Novels by Aesthetica_Rys

Lush leaves from the big tree serve as shade for Cami and Auden in the park. Cool and fresh breeze accompanies their singing hearts.Cami couldn't take her eyes off Auden's gentle face. She looks at him the way she looks at the sunset. Sunset is her favorite part of the day and Auden is her favorite person."Do you feel bored? Do you want to go home?" Auden asked Cami as she noticed her husband's silence. He put his hand in his wife's hair and combed it."I don't want to, I enjoy the view here, I want to savor every second and every minute looking at it," Cami said meaningfully while smiling. She is currently lying down and resting her head on Auden's thighs. She has a big belly and will only have a few days to wait for t

"I said where am I and you... Who are you?"I blinked a few times as I swallowed what was really going on. Tears start to trickle down my cheeks. It felt like my heart was being stabbed continuously. Gradually it is crushed.Why doesn't he remember me?I stood up and turned around because I could no longer. My chest tightens. I cried but I kept from making a noise. I quickly turned to face Auden as he pulled my arm.Suddenly the tears stopped flowing when I saw him laughing. "I was just kidding my wife. Come here, you called but I grabbed my hand and hit him."I though

"Please! Do everything you can! Please save him!" I pleaded with the nurses as Auden lay on the stretcher and headed to the emergency room. He's showering with blood. The shirt he was wearing was almost red and no longer white. I don’t know where he was hit, I don’t know if it was critical. All I knew was I was scared.I do not want to. I'm scared.Only now have I felt this fear again. Fear of losing an important person in life. I just want to take over there. I just wish. For me, isn't that bullet? Why does it always have to be Auden? Why not just me?I ran following the nurses until one of them blocked me when we got to the emergency room. "You're only up to here, Ma'am. It's forbidden to go inside," he said

Each of every second and every minute counts. The wedding will begin in ten minutes. My hands were shaking, cold yet sweaty with nervousness as if it hadn’t been once we were married. Almost everyone was waiting at church while I was still here at my Mommy's house, our house. I wanted to strike and pull my heart out because of the sheer force of its beating. Quiet, please. Auden might hear you later, embarrassing! I'm so stupid, talking to myself.I lifted my gaze in front of the mirror. A beautiful woman was standing in front of the mirror, facing me. A white, dazzling, diamond-covered, trumpet style gown made me in love with myself. Shez! Is it really me?This is not the wedding gown I wore then, that is way too simple compared to this one. We prepared everything better for this weddi

CAMI'S POV"Calm down, Cams," Kenny said as he nuzzled my back to calm me down. He sat next to me here in our living area. He took my hand and suppressed the shiver. "I really hope that Adeena witch gets caught, she has done nothing but disturb you!""I hope so too, Kenny. I hope he catches up so I can calm down. We have been married for a few days but this is still happening," I told her sadly. I sighed.Kenny is here at our house to accompany me. Auden doesn’t want to leave me alone, especially now that Adeena is just around and there seems to be a threat to us. Auden went to the police station because Adeena was about to be arrested by them. I kept praying that he would be imprisoned.

"Oh fuck!"I heard that and I know it was Auden. It was followed by the sharp and loud sounds of shoes hitting the floor and approaching me but I remained bent over and focused on my stomach.I don't feel pain.I don't feel anything.I kept my eyes staring at the blood stain in my dress and I froze with fear. I held it and immediately the missing red liquid was placed and clung to my hands. I almost fainted when I looked at my hand wrapped in red liquid."Damn it, what happened!?" Auden asked hurriedly, there was also a hint of fear in his voice. When I turned to look

SABIK NA SABIK akong naglagay ng shampoo sa palad ko na binili ni Brianna para sa sakin. Amoy na amoy ko ang bulaklak na aroma nito. Amoy pa lang, nagkakahalaga na ng limangdaan. Kapag nakaraos ako ay ganito na ang gagamitin namin ng mga kapatid ko. Pero sa ngayon, needs muna bago ang wants. Pangangailangan muna namin ang dapat unahin.Sunod ay ang bodywash. Hanggang sa natapos akong maligo. Sobrang ganda sa pakiramdam. Gamit ang maliit na salamin ko ay tinignan ko ang sarili. Suot ko na ang blouse at skirt. Handa na akong maging secretary. Napatakip ako sa mukha ko sa sobrang saya."Kalma, self. Kailangan umakto kang professional," ani ko sa sarili. Kailangan interview pa lang galingan ko na. Kailangan ako ang mapili kahit na sabi ni Brianna ay sigurado siyang makukuha ako. Kahit unfair ang ganoon, wala na akong magagawa. Kasama 'yon sa plano."Wow, ate! Ang ganda-ganda mo!" bati ni Potpot sa akin habang pinagmamasdan ako. Nakasuot na sila ng

