เศร้าใจ

“จะเอาเท่าไหร่ก็ว่ามา อีกไม่นานฉันต้องบินไปเรียนต่อแล้ว จะได้รีบจัดการให้เสร็จๆ ไป” เขาว่าก่อนจะปรายตามองใบหน้าอ่อนหวานที่บัดนี้ดูซีดผิดปกติ บางทีหล่อนอาจไม่สบาย แต่นั่นก็หาใช่เรื่องที่เขาต้องให้ความสนใจ ดีเสียอีกที่หล่อนตัดสินใจรับข้อเสนอ เขาจะได้เลิกรู้สึกผิดกับเรื่องที่เกิดขึ้นในคืนนั้นเสียที!

เฉินสิงเจวี๋ยเป็นคุณชายในจวนอ๋องมาสิบกว่าปี ทว่าวันหนึ่งกลับถูกบอกว่าเขาคือตัวปลอม! อ๋องน้อยตัวจริงทำให้ยอดอาชาดีขององค์รัชทายาทตาย คนทั้งครอบครัวปกป้องเขา มองดูเฉินสิงเจวี๋ยถูกปรักปรำอย่างเย็นชา ถูกลงโทษเป็นทาสเลี้ยงม้าในโรงเลี้ยงม้าหลวงเจ็ดปี ภายหลัง ท่านอ๋องและพระชายาผู้สูงส่งขอร้องเขาทั้งน้ำตา “สิงเจวี๋ย พวกเราผิดไปแล้ว เจ้ากลับมาเถอะ!” ท่านหญิงผู้เป็นพี่สาวที่เอาแต่ใจมาทั้งชีวิตร้องไห้จนตาพร่าเลือน “น้องพี่ ขอร้องเจ้ามองดูพี่อีกสักครั้งเถอะ!” แม่ทัพยอดหญิงในดวงใจผู้ยิ่งใหญ่ก็สะอื้นไห้ ขอร้องเขาอย่างต่ำต้อย “สิงเจวี๋ย ขอร้องเจ้าละ พวกเรากลับไปเป็นเหมือนเดิมดีหรือไม่?” ยามนั้นใส่ร้ายทรมานข้ามาตั้งเจ็ดปี บัดนี้ตัดสัมพันธ์กันแล้วพวกเจ้าจะร้องไห้ไปไย?

สวัสดีนักอ่านทุกคนนะคะ ในที่สุดณิการ์ก็ได้กลับมาฝากความฟินให้นักอ่านอีกค่ะ ณิการ์ขอฝากความรักของคุณติณณ์กับร้อยรักด้วยนะคะ “ร้อยรักราคีชัง” ความรักของเขาก่อเกิดขึ้นเมื่อใด แต่สำหรับกาฝากอย่างร้อยรักเธอรักเขาตั้งแต่แรกเห็น แอบรักแอบเฝ้ามองเขามาตลอด แต่สิ่งที่ได้รับคือความเจ็บปวดและสายตาเกลียดชัง และยิ่งไปกว่านั้นเขาบอกเขาชังน้ำหน้าเธอ ปากเขาบอกแบบนั้นทุกวันจนหัวใจของหล่อนพังไม่เหลือชิ้นดี แต่ทว่าทำไมเขาถึงต้องเข้าหายัดเยียดความปรารถนาให้เธอด้วย และซ้ำร้ายไปกว่านั้น เขาทำให้เธอท้อง....แล้วความรักของร้อยรักกับคุณติณณ์จะเป็นยังไง เธอเป็นแค่กาฝากแสนชังที่อุ้มท้องลูกของเขาเท่านั้น และลูกของเธอเขาจะต้องการและยินดีอยู่ไหม.....กับชีวิตน้อยๆ ในท้องของเธอ และยิ่งไปกว่านั้นไม่ใช่แค่หนึ่งชีวิตแต่เป็นสองชีวิตน้อยๆ ถ้าหากเขาไม่ต้องการเธอก็พร้อมจะเป็นทั้งพ่อและแม่ให้ลูกน้อยทั้งสองในท้อง

"ยัยลูกหมา..." คือชื่อเรียกหล่อน จากปากสามีไร้ใจ ... เขาหมายตาน้องสาว แต่ดันได้พี่สาวมาเป็นแม่ของลูก ด้วยเล่ห์เหลี่ยมของลัดดา ทำให้เขากับครอบครัวไม่พอใจ แล้วนำความรู้สึกมาลงที่หล่อน หน้าที่หลักของหล่อนคือ อุ้มท้องลูกของเขา คลอดมาเมื่อไหร่ ถูกเฉดหัวออกจากบ้านเมื่อนั้น .... ธรรม์บดีมองรองเท้าที่วางเรียงหน้าประตู เขาสวมรองเท้าคู่ซ้ายมือสุด ก้าวเท้าเดินไปยังโรงจอดรถ เพื่อขับรถออกจากบ้าน อีกไม่กี่ก้าวจะถึงรถหรู สีหน้าเขาบึ้งตึงเมื่อเห็นกุลธิรัตน์ยืนอยู่ข้างรถ “คุณอิฐไม่ได้กินมื้อเช้า ลูกหมีกลัวว่าคุณอิฐจะหิว เลยทำแซนวิซให้ค่ะ” กุลธิรัตน์ส่งถุงใส่ของว่างให้สามีที่หลุบตามองแวบหนึ่ง มือใหญ่กระชากถุงจากมือหล่อนแรงมาก “สาระแนนัก ยัยลูกหมา” ธรรม์บดีหมุนตัวเปิดประตูรถ เขาโยนถุงในมือไปตรงเบาะด้านข้างคนขับ สอดตัวเข้าไปนั่งประจำที่ จากนั้นเขาขับรถออกจากบ้านทันที

