โหดร้าย

"ผมไม่อยากเป็นฆาตกรนะ" ชายหนุ่มอายุยี่สิบสองปีดันถูกส่งตัวเข้ามาเป็นพระเอกในนิยายคลั่งรักซาดิสม์ซะได้ ไม่รู้แหละส่งเขามาอย่างไม่เต็มใจใครจะไปยอมทำตามเนื้อเรื่อง!!!

เพราะเป็นลูกอนุที่ไร้ค่า บิดาบังเกิดเกล้าจึงยกเขาให้เป็นชายบำเรอของมหาอำมาตย์ แต่มหาอำมาตย์เกิดหัวใจวายตายในคืนเข้าหอ ทำให้เขาถูกตราหน้าว่าร่านราคะ และจะจับเขาฝังทั้งเป็น!

"เจอร์... เจอร์... เจอร์รี่ อืม" เธอได้แต่เอ่ยสั้นๆ เพราะยังเคอะเขินอยู่มาก "ที่รัก คุณคงไม่ว่า ถ้าผมจะ... จะเอามือออก แล้ว..." กระซิบบอกทำเอาเธอใจหาย และไม่ทันได้ทัดทานเขาก็ขยับมือออกจาก... แล้วก้มลงจูบที่ปากบาง ก่อนจะถอนจูบแล้วเอ่ยอีกครั้ง "แล้วใช้ปากแทน"

“อือ...” หญิงสาวลืมตาขึ้นอย่างงัวเงีย ก่อนหันมองโดยรอบ ถึงได้รู้ว่ายังไม่สว่าง แต่ฝนหยุดตกไปแล้ว “โอยยยย...เจ็บไปทั้งตัวเลย” เธอผงกศรีษะขึ้นมองชายหนุ่มที่เธอนอนกอดอย่างสนิทแน่น เธอยิ้มบางๆ ขณะนึกถึงบทรักที่เขามอบให้อย่างไม่มีที่ติ อดไม่ได้ที่จะยื่นมือขึ้นไปแตะไรเคราของเขาอย่างเอ็นดู “เก่งจริงๆ เลยตานี่” เจ้าหล่อนจะละมือออก แต่ฝ่ามือใหญ่กลับรวบข้อมือเธอไว้ได้เสียก่อน...เข้มลืมตาขึ้นแล้วจ้องหญิงสาวด้วยสายตาหื่นสุดหื่น มันยิ้มมุมปากอย่างผู้ชนะ “ติดใจล่ะสิ” “ใช่ นายเองก็ติดใจฉันเหมือนกัน”

นิโคลัส ซาเวียร์ เจ้าพ่อธุกิจนำเข้าและส่งออกรถยนต์รายใหญ่ของอเมริกา ผู้ชายที่ไม่เคยสนใจว่าความรักมีค่ามากเกินกว่าวัตถุสิ่งของ เพราะเขาคิดว่าผู้หญิงก็เหมือนกันทุกคน ยอมเอาตัวเองแลกกับเศษเงินของมหาเศรษฐีเพื่อความสบาย เขาจึงไม่เคยยอมรับพริตตี้สาวที่ คริสต์ น้องชายคนเดียวไปติดพันด้วย กีดกั้นเธอออกจากชีวิตของน้องชาย ดูหมิ่นและเหยียดแคลนเธอสารพัด ถึงที่สุดแล้วจอมมารอย่างเขาก็ไม่ยอมวางมือง่าย ๆ ทำทุกวิถีทางที่จะบดขยี้หัวใจ ของผู้หญิงที่สุดท้าย...ทำให้เขาต้องตกหลุมพรางตัวเอง

ในเมื่อสวรรค์มีเมตตาให้ข้ากลับมาอีกครั้ง ครั้งนี้ข้าจะทวงคืนทุกสิ่งที่เคยถูกแย่งไป จะไม่มีอีกแล้วฮูหยินแสนดีเพราะจากนี้ข้าคือฮูหยินผู้เหี้ยมโหด