PAGTAPOS NAMIN KUMAIN ay nilinisan ko na si Papa ng katawan. Pinunasan ko ito at pinagpahinga na sa kwarto niya. Ang mga kapatid ko ay nasa kwarto na rin nagpapahinga. Naghugas muna ako ng pinggan bago naghilamos at pumasok sa kwarto.Nilapitan ko ang isa sa paper bag na naglalaman ng mga damit galing kay Brianna. Ito ang mga outfits na susuotin ko kapag secretary na ako. Kinuha ko ang isang paper bag at inilabas ang laman. Itinapat ko ito sa katawan ko. Nasukat ko na ang lahat ng ito at alam ko na ang dapat magkaka-partner para magandang tignan.Binilinan ako ni Brianna na dapat maganda ako dahil mapili ang CEO. Ibinaba ko ang damit at ibinalik sa loob ng paper bag. Kinuha ko ang maliit na salamin ko at saka pinagmasdan ang mukha. Bago umuwi ay dinala ako ni Brianna sa salon at spa. Sobrang sarap sa feeling. Parang natanggal lahat ng libag ko sa katawan at mukha. Sobrang lambot rin ng buhok ko at napakabango. Hindi lang damit ang binigay ni Brianna sa akin

ALAS-SAIS PA LANG ng umaga ay gising na ako. Naghahanda para sa pagpasok ng mga kapatid ko. Nagluto ako ng almusal na tanghalian na rin ng mga kapatid ko. Magbabaon sila ng Tocino at kanin ngayon dahil medyo nakakaluwag-luwag ako ngayon. Madalas kasi itlog lang. Iba't ibang luto ng itlog. Kahit gusto ko magbaon sila ng masasarap, hindi ko maibigay 'yon sa kanila. Bigla akong nakaramdam ng kiliti sa bandang tiyan ko nang maalala na magiging secretary ako. Ang pinapangarap kong trabaho ay sa wakas, makakamtan ko na. Bigla rin naglaho ang kiliti na nararamdam ko at napalitan ng pagkabog ng dibdib ko. Pero kaugnay no'n ang paggawa ko ng bagay na labag sa loob ko. Ano kayang hitsura ng Knox Contero na 'yon? Anong ugali? Parang hindi ko yata kakayanin. Pumikit ako nang mariin. Hindi! Dapat kayanin ko dahil ito na ang pagkakataon ko para magsimula ulit. Para maibigay ang mga pangangailangan ng pamilya ko. Lalong-lalo na si Papa. "Ate! Masusunog na ang To

"IBIG MO BANG SABIHIN na magta-trabaho ako bilang secretary niyang—" huminto ako at nag-isip kung nabanggit ba niya ang pangalan ng 'Casanova' na sinasabi niya. Kung nabanggit nga niya, hindi ko maalala. "Ano nga ulit ang pangalan no'n?" tanong ko sa kaniya. "He is Knox Contero, the heir of Contero Corporation. He is now the CEO. He's good, smart and charming. But don't be decieve by his charm," babala niya sa akin, kung magsalita siya ay parang kilalang-kilala niya ang Knox na iyon. Nakatanaw siya sa malayo habang sumisilay ang ngiti sa kaniyang labi na tila ba may naalala na nagpangiti sa kaniya. Pero bago pa tuluyang lumawak iyon ay sumimangot na siya ulit. "Kung magsalita ka, parang close kayo, ah? Ex-boyfriend mo ba 'yon?" usisa ko. Kung tama ako, maaaring dahilan kaya ginagawa niya ito ay dahil sa galit. Maaaring niloko siya o sinaktan. Kung hindi naman baka isa sa mga kaibigan niya ang sinaktan kaya siya ang naghihiganti. Pero kung ako kasing yaman niy

IDINAMPI KO SA MUKHA ko ang pulbos na nasa palad ko, naghihingalo na ang laman ng garapon at humihingi na ng kapalit. Kahit pulbo ay hindi ko pa magawang bumili ulit. Humarap ako sa maliit na salamin para siguraduhin na maayos ang pagkakalagay nito sa mukha ko. Isinuot ko ang salamin ko sa mata na aalisin ko rin mamaya sa trabaho, ipinagbawal kasi sa akin na magsuot ako nito habang nagtatrabaho. Kahit hirap akong umaninag, pinilit ko na lang kaysa wala akong trabaho, hindi ko rin afford sa ngayon ang contact lense. Ang pagiging malabo rin ng mata ko ang isa sa dahilan kung bakit maka-ilang beses na akong nakakabasag o nakakatapon ng pagkain. Bumuntong-hininga ako habang nakatingin sa sarili sa salamin. Panibagong araw, kaya panibagong kalbaryo na naman ang haharapin ko. Kailangan kong maghanap ng raket sa lalong madaling panahon. Dahil kung hindi, sa kangkungan kami pupulutin mag-a-ama. "Ate Peng, aalis na po kami." Paglingon ko ay pumasok sa kwarto kung nasaan ako s