ถังหว่านหนิงเป็นสุนัขเลียขาเป่ยยวนถึงสามปี ยอมเสียศักดิ์ศรี ยอมทุกอย่างเพื่อรักโดยไม่มีขีดจำกัด แต่ในใจของลี่เป่ยยวน เธอเป็นเพียงตัวเลือกที่ไม่มีความสำคัญ เป็นตัวเลือก E หรือตัวสำรองที่จะมีหรือไม่มีก็ได้ ทั้งเมืองจินหลินรู้ดีว่าลี่เป่ยยวนรักเจียงเหยียน เธอเป็นเพียงแค่ตัวแทนราคาถูกที่ใช้แทนเจียงเหยียนเท่านั้น จนกระทั่งในวันแต่งงานของทั้งคู่ ถังหว่านหนิงถูกคนร้ายลักพาตัวไปและถูกทรมานนานถึงสามวันสามคืน แต่ลี่เป่ยยวนกลับปฏิเสธที่จะจ่ายค่าไถ่ แถมยังจัดพิธีแต่งงานกับคนรักในใจของเขาในวันเดียวกัน เป็นครั้งแรกที่ถังหว่านหนิงตาสว่างและตัดสินใจปล่อยวางจากความรักที่ไม่มีค่า เธอได้ย้อนเวลากลับไปยังงานหมั้นเมื่อสามปีก่อน ขณะที่ลี่เป่ยยวนรีบวิ่งออกจากงานไปหาคนรักในใจที่พยายามฆ่าตัวตาย ในสายตาของผู้คน เธอกลายเป็นตัวตลกที่ทุกคนพร้อมใจกันหัวเราะเยาะ แต่คราวนี้ถังหว่านหนิงไม่ร้องไห้หรือโวยวาย เธอเลือกที่จะประกาศยกเลิกงานหมั้นทันที โดยให้เหตุผลว่า ประธานลี่แห่งตระกูลลี่มีปัญหาทางเพศ ทันทีที่ประกาศออกไป เรื่องนี้กลายเป็นข่าวใหญ่ที่แพร่สะพัดไปทั่วโลกออนไลน์ ในขณะที่ลี่เป่ยยวนที่เคยเกลียดเธออย่างที่สุด กลับเปลี่ยนมุมตรงกันข้าม เขามุมเธอไว้ที่มุมกำแพงพร้อมกับพูดว่า “ถังหว่านหนิง การเล่นบทอยากปฏิเสธแต่ก็ยั่วยวนไปพร้อมกันนี่สนุกมากหรือไง?” ถังหว่านหนิงตอบด้วยรอยยิ้มเย็นชา “ประธานลี่ เคยมีใครบอกคุณบ้างไหมว่าคุณหน้าด้าน?”

เพราะเธอเป็นลูกติดของแม่เลี้ยงเขา เด็กสาวที่เขาเคยคิดว่าเป็นลูกของแม่บ้าน กลับกลายมาเป็นสมาชิกอีกคนในครอบครัว เขาจึงตั้งแง่จงเกลียด จงชัง " เธอกับแม่เธอนี่มันเหมือนเห็บ หมัดที่เกาะครอบครัวฉันไม่ไปไหนเลยนะ กี่ปีมาแล้วที่ฉันอุตส่าห์หนีไปอยู่ต่างประเทศพวกเธอก็ไม่ยอมไปไหน" วาจาเผ็ดร้อนที่ไม่น่าออกมาจากปากของชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลา น้ำเสียงที่บ่งบอกถึงความรังเกียจ ทำให้คนฟังถึงกับน้ำตาตกใน เพี้ยะ!!!! เสียงฝ่ามือเล็กกระทบใบหน้าข้างหนึ่งของชายหนุ่ม จนหน้าของเขาหันไปตามแรงมือ " คุณจะดูถูกฉันยังไงก็ได้ แต่ฉันไม่ยอมให้คุณมากล่าวหาแม่ของฉันเด็ดขาด" หญิงสาวกล่าวด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ " เธอกล้าตบฉันงั้นหรอ ยัยเด็กบ้า รู้จักคนอย่างฉันน้อยไปซะแล้ว" " ถึงกับหอบเลยหรอ ป่านนี้คงแฉะหมดแล้วสินะ คนอย่างเธอนี่มันร่านดีจริงๆ คราวนี้ฉันแค่ทดสอบสินค้า แต่ถ้าเธอยังหน้าด้านอยู่บ้านหลังนี้อีก ฉันไม่หยุดแค่นี้แน่"

เขา สูญเสียคนรักจากอุบัติเหตุ และ เขา ผู้ป่วยโรคหัวใจที่รอรับการบริจาคหัวใจ และการบริจาคหัวใจจากหญิงสาวปริศนา และเรื่องแปลกประหลาดรอบตัวเขา

เพราะคำว่าสายเกินไปมันย้อนกลับมาแก้ไขอะไรไม่ได้! แม้กระทั่งความรู้สึกที่เสียไป สำหรับเขามันอาจตายไปนานแล้ว แต่สำหรับเธอมันกำลังจะเริ่มต้นขึ้นอีกครั้งพร้อมกับความเจ็บที่ย้อนกลับไปรักษาไม่ได้