เข้าใจผิด

ลินดา สาวออฟฟิศ สวย โสด อายุ 28 ปี ผู้หลงใหลในการอ่านนิยาย เงินเดือนออกสิ่งแรกที่ทำ คือการเติมเหรียญใว้ซื้อยิยาย ถือคติที่ว่า เงินกินไม่มีไม่เป็นไร แต่เหรียญอ่านนิยายต้องมี วันนึงหลังเลิกงาน ลินดาเดินข้ามถนนไม่ดูซ้ายดูขวาให้ดี รถชนตายซะงั้น แต่แทนที่จะไปนรกหรือสวรรค์ ดันมาโผล่ที่บ้านน้อยหลังหนึ่ง พร้อมกับเด็กชายหญิง 1 คู่ ที่เรียกเธอว่าแม่ นี่เธอต้องเป็นแม่คนจริงๆหรือเนี่ย แล้วสาวโสดอย่างเธอจะทำเช่นไร ประสบการณ์ไม่มี ทฤษฎีก็ไม่ได้ แต่เอ๊ะ แล้วร่างนี้มีสามีมั้ยนะ 

โอนิกซ์ประธานบริษัทโลจิสติกส์รายใหญ่ของประเทศ เริ่มมีความสงสัยในตัวเลขาสาวว่าจะแอบเป็นสปายให้ศัตรู เขาจึงกักขังเธอเอาไว้ และรีดเร้นทุกความลับจากร่างกายเย้ายวนของเธอ

จากผู้ที่เคยปกป้องแปรเปลี่ยนเป็นศัตรู จากพี่ชายแสนใจดีกลายเป็นสวามีผู้ชิงชัง แม้เคียงข้างกลับห่างเหิน หมางเมินกล่าวหา...ดั่งจันทราแสนงามไร้หัวใจ “ท่านไร้หัวใจ ปราศจากความรู้สึก แต่ข้าหาใช่ไม่ นางต้องตายเพราะท่าน แม้แต่งกับท่าน ข้าก็จะไม่มีวันลืมนาง”

โลกของ ‘ญาดา’ มัวหม่น เมื่อต้องมองคนที่ตัวเองแอบรักมานานแต่งงาน ทว่าโลกกลับถล่มลงมา เพราะเธอดันเมาจนไปจูบกับผู้ชาย แต่จำไม่ได้ว่าเป็นใคร!!

สวามีสั่งลงทัณฑ์นางด้วยเชื่อคำยุยงของผู้อื่น นางจึงขอตัดขาดวาสนาเคียงคู่ ขอรับเคราะห์กรรมยังโลกมนุษย์ เพื่อจบสิ้นทุกสิ่งอย่าง “ฝ่าบาท ข้าขอพระเมตตา ขอตัดสัมพันธ์กับไท่จื่อ จบสิ้นวาสนา ไม่ขอเป็นชายาของไท่จื่ออีกต่อไป”

เมื่อความสัมพันธ์มาถึงจุดเปลี่ยน... เปลี่ยนจาก ‘คนรัก’ กลายเป็น ‘คนอื่น’ จากคนอื่นเป็น ‘คนใจร้าย...’ กว่าจะรู้ตัวว่ารักมากแค่ไหน ก็เกือบสูญเสียคนสำคัญของหัวใจไปแล้ว

ซูเหยียนสตรีที่ถูกฮ่องเต้หลงลืม อยู่ในวังหลวงมาหลายปีก็ไม่เคยพบหน้ากันมาก่อน เจอกันครั้งแรก ฮ่องเต้ก็จับนางอุ่นเตียงทันที ทั้งที่ไม่รู้ว่านางคือใคร

“ถ้าความรักซื้อได้ ฉันจะซื้อหัวใจของเจ้านาย” ในเมื่อเขาแสนจะเข้มงวด เย็นชา หน้าตาย และใช้เงินแลกทุกอย่าง เธอก็อยากรู้เหมือนกันว่าเงินซื้อ ‘หัวใจ’ เขาได้หรือไม่ ‘พศิน’ ผู้บริหารหนุ่มที่ตอบแทนทุกอย่างด้วยเงิน รวมถึงเซ็กส์ดีๆ แม้แต่กระทั่ง ‘น้ำใจ’ ‘กุลนารี’ เลขาสาวสายสตรอง แกร่งพร้อมสู้ทุกสถานการณ์แต่บางครั้งก็แอบเหนื่อยใจจนนึกอยากทุบเจ้านายสักครั้ง!

ภายใต้ท่าทีสุขุมนุ่มลึกของเขา กลับซ่อนเสน่หาเร่าร้อนอันน่าหลงใหล ราวเชิญชวนให้เธอกระโจนเข้าหาอยู่ตลอดเวลา “พี่ไม่ได้คิดอะไร ทำไมต้องหวั่นไหว” “ไม่หวั่นไหวจริงเหรอคะ” เธอจงใจขยับเข้าไปเบียดเขาอีกหน่อยทั้งตัว ขณะหัวใจเต้นระรัวขึ้นกับความใจกล้าของตัวเอง “งั้นจูบรันได้ไหมคะ”

'เธอ' คือผู้ที่เสียพ่อแม่ไป 'เขา' คือผู้มีพระคุณที่ชุบเลี้ยงเธอมากับมือ "ไปแหกขารอฉันอยู่บนเตียงซะ...นั่นคืองานของเธอ" กะทิช็อกถึงกับอ้าปากค้าง แขนเรียวที่กอดอกอย่างเย่อหยิ่งคลายออกทันควัน