Phoebe's POV "SIR, NAGMAMAKAAWA po ako sa inyo! 'Wag niyo po akong tanggalin. Promise po, hindi ko po ipagsasabi na may relasyon kayo ni Chef—" natigilan ako sa pagsasalita ko at napapikit sa gulat nang hampasin ni Sir Daniel, boss ko at ang may ari ng restaurant, ang lamesa na namamagitan sa aming dalawa. "Shhh! Iyan na nga ba ang sinasabi ko," bulong niya, iniiwasan na may makarinig ng sinasabi niya. Hinilot niya ang sentido niya at sumandal sa inuupuan, ubos na ubos na ang pasensya sa akin. "Sorry to tell you this, Phoebe. I'm firing you, hindi na magbabago ang desisyon ko. Hindi lang tungkol sa issue ang problema ko sa iyo, sobrang dami mo nang naidulot na aberya dito sa restaurant, hindi ko na hihintayin pang malugi ako nang dahil sa pagiging lampa mo. Pasensyahan tayo." Umiling siya pagkatapos sabihin 'yon. Pinagdikit ko ang mga palad ko, hindi iniinda ang masakit na sinabi niya. "Sir, sige na po! Kailangan ko itong trabaho na ito

Tumayo si Blaze nang makita ako. Hinila niya ang braso ko at ikinulong ako sa mga bisig niya na siyang ikinalaki ng mga mata ko.He didn't change. He's still clingy as hell, one thing that I hate about him."I'm sorry, I get so excited everytime we meet," he expressed as we parted.Huminga ako nang malalim at umayos ng tayo. Ngumiti ako nang pilit. Hindi ko mapigilan na mapatingin sa gilid ko. Riaz is standing near me while his arms crossed.Riaz cleared his throat. Tila may ibig sabihin ito na nakuha ko naman kaagad. Magsasalita pa lang ako nang unahan ako ni Blaze. The beaming smile on his lips quickly faded."Who's he?

“KAMUSTA naman ang nanay mo? Okay na ba siya?” tanong ko kay Pauline kararating lang mula pa sa mahabang biyahe galing probinsya. Pumayat ito nang bahagya at mas lumusog ang mga eye bags. Katulad ng inaasahan ay matamis na ngiti ang namutawi sa mga labi niya. Nasa kusina kami ng club dahil kumakain ako ng almusal bago pumasok sa trabaho. Si Maggy ay tulog pa, kanina ko pa ginigising pero ayaw bumangon. “Ayos naman siya. Ako ang hindi ayos dahil butas na ang bulsa ko sa laki at dami ng gastusin namin. Kaya nga nagpasya ako na bumalik na para magtrabaho. Baon na baon na kami sa utang,” kwento niya. Sa kabila ng pilya niyang personalidad ay may mabigat itong responsibilidad na nagpapabigat sa kaniya. Hindi man niya ipahalata, alam kong nahihirapan na siya. Ina

"FERRIS WHEEL! Yehey!" tuwang-tuwa na sigaw ni Maggy habang nagtatatalon at nakatingala sa dambuhalang ferris wheel sa harap namin, mukhang hindi na makapaghintay na makasakay doon. Kasalukuyan kaming nakapila para sumakay sa ferris wheel.Dinala ko si Margarette sa Enchanted Kingdom para makapag liwaliw naman siya. Isang buwan na rin ang nakakalipas nang palagi lang sa opisina ni Riaz ang libangan niya. Hindi naman siya naging problema doon dahil buong buwan na abala si Riaz sa meetings kaya naging abala din ako.Kahapon ang araw ng sweldo at hindi ko inaasahan na tumatagingting na isang daang libo ang sweldo ko. Tinotoo niya nga ang sinabi niyang ti-triplehin niya ang sahod ko. Pinaghirapan ko naman ito kaya gagastusin ko ito nang maayos at tama. Unang-una na sa plano ko si Maggy at kahapon nga ay nagpa-schedule ako sa

