Our Life After Arranged Marriage (TAGALOG)

"I now pronounce you, HUSBAND AND WIFE." Nagpalakpakan ang mga tao sa loob ng simbahan. Tila ang bawat isa ay nagdidiwang at masaya. Ngumiti ako nang pilit kahit sa totoo lang ay naghahalong saya at lungkot ang nararamdaman ko sa mga oras na ito. Isa ito sa mga araw na pinakahihintay ko at ngayon nga ay dumating na. Tumingin ako sa lalaking nasa tabi ko. Tuluyan nang naglaho ang ngiting pilit kumikipkip sa tunay na nararamdaman ko.   Una pa lang ay alam ko na wala siyang nararamdaman sa 'kin. Parang tinatarakan ang puso ko ng napakaraming patalim ang makita siya na ganito... Na hindi masaya. Iniwas ko na lamang ang tingin ko sa kaniya at pilit na tinatago ang mga luhang nagbabadyang bumagsak mula sa mga mata ko. Patago at marahan kong pinunasan ang mga luhang nag-uunahan sa pagpatak.

Nagising ako dahil sa liwanag na tumatama sa mukha ko. Bumangon ako at dumiretso sa banyo. Humihikab pa ako na humarap sa salamin. Bakas pa rin ang pamumugto ng mga mata ko. Pagkatapos kong mag-ayos ng sarili at magbihis ay nagtungo na 'ko sa kusina. Our house is a small modern house and has two bedrooms, just perfect for the two of us. The ambiance is really nice. Pinaka bet ko talaga ay sa veranda. Ang mga magulang namin ang pumili ng bahay na 'to pati ang lugar para raw hindi kalayuan sa University na pinapasukan namin.   Napagdesisyunan namin na matulog sa magkahiwalay na kwarto kahit pa no'ng sa bahay nila Auden kami nag-stay for three days after the wedding.   Nang dahil ang focus ko ay nasa kusina hindi ko kaagad napansin na nasa living area pala si Auden. Napatigil ako sa pag-iinat at nakipagtitigan din sa kaniya. Nakakunot ang noo niya. Nagpalipat-lipat ang mga mata sa 'kin at sa dibdib ko. Kaya napatingin din ako sa kung anong tini

Naalimpungatan ako dahil sa ingay na nanggagaling sa labas ng bahay. Nang tignan ko ang oras ay alas-nuwebe na ng umaga. Napuyat ako sa panonood ng 'Netflix' kagabi. 'Yong series na pinapanood ko kasi ay nakaka-tense na ang mga eksena. Hindi ko tuloy namalayan ang oras kaya alas-dos na ng madaling-araw ako nakatulog. Nag-inat muna ako bago bumangon para lumabas ng kwarto at tignan kung sino ang nasa labas.   "I have bad feeling about this."   Napa-angat ako ng tingin kay Auden na kakalabas lang din ng kwarto. Nagkatitigan kami nang makita niya rin ako na kakalabas lang. Nakapinta sa mga mukha namin parehas ang kuryosidad. Irita rin ang mukha niya marahil ay naalimpungatan din sa ingay na nanggagaling sa labas. Panay kasi ang katok ng mga ito. Siguradong magigising ka sa ingay. Umiwas siya ng tingin at naglakad na papuntang living area.   "Mukhang tulog na tulog pa ang dalawa, bumalik na lang siguro tayo mamaya?" wika ng

As I laid my eyes, I saw Auden. Natutulog siya sa tabi ko habang nakatungo sa kama. Nakaharap ang mukha nito sa 'kin. Hindi ko maigalaw ang buong katawan ko dahil baka magising ko siya. Iginala ko ang paningin ko kung nasaan ako. This kind of place has been a big part of my life. Hindi na nakakapagtaka kung magising na lamang ako sa loob ng Hospital. Sanay na ako.   Inalala ko kung ano ang huling nangyari bago ako mapunta rito. Oo nga pala. I saw Auden and a girl kissing that makes me mad. Mabilis bumaba ang heart rate ko everytime I cry. Kaya nanikip na naman ang dibdib ko at hinimatay ako. Hays. Why am I so pitiful?  I feel disappointed for myself as well. Umasa ako, that's my fault. Ako lang naman ang nag-assume ng kung ano sa 'min. Ibinaling ko muli ang tingin ko kay Auden. He's still wearing the same clothes last night while I'm wearing a hospital gown.   Tila may sariling pag-iisip ang kamay ko dahil dahan-dahan itong

"OMG! Mars, congratulations!" salubong sa 'kin ni Lucy, classmate ko. "Mrs. Cami Roux Balmaceda-Silverio! Kabogera!"   "Congrats! Sana magka-baby na kayo! Hihi!" dagdag pa ni Kim, isa rin sa mga kaklase ko. Nasa cafeteria kami para kumain dahil kakatapos lang ng dalawang subjects namin. Unang araw pa lang naman at wala pa masyadong ginagawa. Si Kim at Lucy ay ang pinaka-close ko sa mga kaklase ko. Pero si Kenny ay ang bestfriend ko. Hindi lang kaklase kundi parang kapatid na rin.   "Ano ba kayo!? Alam niyo naman ang sitwasyon ni Cams," banat naman ni Kenny sa kanila na may bitbit na tray na may nakalagay na slice ng cake habang papalapit sa 'min.  "Hehe, tama si Kenny. Wala pa sa plano namin 'yon." Sumubo ako ng chocolate cake habang lihim na lumilinga. Hinahanap ng mata ko ang bawat hoodie na makikita ko at tinitignan kung isa ba doon si Auden. "Pero mars, ang swerte mo. Pinapangarap ng halos lahat ng babae