วัยรุ่น

หมวย ชวน แมน เพื่อนสนิทมากินเหล้าที่ห้อง พอกรึ่มๆหมวยก็พูดออกมาว่าอยากลองทำเรื่องเกินเลยสักครั้ง และขอให้เขาช่วย "มึงแน่ใจนะหมวย?" แต่ถึงปากจะถาม แมนเองก็แอบรักหมวยมาตลอด แล้วแบบนี้มันจะหยุดยังไงได้?

เขาทำเพื่อความสะใจ ส่วนเธอทำเพราะต้องการเงิน ชวิณจ้างน้ำค้างเป็นเมียปลอม ๆ ด้วยเงินห้าล้านบาท เธอไม่สนถึงใครจะมองว่าเป็นเลขาที่ปีนขึ้นเตียงเจ้านาย ภายใต้พันธสัญญาถ้าครบกำหนดหนึ่งปีจะต้องหย่าขาดจากกัน ทั้งเขาและเธอต่างไม่ได้รักกันตั้งแต่แรก ทว่าเมื่อถึงกำหนดระยะเวลาหนึ่งปีที่ต้องเซ็นใบหย่า กลับมีหนึ่งคนเผลอรักหมดใจจนไม่อยากหย่า ทุกอย่างมันจึงคาราคาซังไปกันใหญ่ ********* "คุณจะเลือกน้ำมั้ยคะ" "คุณเป็นใครแล้วผมเป็นใคร...อย่าฝันอะไรเกินตัว" ช่างเป็นคำตอบที่ทำร้ายใจอย่างรุนแรง ดับฝันชนิดมองไม่เห็นทางไปต่อ ใช้คำพูดเลือดเย็นให้กลายเป็นมีดบาดใจคนได้ดีจริง ๆ "ค่ะ เข้าใจแล้ว ช่างสรรหาคำพูดมาทำร้ายจิตใจได้ดีจริง ๆ ต้องใช้คำพูดแบบนี้เท่านั้นค่อยสมกับเป็นคุณวิณ วันนี้คุณไม่เลือกน้ำก็ไม่เป็นไร...น้ำจะจำเอาไว้"

ที่เขาทำมันลงไปก็เพราะว่ารักเธอ แต่เธอคิดว่าที่เขาทำไปแบบนั้นเพราะเขาหมดรักเธอไปแล้ว เรื่องนี้เป็นนิยาย set สามารถติดตามเรื่องในsetเดียวกันได้ 1. มาเฟียพลาดรัก [ฟิสซิส × เจ้าเอย] เรื่องนี้ 2. มาเฟียติดสัตว(แพทย์) [ซาจิ × บลูเบลล์] 3. มาเฟียไซด์ไลน์ [ไลบร้า × วีนัส]

เมื่อเฮดว๊ากสุดโหดของวิศวะ มาตกหลุมรักเด็กน้อยแก้มกลมคณะเภสัช

ศศิรา เด็กสาวจากต่างจังหวัด ผู้เดินตามความฝันเข้าสู่รั้วมหาวิทยาลัยชื่อดังในฐานะนักศึกษาปีหนึ่งคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ เธอหลงใหลในตัว พศวัต รุ่นพี่วิศวกรรมโยธาชั้นปีที่ 4 เดือนเด่นแห่งคณะ ด้วยความชื่นชม เธอกล้าหาญพอที่จะนำของขวัญเล็ก ๆ ไปให้เขา ทว่า กลับถูกปฏิเสธอย่างไร้เยื่อใย ซ้ำยังกลายเป็นเรื่องขบขันในกลุ่มเพื่อนของเขา นับจากวันนั้น ศศิราสาบานกับตัวเองว่าเธอจะไม่หวั่นไหวให้เขาอีก แต่โชคชะตากลับเล่นตลก หลังเรียนจบ ศศิรากลับต้องพบกับพศวัตอีกครั้ง ในสถานการณ์ที่เลวร้ายเกินกว่าจะคาดคิด "เพราะเธอ... น้องสาวฉันต้องกลายเป็นเจ้าหญิงนิทรา!" พศวัตกล่าวหาเธอว่าเป็นต้นเหตุให้ ชัญญาน้องสาวของเขาต้องนอนเป็นเจ้าหญิงนิทรา เขาเข้าใจว่าเธอไปมีความสัมพันธ์ลับ ๆ กับ กวี คู่หมั้นของน้องสาวเขา! ความแค้นบดบังทุกความรู้สึก พศวัตเลือกทำลายเธอโดยไม่สนว่าใครถูกหรือผิด แต่ยิ่งแก้แค้น... ยิ่งเกลียด ก็ยิ่งรัก รักครั้งนี้จะมั่นคงดั่งเสาเข็ม หรือพังทลายไปพร้อมกับแรงแค้น? ติดตามเรื่องราวความรักและความแค้นที่ซ่อนอยู่ใต้โครงสร้างแห่งหัวใจ ได้ใน "รักลงเสาเข็ม"