NATANAW ko na ang exit kaya naman mas nilakihan ko ang hakbang ko. Mabigat sa loob ko ang umalis na lang nang basta-basta lalo na trabaho ko ang maging sekretarya niya at ang senaryo na nakita ko ay umpisa pa lang dahil sa malamang ay ganoon lagi ang aabutan ko. Ano ba ang dapat kong asahan?Parang may hapdi sa puso ko ang makita silang masaya habang ang anak ko ay napilitan akong itago na lang sa dilim. Sana hindi ko na lang nalaman ang totoo. Sana hindi ko na lang din naalala kung sino siya, kung sino ang ama ng anak ko. Sana ganoon na lang din kadali itago ang katotohanan. Sana ganoon na lang kadali magkunwari na wala akong alam at itago ang totoo kong nararamdaman.Sa sobrang pag-iisip ko ng kung ano-ano ay hindi ko namalayan na wala na sa tabi ko si Maggy. Lumingon-lingon ako dahil baka nasa gilid lang pero wal

LUMABAS ako ng office ni Riaz at nagtungo sa isa pang room na hindi kalayuan sa office niya. Pumasok ako sa Pantry Area. Pumasok ako doon at hindi ko mapigilang mamangha sa dami ng stock at kung gaano kaganda ang design na halatang pinaggugulan ng oras ang bawat detalye. Pagpasok pa lang ay aroma na agad ng matapang na kape ang manunuot sa ilong na talagang magigising ang diwa mo.Mas malaki ang pantry area ng kumpanya na ito kumpara sa kumpanya namin noon, este kumpanya ng tatay-tatayan ko.Nagtimpla ako ng kape gamit ang coffee maker na nandito. Matapos ay agad na nagtungo ako palabas ng pantry area bitbit ang isang tasa ng kape. Ngunit hindi ko inaasahan na may sasalubong sa akin dahilan para matapunan ko siya ng sobrang init na kape. Tila ako man ay binuhusan naman ng malamig na tubig nang makilala kung sino ang

LIMANG ARAW na ang nakalipas simula nang unang gambalain ni Riaz ang nananahimik naming buhay. Walang gabi na hindi siya bumisita para kay Megumi.Hindi ko alam kung bakit niya ginagawa ito. Ang tanging alam ko lang ay ginugulo niya kami. Nagugulo ang buhay ko dahil sa ginagawa niya.Inis na tinampal ko ang noo ko at saka umiling. Hindi ko muna dapat iniisip 'yon. Ang mahalaga sa ngayon ay makahanap ako ng trabaho at makaalis na sa club nang sa gano'n ay makakalayo na kami kay Riaz nang tuluyan.Napapaisip pa rin ako kung anong pangako ang tinutukoy niya. Tinatanong ko si Maggy pero secret daw nila 'yon. Hindi magandang ideya na napapalapit masyado ang anak ko sa kaniya gayong may pamilya na naghihintay sa kaniya.

Malalagong dahon mula sa malaking puno ang nagsisilbing lilim para kay Cami at Auden sa park. Malamig at preskong simoy ng hangin ang sumasabay sa mga puso nilang nag-aawitan. Hindi maalis ni Cami ang tingin sa maamong mukha ni Auden. She look at him the way she look at the sunset. Sunset is her favorite part of the day and Auden is her favorite person. "Do you feel bored? Gusto mo na bang umuwi?" tanong ni Auden kay Cami dahil napansin nito ang pagiging tahimik ng asawa. Inilagay niya ang kamay sa buhok ng asawa at sinuklay iyon. "Ayoko pa, nag-e-enjoy ako sa view dito, I want to savor every second and every minute looking at it," makahulugang wika ni Cami habang nakangiti. Kasalukuyan siyang nakahiga at nakapatong ang ulo sa mga hita ni Auden. Malaki na ang tiyan niya at ilang araw na lang ang hihintayin para sa paglabas ng pinakamagandang regalo na natanggap nila. "Okay, let's stay here fo

"I said where am I and you... Who are you?"I blinked a few times while swallowing what really is happening. Tears starts from falling down my cheeks. Parang sinasaksak ang puso ko. Unti-unting dinudurog ito.Bakit hindi niya ako naaalala?Tumayo ako at tumalikod dahil hindi ko na kaya. Naninikip ang dibdib ko. Napahagulgol ako pero pinipigilan kong gumawa ng ingay. Mabilis na napaikot ako paharap kay Auden nang hatakin niya ang braso ko.Biglang tumigil ang luha sa pag-agos nang makita ko siyang tumatawa. "I'm just kidding, wife. Come here," tawag niyo pero inagaw ko ang kamay ko at hinampas siya."Akala ko nakalimutan mo na ako! Tinakot mo ko, Auden! 'Wag ka ngang magbibiro ng ganyan. Hindi nakakatuwa!" singhal ko sa kaniya habang nagpupunas ng luha. Nagmukha akong tanga. Joke lang pala 'yon! Kainis.Pero kahit papaano gumaan ang pakiramdam ko. Hindi ko ala

