lang ay nasa mansion ako ng lalakung dumukot sa akin, si Quinton James Vera. Nagpalinga-linga ako sa paligid. Tumingin ako sa orasan at pasado alas dos na ng hapon. Kumakalam na ang aking sikmura dahil wala pa akong kinakain simula pa kaninang umaga. Nanghihina na ako. Malinis ang buong kwarto. Malawak ang lob, mayroong sofa at lamesita sa tapat ng malaking bintana. Nasa malambot na kama pa rin ako na sa palagay ko ay queen size bed. Tumayo ako at hinanap ang aking saplot sa paa. Wala na iyon. Naglakad ako patungo sa pintuan at sinubukang buksan ngunit nakasarado sa labas. “Dios ko, paano ako makakatakas nito?” Nasapo ko ang aking noo nang sabihin ko ang bagay na ito. Pumipitik-pitik na naman ang aking sentido, masakit ang ulo ko. Kaya’t hindi ako kaagad maka-isip ng maayos kung paano ako makakatakas sa lugar na ito. Saglit akong nag

RENATA “ANG ganda mo naman sa suot mong iyan, Renata. Para kang anghel.” Ito ang naging komento ni Aling Josefina nang bumili ako ng tinapay mula sa kanyang bakery. Ito na lang ang magsisilbing almusal ko sapagkat hindi ko na magawang magluto pa, mahuhuli na ako sa pupuntahan kong kasal. Kailangan kong dumalo sa kasal ng kaibigan kong si Aurelia, matalik at matagal ko na siyan kaibigan simula pa nang kami ay nasa kolehiyo kaya’t hindi maaaring wala ako sa isa sa pinakamahalagang okasyon ng kanyang buhay. “Binobola mo na naman po ako, Aling Sofing,” naiilang kong sabad sa komento ni Aling Josefina. “Hindi hija. Maganda ka talaga. Ewan ko nga ba sa anak ko at ayaw kang ligawan, baka raw ma-busted mo lang siya.” Saka niya inabot sa akin ang supot ng pandesal. Wala naman akong alam na maari kong isagot sa kanya kaya’t ang simpleng ngiti ko lang ang nagtapos sa aming pag-uusap bago ako umalis. Halos nasa tatlumpung metro ang layo ng kanto sa tinitirhan kong bahay. Pag-aari ito ng ak

"SA SUSUNOD na tangkain mo ulit na tumakas, hindi na ako magdadalawang isip na patayin ka dahil pangalawang beses mo nang ginawa ito. You are making me mad, again, Renata. Damn.” Ito ang mga salitang narinig ko mula sa kanya nang sandaling kumalma siya at naupo sa kanyang malaking upuan sa sala ng kanyang mansion. Matapos niya akong iphabol sa kaniyang mga tauhan sa labas ay kinaladkad nila ako papasok hanggang sa muli ko na namang makaharap ang lalaking dumukot sa akin. Hinang-hina na ako at wala na akong natitira pang pag-asa. Ang nais ko na lang ay mamatay na katulad ng aking mga magulang. Hindi ko na gustong mabuhay pa kung pahihirapan lang ako ng lalaking ito. “Look at me when I am talking to you.” Binigla niyang hinawakan ang aking pisngi upang sa gano’n ay makita ko ang mukha niya. Galit na galit ang kanyang mga mata sa akin, wala akong mahanap na kahit katiting man lang na konsensya mula sa kanya sa kanyang ginagawa ngayon sa akin. “Bakit mo ito ginagawa sa akin? Wala ako