“กลัวพี่เหรอ” ปากถาม แต่ร่างหนายังเดินเข้ามาใกล้ฉันเรื่อยๆ “เปล่านิ” ฉันเดินถอยหลังมาจนชนเข้ากับโต๊ะตัวยาวในห้อง “แล้วถอยหนีทำไม” พี่ราเรซจ้องมองสบตาฉันนิ่ง แววตาของเขาดูราบเรียบ ฉันเดาไม่ออกเลยจริงๆ ว่าเขาคิดอะไรอยู่ “ก็พี่เดินเข้ามาใกล้ทำไมล่ะ” ฉันมองเขาอย่างระแวง แขนหนาสองข้างยื่นเข้ามากักตัวฉันไว้กับโต๊ะ ฉันรีบยกแขนของตัวเองขึ้นมาดันอกแกร่งไว้ไม่ให้เขาเข้ามาชิดกว่านี้ พี่ราเรซโน้มหน้ามาใกล้ ปลายจมูกโด่งเฉียนแก้มฉันไปนิดเดียว “คิดถึงมั้ง..” เขากระซิบตอบที่ข้างหู ตึกๆ ๆ ๆ ๆ ตึกๆ ๆ ๆ ๆ ๆ จะเต้นแรงอะไรหนักหนา ไอ้หัวใจบ้า เดี๋ยวเขาก็ได้ยินหมดหรอก “คิดถึงทำไมค่ะ เราไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย” ฉันเผลอสบตากับตาคมเข้าอย่างจัง กลิ่นตัวหอมแตะจมูกชวนหลงใหล “ต้องเป็น...ก่อนใช่ไหม ถึงจะคิดถึงได้” พี่ราเรซยังจ้องมองสบตาฉันไม่ห่าง “งะ..งั้นมั้ง...” ฉันตอบอย่างตะกุกตะกัก “พี่คิดถึงต้านะ..”

“หนะ หนูไม่มี อึ่ก~” ขณะที่เด็กสาวนั่งหมดหวังอยู่ที่พื้นถนน.. และกำลังคิดว่าจะทำด้วยวิธีไหนดีถึงจะสามารถเอายาที่ขโมยมา เอาไปให้พ่อได้ เธอเป็นแค่เด็กสาว เด็กน้อยผมเปียตัวเล็กๆเองนะ เป็นแค่เด็กที่ใช้ชีวิตอยู่กับพ่อแค่สองคน เป็นแค่เด็กที่หาวิธีจะช่วยพ่อ.. ทำไม ผู้ใหญ่ถึงใจร้ายแบบนี้ “ทั้งหมดเท่าไหร่” แต่จู่ๆก็มีเสียงปริศนา เสียงเด็กชายคนนึง.. เขาถามออกไปก่อนจะยืนขวางและคั่นกลางระหว่างคนใจร้ายกับเด็กสาวผู้น่าสงสาร “..จะจ่ายให้หรือไง?” “ถามว่าเท่าไหร่” __________ “หนูเจอเขาแล้วนะพ่อ” ธิชาหยิบจดหมายในกระเป๋าขึ้นมา จดหมายที่เขียนด้วยลายมือของคนเป็นพ่อ.. ที่ฝากฝังไว้ในนาทีสุดท้ายของชีวิต ว่าถ้าฉันเจอเขาอีกครั้ง จดหมายนี้จะต้องถึงมือเขาให้ได้ในสักวัน ใช่ค่ะ.. ตอนนี้ฉันไม่เหลือใครแล้ว แต่ไม่เป็นไรค่ะ เพราะถุงยาและข้าวกล่องในวันนั้น ยื้อชีวิตพ่อฉันได้ยาวนานเป็นสิบๆปี