"Please! Do everything you can! Please save him!" pagmamakaawa ko sa mga nurse habang nahiga si Auden sa stretcher at papunta sa emergency room. He's showering with blood. Halos kulay pula na ang polong suot niya at hindi na puti. Hindi ko alam kung saan ba siya tinamaan, hindi ko alam kung kritikal ba. Ang alam ko lang ay natatakot ako.Ayoko. Natatakot ako.Ngayon lang ako ulit nakaramdan ng ganitong takot. Takot na may mawawalang importanteng tao sa buhay. Gusto ko na lang pumalit doon. Ako na lang sana. Para sa akin naman 'yong bala 'di ba? Bakit si Auden pa? Bakit hindi na lang ako?Patakbo akong nakasunod sa mga nurse hanggang sa harangan ako ng isa sa kanila nang makarating kami sa emergency room. "Hanggang dito na lang po kayo, Ma'am. Bawal pong pumasok sa loob," aniya na nagpatigil sa akin. Tumalikod ito at isinara ang pinto ng emergency room. Pero bago pa magsara iyon ay nasilayan ko pa ang maputlang mukha ni A

Every second and every minute counts. Sampung minuto na lang ay mag-uumpisa na ang kasal. Nanginginig at nanlalamig ang mga kamay ko sa kaba na para bang hindi ito ang unang beses na kinasal kami. Halos ang lahat ay naghihintay na sa simbahan habang ako ay nandito pa sa bahay nila Mommy, ang bahay namin. Gusto ko nang hampasin at dukutin ang puso ko dahil sa sobrang lakas ng kabog nito. Quiet, please. Baka marinig ka ni Auden mamaya, nakakahiya!Inangat ko ang tingin ko sa harap ng salamin. A beautiful lady was standing in front of the mirror, facing me. A white, dazzling, covered with diamonds, trumpet style gown made me keep falling inlove with myself. Shez! Ako ba talaga ito?Hindi ito ang wedding gown na sinuot ko noon, that is way too simple compared to this one. Mas pinaghandaan namin ang lahat sa kasalang ito. Magmula sa red carpet hanggang sa kadulu-duluhan ng kuko ng mga bisita. Sobrang bongga!&nb

CAMI'S POV"Calm down, Cams," anang Kenny habang hinihimas ang likod ko upang pakalmahin ako. She is sitting beside me here in our living area. Hinawakan niya ang kamay ko at pinipigilan ang panginginig no'n. "Sana talaga mahuli na 'yang Adeena na bruha na 'yan, wala na siyang ginawa kundi gambalain kayo!""Umaasa rin ako, Kenny. Sana mahuli na siya para matahimik na ako. Ilang araw na lang kasal na namin pero ganito pa ang nangyayari," malungkot na wika ko sa kaniya. Napabuntong-hininga ako.Nandito si Kenny sa bahay namin para samahan ako. Ayaw akong hayaan ni Auden na mag-isa lalo na ngayon na nasa paligid-ligid lang si Adeena at tila may pagbabanta sa amin. Nagpunta si Auden sa police station dahil dadamputin na si Adeena. Sunud-sunod ang pagdadasal ko na sana makulong na siya."Relax, Cams. I'm sure magandang balita ang dala niyan ni Auden. Hindi naman siguro mahirap hulihin si Ad—"

"Oh fuck!" I heard that and I know it was Auden. Sinundan pa ito ng matatalas at malalakas na tunog ng sapatos na tumatama sa sahig at papalapit sa akin pero nanatili akong nakayuko at nakatuon ang atensyon sa tiyan ko. I don't feel pain. I don't feel anything. I kept my eyes staring at the blood stain in my dress and I'm froze with fear. Hinawakan ko ito at agad naman na nalagyan at kumapit sa mga kamay ko ang kulang pulang likido. Halos himatayin na ako nang pagmasdan ko ang kamay kong binabalot ng kulay pulang likido. "Putangina, anong nangyari!?" nagmamadaling tanong ni Auden, bakas rin ang pangamba sa boses niya. Nang balingan ko sila ng tingin ay kita ko ang mga pag-aalala sa mga mata ni Kenny at ni Auden. Mabigat ang paghinga ni Auden habang hawak niya ako sa balikat. Naririnig ko ang paulit-ulit na mura niya. "Are you all right, Cams? Wait