เขาจองจำเธอ ให้อยู่ในวังวนแห่งความเจ็บปวดด้วยคำว่าภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมาย อลัน ชายหนุ่มผู้เกิดมาเพรียบพร้อมทุกอย่างทั้งหน้าตา การศึกษาและฐานะ บุคลิกเงียบ ๆ แต่ซ่อนความอันตรายไว้ภายใต้ใบหน้าเรียบนิ่ง "เธอเป็นคนของฉันแล้ว ฉันจะทำยังไงกับเธอก็ได้พระพาย..เธอจะต้องทนอยู่กับความเจ็บปวดเหมือนที่ฉันต้องเจอ" พระพาย หญิงสาววัย 22 ปี กำพร้าพ่อแม่ตั้งแต่เด็ก นิสัยร่าเริง จิตใจดี "พายไม่เข้าใจ..พายไปทำอะไรให้คุณอลันเจ็บช้ำน้ำใจคะ ทำไมคุณถึงใจร้ายกับพายนัก"

เซียวอี้เหิงพยายามใช้ลมปราณเพื่อสกัดกั้นอารมณ์ที่กำลังจะปะทุของตน เสียงสวบสาบก็ดังขึ้นทางด้านหลัง คราวนี้เขาเข้าใจได้ในทันทีว่าตนเองถูกวางยาแน่แล้ว น่าตายนักใจกล้าเหลือเกินเขาคงใจดีเกินไปสินะ ในสมองก็คิดอย่างหนึ่งแต่ร่างกายกลับไม่ฟัง เซียวอี้เหิงคว้าตัวอวี้ซูเหยาเข้าหาตนแล้วกระชากเสื้อผ้าของนางออกจนหมด จากนั้นไม่นานเสียงครวญครางก็ดังแว่วออกมาจากบ่อน้ำพุร้อน จนกระทั่งรุ่งสางฤทธิ์ของยาปลุกกำหนัดจึงหมดลง เซียวอี้เหิงลุกออกจากตัวของอวี้ซูเหยาอย่างรังเกียจ สายตาลึกล้ำดำมืดที่เหมือนคมมีดมองร่างเล็กที่หมดสติไปนานแล้ว เหมือนกับกำลังมองคนตาย เสี่ยวหลันจื่อหญิงสาวที่ทะลุมิติมา ทำหน้าที่ตัวละครลับเพื่อดำเนินเรื่องในนิยายให้สนุกมากกว่าเดิมโดยไม่ต้องคำนึงว่าเนื้อเรื่องเดิมจะจบอย่างไร แต่กลับถูกท่านอ๋องที่ฆ่าตัวเองตอนต้นเรื่องตามติดเป็นเงา

ความรัก ความผูกพันธ์ ที่เหนียวแน่นเกินกว่าจะแยกจากกันได้ •ผู้เริ่มรัก จึงต้องหาทุกวิถีทางเพื่อ 'กำจัด' สิ่งที่ไม่ถูกไม่ควรออกไปจาก'เธอ' ที่เขาหมายปองมาแต่วัยเยาว์ •ผู้ถูกรัก ที่ขีดสถานะที่ชัดเจนเสมอมา แต่กลับต้องตกหลุมพลางเพียงเพราะคำว่า 'น้องชาย นอกสายเลือด' ________________________________ เส้นทางความรักที่ถูกวางไว้ไม่เข้าที่เข้าทางมักมาพร้อมกับปัญหาที่ยากเกินจะแก้ไข เมื่อเขาและเธอต่างมีความผูกพันธ์ และสัมพันธ์ที่เกินกว่าจะถอยกลับ ระหว่างทางต่างมีบททดสอบมากมายมาท้าพิสูจน์ความมั่นคง เอาใจช่วยพวกเขาฝ่าฟันกับด่านเคราะห์ต่างๆไปด้วยกัน *มีสองคู่พระนางมาชวนจักกะจี้หัวใจ ฝากติดตามด้วยนะคะ *

ชีวิตผมกำลังอยู่ในเส้นระหว่างความเป็นกับความตายแต่แค่เพียงลมพายุพัดกระหน่ำท้องฟ้าวิปริตแปรปรวนเสียงร้องคำรามของสัตว์สี่ขาและเสียงร้องเอะอะของผู้ร้ายก็ดังสลับกับเสียงร้องหวยโหยก็ดังขึ้นมาพร้อมๆกับสัตว์สี่ขาร่างกายใหญ่โตลายพาดกลอนและเขี้ยวแหลมของมัน บ่งบอกได้ชัดเจนว่ามัน คือ 'เสือ'