'น้ำส้ม' ต้องกลายเป็นหม้ายลูกติด เมื่อสามีของเธอเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุ การจากไปของเขาทำให้เธอต้องดิ้นรนสู้ชีวิตฟันฝ่าเพื่อลูก ชีวิตที่พลิกผันทำให้ได้เจอกับ 'นักรบ' นักธุรกิจหนุ่มไฟแรงที่ใครต่อใครจ้องจะจับ ทว่ากับไม่ได้เป็นตัวเลือกของเขาสักนิด ก็เพราะเขามันคนเอาแต่ใจ อยากได้น้ำส้มเพียงแรกสบตา โดยมีกามเทพตัวน้อยนำพาให้ได้พบเจอกัน...ภายใต้สัญญาที่เธอยากจะปฏิเสธ

สาวน้อยขี้อ่อย กับ นายหน้านิ่งไร้หัวใจ เดลต้า " ถ้าไม่อยากท้องก่อนเรียนจบ! อย่ายั่ว! " เพราะคนขาดของมานานมันเอาไม่เลือกหรอกนะ โดยเฉพาะขาวๆ ใสๆ แบบนี้ยิ่งเอาได้ไม่เลือกที่เลยหล่ะ! วาเลน ฉันรักเขา แต่เขากลับมีคนที่รักอยู่แล้ว " เปลี่ยนเป็นหนูได้มั้ย..คนที่พี่รัก " มะนาว หญิงสาวที่หลงใหลในความเย็นชาของเดลต้า " นายต้องเป็นของฉัน.. " เบลล่า อดีตเจ้าของหัวใจของเดลต้า " ฉันจะทำให้นายกลับมารักฉันอีกครั้ง " ————————————————— นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นมาจากจินตนาการของผู้เขียน บุคคลในภาพไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆ กับเนื้อหา อายุต่ำกว่า18 ควรได้รับคำแนนำ

"คนคนนั้นชื่อมะลิ" "ฉันไม่ได้อยากรู้" "มะลิเกิดวันที่ยี่สิบเก้ากุมภาและปีเดียวกับพี่" เขาคิดจะทำอะไร จะจับผิดงั้นเหรอ "ประเทศนี้มีคนหกสิบล้านคน นายรู้หรือเปล่าว่าในหนึ่งวัน มีเด็กเกิดวันเดียวกันกี่คน" "..." "เรื่องบังเอิญอะไรแบบนี้มันเกิดขึ้นได้อยู่แล้วไม่ใช่เหรอ" "..." "ฉันจะกลับบ้าน" ฉันพูดพลางจะก้าวขาเดินต่อเหมือนไม่สนใจอะไร "แต่มะลิมีปาน..." "..." "เหมือนที่พี่มี" ฉันชะงักและครั้งนี้รู้สึกได้เลยว่าหัวใจฉันไหววูบไปมากแค่ไหน ฉันเม้มปากเข้าหากันอย่างตึงเครียดและรู้สึกกดดันมากขึ้น ฉันคงไม่ถามหรอกว่าเขาเห็นปานของฉันได้ยังไง ถ้าพูดมาขนาดนี้ก็คงจะเป็นคืนนั้นที่บ้านเขา... ฉันแค่ไม่คิดว่าเขาจะได้เห็นมัน ไม่คิดจริงๆ! "ปานดำรูปคล้ายขนนกที่กลางหลังตำแหน่งเดียวกับพี่" "..." "ผมก็อยากรู้เหมือนกัน ว่าในหกสิบล้าน มันจะบังเอิญมีคนที่มีอะไรตรงกันไปหมดแบบนี้กี่คน" "แล้วยังไง!"